De invloed die spreek en schrijftaal op elkaar uitoefenen

[Botermes]

Ik begin dit onderwerp na aanleiding van een voorafgaande discussie waarin ik dit min of meer ter discussie stelde. Het lijkt me interessant om hier wat dieper op in te gaan.
Vanuit mijn visie is de invloed die spreek en schrijftaal op elkaar uitoefenen gelijk aan hoe de Aarde en de Maan elkaar in balans houden. Tamazight is een perfect voorbeeld van een taal die het zolang zonder schrift heeft moeten doen. Het gevolg daarvan is dat dialecten op den duur zo sterk gaan afwijken van elkaar, dat je de ander niet meer redelijk kan verstaan omdat er geen schrift gepraktiseerd wordt dat ze samen kan houden. Daarom denk ik dat schrift in zekere zin een éénheid symboliseert en vormt.
Ik denk dat als imazighen sinds de klassieke oudheid gezamelijk een schrift praktiseerden de verschillen vele malen kleiner geweest zouden zijn dan nu werkelijk het geval is. Zonder schrift ben je overgeleverd aan tijd en ruimte die je langzaam maar zeker verder uit elkaar zullen drijven.
Wordt vervolgd.

[Botermes]

Wanneer ik naar een andere stad ga en ik merk hoe anders daar die straattaal klinkt krijg ik een gevoel van het anders zijn. Volgens mij is dat het fundamentele punt waarop men een andere identiteit creëert die gebaseerd is op een regionaal of plaatselijk verschil. Straattaal heeft geen schrift. Zo zijn denk ik ook de berberse indentiteiten ontstaan die gebaseerd zijn op stam en plaatsveschil.
Als je tegenwoordig kijkt naar hoe er wordt geschreven in de Nederlandse kranten,bijvoorbeeld, kom je tot de conclusie dat er vaak wordt geschreven vanuit simpel alledaags taalgebruik om het allemaal wat levendiger te maken. Dit is weer een onomstotelijk bewijs op de invloed die spreektaal heeft op schrijftaal.
Pas wanneer het om een somber onderwerp gaat, dat beter ingetogen kan blijven, voert de klassieke stijl van schrijftaal de boventoon. ik denk dat daarom in leerboeken en informatieve stukken die stijl wordt aangehouden.
Eerst had je manuscripten,daarna kwamen boeken,toen kwamen kranten, en daarna kwam de radio, en daarna kwam de televisie.
Tegenwoordig heeft het nieuwe medium dat Internet heet niet alleen een volk intern samengehouden maar ook min of meer alle volkeren samengebracht.

[Botermes]

Ik denk dat de amazigh poëzie als een soort surrogaat voor schrift heeft gewerkt want dankzij de poëzie zijn authentieke amazigh woorden zoals Tudart, Adrar en vele anderen in leven gebleven. In de hedendaagse spreektaal is men toch meer geneigd om Alhayat en Jebel te zeggen.