Marokkaanse generatie in 1980.

[VS]

Fascinerend. Ik kwam deze docu uit 1980, over hoe Marokkanen in die tijd in Nederland leefden, tegen. In de geest van een vervlogen tijd, vervlogen idealen, tragische levens, herkenbare problemen en de zielige teneur van de programma-maakster. Kijk zelf maar. http://videotheek.surfnet.nl/play_proxy/mmc/1447/BG_2191-wm-high100.wmv

[MBTiza]

ik krijg een loginscherm te zien voor kennisnet? heb je een username en password voor mij?

[VS]

http://www.geheugenvannederland.nl/gvn/search/titelpresentatie.xsp?recordid=BG_2191&onlineid=BG_2191&dbcode=NIBG01

Bij mij doet ie het wel gewoon. Check deze link. Rechts kan je ergens klikken.

[MBTiza]

http://www.geheugenvannederland.nl/gvn/search/titelpresentatie.xsp?recordid=BG_2191&onlineid=BG_2191&dbcode=NIBG01

Bij mij doet ie het wel gewoon. Check deze link. Rechts kan je ergens klikken.

Tqadac atas...

[Tamza]

Heb em net bekeken. Bijzonder interessante documentaire. Bedankt voor de link.

[Hadou]

Dank je zeer Verbal Ismail,
Deze docu heb ik heel lang geleden gezien op videocassette. Nu ik het opnieuw heb bekeken , is het beeld heel anders geworden. Best pijnlijk en moeilijk te verwerken.

in deze docu. komen een paar famillie leden in het beeld en in het gesprek.
Mohammed Mea en Ahmed Almarini.

Nogmaals bedankt.
Het is zeker geschiedenis. Van Marokkanen in Nederland.

[Samir!]

Ik krijg een fout melding :S

[Hadou]

http://www.geheugenvannederland.nl/gvn/search/titelpresentatie.xsp?recordid=BG_2191&onlineid=BG_2191&dbcode=NIBG01
de link van verbael Ismail.
probeer deze . rechts zie je afspelen op windows media.

[Samir!]

dat deed ik net ook, toen deed ie het niet, nu wel. 

athqadac

[Thayouth]

Hartverscheurend om te zien hoe de eerste generatie alleen maar tegenslag gekend lijkt te hebben. Eerst jarenlang verwaarloosd en genegeerd in eigen land. Daarna hun zoektocht naar een beter leven zien ontaarden in het hardvochtig misbruikt en onteerd worden op vreemde gronden. In eenzaamheid. De beste jaren van hun leven verkwanseld aan een zielloze wereld die ze afwees, elke keer weer. En daar bovenop het onbegrip en (wellicht daardoor ook) de ondankbaarheid van hun kinderen. Zelfs hun lang gekoesterde, in wezen eenvoudig uit te voeren droom om terug te keren naar het land waar ze eens geboren werden, is niet (meer) te verwezenlijken omdat ze niet andermaal gescheiden willen worden van hun kinderen. Ze zullen voor altijd tot de thuislozen behoren.

Ik heb deze documentaire enerzijds woedend, anderzijds met grenzeloos medelijden bekeken. Ik herken, en dat geldt denk ik voor wel meer Marokkanen die dit gezien hebben, in elk van de hoofdrolspelers een naaste of bekende. Die herkenbaarheid maakt het geheel ondraaglijker, de machteloosheid des te groter. Liep ik toen maar al rond op deze aarde. Had ik maar iets uit kunnen richten. Ik schaam me ook diep voor het feit dat ik niet altijd door de gesloten houding van mijn vader en vele andere door ontheemding, onmacht en onderdrukking gebroken geesten heen heb kunnen kijken.

Ik hoop dat wij onze ouders mede hierdoor eerherstel zullen schenken door ze íets van het respect, de bewondering en erkenning te schenken die zij die zichzelf opgeofferd hebben verdienen.

[mIzran]

Zeer interessante archiefbeelden en herkenbaar. Het eerste stukje is echt moelijk om te zien, de afhankelijkheid.

Bekijk em, voor wie em nog niet gezien heeft. Dan zien jullie hoe het is om de eerste generatie Marokkanen te zijn. En wat ze allemaal hebben moeten doorstaan. Wat een ellende, en het is niet echt veranderd anno 2007.

[(Offline)]

Ik heb de filmpje ook net gezien, en ik moet zeggen dat ik heel veel dingen in herken die er nu nog afspelen...mensen hebben moeite met stage/werk plekken te vinden, je zag ook dat ze geweigerd werden bij horeca gelegenheden....en nog vele andere dingen.

En die kapsel en kleding stijl doet me denken aan men oom meskien, die hoort ook bij dat plaatje...



Verbalsmaeel mijn DANK! (Y)

[Izouran]

Ontroerend, maar tegelijkertijd krachtig. Ze hebben volgehouden en bleven vechten voor een beter bestaan, zonder getuigen te zijn van een betere behandeling.

‘’Ze willen alleen mijn handen zien, maar niet mijn gezicht’’ Een sterk geschiedenisstuk.