Schaf alle godsdiensten maar af

[Samariaan]

Strijden die rebellen in naam van Boedha? Dat vraag ik me nu af. Kan iemand me dat vertellen?

De burgeroorlog in Sri Lanka tussen meerderheid Boedisten en minderheid Tamils is een bekent voorbeeld van hoe gewelddadig Boedisten kunnen zijn. Doe een Google.

[Izwan]

Worden er eigenlijk moorden gepleegd in naam van het Boedhisme?
Is die club ook besmet, of gedragen de boedhisten zich netjes?
Weet iemand dat. Ik kan nog overwegen boedhist te worden.

De moslims in  India kunnen je vraag graag wel beintwoorden. Ze mogen nog steeds hun verbrande moskee door boedhisten niet herbouwen.
P.S. sommige mensen zijn zo geobsedeerd dat ze alleen dingen zien die ze willen graag zien. 

Dat zijn hindoes.

Dank je voor je correctie.

[Samariaan]

Worden er eigenlijk moorden gepleegd in naam van het Boedhisme?
Is die club ook besmet, of gedragen de boedhisten zich netjes?
Weet iemand dat. Ik kan nog overwegen boedhist te worden.

In Nepal is er al een oorlog aan de gang tussen de rebellen ( boedisten of zo ) en het koningshuis.

Dat zijn Maoisten.

[Izwan]

De ondergang van het atheïsme
door Elma Drayer

De Britse theoloog Alister McGrath verkondigt de ondergang van het atheïsme. Ongeloof is een tijdelijk, typisch West-Europees verschijnsel, zegt hij. „De mens is van nature religieus.”

Zaterdagmiddag. Daar wandelt de bekende theoloog Alister McGrath de Amsterdamse hotellobby binnen. Nog een paar uur, en hij zal op de Nacht van de Filosofie in debat gaan met filosoof Herman Philipse. Aanleiding: zijn pas vertaalde boek ’De ondergang van het atheïsme.’

McGrath, anglicaan en hoogleraar historische theologie te Oxford, kijkt ernaar uit. In Engeland, zegt hij, is het ’verrassend moeilijk’ om publiekelijk te debatteren met atheïsten. Zes, zeven keer is geprobeerd een treffen te arrangeren tussen hem en zijn grote tegenstander, de bioloog Richard Dawkins. Tevergeefs. „Erg teleurstellend”, zegt McGrath. „Ik geniet van een goed debat.”

De Utrechtse universiteitshoogleraar Herman Philipse, auteur van ’Atheïstisch Manifest’, draait er zijn hand niet voor om. „Nee”, zegt McGrath, „ik ken de heer Philipse niet persoonlijk. Ik ben bang dat zijn werk in Engeland niet erg bekend is. Maar ik begrijp dat hij een klassieke atheïst is, uit de traditie van de Verlichting.”

De Britse hoogleraar wordt nogal eens neergezet als ex-atheïst. Dat blijkt reuze mee te vallen. Alister McGrath (1953) groeide op in een ’conventioneel christelijk gezin’. „Ik ging naar de kerk omdat dat zo hoorde. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit werkelijk religieus ben geweest.” Aan het begin van zijn puberteit verloor hij het geloof, op zijn twintigste keerde het terug â€" nu in evangelische gedaante.

McGrath: „Ik had het christendom nooit goed begrepen. Nu ontdekte ik dat het niet ging om waarheid, maar om betekenis. Ik besefte dat atheïsme een schraal vervangingsmiddel was: het kon de verbeelding niet prikkelen, geen beroep doen op emoties, je leven niet veranderen.”

Het was geen paulinische bekering, zegt hij, maar een langzaam proces. „Mijn ouders waren verbaasd. En ook een beetje bezorgd. Ik studeerde chemie, ze wilden dat ik de wetenschap in ging. Ze waren bang dat dat er niet meer van zou komen.”

In zijn laatste boek wil McGrath aantonen dat het atheïsme aan de verliezende hand is. Wat twee eeuwen lang volstrekt vanzelfsprekend leek â€" op een dag is ieder weldenkend mens atheïst â€" blijkt niet op te gaan. „Atheïsme”, zegt McGrath, „is een tijdelijke zaak gebleken.”

Ongeloof, betoogt hij, is een typisch West-Europees verschijnsel. In Afrika, de Verenigde Staten, Zuid-Amerika, in grote delen van Azië is een atheïstische levenshouding buitengewoon schaars. En zelfs in West-Europa blijft het aantal overtuigde atheïsten gering. De ontkerkelijking heeft niet geleid tot een afname van religiositeit. (Zo noemt twee derde van de Nederlanders zichzelf agnost of ietsist.)

Atheïsme, zegt McGrath, is sterk verbonden met de ’moderniteit’ van na de Franse Revolutie. In het huidige postmoderne tijdperk â€" er bestaat niet één waarheid â€" heeft het atheïsme het veel moeilijker. Bovendien ontstond atheïsme in een periode dat de kerk veel macht had, en die hevig misbruikte. Toen hadden, zegt McGrath, atheïsten uitstekende redenen voor hun strijd tegen het geloof. Die tijden zijn voorbij.

Het klimaat is aan het veranderen, constateert hij. Het georganiseerde atheïsme vergrijst. „Ik heb veel interviews gehouden voor dit boek, maar ik kon geen jonge mensen vinden. Ik zie een atheïstische generatiekloof. Hedendaagse ouders zijn ongelovig, terwijl hun kinderen zeer geïnteresseerd zijn in religie. Dat is een volstrekt nieuwe ontwikkeling. Een vak als ’religieuze studies’ is in Engeland zeer populair. De studenten praten heel open over hun verlangen naar spiritualiteit. Jonge mensen hebben niet de vijandigheid van hun ouders tegenover de kerk. Ze hebben geen nare herinneringen aan een godsdienstige opvoeding. En de opkomst van de islam speelt natuurlijk ook een rol. Daardoor beseffen jonge mensen dat religie niet zomaar iets is.”

Interessant, zegt hij, is wat er onlangs gebeurde.

„Na de aardbeving in Lissabon in 1755 verloren zeer veel mensen hun geloof. Na de tsunami, eind 2004, was dat niet het geval. Kennelijk stelt religie mensen weer in staat om in het reine te komen met afschuwelijke gebeurtenissen.”

Dit alles, zegt McGrath, maakt dat het atheïstische geluid steeds ’schriller’ klinkt. In zijn boek waagt hij zich niet aan psychologische verklaringen. ,,Ik ben geen psycholoog. Maar ik denk dat het klopt: de mens is van nature religieus. Heeft een natuurlijke neiging tot transcendentie. Kijk naar wat er gebeurde in de Sovjet-Unie, na de val van de Muur. Decennia atheïsme hebben het geloof niet kunnen uitroeien.”

Volgens McGrath kunnen de gevestigde westerse kerken hun voordeel doen met de groeiende belangstelling voor religiositeit. „Ze kunnen die zoekende jonge mensen een identiteit geven, een bodem in hun bestaan. Maar de vraag is of de kerken deze grote groep werkelijk kunnen bereiken. Dan moeten ze wel openstaan voor de postmoderne cultuur, en daarbij aansluiten. Vooral oudere gelovigen vinden dat moelijk.” Volgens hem hebben evangelische organisaties als Willow Creek en methoden als de Alpha-cursus het wél begrepen.

Maar de theoloog ziet niet alléén velden, die wit zijn om te oogsten. Juist als religie weer aan de winnende hand is, kan ze in de oude valkuil rollen van machtsmisbruik. ,,En dan wordt atheïsme weer aantrekkelijk. Dan hebben de ongelovigen een sterk punt.” Weer wijst hij op de Sovjet-Unie. „In het Rusland van 1910, voor de Revolutie, stond de kerk dicht bij het volk. In 1938 bleek 70 procent van de Russen nog steeds diepgelovig. De kerk moet de liefde van God uitdragen. Altijd aan de kant van de mensen staan.”

Een paar uur later aan de Amsterdamse Keizersgracht. De Nacht van de Filosofie is, als elk jaar, uitverkocht. De Shaffyzaal in Felix Meritis is om acht uur afgeladen. Herman Philipse en Alister McGrath zitten wat ongemakkelijk op hoge barkrukjes voor het publiek.

Ze blijken aan elkaar gewaagd, want even welbespraakt. De filosoof ziet de wereldwijde groei van het geloof als een demografische kwestie, de theoloog als een bewijs van de onuitroeibaarheid ervan.

„Religie geeft mensen waardigheid, identiteit en een doel”, zegt McGrath. En hij herhaalt wat hij eerder die dag zei: mensen zijn van nature geneigd zijn tot transcendentie.

Philipse heeft het bij zichzelf nimmer bespeurd. „Zeer veel illusies zijn ’natuurlijk’. Maar als filosoof ben ik alleen geïnteresseerd in de waarheid.”

De strijd eindigt onbeslist.

Alister McGrath: De ondergang van het atheïsme. Opkomst en verval van het ongeloof in de moderne wereld. Ten Have, Kampen. ISBN 9025956459, 320 blz., â,¬24,90

’Gewone’ protestanten hebben veel om over na te denken
Alister McGrath is zeer kritisch over het mainstream protestantisme. Zo voorspelde hij enkele jaren geleden de spoedige ondergang van de ’gewone’ protestantse kerken.

Zijn uitspraken baarden ook in Nederland enig opzien. Juist toen kwam, na veertig jaar ploeteren, de fusie van drie kerkgenootschappen tot één Protestantse Kerk in Nederland eindelijk in zicht.

Volgens McGrath heeft het ’rationele’ protestantisme weinig overlevingskansen. Christelijke stromingen met méér oog voor persoonlijke beleving en emoties â€" pinkstergelovigen, evangelicalen, rooms- katholieken â€" hebben de wind prettig in de rug. Mensen willen volgens McGrath nu eenmaal ’de heiligheid van God’ ervaren. En dat is in een doorsnee protestantse kerk, met veel nadruk op het Woord en afkeer van zintuigelijkheid, geen sinecure.

McGrath nu: „Protestantse kerken zullen misschien niet verdwijnen, maar ze hebben veel om over na te denken. Hoe kunnen we ons geloof doorgeven aan de volgende generaties? Ik heb alleen willen zeggen: kijk uit! Dit kan gebeuren.”

http://www.trouw.nl/deverdieping/re...ticle279570.ece

[*****]

Voor ik verkeerd word begrepen, ik pleit niet voor afschaffen van God. Atheisme is in mijn ogen een vrij naieve leer die niet kan kloppen.
Het is de religie die me zeer gaat tegenstaan, de gruwelijkheid waarmee onder het mom van dienst aan God de schepping aan alle kanten wordt vernield. Mooie woorden en kwade daden.

[Izouran]

Dat zijn dus een paar debielen die het as van het kwaad zijn.
Het beleven van een religie is prachtig. Dat zeker niet ‘afgeschaft’ zou moeten worden.
Onzin.

[Timarzgha]

Ik vaak het idee dat gelovigen de atheisten eigenlijk al aan de kant hebben geschoven en hen met rust laten.
Zij in tegendeel doen hun uiterste best om de religies af te kraken en in twijfel te trekken.
Heb dan ook respect voor die man van christen unie die ook meende dat het atheisme meer gevaar voor de gelovigen vormt dan de verschillen tussen de islam christendom/jodendom.