mensen rechten!!!!

[.zw.n]

Navo laat 61 vluchtelingen sterven van honger en dorst

61 bootvluchtelingen die op drift sloegen tussen Libië en het Italiaanse eiland Lampedusa zijn omgekomen van honger en dorst op hun boot. Ze dobberden 16 dagen rond, de Navo-macht in de Middellandse Zee wist vanaf de eerste dag van hun problemen, maar ondernam niks om hen te redden. Aan boord waren kleine kinderen en vrouwen. Het vluchtelingenagentschap van de Verenigde Naties eist een onderzoek.

Op 25 maart vertrokken 72 mensen in Tripoli met bestemming Lampedusa: 47 Ethiopische vluchtelingen, zeven Nigerianen, zeven Eritreeërs, zes Ghanezen en vijf Soedanezen. Twintig onder hen waren vrouwen, en er waren ook twee kleuters bij. De Ghanese kapitein van het schip stelde na 18 uur op zee vast dat hij brandstof verloor en de bestemming niet zou halen.

Italiaanse kustwacht: komt in orde

Met een satelliettelefoon aan boord waarschuwden de vluchtelingen hun contactpersoon in Italië: Moses Zerai, een priester in Rome die de opvang Habeshia runt. Zerai alarmeerde de Italiaanse kustwacht. Die belde even later de priester terug met de melding dat ze de boot hadden gelokaliseerd, zo'n 90 kilometer van Tripoli. De kustwacht garandeerde Zerai dat er een alarm was uitgegaan en dat "de relevante autoriteiten" op de hoogte waren gebracht.

Helikopter komt kijken

Dat leek ook te kloppen, want vrij snel dook een helikopter op. De piloten lieten flesjes water zakken en een paar pakjes koeken. Ze maakten de vluchtelingen duidelijk dat ze hun positie moesten aanhouden in afwachting van een reddingsboot. De helikopter vloog weg, maar een reddingsboot dook nooit op.

Geen enkel land betrokken bij de Navo-operaties in de Middellandse Zee heeft tot nu willen toegeven dat het een helikopter stuurde. Malta zegt dat het er voor niks tussenzit, maar de Italiaanse kustwacht bevestigt dat het de Maltezen op de hoogte bracht van het feit dat de boot zich in hun search and recue-zone bevond. De Italianen zeggen ook dat ze een algemeen alarm uitvaardigden, waarin verzocht werd om uit te kijken naar de boot met vluchtelingen en, indien gespot, een reddingspoging te ondernemen.

Stuurloos op drift

Op 27 maart was er nog steeds geen hulp opgedoken. De boot met vluchtelingen zat nu zonder brandstof en was stuurloos op drift. Eén van de elf overlevenden, een 24-jarige uit Ethiopië, vertelde aan The Guardian hoe eerst al het drinken en daarna al het eten opgeraakte. Bovendien werd het weer erg slecht.

Frans vliegdekschip

Op 29 maart leek er wel redding te komen. Een vliegdekschip naderde tot op een paar kilometer van de boot. Zo dicht dat ze de vluchtelingen onmogelijk konden missen. Het feit dat er twee vliegtuigen gestuurd werden die een poos lang boven de boot cirkelden, bevestigt dat. De vluchtelingen deden er alles aan om duidelijk te maken aan de piloten dat ze hulp nodig hadden. Maar de vliegtuigen keerden terug naar het vliegdekschip en dat voer vervolgens weg van de hulpeloze boot.

Het ging om het Franse vliegdekschip Charles de Gaulle. De Franse overheid ontkende eerst, maar geconfronteerd met bewijs dat de Charles de Gaulle wel degelijk in de buurt was, veranderde Parijs zijn reactie naar "geen commentaar".

Urine drinken en tandpasta eten

Over de volgende tien dagen stierven 61 van de opvarenden van honger en dorst. De kinderen stierven al na twee dagen. De overlevenden vertelden reporters van The Guardian hoe ze hun eigen urine dronken en tubes tandpasta opaten.

Op 10 april strandde de boot in de buurt van Zlitan bij Misurata in Libië. De troepen van Kadhaffi staken de elf overlevers in de cel, alwaar één van hen overleed. Vier dagen later werden ze vrijgelaten. De tien overlevers wonen nu ondergedoken bij een Ethiopiër in Tripoli.

"Wilde Westen"

De UNHCR, het vluchtelingenagentschap van de VN heeft een onderzoek geëist naar waarom de vluchtelingen niet gered werden door de navo-macht die talrijk aanwezig is in de buurt. Ze wijst erop dat de internationale maritieme wetten alle schepen, ook militaire, verplichten om te helpen bij een noodoproep. "De Middellandse Zee mag niet het Wilde Westen worden", aldus woordvoerster Laura Boldrini. "Wie weigert mensen in nood op zee te helpen mag niet ongestraft blijven."

Naar schatting 30.000 mensen hebben de jongste maanden de oversteek gewaagd van Libië naar Italië. Vorige maand alleen al kwamen 800 van hen om, maar het werkelijke cijfer ligt waarschijnlijk veel hoger. (mvl)

[.zw.n]

Vissers riskeren 15 jaar cel voor redden bootvluchtelingen

20/09/'07 Zeven Tunesische vissers moeten donderdag voor de rechtbank in Sicilië verschijnen, omdat ze 44 vluchtelingen hebben gered van een gewisse dood in zee.

Ze worden beschuldigd van het helpen van "illegale immigranten". Indien ze worden veroordeeld, riskeren ze 15 jaar cel.

De mannen werden gearresteerd op 8 augustus, toen ze de vluchtelingen aan land brachten in Lampedusa, het meest zuidelijke eiland van Italië. Ze zaten in voorlopige hechtenis tot 10 september, waarna vijf van hen op borgtocht werden vrijgelaten en de twee officieren aan boord onder huisarrest werden geplaatst.

Relaas
Op de ochtend van 7 augustus hadden Abdelkarim Bayoudh en zijn bemanning het anker gedropt op een rif 30 mijl ten zuiden van het Pelagische eiland Lampedusa. Ze hadden net hun kajuit opgezocht om enkele uren te slapen, toen ze hulpkreten hoorden. Eens terug op dek zagen ze een rubberboot volgepropt met mensen, die rondzwalpte op de hoge zee en op het punt stond te zinken.

Onder hen bevonden zich twee kinderen en 11 vrouwen, van wie er twee zwanger waren. In hun haast om aan boord van de vissersboot te geraken, vielen twee vluchtelingen in het water. Twee matrozen van de Tunesische bemanning doken in het water en redden hen.

Kapitein Bayoudh haastte zich dan naar de dichtstbijzijnde haven. Hun thuishaven Monastir was 90 mijl ver, Lampedusa slechts 30 mijl. De keuze lag voor de hand.

Maar bij hun aankomst in Lampedusa werden de zeven Tunesiërs gearresteerd en in de gevangenis gegooid. Deskundigen zeggen dat de beschuldiging van het helpen van illegale immigranten absurd is. Het werk van mensenhandelaars stopt in de havens van Libië, van waaruit bijna alle illegale overtochten vertrekken.

Ontradend effect
Vermoed wordt dat het werkelijke doel van het proces is, vissers te ontraden hun menselijke plicht te doen. Als dit zo is, lijkt het in elk geval al zijn vruchten te hebben afgeworpen. Het feit dat de vissers meer dan een maand in gevangenschap hebben doorgebracht, is een duidelijke boodschap aan hun collega's op de Middellandse Zee.

Laura Boldrini van de VN-Hoge Commissie voor Vluchtelingen, vergelijkt het gedrag van de Tunesiërs met dat van andere, niet bij naam genoemde vissers, die onlangs vluchtelingen, die probeerden aan boord van hun boot te geraken, met stokken van het dek sloegen en terug het water in dreven, waar enkelen van hen verdronken. Er werd niets tegen hen ondernomen.

"We weten pas het topje van de ijsberg wat er allemaal gebeurt in de Middellandse Zee", zei ze. "We moeten vertrouwen op de vissers om mensen in nood te redden - of ten minste de maritieme autoriteiten te verwittigen".

De overtocht naar Europa per boot wordt een steeds grotere gok. De man die de leiding heeft over de boot, heeft mogelijk nooit eerder de zee gezien. De boten worden jaar na jaar ook steeds kleiner en kwetsbaarder en zijn vaak ook niet voorzien van de nodige brandstof voor de overtocht. Vluchtelingen kunnen de prooi worden van piraten, of kunnen met hun boot kapseizen en voor altijd verdwijnen.

Bron

[.zw.n]

Tunesië en Egypte hebben afgelopen maanden 750.000 vluchtelingen uit Libie ontvangen.