-menu

Toon bijdragen

Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.

Toon bijdragen-menu

Topics - Tamza

#181
"Kan iemand mij vertellen waar die zin nou over gaat en waar het op slaat? Nee? En iedereen klappen en doen en zeggen 'oh, wat was dat diep .. '. Weet je wat ik heb gedaan? Gewoon de grootste kutzin uit een boek gehaald die ik maar kon vinden."

©Hans Teeuwen.
#182
Ik neem aan dat je het in onze naam deed? Voor God en Vaderland, voor Allah en de trots van de rest van Marokkaans Nederland. Ik dank je voor je bijdrage aan deze maatschappij. Ik dank je voor het opkomen voor onze belangen in de samenleving, want zeg nou eens eerlijk: konden wij Theo aan?

Ik dank je voor de daad. En voor de gevolgen. Ik dank je voor de blik die een voorbijganger op straat mij zojuist toewierp. Ik dank je verder voor de reacties van mensen op de televisie, voor hartenkreet van rechtse politici en de bevestiging van vooroordelen.

Zo jong, 26 jaar. En nu al aan het front van een maatschappelijke strijd. Ik dank je voor de nieuwe werkelijkheid, voor de ellenlange discussie op tv, voor deze nieuwste pr-reclame voor ons geloof. Ik dank je verder voor mijn veiligheid. Voor de veiligheid van mijn buur, die van de meiden die aan islamitische uiterlijkheden te herkennen zijn. Voor de veiligheid van spelende kinderen en die van biddende geloofsgenoten.

Terwijl jij veilig zit opgeborgen in een huis van bewaring, zijn het onze moeders die boodschappen moeten doen...

Bedankt!

© Kid Capri

#183
“Sbou, wat lees je in de wolken?” Sbou wendde zijn gezicht van de hemel af en keek Moulouya lachend aan. “De namen van onze toekomstige kinderen, mijn lever.” Ze proestten het allebei uit . Ze deden vaker alsof ze woorden, zinnen of verhalen konden lezen in wolken, de nerven van een blad en zelfs in de afdruk van hun voeten in het zand. Beiden waren echter analfabeet. Er viel een stilte. Plotseling naderde een donkere wolk die onheilspellend met zijn omvang de andere wolken leek te verdrukken. Moulouya aanschouwde dit met een ernstige blik. Ze maakte zich los uit Sbou’s omhelzing en ging rechtop zitten. Sbou bleef liggen in het gras dat fris aanvoelde op deze warme lentedag.
“Moulouya, wat heb je in de wolken gelezen?”, vroeg Sbou, nu ook met een ernstige blik.
-“Niks”
“Wat heb je gelezen?”, vroeg Sbou nog een keer met een krampachtig glimlachje.
-“Niks, Sbou. Ik kan niet lezen, en jij ook niet. Misschien is dat ook beter zo.” Moulouya keek Sbou aan met een verharde blik, maar het smolt even snel als dat het ijzig werd toen haar blik door de zijne gevangen werd.
Het vee dat op de grasvlakte van de Atlasgebergte rustig zat te grazen had de aanwezigheid van de twee geliefden nauwelijks in de gaten. De twee ontmoetten elkaar elke zaterdag, wanneer alle mannen uit het dorp naar de grote markt gingen en de vrouwen zich verzamelden in de tuinen. Alleen herderjongens als Sbou hoefden hier niet aan mee te doen omdat het hoeden van het vee, i.t.t andere bezigheden, niet onderbroken kon worden. Het was een vast ritueel: Moulouya kwam in de ochtenduren naar de grasvlakte toe, waar Sbou haar opwachtte. Ze waren nog kleine kinderen, toen ze wisten dat ze elkaar haatten van liefde:  Sbou gooide vanuit een boom water op Moulouya om haar tot zijn vreugde te zien exploderen van woede. Moulouya bekogelde hem met granaatappels en grote stenen wanneer hij haar huis passeerde. Ze had hem zelfs een keer zo hard getroffen op zijn knie dat hij drie weken niet kon lopen. Nu, vele jaren later, had de strijdbijl plaats gemaakt voor giften als zelfgemaakte kettingen en lekkernijen als rijpe vruchten en noten. Maar de strijdbijl had voorop plaats gemaakt voor tedere strelingen, verlangende blikken en plagende woordjes.

“Ga naar huis, liefste.” Sbou haatte het om deze woorden steeds uit te moeten spreken nadat ze de hele middag de liefde hadden bedreven en de zon langzaam onder begon te gaan. Terwijl Moulouya moeizaam opstond en zich aankleedde om weer naar huis te gaan, sloot Sbou zijn ogen en stelde zich Moulouya voor zodat haar verschijning in zijn geheugen gegrift zou staan wanneer hij haar weer een week moest missen. Moulouya was klein van stuk, maar straalde veel kracht uit. Haar lange zwarte  golvende haar vlocht ze nooit, noch deed ze er henna in zoals de andere meisjes uit het dorp. Ze bond het alleen vast wanneer ze op het land moest werken of huishoudelijke taken moest verrichten. Haar huid was bruin en egaal, een kleine donkergroene tatoeage sierde haar kin. Maar haar ogen waren letterlijk de blikvangers. Haar ravenzwarte ogen waren altijd omlijnd met kohl, haar blik was scherp. Verwilderd. En toch straalde ze ook zachtheid uit wanneer ze uit eigen initiatief haar lippen zacht en hartstochtelijk op die van Sbou drukte. Sbou hield zielsveel van haar. En dat terwijl ze hem ooit bijna mank had gemaakt.

Net toen Sbou zijn ogen wilde openen voelde hij iets scherps op zijn keel. Verschrikt keek hij op toen hij zag dat Moulouya zijn dolk tegen zijn hals aanhield. Hij lag nog met zijn rug in het gras toen ze over hem heen boog. Ze keek hem strak aan, met een vals glimlachje. “Mijn Atlasleeuw, geef me een plaats op je troon. Of verkies je een onwaardige maar snelle dood?” fluisterde Moulouya op een theatrale toon. Moulouya hield van drama. Zijn schrik maakte plaats voor warmte voor deze onvoorspelbare vrouw die hem steeds weer de stuipen op het lijf joeg. Een lach verscheen op zijn gezicht terwijl hij met een snelle beweging haar arm probeerde te grijpen. Maar Moulouya was hem voor. Ze zette de druk met de dolk op zijn hals aan terwijl haar lange lokken in zijn gezicht viel. “Wat wordt het?” vroeg ze uitdagend terwijl ze langzaam haar lichaam tegen de zijne aanvlijde. Sbou gaf zich over en zijn gespannen lichaam werd week. “Je krijgt een plek op mijn troon, mijn Koningin de Bergenverzetster. Samen gaan wij de strijd aan tegen vijandig gezinde stammen.”  Met zijn wijsvinger streelde hij haar kin zachtjes langs de lijnen van haar tatoeage. “Zelfs donkere wolken die onze hemel proberen in te nemen zijn niet veilig voor onze meedogenloze wraak.” Moulouya had inmiddels de dolk van zijn hals gehaald. Sbou had zich immers overgegeven blijkens deze woorden. Net toen hij haar wilde kussen omdat hij dacht dat Moulouya zich ook had overgegeven, stond ze op en trok ze haar muiltjes aan. Ze lachte het uit toen ze hem daar verbluft met een vragende blik in het gras zag liggen. “Tot volgende week, krijgertje. Heb geduld.” 

-wordt vervolgd-
#184
Er was eens een bos in Tamazghaland. BackDraFt_Lfc woonde in een boomhut, van daaruit draaide hij muziek op zijn draaitafel voor heel het bosvolk. Iedereen bouncte op zijn muziek en mensen slingerden van geluk van tak tot tak. Maar er was 1 volkje dat hij niet kon uitstaan: de kabouters. Zij wilden niet meedansen, zij hielden liever Islamlezingen in heksenkringetjes.

Op een dag besloot hij in te grijpen, hij liep op het volkje af en trapte wat paddestoelhuisjes kapot. Boos kwam Himito, leider van de kabouters, tevoorschijn. "Wat doe je?? Ik wil je slaan, maar straks verbreek ik mijn vasten!!" Het kon BackDraFt_Lfc  niets schelen en hij bleef de paddestoelen uit de grond rukken terwijl hij ze in zijn hand vermorzelde. Himito balde zijn vuist en liep woedend weg. "Ik kom hier niet meer terug, ok, heel misschien na de Ramadan dan. Dan kom ik je een stoot verkopen, rabauw!!"

In de verte was een schelle meisjesstem te horen. BackDraFt_Lfc 's gezicht vertrok. "Oh nee he, het is Lopende_Lach weer, klaar om de ruzies en discussies te verkrachten met haar anekdotes over haar borduurclub", dacht Lfc.
"HOIIII" riep L_L vrolijk toen ze de verwoeste paddestoelendorp bereikte. "Wat is hier nou gebeurd?"
"Shut the f*ck up", zei Lfc.
-"Nou ja, waarom zo onaardig??" ??? riep ze van verbazing uit.
"Omdat ik net een dorp heb uitgeroeid en ik nu op het punt sta om jou ook wat aan te doen."
-"Maar .."
#185
Plaatsen / Ighza Ou Riri in Ayt Sa3ied
28/10/2004 om 13:44:19
Heb gehoord dat er weer water in de ravijn stroomt. :P
#186
Muziek / Chaabi-muziek
28/10/2004 om 13:41:16
Ik weet dat Imazighen Chaabi-muziek graag afkraken of minderwaardig over doen, maar ik vind het heerlijk dansmuziek.

De roots van die muziek ligt ook in de Amazigh-muziek. Mijn favoriete artiest is Hajib en Senhaji, de koningen van de klaagliederen der Chaabi. Die Jedwane is wel troep uiteraard.

Op deze live-radio hoor je vaak Chaabi-muziek:

http://www.yabiladi.com/radio/adsl.ram

#187
Welke tradities en rituelen zijn aan het rouwen verbonden naast of in samenhang met de Islam?

Kan iemand daar wat meer over vertellen?
#188
Geschiedenis / Knappe man ...
25/09/2004 om 19:47:04


Prachtig geleefd gelaat.



Zo vechten Riffijnen.



;D



The next day. Het land is ontheiligd door lijken van gore koeffar.
#189


Inhoud

Ouarda’s vader wordt na het huwelijk met zijn jonge vrouw steeds vaker gewelddadig naarmate zijn psychische ziekte voortschrijdt. Hij mishandelt zijn vrouw regelmatig en dreigt haar te zullen vermoorden. De kleine Ouarda wordt heen en weer geslingerd tussen de liefde voor haar moeder en de gehoorzaamheid die van haar wordt verlangd door haar waanzinnig geworden vader. In dit fatale conflict, dat alle personen binnen het gezin volledig boven het hoofd groeit, komt van buitenaf geen enkele hulp.
En dan gebeurt de aangekondigde moord, die de wereld van het vijfjarige meisje op haar grondvesten doet trillen en haar sterk traumatiseert. Ze voelt zich medeschuldig aan de dood van haar moeder. Volledig verwaarloosd en in de steek gelaten, zowel psychisch als fysiek, raakt het leven van Ouarda en haar broer en zusjes helemaal ontwricht. Omgang met de dood van haar moeder en met haar door deze dood sterk beïnvloede leven, was voor Ouarda zeer lange tijd onmogelijk.

Nu, na meer dan twintig jaar, keert Ouarda terug naar de plek des onheils. Ze lost het conflict van toen op en probeert haar schuldgevoelens te verwerken. Maar het bittere verdriet blijft en de weg uit het dal is lang, geplaveid met tranen en pijn. Moedig zoekt ze personen en plekken op uit haar verloren jeugd en herleeft de geschiedenis bewust opnieuw. Zo lukt het haar, met zichzelf en haar herinneringen in het reine te komen. Ouarda Saillo had een moeizame weg te gaan en vertelt hierover integer en ingrijpend.

Ouarda Saillo beschrijft met haar zeer persoonlijke verhaal hoe moslimvrouwen binnen de islamitische maatschappij nog steeds in hun traditionele rol gevangen worden gehouden. Zowel voor haar moeder als voor haarzelf was er binnen de islamitische cultuur geen uitweg voor hun hopeloze en dramatische situatie. Dat Ouarda haar odyssee heeft overleefd, mag een wonder heten.

Achtergrond

Ouarda Saillo el Fakir, geboren in 1974 op het afgelegen platteland aan de rand van de Sahara, groeit op in de Marokkanse havenstad Agadir. Als ze vijf jaar oud is, wordt haar moeder door haar vader op het dak van hun huis vermoord en volgt een eindeloze lijdensweg voor de getraumatiseerde Ouarda en haar broer en zusjes. Voordat ze met negentien naar Duitsland komt, slaat ze zich met allerlei baantjes door het leven. Ze woont nu met haar gezin in de Beierse hoofdstad München en probeert met haar levensgeschiedenis in het reine te komen.

Leesfragment

Mijn moeder stierf op 19 september 1979 om tien uur ‘s ochtends. Mijn vader doodde haar op het dak van ons huis in Agâdir. Hij ramde een mes in haar buik, sleepte haar de trap op, bond haar vast aan een ladder, propte zand in haar mond, begoot haar met benzine en stak haar in brand. Mijn moeder was negenentwintig jaar oud en in de zevende maand zwanger toen ze stierf. Ik was vijf.
De moord veranderde mijn leven én dat van mijn broer en zusjes. En alhoewel we dachten dat het eigenlijk niet erger kon, bleek dat een vergissing. Onze wereld ging helemaal onder toen onze oom met zijn gezin in ons huis trok en zijn kinderen onze plek in huis innamen. Wij moesten in de keuken op krantenpapier slapen.



#190
Cultuur / Promoot je afkomst
23/08/2004 om 22:17:02
Wees creatief! Beschilder je handen met henna, laat shirts bedrukken, draag Amazigh-sieraden! Door die kleine dingen wek je nieuwsgierigheid op bij mensen die het niet kennen. Je kan ze uitleggen wat het betekent en daardoor gelijk een beetje kennis met ze delen.

#191
Muziek / Muziek & Herinneringen
25/07/2004 om 17:51:34
Welk lied roept wat voor herinneringen bij je op?

#192
Muziek / Reggadaaaaa
20/07/2004 om 19:09:26
#193
Muziek / Takfarinas
20/07/2004 om 19:01:55
#194
Poëzie / Taziri
12/12/2003 om 19:35:41
Taziri, Taziri,
Wat ben jij toch een vervloekte en3i!
#195
Poëzie / Eenzaamheid
14/01/2004 om 20:03:01
Ism-inder.
#196
Poëzie / Langs de wanhoop van mijn schaduw
23/03/2004 om 23:56:53
Hoezo 'langs de wanhoop van mijn schaduw'?

-Hans Teeuwen
#197
What the hell is that all about?
#198
Ga ergens anders gangstertje spelen, a stelletje idioten.
#199
Muziek / Markunda Aures
08/06/2004 om 14:28:16
Wie kan me links geven waar ik -volledige- liedjes van deze Kabylische zangeres kan beluisteren?
#200
Kabylisische artiesten doen het al een tijdje met Franse artiesten.

Maar hoe zit het met Riffijnse artiesten bv? Is er een nummer bekend van een samenwerking tussen een Riffijnse artiest met een niet-Amazighartiest?

Khalid Izri met Lenny Kravitz ofzo.