Hoofdmenu

Sorry

Gestart door Chatt in de wildernis, 08/12/2012 om 14:11:28

Chatt in de wildernis

Beste autochtoon,

Ik wil oprecht mijn spijt betuigen en op mijn knieën vallen voor al het leed, waar ik eigenlijk niets mee te maken heb.

Sorry voor de hangjongeren. Sorry voor de bankencrisis. Sorry voor je aambeien. Sorry voor het uitsterven van de dodo. Sorry voor de klimaatverandering. Waarschijnlijk hebben we daar geen schuld aan, maar toch sorry. Sorry omdat we het Nederlands verrijken. Sorry dat we enkel nuttig zijn voor de oplagen van kranten. Sorry dat ik honderd keer na elkaar kan opdrukken. Sorry voor de hoofddoek. Sorry voor de Arabische Lente. Sorry omdat we besneden zijn. Sorry dat ik dit heb geschreven. Sorry omdat door ons Filip Dewinter een reden van bestaan heeft. Sorry, sorry, sorry.

Ik beloof dat we actie zullen ondernemen. We gaan flyers uitdelen met 'sorry' daarop. We zullen vanaf nu alleen nog T-shirts en petten met 'sorry' dragen.

Velen zien ons als een geheel, geen individuen, een samengesmolten massa. If you can't beat them, kruip dan maar. Als we ons bij elk incident met iemand van vreemde afkomst verontschuldigen, wordt alles veel simpeler.

Ik was het moe om dingen te verduidelijken. Steeds weer dezelfde vragen te krijgen: 'En? Wat denk je daarvan? Heb je het gehoord, gezien, gelezen? Femme de la rue, gaybashing, om nog maar te zwijgen over die studentendoop. De mensen kunnen niet meer op straat rondlopen. Weet je hoe dat komt? Dat komt door jullie. Awel vriend, leg het eens uit. Moet jij je niet verantwoorden voor jullie gedrag? Of durf je daar niet over schrijven?'

Ik doe geen moeite meer. Ik zeg vanaf nu alleen maar sorry.

Vroeger hield ik lange monologen over hogere GAS-boetes en strengere sancties voor criminelen. Ik pleitte om vuur met vuur te bestrijden. Oog om oog, tand om tand. Ik was een liefhebber van meedogenloze straffen voor daders. Hoopte dat criminelen met baseballknuppels bewerkt werden. Dat ze daarna naakt met grote borden vol spijtbetuigingen moesten rondlopen. Het volk mocht hen bespuwen en rot fruit naar hen gooien. Op het einde mochten ze met hun ballen aan het plafond worden gehangen, waar ze zouden bengelen tot in de eeuwigheid.

Zelfs deze uitleg deed geen wonderen, want je antwoordde geeuwend (waarvoor mijn excuses trouwens): 'Nah, onvoldoende. Je kunt zo veel zeiken als je wilt. Goed praten, kwaad spreken, maakt allemaal niet uit. Want hoe zit het eigenlijk met jou? Die vraag lijkt me relevanter. Ook jij moet je verontschuldigen. Distantiëren van de incidenten. Desnoods oproepen tot een massale betoging. Een stuk schrijven met welgemeende verontschuldigingen. Liefst een stuk waar de tranen van afspatten.'

Ik heb het gevecht voor genuanceerde beeldvorming al lang opgegeven. Een sorry voelt zo veel beter dan telkens met de angst zitten wanneer er iets negatiefs in de media verschijnt. Hopend dat het niet iemand van vreemde afkomst is. Hopend dat er niemand met het vingertje begint te zwaaien. Maar nu we een massa zijn vereenzelvigen we ons. Eén voor allen, allen voor één. Niets kan ons van ons stuk brengen. En met zijn allen is het zelfs een stuk gezelliger. Samen drinken we uit dezelfde mok, waar 'sorry' opstaat. En we vergeten niet dat je nooit genoeg sorry kunt zeggen. Sorry daarvoor.

Vriendelijke groet,

Fikry El Azzouzi


http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1543175/2012/12/03/Sorry-voor-al-het-leed-waarmee-ik-eigenlijk-niks-te-maken-heb.dhtml

Botermes

Mensen zijn nou eenmaal geneigd te generaliseren. Ik krijg ook vaak te horen van mensen in het buitenland dat als ik zeg dat ik uit Nederland kom, dat ze dan meteen denken dat ik druks gebruik, you know wha'm sayin'.

Ik dacht juist dat de heksenjacht op Marokkanen, in de media, al wat afgezwakt was, well at least we no longer give a F, you know wha'm sayin'.Als er iets mis is met veel Marokkaanse jongeren, then it needs to be adressed, ain't nothing wrong with that, you know wha'm sayin'. Maar het probleem is dat er in de media altijd gesuggereerd wordt als of het een raciale oorzaak heeft ipv dat het met sociale, economische  en maatschappelijke factoren heeft. De media vertoont zo nu en dan racistische trekken. Oud nieuws, toch..

Chatt in de wildernis

#2
One day was The One door de bergen aan het slenteren,zomaar..,no particular place to go.Na een paar uur kwam one een vreemd rond bouwsel tegen,het wemelde er van de keutels,dus dacht one aan wilde konijnen en hazen,maar er lagen simpelweg teveel keutels.

Hoe dichter one het ronde bouwsel naderde,hoe indringender de schapen en geitenlucht werd.Er was in de weide omtrek niemand te bekennen,one luisterde aandachtig maar kon niets dan het geruis van de wind horen. One besloot te gaan zitten en te rusten voor de lange weg terug.


Nauwelijks zichtbaar en van een veilige afstand had een man me al die tijd gadegeslagen. Ik glimlachte en zwaaide naar de man,waarop de man langzaam opstond en mijn kant op liep.

Hij was een herder en het vreemde bouwsel diende als nachtelijke kraal in de bergen.Hij gaf me een stukje kaas en vroeg me wie ik was en waar ik vandaan kwam.

Ah..,jij komt uit Europa,het rijkste en meest beschaafde deel van de wereld!

Nou,dat van die rijkdom kan wellicht kloppen,maar ik ben het niet met je eens wat beschaving betreft.

Waarom?

Nou,Europa is nogal racistisch...

Wat bedoel je met racisme?

Weet je niet wat racisme is?

Nee,eigenlijk niet,ik leef al m'n hele leven op deze berg,ik ben niet echt op de hoogte van wat er speelt in de wereld.

Hmm..,hoe moet ik je nou uitleggen wat racisme is?Ik begon over het kaukasische,negroide en mongoloide ras en binnen die rassen de onderlinge verschillen etc etc.

Wacht,wacht zei hij lachend,ik denk dat ik begrijp wat racisme is...

Normaal gesproken koop en verkoop ik m'n schapen hier vlakbij op de plaatselijke markt,maar door omstandigheden kocht ik een tijd terug een schaap dat van heel ver kwam. Het schaap zag er ietwat anders uit,maar een schaap is een schaap uds dreef ik m'n zin door en kreeg achteraf erg spijt van m'n aankoop.

Zogauw ik dat schaap losliet tussen de andere schapen wist ik niet wat ik zag! Alle schapen,rammen en ooien trokken tegelijkertijd ten strijde tegen het vreemde schaap,ik had zoiets nog nooit van m'n leven gezien,ik moest dat schaap onmiddelijk afzonderen anders had de kudde 'm doodgebeukt.


Wat heb je toen gedaan met dat schaap?

De eerstvolgende marktdag meteen aan een slager verkocht.

Shit,waarom aan de slager,man?


Niemand wou 'm kopen,alleen de slager...


Chatt in de wildernis

#3
We waren met elkaar verbonden door de zee. De sombere,afgepeigerde vissers staarden de donkere leegte in,te lusteloos om een gesprek te voeren in de bittere kou. Het was slecht weer,de wind leek,net als de golven, van alle richtingen te komen.

Het enige wat ze konden doen was wachten op beter dagen. Na een paar uur begonnen de jongeren  met een potje domino,de ouderen keken even naar het geschuif met de stenen om meteen daarna weer te verzinken in hun gepeins.

Een van hen was een oude man,een weinig spraakzame,teruggetrokken man,wanneer hij een woord zei viel iedereen stil.



Jullie weten allen dat ik een zeeman ben,mijn schip is mijn thuis en de zee mijn land. Ik heb geweld,hebzucht en verblindende begeerte meegemaakt,maar na al die jaren kan ik een voorval nog steeds niet begrijpen.

Na twee dagen vissen in zwaar weer waren we op weg naar de haven van el-Aiun,de golven bereikten hoogten van drie tot vier meter. De meeste vissers lagen benedendeks te slapen,maar enkelen bleven wakker en keken uit over zee.

Ik keek ook uit over zee en zag iets,ik wist niet wat het was, keer op keer verdween en verscheen het weer. Even dacht ik dat ik het me verbeeldde,dat er niets was,maar het stipje aan de horizon kwam steeds terug.

De kapitein keek me aan en vroeg waar ik naar stond te turen,ik wees in de richting waar ik naar keek en de kapitein keek secuur door z’n verrekijker naar dat stipje. Hij gaf me de verrekijker en zei dat hij niets kon zien,de vissers in de kajuit hadden in dezelfde richting gekeken maar bezwoeren me dat zij ook niets konden zien.

Ik vroeg de kapitein om koers te zetten richting het stipje,hij mompelde in zichzelf en keek me scheef aan,maar deed toch wat ik hem vroeg.


Na een tijdje zagen we duidelijk een wrakkig,groenkleurig houten bootje van een meter of zeven. Toen we dichterbij kwamen draaide mijn maag om,er waren mensen aan boord. De stank die van het bootje kwam was ondanks de harde wind niet te harden. De schipbreukelingen waren zwarte afrikanen en keken ons met opengesperde ogen aan,te verzwakt en uitgedroogd om geluid te maken,laat staan om rechtop te staan.

We hesen hen aan boord en probeerden met ze te praten,middels gebarentaal te achterhalen waar ze vandaan kwamen,wat hen overkomen was,maar ze bleven apathisch kijken. Een van de vissers kwam terug met een kan vol versgemaakte koffie en gaf hen beurtelings een slok hete koffie. Binnen een half uur brak een kakofonie los van Marokkaanse en Afrikaanse dialecten,maar de woorden die we het vaakst hoorden waren: manger,nourriture,food,eat…

Het probleem was dat we praktisch niets te eten hadden aan boord,het enige wat we nog hadden waren een paar droge broden van drie dagen oud en zwarte en groene olijven in blik.

Toen we aankwamen in de haven hadden ze alles opgegeten en  opgedronken ,behalve de zwarte olijven. We vonden de zwarte olijven waar we ze hadden neergelegd,er ontbrak niet een.