'Ik heb het gezien: Israël begaat oorlogsmisdaden'

[rifman-59]

1 van de weinige onafhankelijke journalisten, die wat van zich laat horen.

'Nu weet ik waarom Israël geen enkele journalist toelaat in Gaza. Ze willen niet dat iemand ziet welke wreedheden ze daar begaan. Maar ik ben hier wel en kan je zeggen: Israël begaat oorlogsmisdaden.' De Brusselse fotograaf Bruno Stevens, van wie u op deze pagina foto's ziet, bericht als enige buitenlandse journalist uit Gaza. We belden hem gisteravond in zijn schuilplaats.

De GSM-ontvangst laat te wensen over en Bruno Stevens (49) excuseert zich daarvoor: 'Ik kan nu onmogelijk buiten gaan staan. Er wordt geschoten. Het is veel te gevaarlijk.' Bruno Stevens is niet de eerste de beste. Hij trekt naar alle uithoeken van de wereld om te getuigen van het leed dat mensen wordt aangedaan. Hij was onder meer in Tsetjenië, Irak, Iran, Libanon, Afghanistan en Somalië; hij was in Kashmir voor de aardbeving aldaar, hij trok naar Sri Lanka voor de tsunami, naar Angola toen cholera daar lelijk huishield. 'Het maakt me niet uit of een bestemming gevaarlijk is of niet', zegt hij. 'Ik moet er gewoon naartoe om de mensen elders in de wereld te vertellen wat daar gebeurt.'

Stevens won de World Press Photo, oogstte veel bewondering voor zijn expositie met foto's van dode oorlogsslachtoffers. Vandaag zit hij in Rafa in de Gazastrook. Zijn foto's worden wereldwijd verkocht door het fotoagentschap Cosmos in Parijs. Ze worden gepubliceerd in Newsweek, Paris Match en Stern, en vandaag ook in onze krant.

Tweeënhalf weken heeft Bruno Stevens geprobeerd om Gaza binnen te komen. Nu is hij er. Via Egypte, maar veel meer wil hij daarover niet zeggen. 'Ik ben niet door een tunnel gekropen. Ik ben hier op volkomen legale wijze, met een visum van de Egyptenaren én van de Palestijnse autoriteit. Maar het was niet makkelijk, dat kan ik je wel zeggen.'

Bruno Stevens is woest op de Israëliërs die geen enkele journalist in het gebied toelaten. 'Officieel zeggen ze dat het te gevaarlijk is of dat het toch maar Hamasvriendjes zijn die over de oorlog willen berichten. Wat is dat voor flauwe kul. Ik ben geen Hamasvriendje. Ik ben niemands vriendje. Ik ben een onafhankelijke journalist die wil berichten over wat hier gebeurt. De echte reden van hun weigering vertellen ze je natuurlijk niet, maar ik ken ze wel. Israël begaat in Gaza oorlogsmisdaden, en daar willen ze natuurlijk geen pottenkijkers bij. Ze ontkennen dat ze fosforbommen gebruiken. Welnu, ze gebruiken die wél. Ik heb restanten van fosfor gevonden. Geen fosfor, zeg je? Het poeder ontbrandt, je dooft het met je schoenen en kort daarna brandt het opnieuw. Geen fosfor? En dan al die burgerslachtoffers. Verzin ik dat? Neen, ik heb ze gefotografeerd.'

Bruno Stevens wil ook getuigen van de leefomstandigheden van de 1,5 miljoen Palestijnen in Gaza - die zijn allesbehalve benijdenswaardig. 'Duizenden hebben geen huis meer, ik loop hier voortdurend tussen het puin van kapotgeschoten huizen, scholen, moskeeën. Dit is een humanitaire crisis zonder weerga. Daar kan en wil ik niet over zwijgen, wat daarvoor ook de prijs is.

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=G5O252R6V