Een gewonde ziel

[E3ber_Tastite]

Waarom heb ik toch een gewonde ziel?
Komt dat door de realiteit waarin ik me bevindt of is het de fantasie die mij naar onbekende oorden heen brengt.
Ik voel me vernederd en bestolen, als een vogel die zijn vrijheden zijn ontnomen.
Ik vraag me af, wanneer het zo ver zal zijn, dat mijn gewonde ziel zich zal herstellen.
Kijkend naar mijn land der voorouders, omgeven door haaien en raven, beplant met stekelbomen.
Denkend hieraan, veranderd mijn hart in een oceaan die getroffen word door harde stormen, kijkend naar de lucht die mij niets wil vertellen.

Wanneer zal mijn gewonde ziel nou helen?
Oooh mijn beste jongen, wees niet getreurd, de donkere wolken zullen verdwijnen, de blauwe lucht zal verschijnen, de haaien zullen worden verjaagd en de raven zullen worden bestreden.
Tot die dag mijn jongen, zal je ziel herstellen van de pijn en wonden die je jarenlang innerlijk hebben opgevreten.

Heb geduld mijn jongen, de bergen zijn daar opgesteld om je te beschermen van het kwade, het kwade die door mensen zijn meegenomen uit verre oorden. Mensen die niets geven om de bergen en de rivieren, waar jouw voorouders eeuwenlang van leefden.

Ga mijn jongen, ga naar die bergen en rivieren en zie hoe jouw voorouders leefden, tot op dat moment zal jou leven een betekenis hebben.

[Dora]

hij is mooi e3ber...wat leuk om een gedicht van jou te lezen..ben trots op je..

[yura]

e3ber is een dichter eerst klas geworden. appl......

[E3ber_Tastite]

danke

[Masja]

heel gevoelig geschreven

[Wasilla tarifest]

Mooi hoor voor iemand die zei dat ie niet kon dichten