wie heeft de fransen en spanjaarden marokko binnen gelaten ??????

[Ouchen Asoussie]

wat je schreef over oufkir is 100% waar, maar je zei ook dat hassan mensen had omgelgd in het nationaal belang, welke nationaal belang bedoel je ? want papa gaat nu zelf mee bemoeien.

Azul,

In de jaren zeventig en begin jaren tachtig roerde het overal in Afrika, Latijns- Amerika en Azië. Welvaart  waarop de armen in de wereld hadden gehoopt bleef nadat de koloniale machten waren vertrokken uit. In de meeste gevallen werd de situatie alleen maar erger in plaats van beter. Burgeroorlogen, stammenoorlogen, etnische conflicten, religieuze conflicten en ga zo maar door braken uit.

Marokko werd niet gespaard, de monarchie wankelde en het land dreigde uiteen te verscheuren.
Het scheelde een haartje of generaal Oufqir en later Dlimi hadden van Marokko een militaire dictatuur gemaakt. De communistische beweging  ‘Ila al- Amam’ onder leiding van Ali Yata en Abraham Serfaty streefden ernaar om een volksrevolutie te ontkenen, met als gevolg Marokko omdopen in een ‘Stalinistische volksrepubliek’. De Islamitische beweging ‘Adl wal Ihsan’ onder leiding van Abdessalem Yasine wilde niet achterblijven en streefde ernaar om van Marokko naar het voorbeeld van de Ayatollahs om te dopen in een 'theocratische staat'.

Alsof dat niet genoeg was verscheen in de jaren zeventig ook ‘Polisario’ op het toneel, onder leiding van een gefrustreerde jongeman uit Marakech Mohammed Abdelaziz, behorende tot de stam ‘Erguibat’ deze stam is een vertakking van de oorspronkelijke  moederstam van de ‘Sanhaja- Imazighen’. Het Polisario eiste van Marokko vrolijk dat het eenderde van haar grondgebied  moest afstaan aan 350.000 woestijnnomaden .  (zoveel grond hebben ze ook weer niet nodig, ze passen makkelijk in één grote tent!).

Om op Hassan II terug te komen, in de jaren zeventig en in mindere maten jaren tachtig ging het hard- tegen- hard. Hassan II was de man die de boel goed en kwaadschiks bij elkaar hield. Als hij niet met een ijzeren vuist regeerde hadden ze hem allang van de troon gestoten en zou het er veel beroerder voor ons hebben uitgezien. Kijk maar naar de buurlanden. Algerije is na het vertrek van de Fransen ondanks de olierijkdommen tot een ‘politieke vuilnisbelt’ van de wereld geworden. Lybie, een republiek met een koning.is met zijn rijkdommen ook niet verder gekomen dan  ‘sinterklaas’ te spelen voor straatarme ministaatjes als Benin, Burkina Faso,  Togo en  Malawi.

We moeten de dingen in een juist historisch perspectief zien, het was kiezen tussen een 'autoritaire nationalist' (Hassan II) of uit een Islamist, communist, militarist of separatist.

[Debouz]

Een bevriend staatshoofd' van Gilles Perrault staat vol onwaarheden. Dat hebben zelfs de mensen die onder Hassan II hebben vastgezeten toegegeven.

Die Perrault vertelt dingen die hij simpelweg nimmer had kunnen weten. Dus tussen waarheden in heeft ie voor het gemak onwaarheden toegevoegd om een verhaal rond te krijgen. Het boek is zeer subjectief en er enkel op gericht de Majesteit af te branden.

Azul maghribi 7or,


Jean-pierre Tuquoi, Ignace Dalle, Ahmed Merzouki, ....Schreven zij ook onwaarheden over  hassan 2 en  zijn escadrons de la mort?

Wie heeft volgens u de waarheid over hassan 2 en de zijnne geschreven?

[Ighes]

wat je schreef over oufkir is 100% waar, maar je zei ook dat hassan mensen had omgelgd in het nationaal belang, welke nationaal belang bedoel je ? want papa gaat nu zelf mee bemoeien.

Azul,

In de jaren zeventig en begin jaren tachtig roerde het overal in Afrika, Latijns- Amerika en Azië. Welvaart  waarop de armen in de wereld hadden gehoopt bleef nadat de koloniale machten waren vertrokken uit. In de meeste gevallen werd de situatie alleen maar erger in plaats van beter. Burgeroorlogen, stammenoorlogen, etnische conflicten, religieuze conflicten en ga zo maar door braken uit.

Marokko werd niet gespaard, de monarchie wankelde en het land dreigde uiteen te verscheuren.
Het scheelde een haartje of generaal Oufqir en later Dlimi hadden van Marokko een militaire dictatuur gemaakt. De communistische beweging  ‘Ila al- Amam’ onder leiding van Ali Yata en Abraham Serfaty streefden ernaar om een volksrevolutie te ontkenen, met als gevolg Marokko omdopen in een ‘Stalinistische volksrepubliek’. De Islamitische beweging ‘Adl wal Ihsan’ onder leiding van Abdessalem Yasine wilde niet achterblijven en streefde ernaar om van Marokko naar het voorbeeld van de Ayatollahs om te dopen in een 'theocratische staat'.

Alsof dat niet genoeg was verscheen in de jaren zeventig ook ‘Polisario’ op het toneel, onder leiding van een gefrustreerde jongeman uit Marakech Mohammed Abdelaziz, behorende tot de stam ‘Erguibat’ deze stam is een vertakking van de oorspronkelijke  moederstam van de ‘Sanhaja- Imazighen’. Het Polisario eiste van Marokko vrolijk dat het eenderde van haar grondgebied  moest afstaan aan 350.000 woestijnnomaden .  (zoveel grond hebben ze ook weer niet nodig, ze passen makkelijk in één grote tent!).

Om op Hassan II terug te komen, in de jaren zeventig en in mindere maten jaren tachtig ging het hard- tegen- hard. Hassan II was de man die de boel goed en kwaadschiks bij elkaar hield. Als hij niet met een ijzeren vuist regeerde hadden ze hem allang van de troon gestoten en zou het er veel beroerder voor ons hebben uitgezien. Kijk maar naar de buurlanden. Algerije is na het vertrek van de Fransen ondanks de olierijkdommen tot een ‘politieke vuilnisbelt’ van de wereld geworden. Lybie, een republiek met een koning.is met zijn rijkdommen ook niet verder gekomen dan  ‘sinterklaas’ te spelen voor straatarme ministaatjes als Benin, Burkina Faso,  Togo en  Malawi.

We moeten de dingen in een juist historisch perspectief zien, het was kiezen tussen een 'autoritaire nationalist' (Hassan II) of uit een Islamist, communist, militarist of separatist.

Is pure onzin wat je hier boven schrijft. H 2 trok steeds meer macht naar zich toe. Mensen kwamen hier tegen in opstand, zelf zijn beste vrienden zoals Oufkir. Na die 2 staatsgrepen werd H2 helemaal para.

[Ouchen Asoussie]

.....................................................................................................................................................
Ighes:
Is pure onzin wat je hier boven schrijft. H 2 trok steeds meer macht naar zich toe. Mensen kwamen hier tegen in opstand, zelf zijn beste vrienden zoals Oufkir. Na die 2 staatsgrepen werd H2 helemaal para.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Goeiemoggel! wil jij soms beweren dat Oufqir, de Marokkaanse Ayatollah en het Polisario en anderen die met hun tentakels als een octopus zwaaiden erop uit waren om Hassan II te vervangen met de bedoeling om van Marokko een democratie naar Zwitsers model te maken?

[Izwan]

We moeten de dingen in een juist historisch perspectief zien, het was kiezen tussen een 'autoritaire nationalist' (Hassan II) of uit een Islamist, communist, militarist of separatist.

http://www.amazigh.nl/awar/index.php?topic=12321.msg246214#msg246214

[tikezdallah]

wat je schreef over oufkir is 100% waar, maar je zei ook dat hassan mensen had omgelgd in het nationaal belang, welke nationaal belang bedoel je ? want papa gaat nu zelf mee bemoeien.

Azul,

In de jaren zeventig en begin jaren tachtig roerde het overal in Afrika, Latijns- Amerika en Azië. Welvaart  waarop de armen in de wereld hadden gehoopt bleef nadat de koloniale machten waren vertrokken uit. In de meeste gevallen werd de situatie alleen maar erger in plaats van beter. Burgeroorlogen, stammenoorlogen, etnische conflicten, religieuze conflicten en ga zo maar door braken uit.

Marokko werd niet gespaard, de monarchie wankelde en het land dreigde uiteen te verscheuren.
Het scheelde een haartje of generaal Oufqir en later Dlimi hadden van Marokko een militaire dictatuur gemaakt. De communistische beweging  ‘Ila al- Amam’ onder leiding van Ali Yata en Abraham Serfaty streefden ernaar om een volksrevolutie te ontkenen, met als gevolg Marokko omdopen in een ‘Stalinistische volksrepubliek’. De Islamitische beweging ‘Adl wal Ihsan’ onder leiding van Abdessalem Yasine wilde niet achterblijven en streefde ernaar om van Marokko naar het voorbeeld van de Ayatollahs om te dopen in een 'theocratische staat'.

Alsof dat niet genoeg was verscheen in de jaren zeventig ook ‘Polisario’ op het toneel, onder leiding van een gefrustreerde jongeman uit Marakech Mohammed Abdelaziz, behorende tot de stam ‘Erguibat’ deze stam is een vertakking van de oorspronkelijke  moederstam van de ‘Sanhaja- Imazighen’. Het Polisario eiste van Marokko vrolijk dat het eenderde van haar grondgebied  moest afstaan aan 350.000 woestijnnomaden .  (zoveel grond hebben ze ook weer niet nodig, ze passen makkelijk in één grote tent!).

Om op Hassan II terug te komen, in de jaren zeventig en in mindere maten jaren tachtig ging het hard- tegen- hard. Hassan II was de man die de boel goed en kwaadschiks bij elkaar hield. Als hij niet met een ijzeren vuist regeerde hadden ze hem allang van de troon gestoten en zou het er veel beroerder voor ons hebben uitgezien. Kijk maar naar de buurlanden. Algerije is na het vertrek van de Fransen ondanks de olierijkdommen tot een ‘politieke vuilnisbelt’ van de wereld geworden. Lybie, een republiek met een koning.is met zijn rijkdommen ook niet verder gekomen dan  ‘sinterklaas’ te spelen voor straatarme ministaatjes als Benin, Burkina Faso,  Togo en  Malawi.

We moeten de dingen in een juist historisch perspectief zien, het was kiezen tussen een 'autoritaire nationalist' (Hassan II) of uit een Islamist, communist, militarist of separatist.

aka juist historisch perspectief !!!!!

[Ouchen Asoussie]

wat je schreef over oufkir is 100% waar, maar je zei ook dat hassan mensen had omgelgd in het nationaal belang, welke nationaal belang bedoel je ? want papa gaat nu zelf mee bemoeien.

Azul,

In de jaren zeventig en begin jaren tachtig roerde het overal in Afrika, Latijns- Amerika en Azië. Welvaart  waarop de armen in de wereld hadden gehoopt bleef nadat de koloniale machten waren vertrokken uit. In de meeste gevallen werd de situatie alleen maar erger in plaats van beter. Burgeroorlogen, stammenoorlogen, etnische conflicten, religieuze conflicten en ga zo maar door braken uit.

Marokko werd niet gespaard, de monarchie wankelde en het land dreigde uiteen te verscheuren.
Het scheelde een haartje of generaal Oufqir en later Dlimi hadden van Marokko een militaire dictatuur gemaakt. De communistische beweging  ‘Ila al- Amam’ onder leiding van Ali Yata en Abraham Serfaty streefden ernaar om een volksrevolutie te ontkenen, met als gevolg Marokko omdopen in een ‘Stalinistische volksrepubliek’. De Islamitische beweging ‘Adl wal Ihsan’ onder leiding van Abdessalem Yasine wilde niet achterblijven en streefde ernaar om van Marokko naar het voorbeeld van de Ayatollahs om te dopen in een 'theocratische staat'.

Alsof dat niet genoeg was verscheen in de jaren zeventig ook ‘Polisario’ op het toneel, onder leiding van een gefrustreerde jongeman uit Marakech Mohammed Abdelaziz, behorende tot de stam ‘Erguibat’ deze stam is een vertakking van de oorspronkelijke  moederstam van de ‘Sanhaja- Imazighen’. Het Polisario eiste van Marokko vrolijk dat het eenderde van haar grondgebied  moest afstaan aan 350.000 woestijnnomaden .  (zoveel grond hebben ze ook weer niet nodig, ze passen makkelijk in één grote tent!).

Om op Hassan II terug te komen, in de jaren zeventig en in mindere maten jaren tachtig ging het hard- tegen- hard. Hassan II was de man die de boel goed en kwaadschiks bij elkaar hield. Als hij niet met een ijzeren vuist regeerde hadden ze hem allang van de troon gestoten en zou het er veel beroerder voor ons hebben uitgezien. Kijk maar naar de buurlanden. Algerije is na het vertrek van de Fransen ondanks de olierijkdommen tot een ‘politieke vuilnisbelt’ van de wereld geworden. Lybie, een republiek met een koning.is met zijn rijkdommen ook niet verder gekomen dan  ‘sinterklaas’ te spelen voor straatarme ministaatjes als Benin, Burkina Faso,  Togo en  Malawi.

We moeten de dingen in een juist historisch perspectief zien, het was kiezen tussen een 'autoritaire nationalist' (Hassan II) of uit een Islamist, communist, militarist of separatist.

aka juist historisch perspectief !!!!!

Typisch het gedrag van een 'Moreel Minder Valide'.

Inhoudelijk leger dan een lege fles, dan maar obscene gebaren als een 'Za3dod n Adrar'.

[Azjdhiedh]

We moeten de dingen in een juist historisch perspectief zien, het was kiezen tussen een 'autoritaire nationalist' (Hassan II) of uit een Islamist, communist, militarist of separatist.

volgens mij hadden we weinig te kiezen. nadat de arabieren ons land vergokt hadden aan de europeanen, was het aan de europeanen om te beslissen wie hun pion op de troon zou worden.

[Ouchen Asoussie]

Dat kan kloppen maar als we toch in schaaktermen gaan spreken zou ik Hassan II op zijn minst een toren geven. 

[Izwan]

Voor o.a. Abrid.
Hier is een korte samenvatting over het carrier van El Glawi.
http://img519.imageshack.us/my.php?image=amerika002uh4.jpg
http://img227.imageshack.us/my.php?image=amerika003mi0.jpg
http://img227.imageshack.us/my.php?image=amerika004qu3.jpg

[Izwan]

Vanaf de slag van Titawin moest Sultan de kolonisten beschermen terwijl het verzet een dagelijkse activiteit van Imjahden was. Sultan was aansprakelijke op de schade die het verzet tegen de kolonialen veroorzaakt. Kolonialen boden militair (wapens en huurlingen officiers) en financiële (leningen) ondersteuning aan Sultan om de macht/ de vrijheid bewegingen van stammen te beperken en de schade aan de kolonisten te kunnen betalen. Tegelijkertijd probeerden ze de stammenleiders en Caids om te kopen om de macht van de Sultan te verzwakken. Hiermede is een vijandschap tussen Sultan en zijn bevolking, tussen de stammen onderlinge ontstaan. Zo is het land in een soort burgeroorlog terecht gekomen.
Rond 1912 was Marokko overspoeld door Europeaanse legioenen, zelfs in de buurt van de hoofdstad Fes waren ze te vinden. Sultan Havid (die door de kolonisten was gestationeerd) had geen enkele macht. Hij was eerder uit de oude Fes naar nieuwe Fes verdreven net als joden. Sultan woonde in een verwaarloos paleis naast de wijk Lmala7, waar joden woonden. Ter bescherming van Sultan hebben 4 stammen in de buurt van zijn paleis gekampeerd. Die stammen waren:
1- De Bokhari leger/stam, zwart Afrikanen uit Senegal.
2- De Oudaia stam die als arabieren waren bekend.
3- De Cheraga stam die door de Turken uit Algerije was verdreven.
4- De Cherarda stam uit Sahara.
De omringende stammen van stad Fes vielen regelmatig de stad aan, zonder succes.
In dat jaar, tijdens Rmoeroeth feest, kwamen stammenleiders/Caids uit het hele land (zelf uit diep van Sahara) naar Caid Amizmiz (in Sous?). Het gaat hier o.a. om de volgende leiders:
-   Reisoeli die de macht over noord west Marokko had.
-    Abdelkrim (vader van Mohamed die eerder Boe7mara had verslagen en veel aanzien had in noord west/midden van Marokko ).
-   Mokra ou Hammom die de macht over de bergen van Atlas had.
-   Abdelmaliek M´Touqui.
-   Caid el Goundafi.
-   Schrif van Tamesluot die al eerder een heilige oorlog verklaard om Marokko te bevrijden.
-   â€¦enz.
Tijdens die bijeenkomst besloten ze een eind aan de Alawiten dynastie moet maken om Marokko te kunnen reden. Vanuit die vergadering vertrokken ze richting Fes. Zij vielen eerst de stam der Sidi Sleich aan omdat die stam contact met de Sultan onderhielden. Daarnaast werden ze ook beschuldigd dat ze regelmatig vrouwen van andere stammen ontvoeren en o.a. aan joodse slaven handelaars verkopen. Die vrouwen werden vervolgens als slavinnen aan de rijken verkocht en of ze werden voor de prostitutie gebruikt.
De stam der Sidi Sleich heeft een waardige strijd geleverd, maar ze zijn uiteindelijke verslagen en uitgeroeid. Na de eerste overwinning, kwam El Hajd Tami el Glawi met zijn leger en heeft zich bij de rest van de rebellen aangesloten.
Sultan heeft zijn 4 onderdanen stammen bij elkaar gehaald en gingen onder de leiding van Franse officieren de aanval van rebellen tegen te houden. Bij rivier Moulouya kwamen deze troepen elkaar tegen. Na een kort gevecht hebben een grot groep van onderdanen van Sultans zich bij de rebellen aangesloten. Sultan had dat verraad snel door en met help van een kleine groep van zijn zwart leger wist hij richting Fes te vluchten. Hij liet zijn harem en zijn rijkdom (goud/geld) achter. Die vrouwen zijn door die rebellen verkracht en vermoord.
Twee dagen later arriveerden de rebellen bij de stad Fes. Zij omsingelde de stad dagen of weken lang. Later drongen ze de stad binnen en ze verwoesten/branden/vermoorden alles wat ze tegenkwamen. Er vielen veel slachtoffers onder joden. Sultan had geen geld en geen leger meer. Zelf zijn bedieningen hebben hem in de steek gelaten. Op dat moment kwamen de koloniale legioenen in actie en hebben het paleis van Sultan omsingeld. Sultan moest het land aan de kolonialen overleveren om zijn leven en de Alawiten dynastie te kunnen reden. 
Is er hier spraak van een geldig protectoraat?

P.S. ik ben benieuwd of iemand hier iets over dit verhaal weet?

[Riffia_16]

Marokko behoorde vroeger tot de imazighen.
Toen heette het nog Tamazgha en had het een eigen vlag.
De vlag die je vandaag nog steeds ziet.
Toen veroverde de arabieren Tamazgha, de imazighen werden onderdrukt.
Ze mochten niet meer tmazight leren schrijven.
Op sommige plekken zelfs niet meer praten.
En tot op de dag van vandaag boycot de Marokkaanse regering de imazighen.
We moeten alles zelf doen en als we alles zelf doen kunnen we net zo goed een eigen land zijn, met onze Amazigh vlag!!!

[Zanatti]

Vanaf de slag van Titawin moest Sultan de kolonisten beschermen terwijl het verzet een dagelijkse activiteit van Imjahden was. Sultan was aansprakelijke op de schade die het verzet tegen de kolonialen veroorzaakt. Kolonialen boden militair (wapens en huurlingen officiers) en financiële (leningen) ondersteuning aan Sultan om de macht/ de vrijheid bewegingen van stammen te beperken en de schade aan de kolonisten te kunnen betalen. Tegelijkertijd probeerden ze de stammenleiders en Caids om te kopen om de macht van de Sultan te verzwakken. Hiermede is een vijandschap tussen Sultan en zijn bevolking, tussen de stammen onderlinge ontstaan. Zo is het land in een soort burgeroorlog terecht gekomen.
Rond 1912 was Marokko overspoeld door Europeaanse legioenen, zelfs in de buurt van de hoofdstad Fes waren ze te vinden. Sultan Havid (die door de kolonisten was gestationeerd) had geen enkele macht. Hij was eerder uit de oude Fes naar nieuwe Fes verdreven net als joden. Sultan woonde in een verwaarloos paleis naast de wijk Lmala7, waar joden woonden. Ter bescherming van Sultan hebben 4 stammen in de buurt van zijn paleis gekampeerd. Die stammen waren:
1- De Bokhari leger/stam, zwart Afrikanen uit Senegal.
2- De Oudaia stam die als arabieren waren bekend.
3- De Cheraga stam die door de Turken uit Algerije was verdreven.
4- De Cherarda stam uit Sahara.
De omringende stammen van stad Fes vielen regelmatig de stad aan, zonder succes.
In dat jaar, tijdens Rmoeroeth feest, kwamen stammenleiders/Caids uit het hele land (zelf uit diep van Sahara) naar Caid Amizmiz (in Sous?). Het gaat hier o.a. om de volgende leiders:
-   Reisoeli die de macht over noord west Marokko had.
-    Abdelkrim (vader van Mohamed die eerder Boe7mara had verslagen en veel aanzien had in noord west/midden van Marokko ).
-   Mokra ou Hammom die de macht over de bergen van Atlas had.
-   Abdelmaliek M´Touqui.
-   Caid el Goundafi.
-   Schrif van Tamesluot die al eerder een heilige oorlog verklaard om Marokko te bevrijden.
-   â€¦enz.
Tijdens die bijeenkomst besloten ze een eind aan de Alawiten dynastie moet maken om Marokko te kunnen reden. Vanuit die vergadering vertrokken ze richting Fes. Zij vielen eerst de stam der Sidi Sleich aan omdat die stam contact met de Sultan onderhielden. Daarnaast werden ze ook beschuldigd dat ze regelmatig vrouwen van andere stammen ontvoeren en o.a. aan joodse slaven handelaars verkopen. Die vrouwen werden vervolgens als slavinnen aan de rijken verkocht en of ze werden voor de prostitutie gebruikt.
De stam der Sidi Sleich heeft een waardige strijd geleverd, maar ze zijn uiteindelijke verslagen en uitgeroeid. Na de eerste overwinning, kwam El Hajd Tami el Glawi met zijn leger en heeft zich bij de rest van de rebellen aangesloten.
Sultan heeft zijn 4 onderdanen stammen bij elkaar gehaald en gingen onder de leiding van Franse officieren de aanval van rebellen tegen te houden. Bij rivier Moulouya kwamen deze troepen elkaar tegen. Na een kort gevecht hebben een grot groep van onderdanen van Sultans zich bij de rebellen aangesloten. Sultan had dat verraad snel door en met help van een kleine groep van zijn zwart leger wist hij richting Fes te vluchten. Hij liet zijn harem en zijn rijkdom (goud/geld) achter. Die vrouwen zijn door die rebellen verkracht en vermoord.
Twee dagen later arriveerden de rebellen bij de stad Fes. Zij omsingelde de stad dagen of weken lang. Later drongen ze de stad binnen en ze verwoesten/branden/vermoorden alles wat ze tegenkwamen. Er vielen veel slachtoffers onder joden. Sultan had geen geld en geen leger meer. Zelf zijn bedieningen hebben hem in de steek gelaten. Op dat moment kwamen de koloniale legioenen in actie en hebben het paleis van Sultan omsingeld. Sultan moest het land aan de kolonialen overleveren om zijn leven en de Alawiten dynastie te kunnen reden. 
Is er hier spraak van een geldig protectoraat?

P.S. ik ben benieuwd of iemand hier iets over dit verhaal weet?

Ik niet, maar zeker interessant. Als dit op enige waarheid berust is, wil het zeggen, dat Marokkanen/Imazighen voor kolonisatie samen werkten/ contacten onderhielden in heel Marokko.
Hebben de Ait Touzine niet ooit Fes bestormd, weet niet of dit er mee te maken heeft.