Joris Luyendijk in gesprek met Amin Maalouf

Gestart door Tamza, 02/06/2008 om 21:17:42

Tamza

In Tegenlicht een gesprek van Joris Luyendijk met de Libanese schrijver Amin Maalouf over zijn geboorteland Libanon en het recht om tot meerdere culturen te behoren.

Amin Maalouf wordt in 1949 geboren in Beiroet, zijn moedertaal is Arabisch maar hij groeit op met de Franse taal en cultuur. Hij gaat naar een Jezuïeten school in Beiroet, studeert sociologie en economie, stapt in de voetsporen van zijn vader en wordt journalist. Als in 1975 in Libanon de burgeroorlog uitbreekt, vertrekt hij naar Frankrijk en vervolgt zijn carrière als journalist en schrijver. Hij schrijft historische romans en essays die in meer dan 43 talen vertaald zijn. In al zijn romans probeert hij een brug te slaan tussen de oosterse en westerse wereld, werelden waar hij beide deel van uitmaakt.

In het gesprek met Joris Luyendijk stelt Maalouf dat identiteit bij zou moeten dragen tot vrede en niet tot oorlog. Niemand zou gedwongen moeten worden zich te beperken tot één identiteit. Zo is hijzelf: christen, Libanees, Frans, man en van middelbare leeftijd. Maalouf wordt in 1949 geboren in een vreedzaam Libanon. Zijn ouders zijn afkomstig van verschillende christelijke minderheden. Maalouf’s opa runde op de benedenverdieping van zijn huis een seculiere school en was tegen elke vorm van religieus fanatisme. In dat milieu groeit Maalouf op en ontwikkelt hij zich tot een vrijdenkende intellectueel. Als hij 13 april 1975 thuiskomt van een journalistiek verblijf in Saigon wordt onder zijn raam in Oost-Beiroet een vergeldingsaanslag gepleegd op een bus met Palestijnse arbeiders en is de burgeroorlog (1975-1990) een feit: “En ik begreep die dag dat het een wrede en zeer lange oorlog zou worden. En besloot onmiddellijk dat ik mijn kinderen niet in die sfeer van oorlog wilde laten opgroeien”.

“Wij hebben een nieuw houding ten opzichte van identiteit nodig, het moet legitiem worden om meerdere identiteiten te hebben. Wij leven nu in een wereld waarin we mensen dwingen te kiezen waartoe zij behoren. Maar we moeten mensen, migranten de kans geven om zowel bij hun nieuwe land als bij het land van herkomst te behoren. Op dit punt in de geschiedenis moet de mensheid zichzelf anders organiseren. De oude manier van denken over identiteit werkt niet meer, er zou meer wederkerigheid moeten zijn”.
Op de vraag van Luyendijk waar hij nu zelf uiteindelijk thuishoort en begraven wil worden zegt Maalouf dat zijn thuisland Europa is. Geen etnisch maar een ethisch thuisland. Een thuisland dat gebouwd is op waarden waar hij in gelooft. Maar hij ziet het tegelijk de verkeerde kant opgaan en houdt zijn hart vast voor de toekomst . Daarom blijft hij schrijven om de mensen wakker te schudden. En hoopt hij dat als mensen over 50 jaar dit interview zien, zullen zeggen: “kijk, hij had het helemaal fout”.

Morgenmiddag is er een herhaling

Laysa

Ik vind de gesprekken van Luyendijk altijd wel interessant. Ik herinner mij vooral een keer een gesprek met een bepaalde filosoof. Dat moet ik even opzoeken ....

miss.F.

Dit verhaal van Maalouf doet me denken aan het boek van Edward Said 'Out of Place'. Hierin vertelt hij over zijn roots en zijn -zoals je het zegt- meerdere identiteiten

Sa3ieD

Een discussie die we vaker op het forum gevoerd hebben en tevens een eeuwenoud probleem. Wat voelden de, niet etnisch Romeinse, burgers in dienst van het Romeinse rijk zich? Raar dat wanneer een uitgeroepen "intellectueel" iets zegt mensen er wel oor voor hebben.

Tamza

#4
Citaat van: Sa3ieD op 04/06/2008 om 20:28:24
Een discussie die we vaker op het forum gevoerd hebben en tevens een eeuwenoud probleem. Wat voelden de, niet etnisch Romeinse, burgers in dienst van het Romeinse rijk zich? Raar dat wanneer een uitgeroepen "intellectueel" iets zegt mensen er wel oor voor hebben.

Voornaamste verschil tussen de discussies op het forum en dit interview met Amin Malouf, is dat de discussies hier gevoerd wordt door een paar blerende anonieme apen, en het Tegenlicht-interview door een intelligente en knappe vent is afgenomen. Dus voor mij is het niet zo raar dat ik in dit geval wel oor heb naar (of liever gezegd: oog heb voor) dit interview.

En sowieso mag Amin Maalouf terecht als intellectueel aangemerkt worden. Bovendien is het altijd fijn om iets te herkennen in een ander, vooral als die persoon de complexiteit van een dergelijk onderwerp zoveel beter kan verwoorden dan jijzelf, hetgeen alleen maar bijdraagt aan de helderheid van je eigen visie op dat onderwerp

Tamza