Amazigh.nl

Azul


Ik merk al lange tijd bij ons in België dat we in tegenstelling tot in groep optrekken, meer op ons ééntje terugplooien. Ik wil niet zeggen dat het een algemene tendens is, maar er zijn meer berichten uit Nederland dat we daar nog groepjes vrienden vormen.

Persoonlijk krijg ik te maken met vereenzaming en vervreemding van mijn soortgenoten. We vieren hoogtij als we samen zijn en komen op voor onszelf maar als we tot enkelingen worden herleid, is het alsof je een deel van je cultuur verliest en wegglijdt in somberheid en kwetsbaarheid.

Graag jullie bevindingen en mening hierover.

Tanmirt atass

Azul aytma d suythma


Gigh shen clipath n azawan (muziek) s tiwlaf (afbeeldingen) d tira nagh Tifinagh 7oma adnasiri tamagit (identiteit) d toutlayt (taal) anagh.


links:

Amadhal Amazigh ( The Amazigh World) - Nador to Nalut : http://www.youtube.com/watch?v=pJvRWbFnS70

Reggada Supremix - Azri n Tamazgha: http://www.youtube.com/watch?v=-FcTNa_AoQ4

Tamaghra 2013 - Tiddukla n Imazighen ( Amazigh Union ) : http://www.youtube.com/watch?v=8X1SaPknkHg

â´°âµ£âµ"ⵍ ⴰⵢⵜⵎⴰ â´· âµ™âµ"ⵢⵜⵎⴰ

Ik woon in België en heb nog maar 1 café gezien met café 'tawiza' in het Tifinagh aangeduid, kunnen bespeuren en dat terwijl onze gemeenschap in Antwerpen praktisch geheel uit Irifiyen bestaat. Ik wil hiermee afvragen of het nu uit minachting is voor onze taal want hier zou ik helemaal geen begrip voor hebben omdat Tifinagh zo mooi en typerend is voor onze identiteit.

Hierbij eveneens een oproep voor beginnende en gevestigde ondernemers om het een kans te geven want dat Arabisch overal is zo kleinerend en niet eigen aan ons. Het is al lang achterhaalt dat men het Arabisme verheerlijkt terwijl men enkel minachting en achteruitstelling ervoor in ruil krijgt tazz

Dit bovenop de schande dat in Marokko en gans Tamazgha, plaatsnaamborden, verkeersborden en nationale documenten enz., het Tamazight en Tifinagh worden gemeden als een vreemde taal en schrift.

Tanmirt atass

Azul aytma

ofigh shen inaghmisn n omzroey anagh, azogh a kidwam nabdigh

heel interessant leesvoer  :)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Grote_Berberopstand

ⵜⴰⵏⵎⵉâµ"ⵜ ⵜⴰⵎⵇⵕⴰⵏⵜ
tanmirt tamqrant

Vertaling vanuit http://www.amazighworld.org/news/index_show.php?id=4027


Bank Al-Maghrib verspreid vanaf 15 augustus 2013, een nieuwe reeks biljetten van 200,100,50 en 20 dirhams.

Deze eerste reeks bestaat uit ongeveer 20 miljoen biljetten volgens Lahsen Hadouni, directeur van de Dar As-Sikkah, een afdeling van de Bank Al Maghrib die de opdracht kreeg toe te zien op de productie en verspreiding van het geld.

Volgens dezelfde bron, wil men het volgende bereiken: de versterking van de veiligheid, de verbetering, de duurzaamheid van de biljetten, beter in omloop brengen, evenals de verbetering van de leesbaarheid van de biljetten door de machines en automaten.

Maar er werd met geen woord gerept over de status van de identeit op de 20 miljoen biljetten die allemaal in de Franse en Arabische taal beschreven zijn. Geen spoor van het Tamazight, taal van de eerste bewoners.

Als enkel Arabieren en Fransen het recht hebben om zich te identificeren op Marokkaanse biljetten, wil dit dan zeggen dat Imazighen hun eigen biljetten moeten opstellen?

Een zekere Marokkaanse pers begint reeds als excuus te vinden dat het Tamazight, dat als officiële taal in de grondwet van 2011 is opgenomen, kan toegeschreven worden aan organische wet dat het daglicht nog niet heeft gezien onder de overheid van de arabische moslimbroeders. Het antwoord is: als dat waar is, op basis van welke organische wet en welke grondwet  heeft men het idee gekregen Arabisch en Frans op de biljetten te drukken?

In afwachting van een uitleg, is het zeker dat de twee gekozen talen toevallig de talen van de indringers van Marokko betreffen.

Imazighen, min tarzoum atgem?

(Tijdens de vertaling azogh addoqzagh s ikharwidn a danagh taggn zwammer n i3rabn, dit had ik al eerder bij het grondig bekijken van mijn paspoort waar Tifinagh duidelijk niet welgekomen is)
Tanmirt kh adfar nwam, Azul

Azul aytma d soytma


Soms wil ik mij de ongerepte samenleving van het oude Tamazgha kunnen inbeelden. Als kind zag ik de tiggaz (tatoos) op de kinnen en enkels bij oudere vrouwen of m'n moeder die me zei dat de grote nachtvlinder die ons huis was binnegedrongen, een timbshart heet. Deze zou ofwel geluk of ongeluk in de huiskamers kunnen binnendragen.

Ik heb het gevoel dat we te weinig weten over hoe onze levenswijze eruit zag en zo onze identiteit onvolledig is gebleven. Onze ouders hebben hun best gedaan om hun gewoontes en verhalen in stand te houden maar er is altijd de dreigende boeman die Arabisme vereert en de beleving van onze eeuwenoude tradities overschaduwt.

We hadden ook een woord voor God n.l. Akush (Amur n Akush = land van God = Murnakush nigh Marrakech)
Kan iemand mij meer inzicht verschaffen in hoe we waren en hoe ons wereldbeeld was, want ik weiger te geloven dat we Koeraïshachtige dwalers waren die hun pasgeborenen begroeven.

Religie is dan ook niet perse de bepalende factor of men onwetend is of niet. Mensen leren het goede te verkiezen door de gevolgen van het kwade in te zien en naar beschaving te ontwikkelen.

Tanmirt, trajigh tannayt (mening) d timrarouthin (antwoorden) nwam

Azul

Azul


Mijn broer zijn werk bestaat uit het leveren en in mekaar zetten van reuzetrampolines. Op een dag belde een Joods man naar zijn werkgever en vroeg uitdrukkelijk geen i3rabn te sturen. Zijn baas antwoordde: ik heb enkel twee Marokkanen vrij en de jobstudenten zijn te zwak en onervaren voor die klus.

Inass oudhay ani: wat voor Marokkanen en de aromi zei hem dat het Berbers zijn. De Joodse man zei vervolgens: ah Berbers, die mag je sturen, geen probleem.

Nadat ik dit gehoord heb, wetende dat ze eeuwen hebben samengeleefd met ons in Tamazgha, zie ik in dat we zijn meegesleurd in een conflict met hun neven (i3rabn). Hun kwestie is niet religieus maar territoriaal en politiek. Wat heeft Tamazgha, duizenden kilometers van hun ikhawidn verwijderd, met hun onenigheden te maken.

Al zijn ze geslepen of sluw, ze stuwen hun volk vooruit en wij Imazighen hadden met onze aantallen in Europa dezelfde status kunnen bereiken.

Tanmirt, awshetiwd tanayt (mening) nwam. Azul

Azul


Mijn broer zijn werk bestaat uit het leveren en in mekaar zetten van reuzetrampolines. Op een dag belde een Joods man naar zijn werkgever en vroeg uitdrukkelijk geen i3rabn te sturen. Zijn baas antwoordde: ik heb enkel twee Marokkanen vrij en de jobstudenten zijn te zwak en onervaren voor die klus.

Inass oudhay ani: wat voor Marokkanen en de aromi zei hem dat het Berbers zijn. De Joodse man zei vervolgens: ah Berbers, die mag je sturen, geen probleem.

Nadat ik dit gehoord heb, wetende dat ze eeuwen hebben samengeleefd met ons in Tamazgha, zie ik in dat we zijn meegesleurd in een conflict met hun neven (i3rabn). Hun kwestie is niet religieus maar territoriaal en politiek. Wat heeft Tamazgha, duizenden kilometers van hun ikhawidn verwijderd, met hun onenigheden te maken.

Al zijn ze geslepen of sluw, ze stuwen hun volk vooruit en wij Imazighen hadden met onze aantallen in Europa dezelfde status kunnen bereiken.

Tanmirt, awshetiwd tanayt (mening) nwam. Azul

In een berggemeenschap (dshar) waar een koning over zijn onderdanen regeerde, heerste angst voor een leeuwachtig beest dat hoog in een ifri (grot) woonde. Het beest had zeven hoofden en eiste elke dag een slachtoffer om zich te voeden. Als men weigerde zou het monster iedereen aanvallen. De koning was radeloos en zag zienderogen het aantal imzdagh (inwoners) verminderen. Hij werd nog radelozer toen hij hoorde dat het beest zijn dochter had opgeëist als volgende offer.

Aqchar Bouzoubayin was een man die men als de dorpsgek zag. Men lachte hem uit omdat hij ploeterde in de mesthopen, altijd vuil was en stonk. Op een dag begaf hij zicht naar een rivier waar hij zich wou opfrissen. Hij hoorde plots gesnik boven hem en toen hij omkeek zag hij yadjis n ajdjid (dochter van de koning) huilen op een rots. Hij ging vragen wat er scheelde en ze vertelde hem over het lot dat haar stond te wachten. Hij bood aan om met het monster af te rekenen als hij het bord seksou dat ze voor het beest had meegebracht, mocht opeten. Hij was voorzien van zeven hoofddeksels en een zwaard. Hij ging slapen in haar schoot en droeg haar op hem wakker te maken als het beest in aantocht was.

Er steeg stof op uit de grot en het beest begon te naderen. Het meisje verstijfde van angst en kon Boutzoubayin maar net wakker maken met haar tranen die op hem druppelden. Hij stond overeind en ging het beest met de zeven zwaaiende koppen te lijf. Bij elk hoofddeksel dat hij verloor door de klauwen van het beest, hakte hij een hoofd af tot het beest verslagen doodbloedde.

De dochter van de koning was opgelucht en bedankte hem. Hij vroeg haar of ze hem niet als haar echtgenoot wou. Ze vond hem een goede partij en ze trouwde met hem ondanks de afkeuring van de Koning. Alle schoonzonen van de koning waren namelijk hooggeplaatst en welgesteld. Niet veel later werd de koning ernstig ziek. Hij maakte kans op overleven als één van zijn schoonzonen die trots en arrogant waren, tafa7 n labso (zeldzame appels) awarni sb3a n rab7o (voorbij de zeven zeeën) zouden halen.

De zelfverzekerde schoonzonen brachten hun paarden in gereedheid en stuivden langs Boutzoubayin die zat te wroeten in de mesthopen. Ze zeiden: zie ons trekken naar verre oorden om de koning te redden en jij maar ploeteren in de vuiligheid.
Toen ze de grenzen van niemandsland hadden bereikt, hielden ze halt en begonnen te jammeren en te huilen omdat ze niet verder durfden. Ondertussen had Aqchar zich vermomt in een heer en had zijn ayis (renpaard) van stal gehaald. Hij haalde de arrogante schoonzonen al snel in. Hij bood hen als onbekende aan om de appels voor hen te halen op voorwaarde dat ze hem de i7ashn n tislathin (de sluiers van hun bruiden) zouden geven. Ze stemden toe en hij doorkruiste verre landen tot hij de appels had gevonden.

De toestand van de koning was wat gebeterd door de tafa7 n labso maar zijn leven was nog steeds in gevaar. Dit keer vroegen zijn artsen om ashfay n tazda tamnoercht zi tyalot n amiss ( hertenmelk uit de maag van hertje dat ermee werd gezoogd) Nogmaals een onmogelijke taak voor de laffe schoonzonen.

Boutzoubayin werd onderweg weer beschimpt en belachelijk gemaakt en ook dit keer vroegen ze hem, als heer verkleed, om een gunst. Hij zou de melk voor hen halen als ze hun oorlellen zouden afsnijden en aan hem zouden schenken. Ze aarzelden maar deden het toch.

Aqchar kwam toe bij het moederhert en vroeg haar of hij de melk mocht halen uit de buik van haar zoon, zodat de koning zou genezen. Het hert antwoordde: voor ik me opnieuw heb omgedraaid moet je de klus hebben geklaard. Boutzoubayin slaagde erin en zette zijn weg verder om de melk af te leveren.

De ajdjid genas snel en gaf een feest om zijn schoonzonen te eren. Boutzoubayin daagde ook op en ontmaskerde hen door de bewijzen (sluiers en oorlellen) van valse heldhaftigheid tentoon te spreiden. De bespotte mestkever die hij was, bleek een groot en moedig man te zijn.

Tanmirt kh adfar nwam. Als kind kregen we het te horen van ons moeder en zij weer van haar moeder.

Azul

Azul aythma, adawm inigh ijn tanfust, ntsrayas umi toghanagh d imzyanen


Ooit was er een alleenstaande vader met twee dochters waarvan één stom (tazizont) maar mooi en de andere tmighist (gewiekst) maar een tahboesht .

Op een dag kwam een welgestelde man een aanzoek doen voor één van de dochters en nadat hij hen beiden had gezien, had hij zijn zinnen gezet op het mooie meisje. Hij vertrok om later terug te komen en een tamghra te laten plaatsvinden.

De boze zus van de aanstaande bruid stelde aan haar mooie zus voor om een wandeling te gaan maken en dat deden ze vervolgens ook. Tijdens die wandeling kwamen ze bij een waterput (annoe) en de zus die kon praten wees naar een tharmant (granaatappel) die in het water dreef. Ze vroeg haar zus of ze kon grijpen naar de tharmant terwijl ze haar benen zou vasthouden. Het meisje stemde toe en deed een poging om de vrucht op te halen maar ze werd genadeloos losgelaten en verdronk langzaamaan.

De haatdragende thamshoent keerde terug naar huis en hield vol dat ze niet wist waar haar zus was gebleven. Ondertussen
had een amdyaz (muzikant) halt gehouden aan de waterput om zijn dorst te lessen. Hij boog voorover en zag het lichaam van het meisje dat was komen bovendrijven. Hij verving de dierenhuid van zijn adjoen door huid van het meisje, warmde deze op en begon erop te spelen. Toen klonk de stem van het meisje en ze bezong haar tragische dood en verraadde zo wat er haar was overkomen.

De muzikant begaf zich langs de huizen en speelde op de adjoun tot de deur waar ze woonde openging. De isli (bruidegom) en haar vader luisterden naar het gezang en zo drong het tot hen door wie haar had omgebracht.

Ze besloten de schuldige zus met haar lokken vast te binden aan de staart van een paard en de teugels te vieren. Zo eiste elke steen een stukje vlees op van de boze zus en stierf ze voor het kwaad dat ze had aangericht.


Tanmirt

Azul

Amsh n twara di timora n Iromyn, tagn tamoent n tasebabt jar timora nsen, ma ra d nashin n zemar ang manaya jaratngh

Ik vroeg me dus af of een handelsblok tussen Amazigh regio's mogelijk is aangezien het Iromyn wel lukt.

We mogen niet vergeten dat grote verenigingen als het Algerijnse MCB (mouvement culturel berbère), er geen geheim van maken dat hun aspiraties in de ruime context van Tamazgha zijn bedoeld. De solidariteit onder Imazighen is groot en er zijn veel groeimogelijkheden te delen.

Azul aythma d suythma

Ik schrijf al reeds enkele jaren in het Tifinagh en heb het dus vroeg geleerd, maar ik merk dat men programmanamen enz. op tv eerst juist schrijft en dan weer verkeerd.

Zo heb ik ook een probleem met die nieuwslezeres Fadwa Amghar die ongebruikelijke termen als dounith voor attass, ako7 voor amzyan enz. in gebruik neemt en voor de rest pakke arabisch termen, schandalig. Ze mag een voorbeeld nemen aan Nadya Soussi met haar feilloze Tamazight, talmed toutlayt anagh nichan, our ttifed tanad awal s ta3rabt, ayouz aness

Ik roep hierbij op om het Tamazight te respecteren en daar waar we woorden voor hebben, deze dan ook in gebruik te nemen.

vb. probleem = tamokrist
      jaar = asgwass
      nieuw= amaynou
      wereld = amadal
      regering = tanbatt
      landbouw: tayerza, landbouwer = amkraz
      vereniging= tamsmoent

      en zo veel meer om op te nemen en door te geven hamdolilah

Zulke onprofessionaliteit bevordert onze kennis niet en verstrooid de mensen.

(P.S. prachtige online woordenboek: http://amawal.wikidot.com/)

Tanmirt i win ighrin timokrisin ida dfsaregh.

â´°âµ£âµ"ⵍ â´· ⵜⴰⵏⵎⵉâµ"ⵜ

Ik vraag me af in hoeverre de regio Nador en Al Hoceima of de Tamazight sprekende regio aan de Middellandse Zee, links wordt gelaten op vlak van ontwikkeling en voorzieningen. Is er nog bewust een verwaarlozing ??

De reden waarom ik me dit afvraag is het potentieel en bevoorrechte ligging die deze regio's hebben. Als iemand hier wat licht op kan werpen, dat zou fijn zijn.

Tanmirt, trajigh timraroutin nwam

azul aythma d suythma

Wat ik me afvraag is of het verbod op geschreven Tmazight ( denk ook aan de stopborden in Nador toen) enigzins opgeheven is ?

En in de publieke administratie bijvoorbeeld zoals op de rechtbanken; is tamazight toegestaan?

graag jullie kennis hierover
tanmirt

aythma azul

ik had graag geweten waar ik dat liedje van "selmayi yadjis n hollanda ... kan downloaden
of eventueel "awidkane anili" van Takfarinas. Je vind zo van die versies die nog geen twee minuten duren maar dat bevredigt geen kat :)

tanemirt bij voorbaat

Uit Tamazgha.fr

Wat denkt u van het nieuwe programmarooster van het Marokkaans televisienet « 2M » dat haar voornemen verklaart om 30% van de antennetijd  voor de amazightaal te vrijwaren?

Allereerst, op welke basis en volgens welke criteria heeft « men » 30% van de antenne voor het Tamazight en de Amazigh beschaving gevrijwaard ? Waarom niet 60 en zelfs 80% ? Vervolgens, welke inhoud gaat men reserveren voor die 30% ?  Als het gaat over de huidige inhoud, op alle Marokkaanse zenders, zal het niets veranderen aan de toestand van het Amazighzijn dat haar snelheid verliest tegen de tsunami van de arabisering : op hetzelfde moment dat men uitgaat om 30% toe te kennen aan het Amazighzijn dat de fundamentele identiteit van het land vormt, heeft men meer dan vijf arabistische kanalen gecreëerd (toegevoegd aan de reeds talloze bestaande). Je kan erom wedden wat de nieuwe “berber”politiek van de makhzen, de overdreven folklorisering van de amazigh cultuur zal zijn gang blijven gaan. 
Geen enkele stem zal tegen dit beleid van apartheid geuit worden op deze zenders, want ondanks de hardnekkigheid van de propaganda om de publieke nationale opinie en vooral de internationale op de verkeerde voet te zetten. Dit door uit te wijden over een Marokko op weg naar de democratie, waar er persvrijheid heerst, maar het tegendeel is waar. De meerderheid van de Marokkaanse onafhankelijke media hangen van de staat af en de ruimte die de amazighité inneemt is uiterst beperkt met verouderde infrastructuren en onderbetaalde, onopgeleide journalisten. De verantwoordelijken van dit land blijven de Imazighen beschouwen zoals ze door de Franse kolonisten werden beschouwd: de goede inlanders op de rand van verdwijning ( volgens de laatste raming zjn de amazighsprekenden 28% terwijl ze 10 jaar geleden nog 10% aan deze groep toekenden??) Natuurlijk is het politiek voordelig de Imazighen niet als de meerderheid naar buiten te brengen.


De oprichting van het IRCAM werd door velen verwelkomd als « een witte revolutie », want vindt u van het werk dat het Ircam momenteel uitvoert ?


Ik heb deel uitgemaakt van zij die het initiatief hebben toegejuichd en die hebben geloofd in een werkelijke politiek engagement om zich te verzoenen met haar eigen Amazighidentiteit. Als voormalig lid van de Administratieve Raad van het Ircam en als gedetacheerde onderzoeker van dat Instituut, was ik onder hen die geen enkele inspanning hebben ondernomen om de koninklijke beslissingen te zien uitgevoerd worden op alle domeinen. Jammer genoeg moesten we opmerken dat vanaf het eerste jaar, zij die de touwtjes van de dagelijkse praktijk in handen hadden niet dat als doel hadden. Men wilde zoveel mogelijk leiders van de Amazigh beweging verzamelen om ze vervolgens om te kopen met  allerhande vergoedingen en voordelen dmv veelvoudige hanteringen. En gedurende drie jaar, ondanks onze protesten en brieven aan het adres van de Koning, werd er niets gedaan om de alomtegenwoordige vijandelijkheid tegen de amazighiteit af te remmen. We stonden voor een situatie waarin elke ernstige opzet in het voordeel van de amazighité werd afgestopt. We draaiden dus gewoonweg rondjes.

Vertaling uit het frans;
Interview op tamazgha.fr


Ali Khadaoui is een militant van de culturele Amazigh beweging in westelijk Tamazgha. Hij maakt deel uit van zei die de oprichting van het Ircam in 2002 toejuichten. In juni 2002 was hij als lid van de Raad der administratie van het Ircam benoemd, dewelke hij samen met zes andere leden van de koninklijke “instelling” in februari 2005 verliet.

In dit interview doet Ali Khadaoui de actualiteit omtrent de amazigh beweging in westelijk Tamazgha alsook de situatie van de amazighkwestie in het algemeen uit de doeken. Natuurlijk, legt hij de redenen van zijn ontslag bij het Ircam uit  en komt hij terug op de plaats die er gereserveerd is voor het Tamazight in de media en op tal van andere zaken.

Hoe staat het met de amazighkwestie in Marokko ?

Eerst en vooral kan de amazighkwestie in Marokko als volgt worden samengevat: ondanks dat Imazighen de autochtone bevolking van het land zijn, ondanks dat ze in aantal de ruime meerderheid uitmaken,ondanks dat de antropologische grondslagen van hun identiteit, het sociale substraat (taalondergrond) en dat van de beschaving vormen, zijn ze op politiek vlak tot een minderheid herleid en slachtoffers van een politieke uitsluiting geleid door een staatsnatie van het jacobijnse type (terreurbewind door radicale revolutionairen). Een natie die gecentraliseerd is en waarvan de samenstelling enkel in arabisch-islamitische termen werd verzekerd.

Door dat feit bevindt zich het Amazighzijn (taal, cultuur en beschaving) voor het eerst in zijn geschiedenis sinds de onafhankelijkheid, uitgesloten van de staatsinstellingen om de maatschappij te arabiseren en om de droom van de arabo-islamitische nationalisten  te verwezenlijken: een Arabische wereld opzetten die zich uitstrekt van de Golf tot aan de Atlantische Oceaan.

Als reactie op deze uitsluiting strijdt de amazighbeweging sinds decennia  voor het herstellen van de historische, politieke, taalkundige en culturele rechten  van de Imazighen zoals verzekerd door de Verenigde Naties.

Sinds enkele jaren , kent de amazighkwestie in Marokko diepgaande en snelle ontwikkelingen en niemand kan voorspellen welke richting de gebeurtenissen zullen ingaan als de overheid dit dossier verder blijft behandelen met dezelfde dubbele behoud van het anathema (algemene afkeuring) en van de minachting t.o.v. de amazighgevoelens.

Vandaag de dag wordt de politiek van de overheid t.a.v. het amazighzijn gekarakteriseerd door een dubbel discours: tegelijkertijd verklaart men dat het amazighzijn zich integreert in de officiële instellingen en in de praktijk laten alle acties door de overheid duidelijk zien dat hun enige doel de complete arabisering van de amazighbevolking beoogt.

Voor dit bedrog dat niemand meer bedriegt kan men al reeds opmerken dat het amazighzijn zich meer en meer politiek gaat stellen dan cultureel.

Où en est le mouvement amazigh dans ses appels au pouvoir marocain concernant l’enseignement de tamazight ?

Het onderwijs van het Tamazight in Marokko wordt door de overheid gepresenteerd als één van haar belangrijke beslissingen in het belang van het amazighzijn. Nochtans spreekt de werkelijkheid van dit onderwijs op categorische wijze de beweringen van de overheid wat haar werkelijke politieke wil om het Tamazight te bevorderen en het te integreren in alle staatsinstellingen, tegen.

De waarnemers en de deskundigen gaan immers akkoord  dat wat men noemt “ onderwijs van het Tamazight” en niet “ onderwijs van de amazightaal” een echte mascarade is, een belediging vooral  voor de waardigheid en de intelligentie van de Imazighen. Hoe kan men van  onderwijs van het Tamazight spreken met de het volgende gegeven (s):
-de afwezigheid van het statuut van de amazightaal maakt het onderwijzen ervan facultatief (vrijwillig) en belachelijk, want onderwijzers weten dat men slechts geldige leerplannen voor een taal kan opbouwen  wanneer er een  bepaald officieel statuut wordt  vastgelegd door de staat. Het juridische statuut van het Tamazight is tot nu toe deze van een niet-taal.
-Bovendien  schendt het niet respecteren van het sociaal statuut van de talen die in Marokko aanwezig zijn het gehele gegeven van een algemeen vruchtvol onderwijs: het klassiek Arabisch, de enige officiële taal wordt als de moedertaal van de Marokkanen voorgesteld terwijl niemand het buiten de religieuze en litteraire domeinen spreekt. Daarentegen is de amazightaal, de oertaal, de taal van de communicatie van miljoenen Marokkanen (velen kennen enkel dat) nog steeds niet erkend als taal. De Dahir die het Ircam instelt spreekt enkel over de “amazighiteit” en niet over de “amazightaal”. De afwezigheid van een officieel statuut van het Tamazight vormt dus een juridische leegte die de tegenpartijen en vijanden van het amazighzijn, alom aanwezig  in het Marokkaanse educatieve systeem dat ingevoerd werd door de arabisch-islamitische  nationalisten de dag na hun “onafhankelijkheid” gemakkelijk kunnen aanboren .
-Een ingekorte opleiding van enkele dagen,  door niet-gekwalificeerde personen bezorgd voor personnen die vaak de taal die zij dienen te onderwijzen zelfs niet machtig zijn. Bovendien betreft het een opleiding die aan de goede wil van de lokale autoriteiten zoals het Nationale Verdrag van onderwijs en opleiding aanstipt. In 2005 hebben slechts vijf universiteiten van de veertien stages gehouden voor de onderwijzers en de inspecteurs.
-De afwezigheid van handboeken en programma’s  waarin de leerdoelen, inhoud van het onderwijs, methodologie, criteria van evaluatie enz. staan uiteengezet.
-Het ontbreken van nieuwsbrieven en aantekeningen die de wijze van uitvoering van deze programma’s, zoals dat voor alle onderwezen materie hoort, enz.
-Het ontbreken van een nauwkeurige uurenvelop zoals voor alle andere leerstof, wat de uitvoerders in verlegenheid brengt omdat ze nog steeds niet weten waar ze deze « taal » moeten  zetten.
-Het derde jaar is gewoonweg een blanco jaar geweest â€"Het vierde jaar dat hetzelfde lot heeft gekend als het derde -, hetgeen de veralgemening van het Tamazightonderwijs voorzien voor 2008 door  de overeenkomst die het Ministerie van nationaal onderwijs aan het Ircam linkt, in vraag doet stellen.


In feite hebben de verantwoordelijken van het Ministerie van Onderwijs niet de moeite genomen om een strategie voor het integreren van de amazightaal in het Marokkaanse educatieve systeem op poten te zetten. En dit vanuit de reële behoeften die een operatie van deze omvang behoeft wanneer deze voor de eerste keer in dat land plaatsvindt. Noch het juridische kader, noch de menselijke, pedagogische en didactische middelen zijn verzorgd. Ernstiger nog, geen enkele actie om te informeren en bewust te maken werd ondernomen teneinde de gunstige psychologische condities te creëren om een taal te integreren sinds lange tijd voor de “onafhankelijkheid” onderwerp was van veroordeling door het gezag en geconfronteerd werd  met de vijandigheid van de huidige coalitie in de regering. Een coalitie van arabo-racisten  die een onoverkomelijke hinderpaal voor elke poging tot hervorming van het educatieve systeem (of gewoonweg politieke systeem) vormen. Tot nu toe verbergen de edcucatieve verantwoordelijken op het hoogste niveau, hun standpunt niet : voor hen is het onderwijs van het Tamazight niet alleen tijdverspilling maar ook een dreiging voor de eenheid van de Arabische natie van de Golf tot de Oceaan ! Laat ons niet vergeten dat reeds in 1994, Hassan II voor het eerst in de geschiedenis van de monarchie, het onderwijs van de “Berberse dialecten” heeft aangekondigd. Deze beslissing werd nooit toegepast, en de houders van de “arabocratie” wijzen nog steeds met een nostalgische trots op deze gebeurtenis.

Welke rol speelt het Ircam in deze strijd?

In deze strijd speelt het Ircam de rol van een instelling die door de macht tot leven is geroepen om de eigen belangen te dienen. Anderzijds is het Ircam een raadgevend orgaan van puur academische aard. Nochtans proberen de verantwoordelijken het de rol van “verpester” van de Amazighbeweging te laten spelen. Goed gehouden door de staat, hangen de informatiemiddelen, evengoed schriftelijk als audiovisueel gedurende de hele dag af van de officiële propaganda die de volgende boodschap tracht over te brengen: dankzij het Ircam , verloopt de amazighiteit goed en integreert ze zoals voorzien. Feitelijk, sterft de Amazighiteit elke dag  meer onder de ogen van juist zij die ze officieel zouden moeten verdedigen. Het Ircam draagt naar de wil van de politieke besluitvormers bij om het amazighzijn naar een de minst pijnlijke dood die mogelijk is te leiden. Het Ircam dient aldus als de mooie bokaal waarmee men aan de nationale en vooral internationale opinie kan tonen dat het amazighzijn  zich via enkele boekjes van dichtkunst, taalkunde, geschiedenis enz. aan het integreren is. In realiteit is het een museum waar het Amazighbewustzijn  al reeds deel uitmaakt van de geschiedenis, daar het geen enkele grip heeft op de sociale werkelijkheid van de Imazighen!
Waartoe dient het Ircam in feite als de miljarden die het jaarlijks verslint niet geen enkele weerslag heeft op het sociale promoten van het Amazighbewustzijn , de herwaardering alsook de hervordering van hun waardigheid dat elke dag op de ruwe proef wordt gesteld door de discriminerende praktijk van het bestuur?  Tot wat kan het Ircam dienen als houders van het bestuur zich niet in het Amazighzijn terugvinden en van de Arabité een nationale prioriteit maken?

Wie remt volgens u de vooruitgang van het Tamazight in Marokko af ?


Om op deze vraag te antwoorden is het noodzakelijk om terug te komen op de recente geschiedenis, op de grootste breuk die Imazighen gedurende hun hele geschiedenis hebben gekend, het protectoraat. Voor de eerste keer sinds de achtste eeuw, en met alle respect voor de valselijke officiële en dominante geschiedschrijving, verbinden de belangen van het Arabische Oosten en het Latijnse westen zich om de eeuwenoude seculiere Amazigh-weerstand voor hun onafhankelijkheid (die ze al lang benijdden)  te beeindigen. Deze aliantie is begonnen bij de « beschermden » , deze andalousische handelaars en speculanten die om aan de nationale wetten te ontsnappen, zich ten dienste van de koloniale machten die hun bescherming tegen hun eigen land boden stelden. Deze bescherming hield de opgehesen vlag van de beschermer voor de handel en de woning van de betrokkenen in. Deze aliantie heeft tot de handtekening van de overeenkomsten tot instelling van het Franse Protectoraat op Marokko geleid. Wat  een internationale wettigheid aan de Franse en Spaanse kolonisatie verschafte en anderzijds de vernietiging van het seculiere Amazighverzet door de buitenlandse mogendheden, maar ook de onderdrukking van de Makhzen.

Degenen die de bewustmaking van het Amazighzijn vandaag afremmen zijn zij waarvan de vrouwen , wanneer hun het nieuws van een nederlaag van de Imazighen  tegenover de Franse troepen bereikte, youyous ! voortbrengen aan de roem van de bezetters. Het zijn dezelfde die om de Amazighité in diskrediet te brengen  de Dahir (berbère) in de jaren dertig opzetten terwijl ze de onderhandelingen met Frankrijk verderzetten en dat tot het resulteerde in de Aix-les-Bains akkoorden. De rest is bekend. In feite gaat het hier om een vermomde kolonisatie van de Imazighen waarvoor geen plaats zou zijn in de arabisch-islamitische staatsnatie. De aliantie van de Fransen, oligarchie en Arabische monarchie vergrootte zich en nam de gebieden van de Amazighstammen die zich verzetten in tot ze geen andere keuze dan overgave meer hadden .
Het zijn vandaag hun kleinkinderen die met de vernietiging van de sociologische  en politieke basis van de Imazighen in staat zijn de vooruitgangen af te remmen. Het heeft Frankrijk 25 jaar aan ongelijke en groffe oorlog  gekost om het land te dwingen te breken met haar antropologische duurzaamheid, af te snijden van de diepe wortels van haar eigenlijke identiteit.

Opdat de onderwerping van de Imazighen duurzaam zou zijn, moest men de basis van het Amazighsysteem en zijn traditionele elite vernietigen. Het duivelse pact waarbij de moderne vorming aan de Franse universiteiten voor de arabisch-islamitische elite werd weggelegd.

RABAT -- De Berbers in Marokko laten hun stem steeds duidelijker horen. Op een groeiend aantal scholen wordt onderwijs gegeven in hun taal en er komt een tv-zender. Maar de Berberse taal, Tamazight, wint slechts moeizaam terrein.

Tamazight (taal van de Imazighen, de vrije mensen) is met de komst van de Arabieren naar Noord-Afrika verdrukt. Net als in Algerije werd de Berbertaal en -cultuur tweederangs en overwoekerd door arabisering. Maar het is nog steeds de moedertaal van ongeveer de helft van de Marokkaanse bevolking en van het grootste deel van de Marokkanen die in Nederland wonen.

Met de troonsbestijging in 1999 van Mohammed VI kwam er eindelijk verandering. De koning is een telg van zijn voorganger Hassan II en diens tweede echtgenote, de Berberse Lalla Latifa Hammou. Mohammed VI richtte in 2001 het Institut Royal de la Culture Amazighe (Ircam) op. Het koninklijke instituut moet zorgen voor integratie van Berbers in de Marokkaanse samenleving.

\\\\\\\"Tamazight in onderwijs en media is essentieel voor de eenheid van het land,\\\\\\\" beklemtoonde Ircam-rector Ahmed Boukouss. \\\\\\\"Een Arabischtalige Marokkaan die ook Tamazight leert op school en het op de televisie hoort, voelt zich niet meer superieur.\\\\\\\"

Sinds 2003 wordt les in de taal gegeven op basisscholen. Het was de bedoeling dat in 2010 op alle lagere scholen Tamazight wordt onderwezen, maar dat lijkt erg optimistisch. Lesboeken zijn bijna nergens te krijgen en er zijn onvoldoende docenten. De regering in Rabat wijt dat aan \\\\\\\'logistieke problemen\\\\\\\'. Maar Berberse activisten vermoeden kwade opzet: De bureaucratie traineert de boel volgens Ircam-medewerkster Meriem Demnati. \\\\\\\"Veel schooldirecteuren en onderwijsinspecteuren nemen het Tamazight niet serieus.\\\\\\\"

De opleiding van docenten laat ook te wensen over. Het Ircam geeft cursussen, maar er zou een universitaire opleiding voor leraren Tamazight moeten komen, aldus Demnati. Voorts telt de stokoude taal drie verschillende dialecten en subdialecten wat de eenvormigheid belemmert. De Ircam probeert taalkundige duidelijkheid te scheppen, bijvoorbeeld door woorden die zijn ontleend aan het Arabisch of Frans te vervangen door geschiktere Berberse termen. Een ander probleem voor de bevorderaars van het Tamazight vormen de audiovisuele media. \\\\\\\"Die zijn in Marokko het toppunt van Arabischtalige indoctrinatie,\\\\\\\" volgens activist Mohammed Boudhan. De staatsomroep zou meer programma\\\\\\\'s in het Berbers moeten uitzenden. Een jaar geleden verplichtte de staatsomroep zich tot een minimum aan dagelijkse korte informatieve uitzendingen in het Tamazight en een wekelijkse uitzending van bijna een half uur, naast films, muziek en culturele programma\\\\\\\'s.

Maar daar hield de omroep zich eind vorig jaar nog steeds niet aan.

Inmiddels zijn er wel plannen om een berberzender op te richten, die vanaf komende zomer in Marokko moet gaan uitzenden.


Hoe vinden jullie dat er moet worden omgegaan met de problemen die zich voordoen bij de integratie van het tamazight??

aythma d suythma


mijn zus doet haar eindwerk dit jaar over "de berbers in marokko: hun worstel om erkenning (ontstaan en evolutie)

weet nu iemand van jullie hoe het staat met de erkenning van de amazighidentiteit en taal in de grondwet?

graag jullie reacties, dank u

http://www.kabyle.com/Angfou,11795.html


In Anfgou, stierven 26 mensen door de ijzige koude en de marokkaanse media samen met de minister van gezondheid helpen het aantal te herleiden en kijken toe. Luister naar de besluitzin van de reportage; er wordt dusdanig geen rekening gehouden met wel een miljoen mensen die een mensonwaardig leven moeten leven. amazighhaat ten top