Amazigh.nl

Het meest populaire en invloedrijke gedicht aller tijden is misschien wel de Burda. Het werd geschreven door de Amazigh Al-Busiri begin 12e eeuw en verspreidde zich over de gehele islamitische wereld. Hier een introductie:

http://www.youtube.com/watch?v=o_dOTPWN2-s

Pinkpop 2009, Benul 2010, en Anouk’s gedrocht ‘Jeruzalem’.

Door: Serge van Erkelens, Nijmegen, 6 juni 2009.

Doop Pinkpop volgend jaar maar om tot “Benul 2010”, met als slogan; “Gáat het nog ergens over?!..”. De Founding Fathers en Mothers van de Rock draaien zich vermoedelijk al in het graf om, met onbekend toerental. Ooit ontsproot de Rock uit protest tegen bijna alles: Tegen onrecht, tegen opgeslotenheid, tegen routine, tegen racisme, beroerde leefomstandigheden, tegen saaiheid, tegen ouders, tegen onmenselijkheid, tegen hypocrieten, tegen vervuilers, tegen lafheid, of tegen een gebrek aan bewustzijn van alles wat de moeite waard kon zijn. Daar kreeg het ook power van. Rock was revolutionair, vernieuwend, inspirerend, uitdagend, enz. Het “Yes we can!” van jongeren sinds zeg 1967.

Maar hoe fris ruikt de luier van de logo-pop van Pinkpop, die al 40 jaar niet verschoond is? The times are over. Dass war einmahl, zeggen de Duitsers. Keith Richards noemde Rock al lang geleden een conservatieve stijl. Het zit vol routine en plagiaat, en gaat nergens meer over. Het is commercie, een multimoneymaker, een escape voor middelmatige feestvarkende carrièremakers. Hopen show, die het gebrek aan echte inhoud en bezieling verbloemt, met fantastische geluidstechniek en style, maar weinig onderliggende originaliteit of spontaniteit..

De zangers zijn meestal het ergst. Net CDA politici: het klinkt fantastisch voor wie graag snel gelooft, maar wie goed luistert concludeert al snel: Partij junk! Ze hebben niets te melden. Inhoudelijk komt er nauwelijks een zinnig woord uit. Het meeste is nep. Nep-emoties, nep-verhalen, en bergen imitatie. Ik heb echt medelijden met de jongeren, die nog proberen om er inhoudelijk wat van te maken. Er zit bijna niks achter de slogans met al hun pretenties. Kijk anders naar wat ze zeggen, als ze een Award krijgen? Dat is niet beter dan een voorbedrukte ansichtkaart van de Aldi, want je moet vooral nergens een probleem mee gaan krijgen.

Ik vermoed dat Giel Beelen â€" ik mag ‘m echt â€" het als zijn belangrijkste kwaliteit ziet, dat hij van niets nog iets weet te maken, en de puinhopen van de leegheid daarbij weet te omzeilen. Filosofisch is dat sterk: leven is nu eenmaal proberen, om van sprankjes meer te maken, en nieuwe bloemen groeien op de rottende resten van de oude..

Oh, op het veld klonk het vast geweldig. Entré kost ook geld, en je bent jong en je wilt wat. Go with the flow! Sfeer zat, en anders wel mooie meiden of jongens genoeg. Don’t tell me anything.. Prima weer ook. Ik ga die jongeren echt niet vertellen, dat al die rifjes en boodschappen al een miljoen keer gespeeld zijn, een festival van imitatie zijn, een echo uit tijden, waarin het wél nog ergens over ging. Gewoon lekker meedrijven op sensatie, seks, pillen, bier, en romantiek. What else? Oh ja.. lekker grooven natuurlijk, hoe later hoe beter.

Maar Live op Ned. 3 leek het sowieso al een estafette van culturele armoede. De stoppen sloegen me echter pas echt goed door, toen ik Anouk als een ayatolla over “Jeruzalem” hoorde gillen, alsof dat een toevluchtoord van de hoop zou zijn. Er zijn echt grenzen aan de stompzinnigheid die ik nog pik. Ik zocht meteen de lyrics op. En jawel hoor. Ze voelde zich zo verscheurd, ach ach, en de genezing moest kennelijk uit Jeruzalem komen.. No shit!..

Dat moet een fiks toerental zijn in de graven van degenen die de Rock groot maakten, van John Lennon tot aan MC5. Jeruzalem??.. Of all places??.. Hoezo hoop? Hoezo oplossing? Hoezo bewustzijn? Hoezo baken in de vertwijfeling? Hoezo menselijkheid? Hoezo protest tegen onrecht, leefomstandigheden, racisme, hypocrisie enz enz?

Jeruzalem, dat is al 61 jaar een open podium voor etnische zuivering, mede dankzij Europese gedoogsteun en Amerikaanse wapens. En Oost-Jeruzalem is al sinds hetzelfde beroemde 1967 een ‘Jam Sessie’ van wurging, verdrijving, vernedering, en grof onrecht in alle toonsoorten en akkoordenschema’s die we maar kennen. Jeruzalem, dat staat voor behandeling van mensen als ratten. Het racisme zweet uit de poriën. De stad herbergt al jaren de meest extremistische westerse regeringen sinds Adolf, die permanent de meest basale beginselen van de vrede en de beschaving vertrappen. De christelijke en joods godsdienst worden ervoor geprostitueerd, en de leugen regeert harder dan Felix Meurders ooit ergens over aantoont. Europese politici zwijgen en liegen er over, en doen angstvallig niks vanwege de vele interne eigen belangen.

Ziet Anouk wel eens een krant? Of het Journaal van de afgelopen 30 jaar? Of is dat ‘niet lekker’? Gebruik anders eMule, of een Torrent bij mininova.org, en download “Jerusalem â€" The East Side Story”. 700 MB of zo, en overigens mede geproduceerd met Nederlandse centen. Dat houdt een uurtje bezig, en dan weet je tenminste iets van de ziekmakende basics.

Jeruzalem werd sowieso in 1948 al voor de helft met veel Israëlisch-zionistisch geweld veroverd. Christenen en Moslims werden hun huis uitgetrapt, met babies en kinderen en al. (Fijn te zien op video’s) Hun misdaad was, dat ze geen Jood waren. En sinds 1967 werd de andere helft bezet. Het moet ‘Israël’s onverdeelde Hoofdstad’ worden. De methoden zijn grofweg dezelfde in alle Palestijnse gebieden: als je mensen maar genoeg als ratten behandelt, dan verlaten ze het schip vanzelf wel. En als er nog eentje een aanslag pleegt, dan vertel je de westerse wereld, dat de gemeenschappelijke beschaving bedreigd wordt door ordeloze barbaren en kwak je er nog een plens militaire Junta overheen. Gaat al tientallen jaren zo. Special Effects ‘dix pointes’, en Fine Tuning, vooral van een langzaam martelproces.

Four Dead in Ohio?.. (Neil Yong) Bij de Palestijnen is dat per dag, oorlogen niet meegeteld. Protest tegen dit soort zaken, daar werd de Rock groot en sterk van. Daar kwam de inspiratie vandaan, die al die rifjes en lines deed produceren. Onderdrukking van vrouwen en van Blacks, of allerlei sociaal onrecht en existentiële pijn, of het staatsgeweld van Vietnam of de Apartheid genereerden duizenden songs en ronkende grooves.. En nou Jeruzalem?..

Met dank aan Blackadder zou ik het zo zeggen: “Apartheid? Europeans wouldn’t see Apartheid, if it painted itself green, and danced naked on top of a harpiscord, singing Happy Apartheid is here again!” Anouk, dat is een dieptepunt van pervertering van de Rock. Het grooved zeker, maar gaat nergens over, en is erger dan het etaleren van groot onbenul: Anouk heeft zich als een rat volgevreten aan de nalatenschap van de Rock, de ziel ervan laten rotten, en voelt zich nou niet goed, en wil gered worden in ’s werelds topstad der etnische zuivering.. And guess what?! Dat werd hier als een top van Pinkpop bejubeld, en haalde het Journaal!

Jeruzalem héeft me allang gered, Anouk. Jou niet, maar mij wel! Mede dankzij Jeruzalem weet ik precies waar ik sta, en wat ik voel, en waar ik in geloof, en waar ik tegen ben, en waar ik graag voor strijdt. Wereldwijd voelen miljoenen dat. Wereldwijd is er een ontluikende krachtige en frisse beweging, nog beter als destijds tegen de Apartheid. Maar de cocon van de Nederlandse zelfgenoegzaamheid heeft ‘de aardappeleters van Anouk’. Je moet met gemak 15 popsongs kunnen schrijven, allemaal beter dan Anouk’s “Jeruzalem”, zelfs over de liefde.

Je zult maar meisje zijn, en verliefd worden op een jongen, die zwaar zal lijden, omdat daar niets op te bouwen is, en weten dat de kindjes mede dankzij ons nog massa’s ellende krijgen. Of als dochter van je vader houden, en zien hoe die in elkaar getrapt wordt. Of trouwen, en dus voor altijd van je familie gescheiden zijn (download The Syrian Bride). Of wonen in het Palestijnse Oost-Jeruzalem, op steenworp afstand van je liefde in het Palestijnse Bethlehem, met de Israëli’s en hun Amerikaanse wapens ertussen, van wie je nooit een vergunning krijgt om samen te wonen. En als een Joodse Israëli uit liefde met een Palestijnse trouwt, dan ligt daar een soort mijnenveld voor klaar, en niet zelden eindig je in het buitenland.

Nederland heeft zojuist Europees gestemd in de volgorde: CDA, PVV, VVD, PvdA en D66: allemaal partijen die van Europa in deze kwestie een Lame Duck maken, terwijl het machtig genoeg is om de hele zaak snel op te lossen. Europa gaat lekker door met de handel, waardoor Israël in staat gesteld blijft worden hiermee door te gaan. Hoeveel ontwrichte gezinnen moet dit nou nog opleveren? En hoeveel dove getraumatiseerde kinderen door Israëlische bommen en laagvliegendevliegtuigen, die door de geluidsbarrière gaan? Met hoeveel gehoorapparaten moet Gretta Duisenberg nog naar Gaza, die er mede dankzij Europees beleid nauwelijks nog in komt, terwijl onze benulloze media lulprogramma’s produceren over hoe “antisemitisch” dit is? How many roads must a Dutchman walk down, before you can call him a man? The answer my friend, is blowing in the wind, is blowing in our cripple minded wind.

Benul? Nederland is gewoon te volgevreten, te navelstaarderig op zijn SMSjes en MSMetjes, op konten als van Anouk, of de Nikes van de buurjongen, om nog veel te begrijpen van waar de power van de Rock vandaan kwam? Ze weten nauwelijks nog waar ze het moeten zoeken, als het echt ergens over moet gaan? Hier hebben we Giel Beelens nodig, om nog enige zin uit het kletsmoeras te peuteren, maar ook bij hem zijn de stoppen soms doorgeslagen, gezien zijn lofzang op Anouk. En waren we ook niet bezig aan moslims te bewijzen hoe geweldig Europese cultuur is? Eisten we ook geen aanpassing aan onze beschaving enzo? En zitten we daarbij nou het onbenul van onze popkul-cultuur als reclamebord omhoog te houden?

Ik stel voor dat de logopop van Pinkpop minstens tot peuter uitgroeit, en dat enkel nog lui uitgenodigd worden, die echt ergens over gaan. Ik heb de tweede Pinkpop nog meegemaakt, en pop en jazz en blues en Afrikaans e.a. gespeeld, en gevoelsmatig veel geleerd van pop. Juist daarom doet het echt pijn te zien dat menselijke emotie, betrokkenheid, en muzikale inspiratie, door de popindustrie in een pijplijn van hersenloosheid terecht zijn gekomen.

Kan Pinkpop weer revolutionair worden? Met kleine bandjes, die goed klinken, en echt ergens over gaan? En zo afrekenen met de rest? Op zoek naar de Missing Link naar waar we echt voor staan, als opmaat naar een betere muziekcultuur, die meer is dan Gouden Geilheidsgids en inspireert en heelt? To Hell met de McDonaldspop en de copybarbies. Organisatoren, is er geen Underground meer? Dat werkte destijds ook lekker. Volgend jaar wil ik “Benul 2010” zien! Maakt niet uit van wat. Begin anders met die Europese smeerpijp rond Israël: Loof een prijs voor uit voor wie dát kan laten grooven! En zet die band in het avondprogramma!

Muziekanten, het moet een makkie zijn: Abonneer je gratis op de prima email-nieuwsbrieven van bijvoorbeeld Keerpunt, Een Ander Joods Geluid, United Civilians for Peace, of het Nederlands Palestina Komitee. Lees en huiver! En als je een beetje vent of vrouw bent, en die groove een beetje aankunt, dan maak je daarna zo songs, die Anouk tot deurmat degraderen. Denk aan 1967, en wat vergeten werd te repareren.

http://www.stopdebezetting.com/wereldpers/pinkpop-2009-benul-2010-en-anouk-s-gedrocht-jeruzalem.html

De verkeerde invulling van identiteit in Marokko


door Mohamed El Khalfioui

In een land dat vaak met zijn identiteit worstelt is er een constante evolutie van identiteit. Marokko kent een groep van 50% Berbers die de oorspronkelijke bewoners zijn. Daarnaast heb je de andere helft die voor het merendeel van Berberse (Amazigh) afkomst is maar gearabiseerd is geweest in de loop van de eeuwen.

Marokko werd bezet door de Romeinen, Byzantijnen, Arabieren, Fransen en de Spanjaarden. De enigste die van Marokko hun thuis wisten te maken zijn Arabieren. De Islam werd vrijwel door iedereen aangenomen, maar zonder verlies van linguïstische en culturele eigenheid. De Fransen hebben, zoals de Spanjaarden, Marokko bezet tot 1958. Maar de culturele invloed van de Franse cultuur en taal zorgt tot op de dag van vandaag voor heftige discussies.

Identiteit als politiek instrument

Er zijn drie stromingen die de identiteit van Marokko beïnvloeden in een negatieve en positieve zin. Allereerst heb je de Marokkaanse nationale beweging die belichaamd wordt door de Istiqlal Partij (Onafhankelijkheidspartij). Ze brengt de notie, dat Marokko een Arabisch land is en deel uitmaakt van de Arabische wereld. De tweede beweging zijn de Islamisten. Adl wal Ihsaan [Gerechtigheid en Spiritualiteit] en de PJD [Parti de la Justice et du Développement] zijn de twee bewegingen die deze stroming bij uitstek vertegenwoordigen. Ze brengen de notie naar voren, dat Marokko in de eerste plaats een Islamitisch land is en dat de identiteit daar rond draait. De derde stroming is de Berberbeweging (MCA, Mouvement Culturel Amazigh). De Berberbeweging bestaande uit verschillende organisaties in het maatschappelijk middenveld en brengt de notie dat Marokko altijd op de eerste plaats een Berberse identiteit heeft. Mijn mening is dat deze drie visies allemaal onjuiste vormen van identiteit presenteren. De invloed van deze drie visies op het Marokkaans politieke leven is immens en is sinds het begin heel gepolitiseerd geweest.

Arabisme

Arabisme is een politieke en culturele stroming die als doel heeft om de Arabische identiteit te bewaren en te ontwikkelen. In de grondwet wordt naar deze identiteit als volgt gerefereerd in de inleiding:

An Islamic and fully sovereign state whose official language is Arabic, the Kingdom of Morocco constitutes a part of the Great Arab Maghreb.

Marokko is een Arabisch land dat deel uitmaakt van de Grote Arabische Maghreb(1). Het gebruik van de term Grote Arabische Maghreb werd pas gebruikt bij de strijd tegen het kolonialisme. Dit is een typisch voorbeeld van het verkeerd presenteren van de identiteit. De Arabische taal en de Islam zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden volgens deze passage. Als we paar eeuwen terugkeren naar de heerschappij van de Almohaden over Marokko dan kunnen we zien dat het Berbers lingua franca was voor het maatschappelijk en religieus leven. De gebedsoproep werd zelfs in het Berbers gedaan. En de Maghreb uitsluitend bestempelen als Arabisch door de notie van een Arabisch Maghreb naar voor schuiven is niet compatibel met de werkelijkheid. Maghreb is niet alleen Arabisch maar ook Berbers en in een zekere mate ook Frans. De Arabisch identiteit fixeert zich vooral op het Arabisch deel van de identiteit en laat het Berberse en Frans element vallen.

Islamisme

Islamisme is een beweging die de Islam als religieus en politiek concept naar voor schuift. Het Islamisme in Marokko schuift vooral een niet-Marokkaanse Islam naar voor die haar wortels meestal in het Midden-Oosten heeft. De Marokkaanse Islam bestaat uit een religieus systeem gecombineerd met Berberse gewoontes. Een voorbeeld hier van zijn de marabouts. De marabouts zijn eeuwenoude pelgrimsplaatsen in Marokko die door iedereen in Marokko worden bezocht. Er ligt meestal een heilige in begraven. Het Islamisme valt deze volkse Islam aan en wijst op het onislamitisch karakter er van. Dit is een voorbeeld van een verkeerde invulling van de Islamitisch identiteit. Een tweede voorbeeld is de notie dat Marokko een Islamitische staat moet worden. Het Islamisme in Marokko geeft hierbij weer dat de staat niet Islamitisch is. Dit is ook een verkeerde invulling. De hele Marokkaanse politieke systeem is gebaseerd op religieuze legitimiteit. De koning is in Marokko de leider der gelovige moslims, het is zelfs verankerd in de grondwet. Ook het rechtssysteem heeft een grote Islamitische component. Het erf en huwelijksrecht was tot voor kort uitsluitend Islamitisch geregeld.

Berberisme

Het Berberisme promoot actief de Berbertaal en cultuur. Maar in werkelijkheid is het een reactiebeweging op het Arabisme. Het brengt ook een verkeerde invulling van de Berber-identiteit naar voren. Een eerste voorbeeld is het feit dat het de Berberse identiteit los ziet van andere componenten. De Berberse identiteit heeft een Arabische en Franse component. Maar het neemt de Franse component en laat de Arabische ter zijde liggen. Een goed voorbeeld hiervan is dat de Berberbeweging actief secularisme promoot. In Marokko betekent dit de scheiding tussen religie en staat. Dit is een verkeerde invulling, de Berberidentiteit heeft altijd een belangrijk component die Arabisch is. Neem de organisatie van stammen en de maraboets. Die zijn Islamitisch en Arabisch geïnspireerd. Een laatste voorbeeld is de term Tamazgha. Tamazgha is het equivalent van het Arabistische woord de Arabische Maghreb. Alleen vult de Berberbeweging het in als een gebied dat door de Berbers bewoond wordt. Tamazgha, is een nieuw concept dat geen praktisch werkelijkheid heeft. Tamazgha is een gebied dat in grote meerderheid door Arabieren wordt bewoond en niet door Berbers.

Conclusie

Deze drie visies dragen bij tot de politisering van identiteit. Het Arabisme, Islamisme en Berberisme hebben een immens grote invloed op het politieke discours in Marokko. Soms overlappen de drie visies elkaar, maar merendeels confronteren ze elkaar in plaats van elkaar te accommoderen. Elke visie heeft haar gefixeerde visie op identiteit die niet volledig met de werkelijkheid samengaat en die daarom actief probeert te veranderen.

(Uitpers, nr. 108, 10de jg., april 2009)

(1) Mauritanië, Algerije, Tunesië, Libië en Marokko maken wat historisch Maghreb werd genoemd. Deze term geraakte in gebruik toen de Fatimieden regeerden in Egypte. Maghreb betekent in Arabisch het westen van het Fatimieden.



Uitpers.be

Marokkaanse namenlijst moet niet geboycot worden op gemeentehuis

Gepubliceerd: 18 maart 2009

Het pleidooi van Mohammed Benzakour voor een verbod op de Marokkaanse namenlijst klinkt liberaal, maar is onrealistisch. Elke overheid bemoeit zich met de voornamen van haar onderdanen. Ook de Nederlandse.

Door Fouad Abdi en Wibo van Rossum

Marokko kent een lijst met toegestane en verboden voornamen voor kinderen. Bepaalde voornamen, of deze nu on-islamitisch, on-Marokkaans, onethisch of onfatsoenlijk zijn, mogen in Marokko niet aan kinderen worden gegeven.

Ook Nederlandse ambtenaren gebruiken die lijst. Ze waarschuwen aan de hand daarvan de Marokkaanse ouder die bij de aangifte van een pasgeboren kind een ‘verboden voornaam’ voor het kind wil, dat die naam op het consulaat en in Marokko op problemen kan stuiten.

Mohammed Benzakour hekelde in de NRC Handelsblad van 15 februari deze ‘lijst van verboden voornamen’. Zijn standpunt lijkt te zijn dat de overheid â€" de Marokkaanse en de Nederlandse â€" zich nergens mee moet bemoeien. Ouders moeten vrij zijn in de keuze van de voornaam van hun kind. Dat klinkt heel liberaal, maar het is onrealistisch gezien het feit dat elke overheid zich bemoeit met voornamen. Een oproep dat Nederlandse ambtenaren de lijst links moeten laten liggen is daarnaast in strijd met het huidige recht dat voorschrijft dat ambtenaren soms Marokkaans recht moeten toepassen.

Even zoeken op internet laat zien dat elke overheid zich met de voornamen van haar onderdanen bemoeit. Engeland en Amerika zijn heel liberaal. ‘Satan’ en ‘Lucifer’ zijn in de meeste Amerikaanse staten mogelijk, maar je kind ‘Fuck’ noemen is in strijd met de zeden en mag dus niet. Nieuw Zeeland verbood in het verleden ‘4Real’, Zweden ooit ‘Staalman’, Portugal heeft een verboden lijst met daarop onder andere ‘Lolita’, ‘Maradona’ en ‘Mona Lisa’, in Duitsland mogen ‘Judas’, ‘Kain’ en ‘Adolf Hitler’ niet en was vroeger ook ‘Jesus’ verboden. In Spanje daarentegen is ‘Jesus’ een heel gebruikelijke naam. Het verbod op bepaalde namen heeft met de geschiedenis, de cultuur en de religie van een land te maken. Doorgaans beroept een land zich erop dat het gaat om de bescherming van het kind, dat met bepaalde namen gepest of buitengesloten zal worden.

Marokko is een islamitisch land of baseert in ieder geval zijn identiteit op de islam. Het Marokkaanse wetboek van familierecht is grotendeels gebaseerd op het islamitisch recht. Een naam moet in Marokko in overeenstemming zijn met de ‘Marokkaanse identiteit’. Vele Berberse maar ook Joodse en christelijke namen zijn mogelijk, behalve als deze niet in overeenstemming is met die Marokkaanse en Islamitische identiteit. ‘Moussa’ (‘Mozes’) mag dus wel, maar niet de naam van een Berberse leider die een heidense naam heeft of zich in een ver verleden heeft verzet tegen de Marokkaanse staat en tegen de Islam.

Benzakour spreekt van ‘geschiedvervalsing’ als Marokko pre-islamitische namen verbiedt. Je zou het ook als een erkenning van die geschiedenis kunnen zien â€" juist het taboe toont immers het verboden terrein. Maar volgens de logica van Benzakour doet ook Duitsland aan geschiedvervalsing â€" met een religieus tintje â€" door de naam ‘Kain’ te verbieden, om het over ‘Adolf Hitler’ maar niet te hebben. Overigens verbiedt de Nederlandse wet namen die ‘ongepast’ zijn of die overeenstemmen met bestaande geslachtsnamen. Je kind ‘Amsterdam’ noemen, ‘Jansen’ of ‘Retemooi’ is hier niet mogelijk. Volgens Amerikaanse normen is dat een ernstige beknotting van onze vrijheid, zoals de vrijheid van Marokkaanse ouders volgens de maatstaf van onze normen wordt beperkt. Discussie over namen is interessant en misschien levert het ook iets op (culturen veranderen immers), maar wat vooral naar voren komt is de culturele en historische bepaaldheid van keuzes. Met die kennis in het achterhoofd is het niet vreemd dat Marokko zich bemoeit met naamgeving. Ook het kruid van de mensenrechten, die onder andere het familie- en gezinsleven beschermen, is daar niet tegen opgewassen. Diezelfde mensenrechten zeggen dat de overheid kan ingrijpen als ‘de goede zeden’ moeten worden bewaakt. En die ‘goede zeden’ verschillen per land.

Maar hoe zit het met ambtenaar van een gemeente in Nederland die tegen de Marokkaan die zijn kind komt aangeven zegt: “U weet dat die naam volgens het Marokkaanse recht niet toegestaan is?” Hier moeten we twee situaties onderscheiden. Ten eerste: Als de Marokkaanse aangever alleen de Marokkaanse nationaliteit heeft, dan moet â€" het Nederlandse recht schrijft dat voor â€" Marokkaans namenrecht toegepast worden. Een Nederlandse ambtenaar mag dus geen in Marokko verboden naam inschrijven. Ambtenaren zijn in die gevallen verplicht om de ‘verboden namen’ lijst te gebruiken. Ten tweede wijzen gemeenten en individuele ambtenaren erop dat zij de lijst als serviceverlening zien en hem gebruiken om Marokkaanse Nederlanders (met dubbele nationaliteit) op mogelijke problemen te wijzen als zij hun kind op het Marokkaanse consulaat aangeven. In geval van dubbele nationaliteit moet Nederlands namenrecht toegepast worden. Ambtenaren mogen in die gevallen geen namen weigeren, tenzij die naam in strijd is met het Nederlandse recht. Als Marokkaanse Nederlanders echt een bepaalde naam willen, moeten ze zich beroepen op het Nederlandse recht. Een goede ambtenaar moet zich er echter ook van overtuigen dat ouders weten wat de gevolgen zijn van de keuze voor een bepaalde naam. Het getuigt van kennis van de multiculturele samenleving als een ambtenaar een burger erop wijst dat een naam weliswaar in Nederland is toegestaan, maar dat in andere situaties (consulaat, Marokko) een naam problemen kan opleveren. De weldenkende burger mag vervolgens zelf kiezen.

Burgemeester Aboutaleb heeft gezegd dat hij de lijst met verboden namen zou verbranden als hij hem op het Rotterdamse stadhuis zou tegenkomen. Dat is onverstandig, want daarmee ontneemt hij zijn ambtenaren belangrijke kennis waar Marokkaans-Nederlandse kinderen en ouders de dupe van kunnen zijn. Het is bovendien in strijd met het Nederlandse recht, want zijn ambtenaren moeten soms Marokkaans namenrecht toepassen. Nederlandse ambtenaren moeten wel degelijk de namenlijst in hun bureaula hebben liggen, en wel tussen de verboden namenlijsten van Duitsland voor de Duitsers die in Nederland wonen, van Frankrijk, van Polen, enzovoort.

Mr. Fouad Abdi en dr. Wibo van Rossum hebben samengewerkt aan een onderzoek naar familierecht bij Marokkanen in Nederland. Van Rossum is universitair docent rechtssociologie aan de Universiteit Utrecht.

Nrc.nl

Het viel me al op dat ik hier citaten las die ik elders al op een soortgelijke manier heb gelezen. Blijkbaar delen deze hasbara-medewerkers een zionistische informatiebron, die ze elk op hun eigen manier vertalen naar websites in hun tweede taal. Dus als je het simplistische argument voorbij ziet komen dat Arabieren geen aandacht hebben voor Darfur, maar wel voor Palestijnen, of als je mensen ziet registreren die voorheen nooit interesse toonden maar opeens begaan zijn met het lot van Imazighen, dan weet je waar dat vandaan komt.



Last update - 07:14 19/01/2009     


Israel recruits 'army of bloggers' to combat anti-Zionist Web sites

By Cnaan Liphshiz 

Tags: Israel, anti-Semitism, blog   


The Immigrant Absorption Ministry announced on Sunday it was setting up an "army of bloggers," to be made up of Israelis who speak a second language, to represent Israel in "anti-Zionist blogs" in English, French, Spanish and German.

The program's first volunteer was Sandrine Pitousi, 31, from Kfar Maimon, situated five kilometers from Gaza. "I heard about the project over the radio and decided to join because I'm living in the middle of the conflict," she said.

Before hanging up the phone prematurely following a Color Red rocket alert, Pitousi, who immigrated to Israel from France in 1993, said she had some experience with public relations from managing a production company.

"During the war, we looked for a way to contribute to the effort," the ministry's director general, Erez Halfon, told Haaretz. "We turned to this enormous reservoir of more than a million people with a second mother tongue." Other languages in which bloggers are sought include Russian and Portuguese.

Halfon said volunteers who send the Absorption Ministry their contact details by e-mail, at media@moia.gov.il, will be registered according to language, and then passed on to the Foreign Ministry's media department, whose personnel will direct the volunteers to Web sites deemed "problematic."

Within 30 minutes of announcing the program, which was approved by the Foreign Ministry on Sunday, five volunteers were already in touch, Halfon said.

http://www.haaretz.com/hasen/spages/1056648.html

Shattering a 'national mythology'

By Ofri Ilani 

Tags: Palestinians   

Of all the national heroes who have arisen from among the Jewish people over the generations, fate has not been kind to Dahia al-Kahina, a leader of the Berbers in the Aures Mountains. Although she was a proud Jewess, few Israelis have ever heard the name of this warrior-queen who, in the seventh century C.E., united a number of Berber tribes and pushed back the Muslim army that invaded North Africa. It is possible that the reason for this is that al-Kahina was the daughter of a Berber tribe that had converted to Judaism, apparently several generations before she was born, sometime around the 6th century C.E.

According to the Tel Aviv University historian, Prof. Shlomo Sand, author of "Matai ve'ech humtza ha'am hayehudi?" ("When and How the Jewish People Was Invented?"; Resling, in Hebrew), the queen's tribe and other local tribes that converted to Judaism are the main sources from which Spanish Jewry sprang. This claim that the Jews of North Africa originated in indigenous tribes that became Jewish - and not in communities exiled from Jerusalem - is just one element of the far- reaching argument set forth in Sand's new book.

In this work, the author attempts to prove that the Jews now living in Israel and other places in the world are not at all descendants of the ancient people who inhabited the Kingdom of Judea during the First and Second Temple period. Their origins, according to him, are in varied peoples that converted to Judaism during the course of history, in different corners of the Mediterranean Basin and the adjacent regions. Not only are the North African Jews for the most part descendants of pagans who converted to Judaism, but so are the Jews of Yemen (remnants of the Himyar Kingdom in the Arab Peninsula, who converted to Judaism in the fourth century) and the Ashkenazi Jews of Eastern Europe (refugees from the Kingdom of the Khazars, who converted in the eighth century).
Advertisement

Unlike other "new historians" who have tried to undermine the assumptions of Zionist historiography, Sand does not content himself with going back to 1948 or to the beginnings of Zionism, but rather goes back thousands of years. He tries to prove that the Jewish people never existed as a "nation-race" with a common origin, but rather is a colorful mix of groups that at various stages in history adopted the Jewish religion. He argues that for a number of Zionist ideologues, the mythical perception of the Jews as an ancient people led to truly racist thinking: "There were times when if anyone argued that the Jews belong to a people that has gentile origins, he would be classified as an anti-Semite on the spot. Today, if anyone dares to suggest that those who are considered Jews in the world ... have never constituted and still do not constitute a people or a nation - he is immediately condemned as a hater of Israel."

According to Sand, the description of the Jews as a wandering and self-isolating nation of exiles, "who wandered across seas and continents, reached the ends of the earth and finally, with the advent of Zionism, made a U-turn and returned en masse to their orphaned homeland," is nothing but "national mythology." Like other national movements in Europe, which sought out a splendid Golden Age, through which they invented a heroic past - for example, classical Greece or the Teutonic tribes - to prove they have existed since the beginnings of history, "so, too, the first buds of Jewish nationalism blossomed in the direction of the strong light that has its source in the mythical Kingdom of David."

So when, in fact, was the Jewish people invented, in Sand's view? At a certain stage in the 19th century, intellectuals of Jewish origin in Germany, influenced by the folk character of German nationalism, took upon themselves the task of inventing a people "retrospectively," out of a thirst to create a modern Jewish people. From historian Heinrich Graetz on, Jewish historians began to draw the history of Judaism as the history of a nation that had been a kingdom, became a wandering people and ultimately turned around and went back to its birthplace.

Actually, most of your book does not deal with the invention of the Jewish people by modern Jewish nationalism, but rather with the question of where the Jews come from.

Sand: "My initial intention was to take certain kinds of modern historiographic materials and examine how they invented the 'figment' of the Jewish people. But when I began to confront the historiographic sources, I suddenly found contradictions. And then that urged me on: I started to work, without knowing where I would end up. I took primary sources and I tried to examine authors' references in the ancient period - what they wrote about conversion."

Sand, an expert on 20th-century history, has until now researched the intellectual history of modern France (in "Ha'intelektual, ha'emet vehakoah: miparashat dreyfus ve'ad milhemet hamifrats" - "Intellectuals, Truth and Power, From the Dreyfus Affair to the Gulf War"; Am Oved, in Hebrew). Unusually, for a professional historian, in his new book he deals with periods that he had never researched before, usually relying on studies that present unorthodox views of the origins of the Jews.

Experts on the history of the Jewish people say you are dealing with subjects about which you have no understanding and are basing yourself on works that you can't read in the original.

"It is true that I am an historian of France and Europe, and not of the ancient period. I knew that the moment I would start dealing with early periods like these, I would be exposed to scathing criticism by historians who specialize in those areas. But I said to myself that I can't stay just with modern historiographic material without examining the facts it describes. Had I not done this myself, it would have been necessary to have waited for an entire generation. Had I continued to deal with France, perhaps I would have been given chairs at the university and provincial glory. But I decided to relinquish the glory."

Inventing the Diaspora

"After being forcibly exiled from their land, the people remained faithful to it throughout their Dispersion and never ceased to pray and hope for their return to it and for the restoration in it of their political freedom" - thus states the preamble to the Israeli Declaration of Independence. This is also the quotation that opens the third chapter of Sand's book, entitled "The Invention of the Diaspora." Sand argues that the Jewish people's exile from its land never happened.

"The supreme paradigm of exile was needed in order to construct a long-range memory in which an imagined and exiled nation-race was posited as the direct continuation of 'the people of the Bible' that preceded it," Sand explains. Under the influence of other historians who have dealt with the same issue in recent years, he argues that the exile of the Jewish people is originally a Christian myth that depicted that event as divine punishment imposed on the Jews for having rejected the Christian gospel.

"I started looking in research studies about the exile from the land - a constitutive event in Jewish history, almost like the Holocaust. But to my astonishment I discovered that it has no literature. The reason is that no one exiled the people of the country. The Romans did not exile peoples and they could not have done so even if they had wanted to. They did not have trains and trucks to deport entire populations. That kind of logistics did not exist until the 20th century. From this, in effect, the whole book was born: in the realization that Judaic society was not dispersed and was not exiled."

If the people was not exiled, are you saying that in fact the real descendants of the inhabitants of the Kingdom of Judah are the Palestinians?

Lees verder: http://www.haaretz.com/hasen/spages/966952.html

Derija emerges as voice of Moroccans
John Thorne, Foreign Correspondent

Last Updated: November 21. 2008


RABAT // On a slow afternoon in a downtown cafe, two generations of Moroccans are talking about the future of talking.

“When I visited Egypt, I could hardly make myself understood,” said Samira Elamchit, 42, the cafe owner.

“You could learn to speak other dialects,” replied Naziha el Adily, 24, a waitress. “Just turn on the TV.”

Like most Moroccans, both these women are already polyglot, adept at French and different forms of Arabic. Uniting them is Morocco’s colloquial speech, an ever-changing stew of Arabic, Berber, French and Spanish whose nearly vowel-free clickity-clack famously baffles even other Arabic-speakers. Long disdained by Morocco’s leaders, Moroccan dialect is now asserting itself â€" even as it drifts closer to standard Arabic.

Moroccan Arabic, called simply Derija, or “dialect”, by its 30 million speakers, has evolved considerably since Arab armies swept into Morocco in the seventh century, bringing their religion and language. Berber dialects have lent words and cadence, while 20th-century European colonialism injected French and Spanish terms.

Like other Arab kings, Morocco’s Mohammed VI is al malek. But Moroccan princesses carry the title lalla, Berber for “my lady”.

Ask a Moroccan if he speaks Arabic, and he may well respond, “La, wlakn ana knhdr lderija mzien!” â€" “No, but I speak Derija fluently!”

At the height of pan-Arabism during the 1960s and 1970s, Morocco’s leaders made standard Arabic the country’s official language, promoting it as the vehicle of religion and culture, and forbidding Derija use in classrooms. Critics say this helped keep just a little less than half of Moroccans illiterate, since they had to learn a new language in order to read.

But now Derija is rising as the voice of ordinary Moroccans â€" direct, funny and in tune with the Moroccan soul. While official discourse and the nightly news are still in Arabic, Derija is the language of Moroccan cinema, pop music and advertising, and has begun forays into literature and print media.

The weekly magazine Nichane, whose title means “straight” in Derija, is Morocco’s foremost publication showcasing written Derija.

“As a familiar language, Derija doesn’t have a politically correct side,” said Abdel Illah Salhi, the editor of Nichane. “To put Derija into the magazine is like adding a pinch of salt.”

Nichane’s house style is a refined blend of Derija and standard Arabic aimed at an educated audience.

“We’ve had to adapt Derija to certain professional standards,” Mr Salhi said. “People call Derija vulgar â€" we try with every issue of Nichane to show the contrary.”

Since launching in 2006, Nichane has become Morocco’s number one Arabic-language weekly, said Ahmed Benchemsi, its publisher. But the magazine’s linguistic bluntness and penchant for hammering at Moroccan taboos have landed it in trouble.

Last year, the courts barred Nichane from publishing for two months, and fined its then-editor and a journalist US$9,700 (Dh36,000) collectively for running an article on traditional jokes about Islam.

Also last year, Mr Benchemsi was charged with insulting the monarchy after he wrote an editorial questioning a speech by King Mohamed VI. He believes his crime was not merely what he said, but that he said it in Derija.

Morocco’s political establishment remains wary of the country’s native tongue. The governing Istiqlal party has long promoted “arabisation” as part of a broader nationalist platform. The Islamist opposition Justice and Development Party, or PJD, considers standard Arabic the proper language for an Arab Muslim people.

“Derija isn’t really a language,” said Mustapha Ramid, who heads the PJD’s parliamentary group. “Arabic is the language of religion and the Arab world, with whom we must maintain ties.”

Derija’s supporters argue that the dialect is part of Morocco’s identity.

“Some people say we should speak pure Arabic,” Mr Benchemsi said. “I don’t want to be pure â€" I want to be Moroccan.”

The potent cocktail of youth and technology are driving a renaissance in Derija. Many new phrases are attributed to rappers from Casablanca’s vast suburbs, and online chat forums buzz with Derija written in the Latin alphabet.

But as education improves and illiteracy rates fall, young Moroccans’ everyday speech is moving closer to standard Arabic, said linguist Moncef Lahlou, the director of the Language Center at Morocco’s Al Akhawayn University.

Moroccans raised on Middle Eastern films and pop stars are already able to speak passable Levantine dialects of Arabic, which are close to standard Arabic. The Turkish television series Nour, which has swept across the Arab world, has created a vogue in Morocco for the Syrian dialect in which it is dubbed.

“Eastern accents even sound beautiful when people argue,” said Naziha El Adily, the Rabat waitress. “When they call someone a donkey, they draw the word out â€" hamaar.”

Derija, laden with guttural explosions, sounds rough by comparison. But Ms Adily said this is what makes it special.

“Derija is specific to Morocco,” she said. “I don’t expect others to be able to speak it, and I’m proud to be able to speak other dialects.”

And if she picks up some Eastern-isms?

“Every generation will add new words, but Derija will remain Derija.”

http://www.thenational.ae/article/20081120/FOREIGN/711494063/1011

'Potentie allochtone leerling onderschat'

10-11-08 20:06

AMSTERDAM - Allochtone jongeren stromen dubbel zo vaak via het vmbo en mbo in naar het hoger onderwijs dan autochtone leeftijdgenoten. Dat komt omdat de potentie van de eerst genoemde groep leerlingen onjuist wordt ingeschat, maakte de Adviesraad Diversiteit en Integratie in Amsterdam bekend.

Allochtone leerlingen met Citoscores op havo/vwo-niveau worden door basisschoolleerkrachten dikwijls ondergeadviseerd, staat in een rapport dat de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher (onderwijs) maandag kreeg overhandigd. Volgens de adviesraad kost het veel meer inspanning via mbo en vmbo een hbo of universitaire studie af te ronden. Het duurt bijvoorbeeld al drie jaar langer voordat jongeren hun scholing hebben afgerond.

De adviesraad onderstreept het belang om leerlingen beter te begeleiden op hun leerweg door enerzijds een tekort aan goed geschoolde jongeren en anderzijds de dreiging van overlastgevende, gefrusteerde en toekomstloze scholieren. Ze doet elf aanbevelingen om de schoolcarière van deze jongeren beter te doen verlopen. Zo stelt de raad voor docenten extra te belonen als ze over goede kennis beschikken van de culturele en sociaaleconomische achtergronden. Ook raadt ze aan het hele ontwikkelingspotentieel van de leerling te betrekken bij het basisschooleindadvies.

De meerderheid van de allochtone leerlingen in de hoofdstad gaat naar een zogeheten zwarte basisschool. ''Ondanks de extra middelen die 'zwarte scholen' hebben, scoren allochtone kinderen doorgaans slechter op een zwarte school dan op een gemengde school'', zo staat in het rapport. Eerder kon een laag advies nog worden bijgesteld in de brugklas, stelt de raad. Tegenwoordig is het basisschooladvies echter beslissend voor de verdere schoolloopbaan.

Minder dan een kwart van de Amsterdamse scholieren van Turkse en Marokkaanse afkomst scoort de Citotoets op havo of vwo-niveau. Ondanks een hoge uitslag, adviseren leerkrachten de jongeren vaak toch naar het vmbo te gaan. Ze geven aan dat ze voorzichtig zijn omdat leerlingen veelal te weinig ondersteuning krijgen van hun ouders en omgeving. Volgens de adviesraad zijn ze bang dat allochtone scholieren op de havo of hbo sneller struikelen. (ANP)

VVD begrijpt niets van islamitisch bankieren
Kritiek in nota van de partij slaat plank volledig mis
Gepubliceerd: 14 oktober 2008 15:50 | Gewijzigd: 22 oktober 2008 16:48

De VVD zegt in een nota dat de integratie van moslims belangrijk is. Waarom wijst de partij islamitisch bankieren dan af?, vragen Niels Muller en Kees Hooft zich af.

In de vorige week gepresenteerde nota Islam van de Tweede Kamerfractie van de VVD staat het volgende: „Islamitisch bankieren â€" het formeel niet berekenen of betalen van rente â€" is een praktijk die niet past in de Nederlandse financiële orde. Constructies met als doel in formele zin het berekenen of betalen van rente te ontlopen, worden op geen enkele wijze door de overheid gefaciliteerd.”

Het zo stellig afwijzen van islamitisch financieren is een vergissing die snel moet worden rechtgezet. Medio vorig jaar nog heeft minister Bos (Financiën, PvdA) namens de Nederlandse regering aangeven de ontwikkeling van islamitisch financieren in Nederland te steunen. De VVD probeert nu, in overeenstemming met de tijdgeest, ook een duidelijk standpunt in te nemen. Dit standpunt moet worden herzien, om de volgende redenen:

Islamitisch financieren is wereldwijd sterk in opkomst. De Britse overheid heeft zelfs een speciaal Islamic Finance Team opgezet. Ook in landen als Frankrijk, Japan, Italië, de Verenigde Staten, Malta en Luxemburg wordt actief gewerkt aan het mogelijk maken van islamitisch financieren. De wereldwijde financiële crisis zal naar verwachting de vraag naar islamitisch financieren verder aanwakkeren. In dat kader lijkt het standpunt van de VVD ons weinig behulpzaam voor de toekomst van de Nederlandse financiële sector.

Islamitisch financieren is niet in strijd met de wet. De VVD-nota stelt dat er ruimte is voor de islamitische cultuur in Nederland, zolang islamitische regels â€" net als aan de islam gerelateerde gewoonten en gebruiken â€" niet in strijd zijn met Nederlandse wetten. De huidige Nederlandse wetgeving, ook fiscaal, biedt echter voldoende basis voor de introductie van bijvoorbeeld islamitische woningfinanciering. Onlangs hebben wij hier uitgebreid aandacht aan besteed in een artikel in het juridische vakblad WPNR.

De stelling dat islamitisch bankieren niet in de Nederlandse financiële orde past, is pertinent onjuist. Ook voor andere vormen van islamitisch financieren, denk aan islamitische beleggingsfondsen of grensoverschrijdende financieringen, biedt het open en flexibele Nederlandse rechtsstelsel bij uitstek een goede basis. Dat islamitisch financieren heel goed samen kan gaan met conventioneel financieren wordt aangetoond door het aanzienlijke aantal islamitische financiële afdelingen â€" zogenoemde islamic windows â€" van conventionele commerciële banken, zoals HSBC, Deutsche Bank en Barclays. Verder is door een voorloper van ABN Amro in 1926 al de Saudi Hollandi Bank opgericht. Deze bank verstrekt al jarenlang, mede onder Nederlands management, zowel conventionele als islamitische financieringen.

Islamitische financiering kan de integratie in Nederland juist bevorderen. In de nota wordt de integratie van moslims als een algemeen belang van de eerste orde aangemerkt. Dat valt moeilijk te rijmen met de in de aanhef van deze bijdrage geciteerde stelling. Voor een aanzienlijke groep Nederlandse staatsburgers wordt het met islamitische financiering mogelijk een eigen woning te bekostigen in overeenstemming met hun geloof. Door een eigen woning te kopen wordt de band met Nederland versterkt. Het tegengaan van islamitisch financieren beperkt de keuzevrijheid en de vrijheid van godsdienst van Nederlandse staatsburgers wordt praktisch beknot. Wat is er nu op tegen dat iemand zijn huis op een dergelijke wijze zou willen financieren?

In de nota wordt ten onrechte gesuggereerd dat het enige doel van islamitisch financieren zou zijn dat in formele zin het berekenen van rente wordt ontlopen. Dit getuigt van weinig kennis. Bij islamitisch financieren worden andere juridische en economische structuren gebruikt, zoals koop op afbetaling.

Islamitisch financieren is een vorm van ethisch of maatschappelijk verantwoord financieren. Bij islamitische financiering staan gelijkwaardigheid en transparantie hoog in het vaandel. Verder is financiering van wapens, alcohol, drugs of casino’s niet toegestaan.

Islamitische financiële markten lijken de kredietcrisis beter te doorstaan dan het conventionele systeem. De Dow Jones Islamic Financial Markets Index is in zowel september (daling van 2,74 procent) als oktober relatief stabiel gebleven. In diezelfde periode hebben alle andere financiële indices ruim 20 procent van hun waarde verloren (hierbij moet overigens wel worden vermeld dat het hier gaat om een relatief beperkt aantal banken). De relatieve rust op de ‘islamitische markten’ laat zich onder meer verklaren door het feit dat islamitisch financieren niet neigt naar hoge schuldenlasten en dat (naked) short selling en hedge funds niet zijn toegestaan. Wellicht valt dus nog wat te leren van de manier waarop islamitische financiële instellingen opereren.

De VVD-nota slaat de plank dus volledig mis. Zowel voor de integratie van moslims in Nederland als voor de toekomst van de Nederlandse financiële sector is het belangrijk dat we juist open staan voor islamitisch financieren. Het druist ook in tegen de liberale principes waarop de Nederlandse staat en samenleving (en de VVD?) zijn gestoeld om islamitisch financieren zo eenzijdig af te wijzen.

Niels Muller en Kees Hooft geven leiding aan de Islamic Finance Group van advocatenkantoor Loyens & Loeff te Amsterdam.

Er was zo'n item op amazigh.tv over deze groep. Ontzettend mooi die traditionele Riffijnse izran.

Tibrighine N Araiss Volume 2

1: http://www.yousendit.com/download/Y2o5R0lkWkJOMUJFQlE9PQ

2: http://www.yousendit.com/download/Y2o5R0lYT2I4aU0wTVE9PQ

3: http://www.yousendit.com/download/Y2o5R0lYT2J0NjljR0E9PQ

4: http://www.yousendit.com/download/Y2o5R0lYT2JkMnRFQlE9PQ

5: http://www.yousendit.com/download/Y2o5R0lYT2JlcEt4dnc9PQ

6: http://www.yousendit.com/download/Y2o5R0lkUnE1aVkwTVE9PQ

www.amazigh.nl

Hebben Joden ook al Amazigh.nl in hun macht?

I sit in one of the dives

On Fifty-second Street

Uncertain and afraid

As the clever hopes expire

Of a low dishonest decade:

Waves of anger and fear

Circulate over the bright

And darkened lands of the earth,

Obsessing our private lives;

The unmentionable odour of death

Offends the September night.



Accurate scholarship can

Unearth the whole offence

From Luther until now

That has driven a culture mad,

Find what occurred at Linz,

What huge imago made

A psychopathic god:

I and the public know

What all schoolchildren learn,

Those to whom evil is done

Do evil in return.



Exiled Thucydides knew

All that a speech can say

About Democracy,

And what dictators do,

The elderly rubbish they talk

To an apathetic grave;

Analysed all in his book,

The enlightenment driven away,

The habit-forming pain,

Mismanagement and grief:

We must suffer them all again.



Into this neutral air

Where blind skyscrapers use

Their full height to proclaim

The strength of Collective Man,

Each language pours its vain

Competitive excuse:

But who can live for long

In an euphoric dream;

Out of the mirror they stare,

Imperialism's face

And the international wrong.



Faces along the bar

Cling to their average day:

The lights must never go out,

The music must always play,

All the conventions conspire

To make this fort assume

The furniture of home;

Lest we should see where we are,

Lost in a haunted wood,

Children afraid of the night

Who have never been happy or good.



The windiest militant trash

Important Persons shout

Is not so crude as our wish:

What mad Nijinsky wrote

About Diaghilev

Is true of the normal heart;

For the error bred in the bone

Of each woman and each man

Craves what it cannot have,

Not universal love

But to be loved alone.



From the conservative dark

Into the ethical life

The dense commuters come,

Repeating their morning vow;

"I will be true to the wife,

I'll concentrate more on my work,"

And helpless governors wake

To resume their compulsory game:

Who can release them now,

Who can reach the deaf,

Who can speak for the dumb?



All I have is a voice

To undo the folded lie,

The romantic lie in the brain

Of the sensual man-in-the-street

And the lie of Authority

Whose buildings grope the sky:

There is no such thing as the State

And no one exists alone;

Hunger allows no choice

To the citizen or the police;

We must love one another or die.



Defenceless under the night

Our world in stupor lies;

Yet, dotted everywhere,

Ironic points of light

Flash out wherever the Just

Exchange their messages:

May I, composed like them

Of Eros and of dust,

Beleaguered by the same

Negation and despair,

Show an affirming flame.



September 1, 1939

by W. H. Auden

De echte gentleman? Lees de Koran er maar op na
deVerdieping | podium | 22-02-2008

Mohammed Benzakour, columnist en schrijver

De Amerikaan Mansfield komt met een beeld van de man dat niet nieuw is, maar dat al door de oude geschriften werd gepropageerd. Het traditionele feminisme vertoont steeds meer barsten. Niet op de laatste plaats als gevolg van charges uit eigen kring. Wetenschappers als Sarah Blaffer Hardy, Anne Dickson en Naomi Wolf verkondigen dat het good old feminism zich onderhand akelig in de staart bijt. Door de opgeschroefde scorings- en prestatiedrang is er een generatie vrouwen gekweekt die hopeloos met zichzelf in de knoop ligt. De topbaan is bereikt, maar het diepere geluksgevoel blijft uit. Ze pleiten voor een feminien feminisme, dat meer oog heeft voor de ’vrouweigen besognes’. Zorg mag geen zeurderig agendapunt meer zijn en emoties mogen best getoond worden om een zakelijk doel te bereiken. De ware feminist, zeggen ze, neemt het op voor jonge moeders.

Aan deze tafel is sinds kort een man aangeschoven. Hij bepleit hetzelfde, zij het spiegelbeeldig: over de man. Harvey Mansfields ’Manliness’ is qua thematiek en onderbouwing even superieur als controversieel.

Samengevat is zijn studie een aanklacht tegen de sekseneutrale samenleving waarin veel mannen de weg ietwat zijn kwijtgeraakt. Mannen weten niet zo goed meer wat mannelijkheid inhield. En dus is na de verwijfde metroman de beurt aan de retroman; de man van strijd, moed, roekeloosheid en zelfverzekerdheid. De gentleman die zijn kracht inzet in dienst van het zwakke en kwetsbare. De bonafide seigneur die behoedt en veiligheid biedt. De heer van deugd en eer â€" weet u nog? Daar hoort dan een echte dame bij; een trouwe wederhelft, die behulpzaam is, onvermoeibaar, zorgzaam, emotioneel, en wars van egoïsme en materialisme.

De literatuurlijst is indrukwekkend, de hordes filosofen, kunstenaars en aanvoerders doen je duizelen; van Nietzsche tot Huxley, van Aristoteles tot Hemingway, van Freud tot Caesar. Wat aan deze erudiete overdaad het meest frappeert is niet de overdaad, maar juist het hiaat. Want waar alle grote denkers ruim baan krijgen, komen de heilige geschriften er bekaaid vanaf. De Bijbel moet het doen met vier vermeldingen â€" geen enkel citaat. En wat te denken van de Koran? Nul keer geciteerd. En Mohammed, hoe vaak passeert hij de revue? Nul keer.

Een buitengewone lacune. Want wie de boodschap van Mansfield dieper tot zich laat doordringen, verschoond van alle feministische reflexen, ziet levensgrote parallellen met de heilige geschriften.

Ik beperk mij tot de Koran. In alle voorkomende man-vrouw issues vertrekt Allahs Woord vanuit één idee: man en vrouw zijn gelijkwaardig, maar niet gelijkvormig. Waar in de islamitische regelgeving een onderscheid wordt gemaakt, betreft het (in)direct de biologische eigenheden. Prehistorisch is dat niet. De Hollywood-traan van Hillary Clinton is uitgelegd als een teken van ’kracht’. Had Obama daar staan grienen, hij kon zijn biezen pakken.

Zo zegt soera 4-34 „De mannen zijn de onderhouders en beschermers van de vrouwen*”, wat algemeen geïnterpreteerd wordt als verwijzing naar de kwetsbaarheid van vrouwen als potentiële draagsters van nieuw leven. Daarom garandeert de islam elke vrouw een bijzondere waardigheid. Enerzijds kan zij niet gedwongen worden om voor haar eigen onderhoud te gaan werken (ter voorkoming van prostitutie). Anderzijds wordt de vrouw niet gehinderd om binnen of buitenshuis betaald werk te verrichten en heeft ze recht op zelfontplooiing en onderwijs. De Koran leert dat man en vrouw complementair zijn en niet zonder elkaar kunnen. „Mannen en vrouwen zijn elkaars beschermende vrienden”, soera 9-71. Idealiter, gelijk yin en yang, delen ze zelfs elkaars eigen-schappen. Zo wordt de ontvankelijkheid van de profeet voor de goddelijke openbaring gezien als een essentieel vrouwelijke eigenschap. Mohammed was een ongeletterde man die nog nooit een boek had gelezen. Zijn geest was, bij wijze van spreken, even maagdelijk als de schoot van Maria bij de ontvangenis.

Wel wijst de Koran op een zekere taakverdeling, vooral om te beletten dat het kroost de dupe wordt van financiële wedijver tussen man en vrouw. Maar steeds draait het om de veiligheid en respectabiliteit van de vrouw die primair in handen ligt van de man.

Klinkt in ’Manliness’ niet hetzelfde, zij het intellectueel-wetenschappelijk gekleurd? Rest dus na 388 uitputtende bladzijden de vraag: waarom toch heeft de hooggeleerde Mansfield zijn heilige schatplichtigheid zo grandioos verloochend?

Trouw

do 21 feb 2008, 20:14 | 315 reacties
Tilburgers worden moslim
AMSTERDAM -  Steeds meer Tilburgers kiezen bewust voor de islam. Autochtonen voelen zich vooral aangetrokken tot de spirituele kant van de islam.

"Waren het eerst vooral de vrouwen die zich bekeren omdat ze met een moslim getrouwd zijn. Sinds kort nemen ook vaker mannen uit zichzelf het moslimgeloof aan." Dat stelt islamoloog professor dr. Herman Beck.

Hij schat dat er in Tilburg enkele tientallen mensen zijn die op latere leeftijd moslim worden. Hij heeft hier echter geen harde cijfers voor. "Die zijn er niet, ook landelijk niet", aldus Beck in het Brabants Dagblad.

Abdelkader Barkane, woordvoerder van de Marokkaanse vereniging El- Feth in Tilburg, stelt dat het aantal bekeerlingen stijgt. "Vooral studenten kiezen bewust voor de islam. Zij zijn op zoek naar een nieuwe vorm van spiritualiteit."

http://www.telegraaf.nl/binnenland/3359680/_Tilburgers_worden_moslim__.html?pageNumber=2

za 16 feb 2008, 13:38 | 28 reacties
Bangladesh bestrijdt armoede VS
LONDEN -  Een Bengaalse bank is in New York City neergestreken om financiële hulp te geven aan arme Amerikanen. Met het uitlenen van kleine bedragen, een microkrediet, hoopt de Grameen Bank de 28 miljoen Amerikanen zonder bankrekening te kunnen helpen een bron van inkomsten te krijgen, berichtte de Financial Times zaterdag.

Muhammed Yunus, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 2006, zette de Grameen Bank in 1976 op. Hij kreeg de prijs voor zijn pionierswerk op het gebied van microkredieten, kleine leningen waarmee arme mensen in ontwikkelingslanden een eigen bestaan kunnen opbouwen.

„Het is nu het juiste moment door de hypotheekcrisis. Dit laat duidelijk zien dat het financiële systeem in de VS niet perfect is”, aldus Yunus. In een maand tijd heeft de bank al 50.000 dollar (ruim 34.000 euro) geleend aan 35 vrouwen in het district Queens.

Telegraaf

;D