Llink heeft plotselinge bosloeten om de uitzending over Imazighen drastische te wijzigen!!
Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.
Toon bijdragen-menuCitaat van: TAKANARIT op 21/12/2005 om 16:57:56Citaat van: hadou op 08/12/2005 om 22:50:21
Een beetje man moet dat gedaan hebben! in dienst gaan! Maar Wij Irrifiyen van de laatste generaties gaan niet in dienst. In Marokko doen wij het tegen onze zin en hier in Europa willen wij niet omdat wij ons anders voelen.,
Ik heb wat gemist in mijn leven en ik heb spijt. Ik kon niet veel aan veranderen op zich. Ik was nog niet bekeerd tot Nederlander. Met zo'n rode paspoort in je zak zou je opgeroepen worden door de kazerne.
Eenmaal genautraliseerd werd de dienstplicht afgeschaft. En ik ben ook zo n mannetje die niet iedere dag aan denkt om mij als vrijwilliger aan te geven . Ik zou nu blij zijn, als ze mij dwongen.
Maar heren ! is het niet zonde dat wij geen kennis van Militaire machine hebben? Stel je voor : er is oorlog ! hoe zou je je dierbaren willen beschermen? Hoe ontmantel je een granaat? kun je goed mikken?
Van mijn oude marokkaanse vrienden ken ik maar 2 die in dienst zijn geweest. 1 uit Sawira en 1 uit Warzazat. Ze werken nog steeds bij de defensie.
Irifiyen: geen EEN.
Azul,
Je bedoelt dat Soussis wel de ballen hebben om de militaire dienst door te staan ;) Het hele FUCKING leger in Marokko is in handen van mijn matties :)
Citaat van: Ariri op 22/12/2005 om 01:21:06
‘â€â€™Nee, niet Lounès Matoubâ€'’, dacht ik toen de radio op 25 juni meldde dat deze zanger lafhartig vermoord was door Algerijnse moslimextremisten, de GIA. Alweer een gewetensstem minder. Toch was deze moord geen verrassing. Lounès Matoub stond al jaren hoog genoteerd op de zwarte lijst van de moslimextremisten. Ook zij wisten immers dat alleen een kogel deze Kabylische protestzanger-dichter het zwijgen kon opleggen. Andere middelen hadden reeds gefaald. Op 25 september 1994 werd Matoub ontvoerd door de GIA en het verbaasde de hele wereld dat ze hem toen in levende lijve vrijlieten. De ontvoering noch de vele folteringen die hij toen onderging, konden deze rebel schrik aanjagen. Hij ging door met zijn strijd tegen onrechtvaardigheid op de enige manier die hij kende: zingen en dichten. Twee zaken die zijn vijanden hem kwalijk namen. Tot die vijanden behoorden -naast de religieuze integristen- ook de Algerijnse regering. Tijdens de grote manifestaties van de ‘â€â€™Kabylische lenteâ€'’ van 1980 maakte Matoub immers duidelijk dat hij voorstander was van de erkenning van de Berberse taal en cultuur. De Berberse culturele strijd ging voor hem samen met het gevecht voor de democratie. Zijn directheid en zijn ongezouten woorden vertolkten het standpunt van de Berbers maar ook van alle Algerijnen die vrede, rust, rechtvaardigheid, vrijheid en democratie nastreven. Voor hem waren dat heilige waarden die een strijd waard zijn. Uit de strijd putte hij dan weer inspiratie voor zijn muziek en zijn poëzie.
Lounès Matoub wist heel goed dat zijn woorden en liedjes hem in gevaar zouden brengen, maar hij lachte alle bedreigingen weg. Tenslotte werden alle Algerijnen bedreigd. Iemand moest toch het woord voeren, want als iedereen zweeg dan was de overwinning aan de machtswellustelingen. Maar dat zou nooit gebeuren als het van Lounès Matoub afhing. Hij kende de kracht van woorden. Woorden zijn dodelijker dan wapens. Oprechte woorden worden gedragen door de wind en opgeslorpt door een heel volk vooral als daar een meeslepende melodie aan vast hangt. Matoub wist dat je een mens kon doden, maar een lied? Nee, nooit. Woorden kunnen niet gevangen, verkracht of vermoord worden. Met zijn woorden schudde hij het volk wakker. Hij maakte hen ervan bewust dat de strijd om de vrijheid in hun handen lag. Door zijn ongelooflijke gedrevenheid om steeds terug te slaan, werd hij een symbool voor de Algerijnen. Zijn moordenaars hoopten natuurlijk dat ze eindelijk van hem af waren, maar zijn onverdiende dood heeft een spoor van woede nagelaten in Algerije. Lounès Matoubs laatste album ‘â€â€™Lettre Ouverte à …â€'’ is een blijvend testament en zal woord voor woord doorgegeven worden als een gebed in de bergen van Kabylië, in de souks van Algiers en Barbes. In een boom van het 20ste arrondissement van Parijs kraste Matoub, kort voor zijn dood: ‘â€â€™Et la vie continue…â€'’. Met het leven, blijft de hoop en de strijd voor vrijheid en culturele ontvoogding. Daar zijn kogels niet tegen opgewassen.
>Lounès Matoub. ‘â€â€™Lettre ouverte à …â€'’ (cd 8463272). Andere titels: ‘â€â€™Les meilleurs succèsâ€'’ (1997), ‘â€â€™Au nom de tous les miensâ€'’ (1997), ‘â€â€™La complainte de ma mèreâ€'’ (1996), ‘â€â€™Thissirth nâ€'’endamaâ€'’ (1995). De cdâ€â€™â€™s van Matoub zijn uitgegeven bij Blue Silver en worden in België verdeeld door AMG-records.
Bron: http://www.tilelli.nl/wpress/?p=61
Citaat van: Ababou* op 12/12/2005 om 14:51:36Citaat van: Hannibal op 09/11/2004 om 19:19:00
Azul,
Luitenant kolonel Mohamed Ababou kwam niet om tijdens de staatsgreep, nadat zijn broer is vermoord, ging op vlucht naar Tetouan maar voordat hij de stad bereikt wed gearresteerd, hij is door de militaire rechtbank tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld (als ik me niet vergis) hij is in 1975 met Harroch Akka (de bodygard van M’hamed Ababou), en ander twee militairen uit de gevangenis ontsnapt maar na kort tijd werd M. Ababou weer opgepakt.
Ze zijn niet zozeer ontsnapt, maar "losgelaten", zodat men ze vervolgens kon vermoorden. Ze wisten allemaal teveel, het ging ze met name om Akka.
Kort nadat de kolonel was gepakt is hij vermoord, zonder enig vorm van proces. Tot op de dag van vandaag is zijn lichaam spoorloos.
Citaat van: Taxasath op 28/11/2005 om 10:46:34Citaat van: tamezjant op 28/11/2005 om 10:38:46
tijdens de uitnodiging van spanse generaal
dit was geen spaanse generaal, maar een spanjaard die kwam onderhandelen over de vrijlating van de spaanse krijgsgevangenen
Citaat van: tamezjant op 28/11/2005 om 10:37:35
met Mohamed 5 in Ajdir
Citaat van: Gordo op 10/11/2005 om 23:58:00
Dit boek gaat over Abd Elkrim en het protectoraat.
Zoals bekend hebben imazighen in het noorden en het het zuiden gevochten tegen de bezetting, terwijl de Makhzen een verdrag met ze heeft getekend. Spanje en Frankrijk kregen zeggenschap over Marokko in ruil voor bescherming.
Het boek gaat over Abd Elkrim, die het verdrag beschowude als landsverraad en natuurlijk over zijn rifrepubliek, vandaar die vlaggen op de cover. Beide hebben een 6 puntige ster.
Weet iemand waarom?
Citaat van: Izwan op 08/11/2005 om 22:19:59
De rif stammen in de tijd van Imarat Nkoer ( 9, 10, en 11 eeuw), aldus Ahmed Tahri.
Citaat van: Izwan op 08/11/2005 om 22:19:59
Bni Gmil,
Bni Bufrah,
Bni Bachir,
Bni Buchibet,
Bni Jathaft,
Bni Amart,
bni Amart
Bni Jaseltien
Bni Taozin,
Bni Ulichek,
Bni Said
Bni Bujafar,
Bni Sicar,
Banoe
Bni Sidel,
Bni Bu ifrur
Bani Izanasen.
Bani Zanasan.
Bani Maraasen
Banu
Bani Nernijan
Bni Jataft
bni a3mart
Citaat van: Sa3ieD op 06/11/2005 om 16:56:43
Iriefieyen en Aith Temsamane deden het voornamelijk. chten tot aan het begin van de 19e eeuw).
Citaat van: AYNED op 11/09/2001 om 16:30:45
ABDENBBI heeft wel dubbelganger en deze woont in Themsamen wordt genaamd : Rhaj Ttuhami.
Citaat van: Anerzuf op 04/11/2005 om 14:17:59Is begonnen
Vanavond (vrijdag 4 november) op Radio 1 tussen 20:00 uur en 21:00 uur in het programma "LLiNKE Soep" aandacht voor het vergeten verhaal van de Imazighen.
Pagina opgebouwd in 0.119 seconden met 16 queries.