De Riffijnse vrijheidstrijd: historische verdieping & geografische verbreding

Gestart door buɛluz, 25/06/2010 om 01:15:56

arriset

Citaat van: Bouthghmas op 14/07/2010 om 08:30:07
Yazu adyini dimasrayin ig yuq3an  zdhath y wami  dyusa uspanio a tmort nnegh. Uxa itadaf ug mazruy nsan.
Kaji mara L'bukath nni udagsand onderwerpath nni atiri u dzmar adyiri ? majd aghyur cak.
melmi d yusa uspanyo gi tmurt negh ?

ma senned "causaliteit, het verslag van oorzaak aan gevolg"  ?

timegga-nni ma ghar-sen ci gevolg tamqqrant x umzruy n arrif ?

Marra tarzud attesnned mux d msar amenghi n arrif, iwden ttqqaren lektubat n tarix!

Citaat van: Señor Canardo Echo op 20/07/2010 om 00:29:28
Dat Bou Himara door veel auteurs wordt beschreven als een opportunist, die handig gebruik heeft gemaakt van de zwakte van het centraal gezag in Marokko, alsook van zijn lucratieve handelsconnecties met Europeanen, is alom bekend. Maar dat er ook historische auteurs rondlopen die Bou Himara - met name in de beginfase én ondanks zijn listen - wel degelijk ook een ideologische en weloverwogen zaak toedichten, is natuurlijk wat minder bekend bij de gewone massa. Zoals wel zou blijken uit de dood en successie van Bou Himara's voormalige werkgever, namelijk sultan Moulay Hassan I - uit de tijd dat Jilali nog gewoon Jilali werd genoemd en als ambtenaartje voor Hassans staatsapparaat werkte. De bizarre dood van Hassan en de politieke crisis die daarop volgde, vonden plaats in het voorjaar van 1894 en zouden volgens sommige historische auteurs aan de basis komen te staan voor de ideologische onderbouwing van Jilali's knap staaltje acteerwerk als de oudste zoon van sultan Moulay Hassan I. Als een van de weinigen gunt auteur Omar Mounir ons met zijn historische roman genaamd Bou Hmara: l'homme a l'anesse een interessante blik achter de schermen - met een nog interessantere conclusie - wat betreft the rise and fall van Bou Himara. En in tegenstelling tot de meeste auteurs schroomt hij daarbij niet om een link te maken tussen de dubieuze erfopvolging van sultan Moulay Hassan I en de daaruit voortvloeiende ideologische onderbouwing van de Bou Himara rebellie .....>
wie zijn deze "sommige historische auteurs/auteurs" ?

jij verdelingen niet het standpunt van de betrokken eersten, dat wil zeggen de Riffijnen.

buɛluz

#16
Error 404 - Not found

buɛluz

#17
Error 404 - Not found

buɛluz

#18
Error 404 - Not found

buɛluz

#19
Error 404 - Not found

Ifri


buɛluz

#21
Error 404 - Not found

Ifri

Citaat van: Señor Canardo Echo op 27/07/2010 om 20:31:17
Bou Ahmed of Ba Ahmed is gestorven een niet noemenswaardige dood op 13 Mei 1900 en dus naar mijn weten niet door de handen van de "RifMujahideen", laat staan in brand gestoken. Maar als jij bronnen hebt die anders beweren, dan ben ik wel benieuwd.

ik zal het opzoeken

Ik dacht omdat omdat hij de Ibeqoyen zo erg toegetakeld heeft,  hebben de Irifien hem in brand gestoken,

buɛluz

#23
Error 404 - Not found

Ifri

Citaat van: Señor Canardo Echo op 27/07/2010 om 21:12:20
Er was in eerste instantie geen Riffijnse saamhorigheidsgevoel, dus een Riffijnse vergeledingsactie ten aanzien van het lot van de Ibeqoyen is hoogst onwaarschijnlijk. Bovendien was niet Bou Ahmed degene die de Ibeqoyen zo erg had toegetakeld, maar zijn rechterhand genaamd Bushta el Baghdadi.

Oké m'n excuses het was Boushta die in brand werd gestoken, door de Irifien, het was gebeurd nadat men op het punt stond de Koning te vermoorden en de dynastie van de Alawieten stop te zetten.

Toen kwamen dan de Fransen om de Koning te helpen. Het was zelfs zo erg, al de Marokkaanse stammen, zelfs Pasha Al Glaui en al de andere Amazigh stammen waren het over eens dat de koning vermoord moet worden.


Weet je wat ik bedoel

buɛluz

#25
Error 404 - Not found

Ifri

Citaat van: Señor Canardo Echo op 27/07/2010 om 21:37:19
Als je spreekt over de Irifien, welke Irifien bedoel je dan?

Want ik kan me niet voorstellen dat het hier ging om een gezamelijk Riffijnse actie om de toenmalige koning sultan af te zetten. Sterker nog de (nominale) loyaliteit van Riffijnen aan de Alawieten wordt naar mijn mening nogmaals goed zichtbaar door:

- De eed, die verschillende stamhoofden uit de Rif aflegden aan sultan Hassan I
- De medewerking, die naburige Riffijnse stammen hebben verleend aan Bushta el Baghdadi tijdens diens strafexpeditie naar de Ibeqoyen   
- De afkeer en strijd tegen de illegitieme claim van troonpretendent Bou Hmara
- De hernieuwing van de eed aan sultan Abdelhafid

En tussen welke van de 4 bovenstaande gebeurtenissen stonden de Irifien volgens jou op het punt om te breken met de Alawieten dynastie en zelfs een moordaanslag te plegen op de sultan?


Ps. Bovendien blijf ik het een vaag verhaal vinden dat Bushta door de Riffijnen in de fik is gezet, dus als je nog historische bronnen hebt die dit vage verhaal ondersteunen aub. hier posten.

Zoek het op






Ifri

Toen er een ware anarchie heerste in Marokko voor dat de Fransen binnenvielen,


De Koning regeerde enkel over zijn paleis, de Bled Assiba was gewoon groter geworden,

Omdat de Koning samenheulde met de Fransen, kwamen de berbers in opstand, en wouden zij het Paleis vernietigen,

Zoek dat gedeelte op

De Riffijnen hebben altijd al een samenhorigheidsgevoel gehad voor de 19 de eeuw

buɛluz

#28
Error 404 - Not found

Ifri

Citaat van: Señor Canardo Echo op 28/07/2010 om 12:11:35
Dat Riffijnen een saamhorigheidsgevoel kenden in de 19e eeuw valt moeilijk te ontkennen. Maar de vraag in hoeverre dit Riffijnse saamhorigheidsgevoel tot uiting kwam is een die wat moeilijker te beantwoorden is. Ikzelf ben van mening dat deze Riffijnse eenheidsgevoel vooral tot uiting kwam in sociaal-culturele aspecten zoals bepaalde tradities / gewoontes en natuurlijk de taal. Maar daar houdt het volgens mij dan ook op aangezien dit saamhorigheidsgevoel geen politieke consequenties had. Dit baseer ik op de gebeurtenissen rondom de strafexpeditie van Bushta el Baghdadi om de Ibeqoyyen een lesje te leren, die in de jaren 90 van de 19e eeuw internationaal bekend stonden vanwege hun piraterij activiteiten. Naburige stammen oa. Ait Wayagher en regio Tafersith hebben bij die strafexpeditie hun nadrukkelijke medewerking verleend aan Bushta el Baghdadi. Je zou daarom als gevolg hiervan kunnen stellen dat ondanks de culturele en linguistische saamhorigheidsgevoel, de Rif nauwelijks een politieke saamhorigheidsgevoel kende aan het einde van de 19e eeuw ....>



 



The Aith Waryagher of the Moroccan Rif - David Hart blz. 355

Beste broeder, wat ben je eigenlijk? Ben je een Berber?


Ik vind hoe de Aith Wayagher gehandeld hebben, dat was verkeerd, de Aith Wayagher hadden de Ibeqoyen moeten steunen, de Ibeqoyen zijn onze broeders, ik ben zelf een afstammeling van Aith Wayagher, ik ben een Awayagher, één van m'n beste vrienden is een Abekkoy, ik betreur de afslachting van de Ibeqoyen, elke Berber dat toen stierf, is het afsterven van het Amazighras beetje bij bbeetje


Dit verklaart weeral waarom de Imazighen een verliezend volk zijn, het Amazighvolk is een volk dat haar eigen Amazighbroeder niet ontziet, geen compassie, geen medelijden, en ook zoals Aherdan die duizenden Imazigghen heeft vermoord, of Generaal Oufkir, die ook vele Irifien zou uitgemoord hebben,