Waarheidscommissie naar Alhoceima

Gestart door ameziane, 29/04/2005 om 18:25:31

Izwan

Citaat van: abrid op 09/05/2005 om 08:03:33
Citaat van: Badis op 05/05/2005 om 14:28:48
Met een stap vooruit en een achteruit kom je dus niet verder en dat is het probleem met “democratie” in Marokko.
Niettemin moeten wij de hoop niet opgeven en tegelijkertijd wel alert blijven.
Voor de slachtoffers die hun verhaal hebben kunnen vertellen tijdens deze hoorzittingen is het een bevrijding.
Wachten is op wat de IER met deze hoorzittingen gaat doen en wat allemaal in hun rapport zal komen te staan.


Vooral de zin 'de hoop niet opgeven maar alert blijven" is hier van toepassing.
Je bedoelt zeker valshoop.
In marokko is er niets veranderd. De mensen worden nog steeds masaal gemarteeld. De gevangenissen zijn voller dan in de tijd van Hassan 2. Weet jullie dat sinds een paar dagen veel politieke gediteneerden in honger staking zijn en de regering weigert met ze te onderhandelen.

abrid

Dus ipv hier te klagen kan je beter actief deze mensen helpen in hun strijd voor de erkenning van de mensen rechten.

Hoop doet leven maar zoals Badis zei Alert blijven!

Izwan

Citaat van: abrid op 09/05/2005 om 13:52:13
Dus ipv hier te klagen kan je beter actief deze mensen helpen in hun strijd voor de erkenning van de mensen rechten.

Hoop doet leven maar zoals Badis zei Alert blijven!
Ik klaag niet maar ik constateer dingen. Je hoeft tegenwoordig niet alert te zijn. We hebben inmiddels 50 jaar ervaring met deze regime. Die hoop heeft niets opgeleverd. Het is tijd om een conclusie te treken en werk ervan te maken, anders heeft het geen zin om.....

abrid

Dus mensen er bewust van maken. Als mensen er niet bewust van zijn.

Het bewust maken van de Amazigh/Tamazight is een eerste stap. Als de mensen niet bewust zijn van hun identiteit/geschiedenis zullen ze nooit opstaan voor het onrecht dat hen word aangedaan.

Het fundament is kennis. Dan pas kunnenw e verder bouwen.


Izwan

Citaat van: abrid op 09/05/2005 om 15:38:52
Dus mensen er bewust van maken. Als mensen er niet bewust van zijn.

Het bewust maken van de Amazigh/Tamazight is een eerste stap. Als de mensen niet bewust zijn van hun identiteit/geschiedenis zullen ze nooit opstaan voor het onrecht dat hen word aangedaan.

Het fundament is kennis. Dan pas kunnenw e verder bouwen.


Mensen ervaren dagelijkse de onrecht die hun wordt gedaan, maar de onmachts- en faalgevoel heeft ze vastgebonden. Moeten wij weer 50 jaar wachten om te constateren dat de Amazigh identiteit/cultuur/geschiedenis verleden tijd is en alleen in musaem hoort. De kern van het overleving van Amazigh cultuur legt in marokko in plattenland. Die mensen daar worden elke dag om economische reden weggejaagd. 

Dora

even een vraagje voor izwan.

de gedetineerden die aan hongerstakingen meedoen, doen dat toch omdat ze onschuldig gevangen genomen zijn. hoogstwaarschijnlijk zelfs niet eens een proces gehad om zichzelf te kunnen verdedigen. of protesteren ze voor de erkenning van het tamazight??...

stel dat we zoals jij zegt moeten stoppen met hopen en er echt werk van moeten maken. waar beginnen we dan??..beginnen we aan het landelijke probleem wat luidt > mensenrechten schending<<< of wil je je liever beperken tot het amazigh gedeelte???...

zolang het tamazight in de harten leeft van de mensen zal het niet in musea's terecht komen...daarom is het van belang zoals abrid al zei dat het bewustzijn onder de imazighen gestimuleerd moet worden..

sraam L_L

Izwan

Citaat van: L_L op 09/05/2005 om 20:03:08
even een vraagje voor izwan.

de gedetineerden die aan hongerstakingen meedoen, doen dat toch omdat ze onschuldig gevangen genomen zijn. hoogstwaarschijnlijk zelfs niet eens een proces gehad om zichzelf te kunnen verdedigen. of protesteren ze voor de erkenning van het tamazight??...

stel dat we zoals jij zegt moeten stoppen met hopen en er echt werk van moeten maken. waar beginnen we dan??..beginnen we aan het landelijke probleem wat luidt > mensenrechten schending<<< of wil je je liever beperken tot het amazigh gedeelte???...

zolang het tamazight in de harten leeft van de mensen zal het niet in musea's terecht komen...daarom is het van belang zoals abrid al zei dat het bewustzijn onder de imazighen gestimuleerd moet worden..

sraam L_L
Het gaat me om onrecht. het maakt niet uit waar die plaats vindt. Trouwens, ik beschouw de hele noord africa met uitzondering gedeelte van Egypte als amazigh grond.

Dora


Citeer
Het gaat me om onrecht. het maakt niet uit waar die plaats vindt. Trouwens, ik beschouw de hele noord africa met uitzondering gedeelte van Egypte als amazigh grond.

ja uiteraard, maar ik vind je dat je niet zomaar alle onrecht als hetzelfde kan zien. elk onrecht heeft zijn manier van aanpak.

daarom wil ik duidelijk maken dat er verschil is tussen gedetineerden die eerder protesteren tegen het gevangenschap zonder proces en een demonstrant die zijn rechten als amazigh wil opeisen..

Tama

MAROKKAANSE WAARHEIDSCOMMISSIE BAADT IN SFEER VAN WANTROUWEN

Net als Zuid-Afrika na de apartheid heeft Marokko een Waarheidscommissie ingesteld.

Die moet de wandaden van het dictatoriale regime van de vorige koning Hassan II blootleggen. De eerste zittingen waren geen onverdeeld succes: veel Marokkanen vrezen dat het verzoeningsproces te zeer door de overheid gestuurd wordt.

‘Waarheids-commissie, ga naar huis. De mensen uit het Rif willen deze openbare verhoren niet”, scandeerden afgelopen dinsdag tientallen jonge mannen op een bijeenkomst van de Marokkaanse Waarheidscommissie in Al-Hoceima, in het noorden van Marokko.

In het zaaltje De Mirador klappen ze fanatiek in hun handen, sommigen staan met hun rug naar het podium toegekeerd. Daar zitten tien getuigen klaar om voor het eerst in het openbaar hun verhaal te vertellen over de martelingen, verdwijningen en gevangenisstraffen die ze hebben doorstaan tijdens het dictatoriale regime van de vorige koning Hassan II. Maar geen getuige kan nog het woord nemen, niemand komt boven het geschreeuw uit. “De getuigen zijn omgekocht”, roept Mohammed (24). Hij is niet van plan weg te gaan totdat de verhoren worden afgelast. Deze getuigen, die volgens de afspraak geen namen van daders mogen noemen, kunnen volgens hem nooit de volledige waarheid zeggen.

Hij is hier in naam van zijn verzetsheld Abdelkrim al-Khattabi, die in de jaren twintig in de Rif een paar legendarische slagen won tegen de Spaanse en Franse kolonisatoren en een republiek uitriep. “Khattabi, rust in je graf, wij vervolgen de weg die jij hebt ingeslagen”, schreeuwen Mohammed en zijn vrienden. Ze dromen van een autonome Rif. De een draagt een baseballpet met Nike-logo, de ander een strak Boss T-shirt. Ze steken drie vingers in de lucht, het overwinningsteken in de Rif.

De rest van de mensen in de zaal, zo’n driehonderd mannen (de vrouwen zijn thuisgebleven), schudden nee en kijken vertwijfeld om zich heen. De jongens zijn te jong om te hebben vastgezeten of te zijn gemarteld. “Het is onze dag, de dag van de slachtoffers”, roept Mohammed Ahamjik (61) met tranen in zijn ogen. Hij is woedend. Morgen mogen ze weer protesteren maar vandaag is het aan de slachtoffers hun verhaal te doen. Zelf vluchtte hij in 1965 voor het politieke regime naar Nederland, nadat hij uit de gevangenis was vrijgekomen.

Afdrukken van sigaren zijn nog terug te vinden in zijn nek.

Zijn misdaad: de zoon zijn van een bekende verzetsstrijder.

De Waarheidscommissie is maandenlang bezig geweest deze bijeenkomst te organiseren. Terwijl in de rest van het land de mensen graag wilden komen getuigen, moesten de commissieleden in Al-Hoceima veel moeite doen om de mensen over te halen. Het wantrouwen jegens het centrale gezag en alles dat uit de hoofdstad Rabat komt, is groot.

STRUCTUREEL GENEGEERD

Jarenlang heeft de vorige koning Hassan II het gebied structureel genegeerd.

Er werd nauwelijks geïnvesteerd in scholen, wegen of ziekenhuizen.

Eén keer in zijn leven reisde Hassan II af naar de Rif, als opperbevelhebber van het leger toen er in 1958 een opstand uitbrak.

Er vielen veel doden, hele families werden in kazernes gevangen gezet en een strak militair regime werd ingesteld. “De arbeidscontracten met Nederlandse, Belgische en Franse bedrijven in de jaren zestig om gast arbeiders uit dit gebied te halen, was een manier om de Riffijnen weg te sturen en de sociale onrust te dimmen”, zegt Mohamed Azerkane, vice-voorzitter van de gemeenteraad in Al-Hoceima. Hij is een voorstander van de waarheidscommissie en hoopt op een forse schadevergoeding voor al het geleden leed in de regio “Kom met geld voor wegen en scholen. Dat is wat we nodig hebben”, vervolgt hij.

Maar concrete bedragen worden tot nu toe niet genoemd.

Tien uur ’s avonds, de hekken die leiden naar het zaaltje De Mirador waar vanmiddag de openbare verhoren zouden plaatsvinden, zijn ge sloten. Niemand mag zomaar doorlopen.

Binnen zitten ruim honderd toeschouwers op klapstoeltjes bekleed met witte glimmende hoezen. Het plafond is bedekt met mintgroene draperieën. Een kroonluchter hangt in het midden. In de zomer vieren rijke Belgische Marokkanen hier hun bruiloft. Nu zitten de getuigen opnieuw op het podium.

Een vrouw van in de zestig neemt het woord. Fama Addoul: “Mijn man verdween op 12 juni 1956. Het was een dinsdag om halfelf ’s ochtends op de boulevard Mohammed V in het centrum van Tetuan. We hadden twee kleine dochters en ik was zwanger.” Tranen lopen over haar wangen. Niemand die haar hielp destijds, alsof ze een besmettelijke ziekte had. Als ze iets gedaan moest krijgen bij de overheid, vroegen ambtenaren altijd om een overlijdensakte. “Als ik een weduwe zag huilen bij het graf van haar man, dacht ik: zij heeft geluk. Zij kan tenminste rouwen”, vervolgt ze. De hoop om het lichaam van haar man te vinden heeft ze opgegeven.

ALS HONDEN

Dan neemt Abdelhakim Benchemmach het woord. “Ondanks al mijn inspanningen het verleden te vergeten, kan ik de woede en bitterheid niet achter me laten. Na twintig jaar ben ik nog steeds niet in staat gewoon te leven.” Benchemmach zat twee jaar gevangen omdat hij mee had gedaan aan de studentenopstanden in 1987. Als honden werden ze in cachotten geschopt.

Slapen was bijna niet mogelijk, met zoveel zaten ze opgesloten.

Maar niet alleen als student, ook al als klein jongetje hoorde hij verhalen van zijn moeder over collectieve verkrachtingen en foetussen die door soldaten in de buik werden doodgeschopt. Zijn vader, die mee had gevochten voor de onafhankelijkheid, werd door zijn eigen kameraden van het bevrijdingsleger voor vijf jaar opgesloten. “Wat hebben wij Riffijnen fout gedaan om na de bevrijding van Marokko zo behandeld te worden? Wij die hebben meegevochten tegen de koloniale overheersers? (…) Waarom verlaat deze nachtmerrie mij niet?”, vraagt hij zich af en terwijl de camera’s draaien roept hij op tot algehele rehabilitatie van de Rif. “De staat moet verantwoordelijkheid nemen voor wat hier gebeurd is”.



Bron: De Morgen, 6 mei 2005



--------------------------------------------------------------------------------

Dora

oww tering man..

chekaregh chem tama ennegh..

Izwan

Citaat van: L_L op 09/05/2005 om 20:13:36

Citeer
Het gaat me om onrecht. het maakt niet uit waar die plaats vindt. Trouwens, ik beschouw de hele noord africa met uitzondering gedeelte van Egypte als amazigh grond.

ja uiteraard, maar ik vind je dat je niet zomaar alle onrecht als hetzelfde kan zien. elk onrecht heeft zijn manier van aanpak.

daarom wil ik duidelijk maken dat er verschil is tussen gedetineerden die eerder protesteren tegen het gevangenschap zonder proces en een demonstrant die zijn rechten als amazigh wil opeisen..
In marokko zie jij alleen onrecht. Er is door Hassan II een beleid opgsteld om amazigh cultuur/identiteit/geschiedenis te verdreven. Je aanwezigheid in Nederland is een onderdeel van die beleid. Deze beleid is nog steeds vol aan de gang en zet in zijn laastse fase. De aardbeving in noord marokko kwam voor hun goed uit om deze proces te versnellen. Het is niet voor niets dat de overheid weigert om in die gebieden te inverasteren. Gebrek aan geld speelt hier geen rol. Ze hadden genoeg geld verzammelt. Nu komen ze met een commitie van zogenaamde verzoening, terwijl dat mensen meer dan een jaar in de tenten wonen en dagelijkse vluchten naar de groot steden. Kortom, ze proberen de tijd te winnen en die kregen ze ook.
De tijd om voor amazigh rechten te vechten is voorbij. De globaliseren binnen de Marokko is vol aan de gaan. Dit houdt  dat de macht in marokko aan de buitenlandse bedrijven wordt overgdragen.  Nu is de vijand zichtbaar maar straks weet niet meer bij wie moet jij aankloppen met je klachten.....enz
Een demostratie help niet en dat weet jij dondersgoed. Er moet een opstand komen om de overheid ter verantwoording te stellen......   

Izwan

Citaat van: Tama op 09/05/2005 om 20:31:00
MAROKKAANSE WAARHEIDSCOMMISSIE BAADT IN SFEER VAN WANTROUWEN

Net als Zuid-Afrika na de apartheid heeft Marokko een Waarheidscommissie ingesteld.



Het is een fout vergelijking. In zuid Africa is er spraak van regime verandering, maar in marokko is hetzelfde regime gebleven met zelfde beleid.

Tama

Citaat van: Izwan op 09/05/2005 om 21:18:30
Citaat van: Tama op 09/05/2005 om 20:31:00
MAROKKAANSE WAARHEIDSCOMMISSIE BAADT IN SFEER VAN WANTROUWEN

Net als Zuid-Afrika na de apartheid heeft Marokko een Waarheidscommissie ingesteld.



Het is een fout vergelijking. In zuid Africa is er spraak van regime verandering, maar in marokko is hetzelfde regime gebleven met zelfde beleid.

Geheel mee eens izwan! Ik marokko hebben we nog steeds dezelfde maffia.

Dora


Citeer
In marokko zie jij alleen onrecht. Er is door Hassan II een beleid opgsteld om amazigh cultuur/identiteit/geschiedenis te verdreven. Je aanwezigheid in Nederland is een onderdeel van die beleid. Deze beleid is nog steeds vol aan de gang en zet in zijn laastse fase. De aardbeving in noord marokko kwam voor hun goed uit om deze proces te versnellen. Het is niet voor niets dat de overheid weigert om in die gebieden te inverasteren. Gebrek aan geld speelt hier geen rol. Ze hadden genoeg geld verzammelt. Nu komen ze met een commitie van zogenaamde verzoening, terwijl dat mensen meer dan een jaar in de tenten wonen en dagelijkse vluchten naar de groot steden. Kortom, ze proberen de tijd te winnen en die kregen ze ook.
De tijd om voor amazigh rechten te vechten is voorbij. De globaliseren binnen de Marokko is vol aan de gaan. Dit houdt  dat de macht in marokko aan de buitenlandse bedrijven wordt overgdragen.  Nu is de vijand zichtbaar maar straks weet niet meer bij wie moet jij aankloppen met je klachten.....enz
Een demostratie help niet en dat weet jij dondersgoed. Er moet een opstand komen om de overheid ter verantwoording te stellen......   

erg veel nieuws is dit niet. wat er hedendaags gebeurd daar ben ik van op de hoogte.
ik heb dus ook nooit beweerd dat het beleid daaro zo uitstekend is. de vraag was vechten we voor een eerlijke democratisch land..( voor alle doelgroepen in maroc), of gaan we meer voor de amazigh erkenning en rechten..

Izwan

Citaat van: L_L op 09/05/2005 om 22:05:10

Citeer
In marokko zie jij alleen onrecht. Er is door Hassan II een beleid opgsteld om amazigh cultuur/identiteit/geschiedenis te verdreven. Je aanwezigheid in Nederland is een onderdeel van die beleid. Deze beleid is nog steeds vol aan de gang en zet in zijn laastse fase. De aardbeving in noord marokko kwam voor hun goed uit om deze proces te versnellen. Het is niet voor niets dat de overheid weigert om in die gebieden te inverasteren. Gebrek aan geld speelt hier geen rol. Ze hadden genoeg geld verzammelt. Nu komen ze met een commitie van zogenaamde verzoening, terwijl dat mensen meer dan een jaar in de tenten wonen en dagelijkse vluchten naar de groot steden. Kortom, ze proberen de tijd te winnen en die kregen ze ook.
De tijd om voor amazigh rechten te vechten is voorbij. De globaliseren binnen de Marokko is vol aan de gaan. Dit houdt  dat de macht in marokko aan de buitenlandse bedrijven wordt overgdragen.  Nu is de vijand zichtbaar maar straks weet niet meer bij wie moet jij aankloppen met je klachten.....enz
Een demostratie help niet en dat weet jij dondersgoed. Er moet een opstand komen om de overheid ter verantwoording te stellen......   

erg veel nieuws is dit niet. wat er hedendaags gebeurd daar ben ik van op de hoogte.
ik heb dus ook nooit beweerd dat het beleid daaro zo uitstekend is. de vraag was vechten we voor een eerlijke democratisch land..( voor alle doelgroepen in maroc), of gaan we meer voor de amazigh erkenning en rechten..
Natuurlijk ga ik voor een eerlijk en democratische overheid waar elke doelgroep in kan vinden. Het gaat uit eindelijk om onrecht te bestreden.