De Mohammed Khair-Eddine Vereniging voor Cultuur en Ontwikkeling heeft scherpe kritiek geuit op de voortgang van de integratie van het Tamazight, een van de officiële talen van Marokko.
In een recente verklaring benadrukte de vereniging dat de Staat sinds de officiële erkenning van de taal in 2011, weinig daadkracht heeft getoond bij het waarborgen van het gebruik ervan in het onderwijs en andere publieke domeinen.
De organisatie wees erop dat het invoeren van Tamazight als verplichte onderwijstaal moeizaam verloopt. Hoewel de taal al 21 jaar in het basisonderwijs wordt aangeboden, wordt slechts 20 procent van de leerlingen hierin onderwezen. In het secundair onderwijs is de taal vrijwel afwezig. Bovendien klaagt de vereniging over het gebrek aan middelen voor docenten, waaronder digitale en didactische materialen, en meldde zij incidenten van intimidatie door schooldirecteuren.
In het hoger onderwijs is de situatie evenmin rooskleurig. Waar de Arabische taal in dertien nationale universiteiten wordt onderwezen, is er slechts in vier universiteiten ruimte voor Tamazight. De vereniging bekritiseert dit als een teken van ongelijke behandeling van de twee officiële talen van Marokko.
De vereniging toonde zich wel verheugd over de officiële erkenning van het Amazigh nieuwjaar als nationale feestdag, maar merkte op dat deze stap ontoereikend is zonder een herziening van de geschiedenis en cultuur van Marokko, waarbij het Afrikaanse en Mediterrane erfgoed centraal moet staan.
Op lokaal niveau benadrukte de vereniging de aanhoudende uitdagingen waarmee Amazigh-gemeenschappen te maken hebben, zoals gedwongen verhuizingen en gebrek aan wettelijke bescherming van hun land. Ook wordt de inzet van gemeentelijke autoriteiten bekritiseerd, omdat zij de taal nauwelijks integreren in hun communicatie en openbare voorzieningen.
In een recente verklaring benadrukte de vereniging dat de Staat sinds de officiële erkenning van de taal in 2011, weinig daadkracht heeft getoond bij het waarborgen van het gebruik ervan in het onderwijs en andere publieke domeinen.
De organisatie wees erop dat het invoeren van Tamazight als verplichte onderwijstaal moeizaam verloopt. Hoewel de taal al 21 jaar in het basisonderwijs wordt aangeboden, wordt slechts 20 procent van de leerlingen hierin onderwezen. In het secundair onderwijs is de taal vrijwel afwezig. Bovendien klaagt de vereniging over het gebrek aan middelen voor docenten, waaronder digitale en didactische materialen, en meldde zij incidenten van intimidatie door schooldirecteuren.
In het hoger onderwijs is de situatie evenmin rooskleurig. Waar de Arabische taal in dertien nationale universiteiten wordt onderwezen, is er slechts in vier universiteiten ruimte voor Tamazight. De vereniging bekritiseert dit als een teken van ongelijke behandeling van de twee officiële talen van Marokko.
De vereniging toonde zich wel verheugd over de officiële erkenning van het Amazigh nieuwjaar als nationale feestdag, maar merkte op dat deze stap ontoereikend is zonder een herziening van de geschiedenis en cultuur van Marokko, waarbij het Afrikaanse en Mediterrane erfgoed centraal moet staan.
Op lokaal niveau benadrukte de vereniging de aanhoudende uitdagingen waarmee Amazigh-gemeenschappen te maken hebben, zoals gedwongen verhuizingen en gebrek aan wettelijke bescherming van hun land. Ook wordt de inzet van gemeentelijke autoriteiten bekritiseerd, omdat zij de taal nauwelijks integreren in hun communicatie en openbare voorzieningen.