Weerslag Armeense kwestie is geen incident

[ameziane]

Weerslag Armeense kwestie is geen incident

door Fouad el Haji
   


Allochtone kiezers

Na de Armeense kwestie zullen andere controversiële themas volgen. Die gevoelige discussies móet men kunnen voeren.

Mag je uit het feit dat alleen allochtone politici zich moeten verantwoorden voor hun mening afleiden dat autochtone politici geacht worden geen mening te hebben? Je zou het bijna denken. Want weer zijn allochtone kiezers aan het morren geslagen en weer dreigen ze met een boycot van de stembusgang. Reden deze keer: het verwijderen van Turkse kandidaten van de lijst vanwege de Armeense kwestie.

Voor de PvdA is dit de tweede controverse rond allochtone politici na de gewonnen gemeenteraadsverkiezingen in maart. Dit leidde niet alleen tot een mediastorm in een glas water, maar ook tot een kritischer houding van allochtone kiezers.

Politieke partijen spreken in voorkomende gevallen van een incident, maar is dat wel zo of kunnen wij meer groeipijn verwachten?

De Turkse achterban stelde onlangs vast dat dit geen incident meer is. De vraag of er meer controversiële onderwerpen in het land van herkomst spelen, die overgebracht worden op allochtone politici in Nederland en zo leiden tot een verbuitenlandsing van de binnenlandse politiek, is een retorische.

Het zijn van een allochtoon politicus in Nederland is geen autonoom proces. Er wordt uit alle mogelijke kanten aan zon politicus getrokken, ook vanuit het buitenland. Het Kamer-enquêterapport van de commissie-Blok uit 2004 heeft duidelijk gemaakt welke moeite landen als Marokko en Turkije zich getroosten om in de gunst te komen van hun voormalige onderdanen, zeker als die inmiddels opiniemakers zijn geworden. Het subtiele duw- en trekwerk gaat behoorlijk ver, tot het geven van belastingvoordelen, wetsherzieningen, satellietzenders tot aan het optuigen van een ministerie voor voormalige onderdanen toe. Dit om economische redenen, maar toch ook om redenen van goodwill.

Genoemde landen is er veel aan gelegen om hun politieke agenda en voorkeuren zoveel mogelijk over te dragen op hun voormalig onderdanen in West-Europa. Dit gaat veelal via de media, maar het persoonlijk bewerken van boegbeelden uit de allochtone gemeenschap blijkt ook een zeer effectief middel.

Het zou naïef zijn om te veronderstellen dat de Armeense kwestie de laatste splijtzwam is die de gemoederen hier bezighoudt. Er spelen immers veel meer controversiële onderwerpen. Neem de kwestie-Cyprus. Het is dat die kwestie in Nederland nooit langs partijlijnen is bediscussieerd, anders hadden we nog minder Turken op de kieslijsten gehad. Maar het valt niet uit te sluiten dat de kwestie op een gegeven moment opspeelt. En dan zijn er nog allerlei kwesties rond militante leden van de Koerdische Arbeiderspartij. Moeten Turkse kandidaten ook in dit verband langs de ballotagecommissie?

Voor de meeste Marokkanen speelt de bezetting van de Palestijnse gebieden een belangrijke rol in hoe zij de politiek beleven. Een andere, zeker niet te onderschatten, beïnvloeding van Marokkaans-Nederlandse politici en opiniemakers komt van de diverse islamitische bewegingen uit zowel Marokko zelf als landen uit het Midden-Oosten.

Denk ook eens aan de kwestie rond West-Sahara. Een gebied dat al ruim dertig jaar door Marokko wordt geclaimd. Het land doet er werkelijk alles aan om iedereen, en dus ook zijn (voormalige) onderdanen hiervan te doordringen. Dit onderwerp ligt zeer gevoelig in Marokko zelf, maar ook Nederlandse politici van Marokkaanse origine worden regelmatig en op allerlei manieren benaderd en beïnvloed.

Zon land verwacht natuurlijk iets terug voor zijn inspanningen. Het is denkbaar dat de Europese Unie of de Verenigde Naties een keer een besluit over deze kwestie nemen die Marokko niet welgevallig is en sommige Marokkaans-Nederlandse politici evenmin. Het is op dat moment zeer interessant te weten hoeveel ruimte deze politici krijgen, van wie dan ook, om een eigen afweging te maken.

Maar wat je als politieke partij zeker niet kunt doen, is de discussie op voorhand voor gesloten verklaren. Zon gesloten boek leidt namelijk tot een perverse situatie van 'wie zwijgt, stemt eigenlijk tegen'. Je weet dan niet meer wie voor de inval in Afghanistan is en wie tegen, wie oorlog of juist vrede wil. Sociaal-wenselijke antwoorden voeren dan immers de boventoon.

Kortom, er zullen nog meer controversiële onderwerpen uit de landen van herkomst naar Nederland overwaaien en hier onderwerp van de politieke discussie worden. Onderwerpen waarvan de lijnen veelal dwars door de huiskamers lopen. Het is goed en noodzakelijk dat we dit beseffen en hiernaar handelen. Maar je bent een open samenleving of je bent het niet: de discussie over dergelijke onderwerpen moeten we vooral kunnen voeren. Het er het zwijgen toe doen is juist in een democratie gewoonweg geen optie. 
   
Fouad el Haji is gemeenteraadslid van de PvdA in Rotterdam.

Trouw, 28-10-2006

   
 


 

[SAMADIE]

TJAH om de  kwestie Armeense massamoord wel of niet, is de Nederlandse politiek wel erg ver gegaan, het is nog niet door historici vast gesteld, dat het daadwerkelijk om massamoorden ging, tot dat niet gebeurt is kan je niet van een turk verwachten dat ie dat wel of niet vindt, waarom moet hij verantwoorden, voor iets wat voor zijn tijd is gebeurt, voor iets wat de regering van een ander land niet wil toegeven, hoe kan een turk of marokkaan integreren in de samenleving, als die zich moet verantwoorden voor iets wat in het verleden is gebeurt, of voor iets wat in een ander land gebeurt. en waarom moet hij of zij de zelfde mening delen als de meerderheid, ik dacht dat we in een democratie leven, en er bestaat zo iets als vrijheid van meninguiting, of geldt dat alleen voor politici of opinie makker s met blond haar! OF  een mislukte kapsel.