Ik heb haar gevonden….De liefde van mijn leven die op een dag verdween, zomaar in het niets opging. Haar omhelzing,haar geur,haar lach,haar warmte,haar betoverend mooie ogen waren in mijn geheugen gegrift. Ik zie haar betraande gezicht nog altijd door de achterruit naar me kijken terwijl de auto langzaam wegrijdt.De auto stopt en ze springt eruit,we rennen naar elkaar toe en omhelzen elkaar om nooit meer los te laten.Haar vader en moeder proberen ons tevergeefs uit elkaar te halen, als haar moeder me na een tijdje met rode ogen van de tranen teder vraagt haar dochter los te laten geef ik toe.Liefdevol wordt ze door haar ouders naar de auto geholpen terwijl ze haar pijn eruit probeert te schreeuwen.Ik voelde dat er iets brak wat nooit meer zou helen,het verlies was ondraaglijk. Ik had het gevoel helemaal alleen achter te blijven op de wereld,het leven had geen zin meer.Het liefst was ik op dat moment doodgegaan om de helse pijn maar niet te voelen!Chatt was gebroken zoals niets kon breken.....Het was te mooi om waar te zijn,ik wist dat op een dag ons sprookje ruw zou worden verstoord. De eerste keer dat ik in haar ogen keek was ik al in de ban, vroeg me af of zij ook hetzelfde voelde en liep als op wolken naar huis.Op een dag liepen we elkaar blozend voorbij,op een gegeven tijdstip draaiden we ons allebei om op exact hetzelfde moment. Zij keek me mysterieus,verlegen,maar met een vastberaden blik aan. De bikkelharde kick-bokser kreeg heel even zwakke benen,ik wist instinctief dat ik verloren was. Daarna kwamen de mooiste dagen uit het doorgaans bitter-zoete leven van Chatt. Liefde in haar puurste vorm was ons deel,de tijd die ik met haar doorbracht leek wel te vliegen.Uren werden minuten wanneer we samen waren,minuten werden uren wanneer we niet samen waren.Iedereen die ons samen zag voelde de intense liefde die er tussen ons was,we waren voor elkaar geboren.Dit verhaal dateert van twintig jaar geleden,Chatt’s hart is door de jaren heen versteend en gevoelloos geworden,vastbesloten als ie was om nooit weer gebroken te worden.Toch vroeg ik me soms af waar mijn ultieme jeugdliefde zou vertoeven,zou ze in Nederland leven,zou ze getrouwd zijn,zou ze gelukkig zijn?. Er is een vraag die ik mezelf nooit hoefde te stellen;zou ze me nog lief hebben?Vandaag kon ik het niet laten,ik toetste haar naam op google en ik heb haar gevonden! Met naam en toenaam en telefoonnummer! Ik troostte mezelf met de gedachte dat er tig mensen met dezelfde naam rondliepen,maar het gezicht dat me aankeek liet geen twijfel toe,ik heb haar gezien! Ze is getrouwd/samenwonend en heeft twee kinderen met een horeca-pief in de Randstad.De vraag is wat JIJ zou doen ?
Ik was degene die haar liet gaan,zij was klaar om te vechten tot desnoods de dood er op zou volgen.Wat zij en ik hadden stond mijlenver boven dat Marokkaans/Nederlands verhaal.In het begin werd ik bij haar thuis uitgenodigd voor een kennismaking met haar familie.Met haar vader kon ik het goed vinden,maar de moeder was ronduit afstandelijk.Soms hoorde ik de vader het woord 'kalverliefde' mompelen tegen zijn vrouw,maar de vrouw voelde aan dat dit geen kalverliefde was.Aan het eind van onze relatie was de moeder me openlijk vijandig gezind,ik deed m'n best om zeer beleefd te blijven ondanks de bitse woorden die ze me toebeet.Haar dochter nam het altijd voor me op met alle gevolgen van dien.Mijn lief en haar oudere zus hadden me voorgesteld om een kind te nemen,volgens haar zou dat alles veranderen.Haar moeder zou na alle tegenstand toch inbinden als er eenmaal een kind was. Ik weigerde omdat het een soort van chantage was en ik niet gediend was van dat soort pressie-middelen.De nacht voor de catastrophe was ze stiekem naar me toe gefietst met een rugzak vol kleding en het idee dat we maar zelf ons leventje gingen inrichten,ver van bemoeizuchtige ouders.Ik heb uren lang op haar in moeten praten om haar op andere gedachten te brengen.Ik wou haar (familie) leven niet ontwrichten,daarvoor hield ik teveel van haar...Een paar weken later kreeg ik een bordeaux-rode postcard met het Vrijheidsbeeld erop,ze waren geemigreerd naar Amerika. (het kaartje draag ik soms nog steeds bij me,ik heb 'm geplastificeerd)Van pure ellende ben ik vier jaar door Frankrijk gaan zwerven...
Noem een reden waarom ik zou liegen?
Noem een reden waarom ik zou liegen?Dit verhaal heeft niets met seks te maken,dit gaat over de liefde die je op een bepaald moment voor iemand kunt voelen.Als je goed en aandachtig leest zul je automatisch aanvoelen wat een tragedie Chatt en zijn Lief hebben moeten doormaken.
Een paar weken later kreeg ik een bordeaux-rode postcard met het Vrijheidsbeeld erop,ze waren geemigreerd naar Amerika. (het kaartje draag ik soms nog steeds bij me,ik heb 'm geplastificeerd)
03-05-1989,de dag dat Chatt alles zwart zag!
Van pure ellende ben ik vier jaar door Frankrijk gaan zwerven...
