Vechten tegen de Bierkaai

[Nech]

Historische kennis en besef omtrent het (politiek) zionisme is allerminst bij jou aanwezig. Aangezien het zionisme pas 150 jaar geleden bestaat kan ik als anti-zionist technically speaking niet uit de Middeleeuwen komen, omdat het toen niet eens bestond. Laat staan dat ik in staat ben om mezelf naar de 21e eeuw te teleporteren...

Boh, daar kom een zionist. Doe de deur op slot.
Alle mensen zijn zionisten en je moet  ze niet vertrouwen. 

[Señor Canardo]

Altijd al willen weten hoe die zionisten aan hun informatie en inlichtingen komen?



Lees hier een wikipedia verslag over de inlichtingendienst van Israel.

- http://www.scribd.com/doc/12393313/Israeli-Intelligence-Community

[Awarinou]

Altijd al willen weten hoe die zionisten aan hun informatie en inlichtingen komen?

Lees hier een wikipedia verslag over de inlichtingendienst van Israel.

Je wordt hier wel van alle kanten aangevallen, tjongejonge..Rara, waar zou dat nou aan liggen? Maar ik geef je het na, de manier hoe jij je hier bv profileert; de moeite die je neemt om leden te overtuigen van je gelijk, ze probeert op te voeden en ongewenste kennis/informatie probeert op te dringen. Het is "your way or the high way" bij jou, hehe..

[Señor Canardo]

Naar aanleiding van een eerdere post over de Klaagmuur, hierbij nog wat archeologische info over de "zetbaas der Romeinen" >









Graf van bijbelse Herodes gevonden

Onderzoekers van de universiteit van Jeruzalem hebben het graf van koning Herodes I de Grote gevonden. Het bevindt zich op een heuveltop, ongeveer 12 kilometer ten zuiden van Jeruzalem. De geschiedschrijver Flavius Josephus had in zijn verhalen het graf van Herodes en zijn begrafenisstoet beschreven. Zijn geschriften maken van de locatie geen gehele verrassing. Toch zochten de wetenschappers al decennialang in de omgeving van de heuvel Herodium. Nu pas slaagden ze erin om het graf bloot te leggen...

Men vond de sarcofaag van Herodus. Zijn lichaam trof men niet aan. Andere resten ook niet. "Vermoedelijk gestolen door plunderaars," aldus ontdekker Ehud Netzer. Volgens het bijbelverhaal liet Herodes alle jongetjes onder de twee jaar in Bethlehem ombrengen nadat hij hoorde dat een X aantal wijzen uit het Oosten  reeds onderweg waren. Mattheus de evangelist noemt het aantal wijzen niet expliciet. Waarschijnlijk is uit het aantal geschenken de aanname gevormd dat er drie waren.

Herodes deed zijn gruweldaad omdat hem was voorspeld dat de nieuwe koning zich onder hen zou bevinden; de tekenen waren aan de hemel, de ster die de wijzen volgden om tot de verwachtte messias te komen. Jozef de timmerman en Maria de maagd konden met de pasgeboren Jezus op tijd naar Egypte vluchten. Aldus de bijbel.

Herodes wordt beschouwd als de architect van het oude Jeruzalem. Onder meer de muur rond de oude stad die nu nog te zien is werd door zijn toedoen opgetrokken. Hij liet ook indrukwekkende bouwwerken in Caesaria, Jericho, Massada en op andere locaties construeren.

We waren natuurlijk benieuwd of het Herodium waar Herodes rustte via persoonlijke satelliet Google Earth ook te zien is. U kunt via Google Earth nog meer inzoomen, de kwaliteit is redelijk goed. De .kmz waarmee u snel naar het Herodium vliegt kunt u via deze link downloaden.

8 Mei 2007

Ernst Young

http://www.grenswetenschap.nl/permalink.asp?grens=1128

[Señor Canardo]

Onderstaande krantenbericht laat weer zien hoe Israel de beschuldigingen van een VN-onderzoekscommisie weet te omzeilen en zo ongestraft kan doorgaan met het vermoorden van onschuldige burgerslachtoffers. De redenatie die Israel lijkt te hanteren: als andere landen onschuldige slachtoffers mogen maken, waarom wij dan niet? >


Goldstone brengt media Israël in rep en roer

JERUZALEM â€" Israëlische politici en media peinsden er deze week niet over het rapport van de VN-onderzoekscommissie van de Zuid-Afrikaanse rechter Richard Goldstone als irrelevant terzijde te schuiven. Israëlische zegslieden vielen het rapport en zijn opstellers aan, maar sommige commentatoren riepen op tot onderzoek.

Aan kritische rapporten van mensenrechtenorganisatie zijn Israëliërs gewend. Deze verschijnen met enige regelmaat en gewoonlijk reageren leger en politici daarop. Maar lang blijven de rapporten niet in de publieke belangstelling staan. Het rapport over de mensenrechtenschendingen in de Gazaoorlog begin dit jaar echter bracht de media in rep en roer. Het kan namelijk betekenen dat militaire leiders aangeklaagd worden voor oorlogsmisdaden. Dat kan weer gevolgen hebben voor de mogelijkheden van Israël om zich te verdedigen.

Het dagblad Yediot Ahronot schreef in een commentaar dat het gevaarlijk zou zijn het rapport te negeren of terzijde te schuiven met gebruik van clichés als „antisemitisme”, „eenzijdigheid” of „de Palestijnen zijn ermee begonnen.” Het rapport moet serieus worden bestudeerd in verband met de vraag of de acties van het leger in overeenstemming waren met de basisregels van het internationale recht, „dezelfde regels waar wij naar verwijzen als ons schade wordt aangedaan.”

Het gratis massatijdschrift Yirael Hayom schreef dat het ergste wat Israël kan doen, is met minachting te antwoorden. „We moeten de uitdaging onder ogen zien, en er is geen twijfel aan dat we dat kunnen.” Het Israëlische dagblad Ha’aretz noemde in een commentaar het rapport „een van de meest serieuze beschuldigingen die ooit geuit zijn tegen de regering en de militairen van Israël.” De vrees is volgens Ha’aretz nu dat het rapport zal leiden tot de vervolging van militaire leiders door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Israël hoopt dat de VS en andere bevriende landen zullen helpen dat te voorkomen.

De krant stelt echter ook dat het moeilijk zal zijn de conclusies van de Goldstone Commissie te ontkrachten. Deze conclusies zijn namelijk consistent met de bevindingen van andere organisaties. Israël zou daarom volgens het dagblad een staatscommissie van onderzoek in moeten stellen die de beschuldigingen nauwgezet onderzoekt.

In dezelfde krant wijst commentator Ari Shavit op de dubbele maat die de internationale gemeenschap hanteert. Twee weken geleden kwamen ongeveer zeventig mensen in Afghanistan om bij een Amerikaans bombardement in het noorden van Afghanistan. De aanval werd uitgevoerd op verzoek van een Duitse officier. Als de internationale gemeenschap werkelijk het internationale recht serieus neemt, zou deze luchtaanval worden onderzocht. Als de VS, Duitsland en de NAVO weigeren mee te werken, moeten de VN overwegen de zaak door te verwijzen naar het internationale gerechtshof.

Maar iedereen beseft dat de VS, Rusland en China niet onderworpen zijn aan het internationale recht. De VS heeft duizenden onschuldige burgers in Irak en Afghanistan gedood. Rusland gaat vrijuit voor de oorlogsmisdaden in Tsjetsjenië en China kan rustig doorgaan met de bezetting van Tibet. „Ze worden niet gevraagd daarvoor een prijs te betalen, want iedereen begrijpt dat je je niet met de supermachten moet bemoeien.”

Saudi-Arabië gaat vrijuit wat betreft de discriminatie van vrouwen, Sri Lanka verplettert de Tamilbeweging, en Turkije onderdrukt de Koerdische minderheid. „Van Israël wordt echter verwacht dat het een morele standaard hanteert die geen supermacht of staat in het Midden-Oosten hoeft op te houden”, aldus Shavit.

18 September 2009

Reformatisch Dagblad

http://www.refdag.nl/artikel/1433352/Goldstone+brengt+media+Israel+in+rep+en+roer.html

[Señor Canardo]

Deze jood maakt het helemaal te bont. Hij probeert namelijk te stellen dat het rapport van de VN-onderzoekscommissie de discussie over de Israelische aanval op Gaza heeft belemmert, omdat het rapport zich te kritisch uitlaat over de oorlogshandelingen van Israel. Blijkbaar was hij er niet bij winter 2008 in Gaza. >


Goldstone laat kans op debat in Israel liggen

Israëliërs vragen zich af of en hoe je een oorlog in een dichtbevolkt gebied als Gaza kunt voeren. Het rapport-Goldstone smoort die vragen. Israël bestookte met opzet burgers in Gaza en verpakte die opzet in leugens. Die beangstigende en misplaatste beschuldiging vormt de hoofdconclusie van een onderzoek van de Verenigde Naties, onder leiding van Richard Goldstone, naar de drie weken durende oorlog afgelopen winter.

Bevolking
‘Terwijl de Israëlische regering geprobeerd heeft zijn operaties af te schilderen als in essentie een antwoord op raketaanvallen tijdens het uitoefenen van het recht op zelfverdediging, beschouwt de commissie ze als â€" in ieder geval deels â€" gericht op een ander doel: de bevolking van Gaza als geheel.’ Het rapport heeft een storm van woedende reacties in Israël teweeg gebracht. Politici lopen te hoop tegen het meten met twee maten en tegen antisemitisme. Rechter Goldstone, een eminent Zuid-Afrikaans joods jurist wordt alom gehekeld als een vijand van zijn volk.

Het rapport verbaasde zelfs door de wol geverfde Israëlische diplomaten die al weinig verwachtten van een onderzoek dat was opgezet door de Mensenrechtenraad van de VN die volgens hen ernstig bevooroordeeld is jegens Israël. Ze verwachtten dat de militaire operatie veroordeeld zou worden als bovenmatig disproportioneel. Ze verwachtten dat Israël uitgekafferd zou worden, omdat het niet genoeg voorzorgsmaatregelen had genomen om te vermijden dat er burgerslachtoffers zouden vallen. Maar ze hadden zich nooit kunnen voorstellen dat het rapport de Joodse staat ervan zou beschuldigen dat deze met opzet schiet op burgers.

Opzet
Israëliërs geloven dat hun leger de honderden Palestijnse burgers, kinderen incluis, die stierven tijdens operatie ‘Cast Lead’, niet met opzet heeft gedood. Ze geloven daarom dat Israël moreel of strafrechtelijk niet schuldig is aan deze burgerdoden, die het neveneffect waren van het ware doel van de operatie: het doden van schutters van Hamas. Dat is, zouden sommigen zeggen, een vorm van zelfbedrog.

Wanneer wordt onachtzaamheid roekeloosheid en wanneer glijdt roekeloosheid over in lichtzinnige ongevoeligheid en vervolgens in weloverwogen respectloosheid voor onschuldig menselijk leven. Dat is nu juist het punt en dát zou de kern van het onderzoek hebben moeten zijn. Het echte mandaat van Goldstone was â€" of zou hebben moeten zijn â€" het confronteren van Israël met deze fundamentele vraag die inherent is aan het voeren van oorlog door beschaafde samenlevingen tegen losvaste gewapende groeperingen. Goldstone beschuldigt Israël van het opzettelijk doden van burgers. Is het onvermijdelijk dat er veel burgerslachtoffers vallen als een modern leger met slimme wapens terroristische doelen bestookt in dichtbevolkt gebied? Is dat acceptabel? Verschuift de grens tussen goed en kwaad, in ethisch en juridisch opzicht, als de vijand opereert midden tussen de burgerbevolking?

Worstelen
Dat zijn precies de vragen waarmee Israëlische politici en generaals worstelden in Gaza, zoals anderen dat nu in Afghanistan doen. Het is mogelijk â€" en zeker niet onredelijk â€" te stellen dat Israëlische beleidsmakers of een individuele Israëlische commandant te velde in enkele gevallen deze grens te ver verlegden. Maar Goldstone heeft een eerlijk debat daarover gedwarsboomd, binnen Israël of met betrekking tot Israël. Zijn fundamentele premisse, dat de Israëliërs het gemunt hadden op burgers, smoort het debat voordat het begon.

Dat valt te betreuren want het rapport had het geweten van de natie kunnen prikkelen. Vele Israëliërs waren verbijsterd door het aantal slachtoffers in de oorlog en de ongelijkwaardigheid tussen de tientallen doden aan Israëlische zijde en de meer dan duizend doden in Gaza, van wie er velen niet hadden meegevochten. Veel Israëliërs waren ernstig verontrust door deze cijfers hoewel ze Israël steunden toen het land naar de wapens greep als gevolg van de onophoudelijke schending van zijn soevereine grenzen door de regen van raketten die Hamas afvuurde.

Afzien
Goldstone zou met klem hebben kunnen betogen dat, net zoals Israëlische leiders het uiterst gericht doden van terroristen regelmatig afbliezen omdat er burgers in het schootsveld waren, zij nu ook zouden hebben kunnen afzien van het bombarderen en beschieten van Hamas in Gaza als dat bombarderen en beschieten een hoge tol zou eisen aan burgerslachtoffers. Door de oorlog in Gaza en zijn rapport vanuit dit perspectief te beschouwen, zou Goldstone een debat in Israël op gang hebben kunnen brengen en aanleiding hebben kunnen geven tot reflectie. Maar door Israël â€" zijn regering, zijn leger en zijn ethiek â€" ervan te beschuldigen willens en wetens burgers als doel te hebben gekozen, heeft hij het tegenovergestelde bereikt.

22 September 2009

David Landau

http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/4160

[Señor Canardo]

Zoals ik al vaker heb gesteld in deze discussie: de media wordt beheerst door zionisten. Ook hier in Nederland. >


AP dwingt Magnum-fotograaf tot aanpassen tekst voor Noorderlicht

Voor het eerst in twintig jaar heeft de fotomanifestatie Noorderlicht het besluit moeten nemen een essay van een curator te verwijderen uit haar catalogus. Dit onder dreiging van het terugtrekken van foto’s uit de manifestatie en mogelijke juridische stappen door Associated Press, een van de grootste fotoagentschappen ter wereld, aldus een persbericht van Noorderlicht. Het gaat om de inleiding die Magnum-fotograaf Stuart Franklin schreef voor zijn selectie uit foto’s van Palestijnse fotografen over de inval van het Israëlische leger in de Gaza-strook begin dit jaar.

Volgens AP was het bij het maken van de eerste afspraken duidelijk dat de foto’s voor zichzelf zouden spreken en dat ze niet zouden worden gebruikt om een politiek standpunt te ondersteunen. ‘AP is een onafhankelijke wereldwijd werkende nieuwsorganisatie wier fotojournalistiek duidelijke eigen normen heeft,’ aldus AP- woordvoerder Paul Colford. Hij vindt dat de aanvankelijke afspraak geschonden zou worden door het toevoegen van de bewuste tekst van Stuart Franklin. Colfords integrale reactie is te lezen in een reactie onderaan dit bericht.

Het bericht van Noorderlicht vervolgt:

‘Hoewel Noorderlicht geprobeerd heeft zich te verzetten tegen inperkingen van de vrijheid van meningsuiting, is ze financieel en organisatorisch onmachtig het op te nemen tegen een grote partij als AP. Na langdurig overleg â€" met AP, met gastcurator Stuart Franklin, en intern â€" is besloten het essay te vervangen door twee korte statements, die onderaan dit persbericht zijn bijgevoegd.

Waar begon het allemaal mee? Op 27 december 2008 vielen Israëlische troepen de Gazastrook binnen, in reactie op raketaanvallen vanuit Palestijns gebied. Op 18 januari 2009, aan het eind van Operatie Gegoten Lood (‘Cast Lead’), waren er ongeveer 1300 Palestijnen omgekomen, waaronder 300 kinderen. Aan Israëlische zijde verloren dertien mensen het leven.

Noorderlicht stelt zich ten doel middels de manifestatie Human Conditions het ongeziene, menselijke verhaal achter conflicten zichtbaar te maken. Daarom stond zij volledig achter het idee van Stuart Franklin, voormalig voorzitter van het befaamde fotoagentschap Magnum Photos, naar Gaza af te reizen en lokale fotografen te interviewen. Omdat Israël het gebied voor buitenlandse media had afgesloten, waren deze fotografen de enigen die tijdens het conflict konden werken. Onder de zwaarst denkbare omstandigheden slaagden zij erin beelden te vergaren en naar de buitenwereld te zenden. Een aantal van deze fotografen is aangesloten bij de Associated Press. Franklin sprak niet alleen met hen, maar kreeg ook veel aangrijpend fotomateriaal mee, dat te zien is in zijn bijdrage Point of No Return.

De Associated Press maakt geen bezwaar tegen de tentoonstelling an sich, maar tegen de inhoud van het begeleidende essay van Franklin. Deze erkent dat aan beide zijden misdaden zijn begaan, maar stelt Israël hoofdverantwoordelijk voor de omvang van het bloedvergieten. Zowel Franklin als Noorderlicht zien zich hierin gesterkt door kritische rapporten van Amnesty International en de Verenigde Naties, waarin Israël wordt afgerekend op de disproportionele aard van haar militair ingrijpen, en op schendingen van het oorlogsrecht en de mensenrechten. De VN concluderen dat Israël willens en wetens, en zonder terughoudendheid, de levens van kinderen op het spel heeft gezet, zoals in de tentoonstelling te zien is. De Israëlische schendingen waren, aldus het VN-rapport, ‘te talloos om op te noemen.’ Volgens Amnesty International schond Israël fundamentele elementen van het internationale mensenrecht, onder meer door het verbod te negeren op directe aanvallen op burgers en burgerdoelen, alsmede het verbod op collectief straffen en disproportioneel terugslaan.

Stuart Franklin heeft, na een emotionele werktekst, een definitieve versie van zijn essay ingeleverd, die door de Associated Press onacceptabel werd gevonden. Noorderlicht heeft de Associated Press voorgesteld bij de tekst een disclaimer te voegen, met de strekking dat de tekst de mening van de curator is, en niet die van de meewerkende fotoagentschappen. Hierop heeft AP afwijzend gereageerd. Ook is het agentschap niet ingegaan op de mogelijkheid in de catalogus een eigen tekst te plaatsen, waarin ze haar visie uiteen kon zetten.

Volgens de richtlijnen van de Associated Press mogen haar medewerkers zich niet politiek profileren. AP levert informatie, geen meningen. Kranten, tijdschriften en andere media gebruiken deze beelden, soms ook bij artikelen met een politiek geladen strekking. Ditzelfde heeft Franklin gedaan in de catalogustekst bij zijn tentoonstelling. De fotografen, die allen een letter of agreement hebben getekend, leveren feitelijk en waarachtig beeld, en zijn niet verantwoordelijk voor de door Franklin aangebrachte context. Door Noorderlicht te dwingen een onwelgevallige opinie in te trekken, bemoeit de Associated Press zich nadrukkelijk wél met de inhoud van het politieke discours, en handelt daarmee in strijd met eigen richtlijnen (aldus nog steeds het persbericht van Noorderlicht - red).

Noorderlicht stelt zich op het standpunt dat een curator ten alle tijden in staat moet worden gesteld zonder inmenging zijn of haar bijdrage vorm te geven. Een stevige opinie moet gegeven kunnen worden; over vrijheid van meningsuiting valt niet te onderhandelen.


- De statements, zoals opgenomen in de catalogus van Human Conditions.

I have been asked, not by the photographers in the field, but by those who appear to own the rights to some of the photographs, to ‘substantially moderate’ my curatorial text â€" an analysis of the historical background to the work. I am too upset to do this since this would emasculate my perspective beyond what is reasonable. So having been offered, against all the principles of free speech that I cherish so much, two modes of capitulation: the replacement of my text with one not written by me, and the removal of my text, I choose the latter option. So I will say nothing and let the pictures talk. The pictures must speak and one day, we must hope, their stories will be told.

Stuart Franklin, Curator of Point of No Return


Noorderlicht, for the first time in twenty years, has been forced to remove an essay by a curator, under threat of reprisal by Associated Press, one of the largest photo-agencies in the world. Having always worked on the cutting edge of photojournalism, not fearing to take a stand for the disenfranchised and the oppressed, we have found out the hard way that financial restraints (in view of possible legal action) can even force an organization like ours over the border between the powerful and the disempowered. This is a maddening and frustrating conclusion. But there it is.

Ton Broekhuis, Director Noorderlicht Photography Foundation


- Statement van het bestuur van Noorderlicht

By taking the position it has, the Associated Press has not only acted in defiance of its own mission statement, it has shown a lack of understanding of the essence of freedom of speech.

Koen F. Schuiling, voorzitter Noorderlicht’


30 augustus 2009

Photoq

http://www.photoq.nl/articles/nieuws/actueel/2009/08/30/ap-dwingt-magnum-fotograaf-tot-aanpassen-tekst-voor-noorderlicht/

[Señor Canardo]

Hierbij nog de foto's van de Groningse fototentoonstelling - Point of no Return. En ook al heeft de fotograaf op laste van de zionitische AP zijn inleidende tekst moeten aanpassen, een foto zegt meer dan 1000 woorden... >

[Señor Canardo]

Het conflict vanuit een islamitisch oogpunt II >










Saleh, M. (2005) De Palestijnse kwestie

[Señor Canardo]

Wat waren de gevolgen/invloeden van de Eerste Wereldoorlog voor Israël en Palestina?

Eind achttiende, begin negentiende eeuw behoorde het huidige grondgebied van Palestina en Israël nog steeds tot het Turkse grondgebied van het Osmaanse Rijk. Dit was al het geval sinds het begin van de zestiende eeuw, toen Sultan Selim I het veroverde van 1512 tot 1520. Gedurende deze vierhonderd jaar was het relatief rustig in wat nu het rumoerige Palestina en Israël is. Onder het bestuur van de Turkse Osmanen leefden Moslims, Joden, Christenen en alle andere etnische minderheden in vrede en harmonie samen.

Dit veranderde ingrijpend toen aan het eind van de achttiende, begin van de negentiende eeuw er voor het eerst een wereldwijde conflict op het punt van beginnen stond. Dit wereldwijde conflict zou de Eerste Wereldoorlog worden waarbij hele naties en wereldrijken tegen elkaar zouden staan in de zogeheten ‘Grote Oorlog’, zo ook het Osmaanse Rijk. De Eerste Wereldoorlog zou duren van 1914 tot en met 1918. Het Osmaanse Rijk zou een bondgenoot vormen met de Duitsers en Oostenrijkers, dus respectievelijk het Duitse Keizerrijk en Oostenrijk â€" Hongarije. Samen met Italië (alhoewel de Italianen ze later zouden verraden) zouden zij ‘de Entente’ vormen, oftewel ‘de Centralen’.(1)

De tegenpartij zou op zijn beurt ook een bondgenootschap vormen, namelijk de ‘Triple Alliance’. Deze bestond uit Frankrijk, Engeland, Rusland en het later omgekochte Italië. Later zouden de Verenigde Staten zich ook aansluiten bij deze zogenaamde ‘Geallieerden’, nadat ze de eerste oorlogsjaren neutraal zouden doorbrengen. Integendeel tot wat beide bondgenootschappen in die tijd dachten, zou het geen korte en makkelijke oorlog worden. Alle landen waren tot het uiterste bereid en in het bijzonder het Osmaanse Rijk. Deze vocht als het ware voor zijn laatste kans om te overleven, getuige de veldslagen bij Gelibolu en Çanakkale (oftewel Gallipoli en de Dardanellen) waarbij ruim 300.000 geallieerde troepen het leven zouden laten. Deze Engelse, Franse, Russische en uit de Engelse kolonies Australië en Nieuw-Zeeland gerekruteerde soldaten kregen de naam ‘Anzac’. Nochtans werd deze soldaten voorgehouden dat het Osmaanse Rijk een reus op lemen voeten was, maar dit bleek zeer ver van de waarheid. Hierop moesten de Geallieerde landen een andere tactiek gebruiken om de Turkse Osmanen te verslaan.(2)

De Engelsen zonden hierop de ervaren Engelse officier T.A. Lawrence in het diepste geheim naar de Arabische gebieden van het Osmaanse Rijk. In deze gebieden leefden er overwegend Arabieren, maar in samenhang met de daar aanwezige Turken en andere etnische minderheidsgroepen. De opdracht die de bovengenoemde Engelse officier, die beter bekend staat als ‘Lawrence of Arabia’, toegewezen kreeg van de Engelse overheid was het volgende. Lawrence moest tweedracht zaaien in de gebieden van het Osmaanse Rijk door de daar aanwezige bevolkingsgroepen tegen elkaar uit te spelen. Hierdoor zouden de Turkse Osmanen zich meer richten op de binnenlandse onlusten en minder kracht, energie en middelen overhouden om zich te richten op de buitenlandse onrust en onlusten.

En inderdaad vond de Engelse officier Lawrence een gewillig oor bij de Arabische inwoners van het Osmaanse Rijk, onder leiding van ‘Lawrence van Arabië’ werden de Arabieren omgevormd tot een professioneel leger met moderne wapens. Deze wapens werden uiteraard geleverd door de Geallieerde landen uit de Triple Alliance. De beloftes die Lawrence van Arabië uit naam van de Engelse overheid mocht maken leidden tot het Pan-Arabisme, oftewel de stichting van een Groot-Arabische Rijk. Dit nieuw te stichten rijk zou alle Arabische landen van Marokko tot Irak moeten beslaan, inclusief het huidige Palestina en Israël.

Dit was dan ook de voornaamste reden voor de Arabieren om de kant van de Engelse officier Lawrence te kiezen in plaats van de Turkse Osmanen. Er moet echter wel gezegd worden dat de Engelse overheid geenszins van plan was om dit Pan-Arabisme ook werkelijk tot uitvoering te brengen in de praktijk. Het was slechts een theoretisch idee waarmee gespeeld werd om zo de gunsten van de Arabieren te winnen in de strijd tegen de Centrale landen en in het bijzonder het Osmaanse Rijk.(3)

Toch verliep de strijd nadelig voor de Geallieerden; Het Russische Rijk werd uit de oorlog geslagen door de Duitsers en de Osmanen. Hierop braken er opstanden uit wat leidde tot de Russische Revolutie van 1917 onder leiding van Vladimir Lenin.

Hiermee stapten de Russen officieel uit de Eerste Wereldoorlog en verloren de geallieerden landen hiermee een machtig bondgenoot aan de Oostgrenzen van de Centrale landen. Zo konden de Duitsers, Oostenrijkers en Turkse Osmanen zich volledig richten op hun vijanden in het Westen. Voor het eerst sinds jaren zat er weer vooruitgang in het West-front en het nadeel van een twee-fronten-oorlog was nu ook voor de Centrale landen niet meer van toepassing. En zoals altijd trekt de winnende kant meer bondgenoten aan en zo ook de Entente; Bulgarije en Roemenië sloten zich bij de Centrale landen aan. Hierop maakten de Engelsen haast met de vorming van een Arabisch leger dat de Turkse Osmanen serieus konden bedreigen. Maar helaas voor de geallieerde landen werden deze haastig uit de grond gestampte zooitje ongeregelde Arabische troepen keer op keer verslagen door de superieure Turkse strijdmachten.(4)

Dit veranderde echter toen de Verenigde Staten kort na de uitschakeling van het Russische Rijk in 1917 besloten om deel te nemen aan de Eerste Wereldoorlog en wel aan de kant van de Geallieerden. Hierdoor konden de troepen uit de Verenigde Staten die aan het west-front erbij kwamen gedeeltelijk de plaatsen innemen van de Engelse en Franse troepen die hierna massaal werden ingezet om de Arabische legers bij te staan in hun strijd tegen de Turkse Osmanen.

Het is dan ook niet verbazingwekkend dat het deze Engelse en Franse troepen waren die de belangrijke steden en gebieden van de Turkse Osmanen veroverden. De Arabische troepen werden eigenlijk voor hun karretje gespannen om als stoottroepen de Turkse strijdkrachten te vermoeien, waarna vooral de Engelse troepen er gemakkelijk overheen konden stappen. Dit getuige de inname van Jeruzalem door Engelse troepen in december 1917, alhoewel de daar aanwezige Turken doorvochten tot de dood erop volgde. De Arabieren vermoedden toen nog niks, maar al snel werd al duidelijk dat de Engelse en Franse troepen de veroverde Arabische gebieden niet zomaar uit handen zouden geven aan de autochtone Arabieren. Met de vindingrijke en mondige officier Lawrence in de gelederen van de Engelse troepen werden de Arabieren voorgehouden dat de gebieden na afloop van de Eerste Wereldoorlog meteen overgedragen zouden worden. De Arabieren vertrouwden Lawrence van Arabië blindelings en hadden geen reden om de Engelsen te wantrouwen.(5)

Dit alles betekende een ommezwaai in de Eerste Wereldoorlog en de Geallieerde landen bleken aan de winnende hand ten koste van de Centrale landen in de loop van 1918. Nadat de Eerste Wereldoorlog voor de Duitsers, Oostenrijkers, Bulgaren, Roemenen en Osmanen officieel in september 1918 was afgelopen, bestond het Osmaanse Rijk niet meer. Alle voormalige grondgebieden van het niet meer bestaande Osmaanse Rijk werden bezet door de Geallieerde landen, zo ook het huidige Palestina en Israël

De Turken in de bezette Anatolische gebieden onder leiding van de charismatische leider Mustafa Kemal Atatürk kwamen tegen de Geallieerde bezetters in opstand van 1920 tot 1922 en verdreven hiermee de Geallieerde bezetters in de bekende Turkse Onafhankelijkheidsoorlog.
De Geallieerde landen accepteerden tenslotte in 1923 dat het bevrijdde Anatolische kernland samen met Istanbul en een stukje van Europa voortaan de Republiek Turkije was.(6)

De gebieden die nu vrijkwamen na het verdwijnen van het Osmaanse Rijk ten gunste van de Republiek Turkije vormden een groot vraagteken voor voornamelijk de Engelsen en Fransen. Hierna werd pas duidelijk wat de beloftes van Engeland betekenden. De Engelse officier T.A. Lawrence had het Arabische gebied namelijk beloofd aan de Arabieren in de vorm van het Pan-Arabisme. Naast de belofte van Lawrence voor een Groot-Arabische Rijk aan de Arabieren, had de Engelse politicus Balfour in 1917 een belofte aan de Joodse bevolking voor een Joodse staat afgelegd. Onder andere hierdoor verlangden de Joden in dat gebied naar een Joodse natiestaat in de omgeving van de Joodse heilige stad van Jeruzalem. Hiertegenover wilden de Arabieren, de tevens voor Moslims ook heilige stad, Jeruzalem inbegrepen hebben in de hun beloofde Groot-Arabische Rijk. Dit alles deed de Engelse en Franse overheid besluiten om allebei de groepen te negeren en van de Arabische gebieden mandaatgebieden te maken. Engeland kreeg onder andere de controle over Palestina, terwijl Frankrijk de gebieden van Syrië voor zich nam.(7)

De Joden echter vonden dat ze het recht op Jeruzalem toch hadden en begonnen zich langzaamaan toch te vestigen in en nabij Jeruzalem; dit werden de eerste Joodse nederzettingen. Deze nederzettingen waren eigenlijk niks anders dan koloniën die in vrede en harmonie samenleefden met de Arabieren, zoals in de honderden jaren hiervoor ook al gewoon was ten tijde van het Osmaanse Rijk. Het enige verschil was echter dat deze Joodse kolonisten zich allemaal in hetzelfde gebied vestigden waardoor ze niet meer kris kras door elkaar woonden met de Arabieren. In de Arabische gebieden woonden voortaan een overwegend heterogene bevolking, namelijk Arabieren. Hiervoor woonden er Turken, Joden en Arabieren door elkaar, waardoor ze niet van elkaar te onderscheiden waren. Nu de Turken massaal verdreven waren naar de latere Republiek Turkije en de Joden massaal emigreerden naar het gebied rond Jeruzalem; werden de gebieden in het Midden-Oosten overwegend heterogeen.

Nu echter door de heterogene samenstellingen in de Arabische gebieden ook grote tegenstellingen (zoals geloof en cultuur) ontstonden, wilden de Engelsen de vestiging van Joodse kolonisten tegengaan en ontmoedigen. Echter door de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog wilden zowel de Arabieren als de Joden een eigen natiestaat waarin ze hun eigen cultuur en volksgeschiedenis konden behouden en beschermen. De Arabieren grepen terug op de afspraken die zij met de Engelse officier T.A. Lawrence hadden gemaakt en op de oorlog tegen de Turken die zij eigenlijk gewonnen hadden voor de Engelsen in ruil voor het Pan-Arabisme, oftewel een Groot-Arabische Rijk.(8 )

De Joden daartegenover konden hun afspraken met de Engelse minister van Buitenlandse Zaken Balfour naar voren brengen als hun belangrijkste argument. Allebei de beloftes waren tijdens de Eerste Wereldoorlog van 1914 tot 1918 gemaakt en dan vooral om die Wereldoorlog te winnen. Toen Lawrence zijn belofte halverwege de Eerste Wereldoorlog maakte, volgde Balfour kort hierna met zijn belofte in 1917. Ondanks hevig verzet van de Arabische bevolking groeide de Joodse immigratie en dan vooral door de steun van de zogenaamde zionisten.

Conclusie

Kort samengevat lijkt de invloed van de Eerste Wereldoorlog zo op het eerste oog voor de leek misschien wel van ondergeschikt belang maar het is duidelijk dat na geschikt en adequaat onderzoek het tegendeel hieruit naar voren komt.

Ten eerste speelt het Osmaanse Rijk hier een grote rol doordat het verwikkelt raakt in de Eerste Wereldoorlog en hierdoor zijn Arabische grondgebied verliest aan de Geallieerde bondgenoten. Dit gebeurt weer met grote dank aan een Engelse officier genaamd T.A. Lawrence. Hij organiseerde namelijk de Arabische bevolking tot een professioneel leger waardoor het een kans kreeg in de strijd tegen het superieure Turkse leger. Zonder Lawrence of Arabia, zoals zijn bijnaam in het Engels luidt, zouden de Arabieren zich waarschijnlijk nooit van de Turken los kunnen maken. Ook de belofte van Lawrence van Arabië aan de Arabieren dat ze na hun strijd tegen de Turken een Groot-Arabische Rijk zouden krijgen, speelt een rol in de relatie tussen de Arabieren en de Geallieerden van nu. Die Pan-Arabisme belofte is namelijk nooit waargemaakt en eigenlijk was het een loze belofte om de Arabieren voor het karretje van de Geallieerden te spannen. Aan de andere had de Engelse minister van Buitenlandse Zaken Balfour een belofte aan de Joden gemaakt voor een eigen nationaal tehuis in Palestina, met inbegrip van de zowel voor Joden als Moslims heilige stad van Jeruzalem.

De invloed van de Eerste Wereldoorlog is dus vooral indirect omdat door deze oorlog de Engelsen zich inmengden in het Midden-Oosten. Die inmenging ging door middel van Lawrence en Balfour en dit had dus een directe invloed. De gevolgen hiervan waren een scherpe tegenstelling tussen Arabieren en Joden terwijl ze hiervoor onder het Osmaanse Rijk honderden jaren in vrede en harmonie samenleefden. (Sterker nog; Joden en Moslims zagen elkaar meer als broeders omdat ze allebei afstamden van dezelfde voorvaderen, namelijk de Semieten.) Deze tegenstelling kreeg in de loop der tijd meer factoren en is inmiddels niet meer duidelijk terug te brengen tot aan de Eerste Wereldoorlog maar het is wel duidelijk dat deze Eerste Wereldoorlog een grote en sterke bijdrage had in de aanloop tot de stichting van het Joodse natiestaat Israël.(9)

25 Juni 2004

Armand Sağ

http://www.armandsag.nl/papers/Israel-Palestina%20&%20WO%20I.html

[Señor Canardo]

Israël verbiedt andere landen zich te verdedigen

Het is algemeen bekend dat Israël het op drie na grootste leger van de wereld heeft. Ook is het algemeen bekend dat dit te wijten is aan de VS die Israël jaarlijks voorziet van 20 miljard in de vorm van wapentuig om oorlogje te spelen. In dat opzicht zou Israël het buitenlandse huurleger kunnen zijn van de VS.

Hoe dapper het leger van Israël is hebben we kunnen zien in de december / januari oorlog tegen het ?leger? van Gaza, echt een huzarenstukje dat getuigde van enorme moed tenslotte had Hamas qassam raketten en iedereen weet wat voor verwoestende uitwerking deze qassams hebben. Israël heeft de wereld dus een stuk heldenmoed laten zien door zijn leger in de waagschaal te stellen tegen het leger van Gaza.

De tactiek van het ?dappere? Israëlische leger is ongeveer dezelfde als van de VS, een tactiek van bommen gooien, heel veel bommen. Dit geeft dus aan dat ook de Israëlische luchtmacht een staaltje van heldenmoed heeft laten zien door hun, door de VS geleverde straaljagers, in te zetten tegen die verwoestende qassams.

Nadat de balans was opgemaakt na de roemruchte Gaza oorlog bleek dat op deze manier oorlog voeren te riskant was, er waren 10 soldaten omgekomen (waarvan 3 door vriendschappelijk vuur) een ongekend hoog offer in vergelijk met de +/- 1400 ?gesneuvelde? Palestijnse strijders (waaronder meer dan 300 kinderen). Gelukkig waren er geen slachtoffer bij de Israëlische luchtmacht te betreuren, iets dat toeschreven werd aan het vermogen van de piloten om qassams te ontwijken.

Maar goed, op deze manier is oorlog voeren niet leuk meer en dat is nu juist de meest favoriete bezigheid van Israël. Vrede is zo verschrikkelijk vervelend, geen wapentuig meer krijgen van de VS, geen lucratieve handelscontracten meer met de EU, geen Israëlische lobby?s zoals de AIPAC meer nodig, geen nederzettingen meer bouwen, niet meer in de internationale belangstelling staan vanwege je slachtofferrol, afglijden op de internationale schaal van landen waar rekening mee moet worden gehouden kortom vrede is saai.

Net nu Israël de wereld ervan overtuigd heeft dat Iran een bedreiging is voor de wereld vanwege zijn nucleaire programma, net nu er weer een hoofdrol is te spelen op het internationale toneel door de wereld te tonen dat Israël genegen is om het voortrekkersrol op zich te nemen in de strijd tegen terreur door Iran ?preventief? aan te vallen, zijn die Iraanse ?schurken? in onderhandelingen met Moskou om een geavanceerd luchtverdedigingssysteem aan te schaffen.

Dat kan natuurlijk niet, als een land zich kan verdedigen tegen de Israëlische luchtmacht zijn de verhoudingen natuurlijk helemaal zoek. Stel je voor dat een vijandelijk land dat je ?preventief "wil aanvallen de beschikking heeft over het geavanceerde Russische S-300 grond/ lucht raketsysteem, een luchtverdedigingssysteem dat op een afstand van 75 km 100 doelen tegelijk kan onderscheppen. Dat moet verboden worden.

Majoor generaal Ido Nehushtan, een Israëlische luchtmacht (IAF) commandant heeft tegen de Jerusalem Post gezegd dat dit koste wat het kost voorkomen moet worden. Als dit soort verdedigingssystemen ter beschikking komen van landen is de aardigheid van oorlogje spelen er helemaal af en kan de Israëlische luchtmacht Iran, of andere toekomstige landen waarvan Israël vind dat ze gebombardeerd moeten worden, niet aanvallen.

Dus is er maar 1 mogelijkheid, in het belang van de veiligheid en bestaansrecht van Israël moet het Rusland verboden worden om dit soort luchtverdedigingssystemen te leveren aan landen die potentiële doelwitten zijn van Israël omdat die landen niet het recht hebben zich te verdedigen tegen het Israëlische recht om preventieve aanvallen uit te voeren. Sic.

21 September 2009

P.uncia

http://zaplog.nl/zaplog/article/israel_verbied_andere_landen_zich_te_verdedigen

[Nech]

Iedereen heeft eigen ziekte.
Je bent de hele dag op deze site  berichten over de Palestijnen aan het posten.

Heb je nooit een arts gebeld om je ziekte te onderzoeken?. Ik vind het zielig voor jou.

Ik denk niet dat iemand hier je berichten leest. Je blijft de hele dag op het internet zoeken naar topics over de Palestijnen.  Googelen kunnen we ook.

Maar ik leef me je mee. Heel veel sterkte met je ziekte.

[Señor Canardo]

Iedereen heeft eigen ziekte.
Je bent de hele dag op deze site  berichten over de Palestijnen aan het posten.

Heb je nooit een arts gebeld om je ziekte te onderzoeken?. Ik vind het zielig voor jou.

Ik denk niet dat iemand hier je berichten leest. Je blijft de hele dag op het internet zoeken naar topics over de Palestijnen.  Googelen kunnen we ook.

Maar ik leef me je mee. Heel veel sterkte met je ziekte.

Hou jij het maar bij spelen met je speelgoedautootjes, want verder dan dat niveau kom je toch niet...


Ps. Doe de groeten aan Israël >

[Señor Canardo]

Ik ben Israël

Ik ben Israël. Ik kwam naar een land zonder volk voor een volk zonder land. De mensen die er toevallig waren hadden geen recht om hier te zijn en mijn volk toonde ze dat ze moesten vertrekken of sterven, maakte 480 Palestijnse dorpen met de grond gelijk en wiste hun geschiedenis.

Ik ben Israël. Sommige van mijn volk begingen massamoorden en werden later premiers om mij te vertegenwoordigen. In 1948 was Menachem Begin verantwoordelijk voor de eenheid die de bewoners van Deir Yassin afslachte, waaronder 100 mannen, vrouwen en kinderen. In 1953 leidde Ariel Sharon de slachtpartij op de inwoners van Qibya en in 1982 arrangeerde hij voor onze bondgenoten om rond de 2000 vluchtelingen in de vluchtelingenkampen van Sabra en Shatilla af te slachten.

Ik ben Israël. Ik kerfde in 1948 78 procent van het land van Palestina uit, verdreef zijn bewoners en verving deze door joden uit Europa en andere delen van de wereld. Terwijl de oorspronkelijke bewoners, waarvan de families al duizenden jaren op dit land woonden, niet toegestaan word om terug te keren, zijn joden uit de hele wereld van harte welkom voor direct burgerschap.

Ik ben Israël. In 1967 slikte ik de resterende landen van Palestina in, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. en plaatste hun bewoners onder een onderdrukkend militair bewind, elk aspect van hun dagelijks leven controlerend en vernederend. Uiteindelijk moeten ze de boodschap begrijpen dat ze niet welkom zijn om te blijven en zich aan te sluiten de miljoenen Palestijnse vluchtelingen in de barakkenkampen van Libanon en Jordanië.

Ik ben Israël. Ik heb de macht om het Amerikaanse beleid te controleren. Mijn American Israel Public Affairs Committee kan ieder politicus van zijn keuze maken of breken, en zoals je ziet, ze concurreren om mij te behagen. Alle krachten van de wereld zijn machteloos tegen mij, inclusief de Verenigde Naties omdat ik het Amerikaanse veto heb om iedere veroordeling van mijn oorlogsmisdaden te blokkeren. Zoals Sharon het zo welsprekend formuleerde: "We controleren Amerika".

Ik ben Israël. Ik beinvloed ook de Amerikaanse MSM en je zult altijd het nieuws op maat gesneden vinden in mijn voordeel. Ik heb miljoenen dollars geïnvesteerd in PR vertegenwoordiging, en CNN, The New York Times en anderen hebben uitstekend werk gedaan voor de promotie van mijn propaganda. Kijk naar andere internationale nieuwsbronnen en je zult het verschil zien.

Ik ben Israël. Jullie Palestijnen willen over "Vrede!?" onderhandelen Maar jullie zijn niet zo geslepen als ik, ik zal onderhandelen, maar laat jullie alleen je gemeentes houden, terwijl ik jullie grenzen, je water, je luchtruim en al het andere van belang controleer. Terwijl wij "onderhandelen" zal ik je heuveltoppen verzwelgen en ze vullen met nederzettingen, bevolkt door de meest extremistische van mijn extremisten, bewapend tot de tanden. Deze nederzettingen zullen worden verbonden met wegen die je niet kunt gebruiken en je wordt tussen hen opgesloten in je kleine Bantoestans, omgeven door controleposten in elke richting.

Ik ben Israël. Ik heb het op drie na sterkste leger in de wereld, het bezit van nucleaire wapens. Hoe durven je kinderen mijn onderdrukking te confronteren met stenen, weet je niet dat mijn soldaten niet zullen aarzelen om hun hoofd eraf te blazen? In 17 maanden heb ik 900 van jullie vermoord en 17.000 verwond, voornamelijk burgers, en heb het mandaat om verder te gaan aangezien de internationale gemeenschap blijft zwijgen. Negeer, zoals ik doe, de honderden Israëlische reserveofficieren die het uitvoeren van mijn controle over jullie land en volk nu weigeren, hun gewetensstem zal jullie niet beschermen.

Ik ben Israël. Jullie willen vrijheid? Ik heb kogels, tanks, raketten, Apaches en F-16’s om jullie te vernietigen. Ik heb jullie steden onder beleg geplaatst, jullie land in beslag genomen, jullie bomen ontworteld, jullie huizen afgebroken en nog steeds eisen jullie vrijheid? Heb je de boodschap niet begrepen? Jullie zullen nooit vrede of vrijheid hebben, want ik ben Israël.

25 Februari 2002

Hashem Said

http://www.uruknet.info/index.php?p=m57876&hd=&size=1&l=e

[Señor Canardo]

En klik hier om Saids woorden met muzikale ondersteuning te bekijken.