Amazigh.nl

Leraren Tamazight in Marokko voeren vandaag een landelijke staking om te protesteren tegen wat zij zien als "ernstige achteruitgang in het gebruik van Tifinagh in openbare scholen" en de "systematische uitsluiting van deze taal in leidende scholen".

Volgens de vereniging draagt het ministerie van Onderwijs de verantwoordelijkheid voor het gebrek aan naleving van de grondwettelijke status van Tamazight als officiële taal. Leraren wijzen op tegenstrijdigheden met het koninklijke project dat de bevordering van Tamazight beoogt.

De staking is een waarschuwingsactie, maar verdere escalatie wordt niet uitgesloten als minister Benmoussa's ministerie niet in gesprek gaat. In een persconferentie benadrukte de coördinatie dat Tamazight-docenten worden benadeeld door beperkte onderwijstijd, technische problemen, en de prioriteit die wordt gegeven aan Arabisch en Frans.

Volgens Khalid Louazani, Tamazight-leraar in Fez, vormen deze problemen een schending van de Marokkaanse grondwet van 2011. Louazani pleit voor horizontale en verticale integratie van Tamazight in het onderwijs, met meer aandacht voor het voortgezet onderwijs.

Leraren hekelen ook het feit dat "leidende scholen" Tamazight uitsluiten terwijl de regering spreekt over een algemene invoering. Sommige docenten zouden zelfs verplicht worden om Arabisch en Frans te onderwijzen, wat de frustraties verder voedt.

Maad Ashawi, een andere docent, benadrukt dat het gebrek aan implementatie van de officiële status van Tamazight de kern van het probleem is. Hij waarschuwt voor intensievere acties als het ministerie geen maatregelen neemt.

De erkenning van Tamazight als officiële taal wordt door het overgrote deel van de Marokkaanse samenleving verwelkomd, maar het gebruik van het Tifinagh-schrift roept discussie op. Critici wijzen erop dat het schrift door vrijwel niemand actief wordt gebruikt en dat het onderwijs in deze vorm weinig praktische meerwaarde biedt.


In het dagelijks leven en op de arbeidsmarkt ontbreekt het aan directe toepassingen, waardoor velen twijfelen aan de haalbaarheid en relevantie van Tifinagh in het huidige onderwijssysteem.

Dit volgde na een ontmoeting tussen de advocaten van beide partijen. Tijdens deze bijeenkomst, die vandaag plaatsvindt, presenteert El Malki een formeel excuus, waarna de Amazigh-klagers hun aanklacht intrekken. De klacht tegen El Malki ging over "aanzetten tot haat en discriminatie".

Vijftien prominente figuren op het gebied van Amazigh-cultuur, waaronder politici, culturele leiders, academici en mensen uit het maatschappelijke middenveld, hebben de klacht ingediend. Zij beschuldigen El Malki van het verspreiden van online content met beledigende en lasterlijke opmerkingen, die zouden aanzetten tot discriminatie en haat.

De zaak heeft veel aandacht getrokken in Marokko, waar de rol van sociale media en vrijheid van meningsuiting steeds vaker onderwerp van discussie is.
El Malki zit in voorlopige hechtenis bij de gerechtelijke politie. Zijn excuses worden gezien als een stap richting verzoening. Abdelwahid Darwish, een van de klagers, benadrukt dat straf niet het doel is, maar wel een stevig standpunt tegen haatdragende taal op sociale netwerken. Het hoofddoel is vreedzaam samenleven in Marokko.

De Marokkaanse OCP-groep heeft samenwerkingen gesloten met Bpifrance, de Agence Française de Développement (AFD) en het Franse energiebedrijf Engie om de energietransitie in Marokko te versnellen en duurzame landbouw te bevorderen.

De samenwerking werd maandag in Rabat ondertekend, tijdens het staatsbezoek van de Franse president Emmanuel Macron aan Marokko. De overeenkomst werd bekrachtigd door OCP-topman Mostafa Terrab en Isabelle Bébéar, directeur Internationale en Europese Zaken van Bpifrance.

Het gezamenlijke project richt zich op he verminderen van de CO2-uitstoot van de Marokkaanse industrie en het ondersteunen van duurzame, inclusieve landbouw in Afrika, met de nadruk op voedselzekerheid en biodiversiteit.

Het partnerschap omvat een investeringsfonds van 53,2 miljoen dirham, gefinancierd door Bpifrance en InnovX, een dochterbedrijf van de Universiteit Mohammed VI Polytechnique (UM6P). Dit fonds is bedoeld om innovatieve Afrikaanse start-ups en kleine tot middelgrote ondernemingen (MKB) te steunen, met focus op duurzame landbouw en groene energie.

Engie en de OCP-groep gaan bovendien samenwerken aan duurzame energieprojecten, waaronder energieopslag, groene ammoniakproductie, waterstofoplossingen en grootschalige ontziltingsinstallaties. Deze gezamenlijke inzet moet de industrie in Marokko verduurzamen en de energietransitie versterken.

Terrab benadrukte dat de samenwerking met Bpifrance en Engie een cruciale stap is in het bevorderen van Afrika's voedselzekerheid en energietransitie. Door deze samenwerking wordt niet alleen het Marokkaanse industriële ecosysteem versterkt, maar ontstaan ook nieuwe economische en technologische kansen, inclusief werkgelegenheid, in de sectoren van hernieuwbare energie en duurzame landbouw.

De Mohammed Khair-Eddine Vereniging voor Cultuur en Ontwikkeling heeft scherpe kritiek geuit op de voortgang van de integratie van het Tamazight, een van de officiële talen van Marokko.
In een recente verklaring benadrukte de vereniging dat de Staat sinds de officiële erkenning van de taal in 2011, weinig daadkracht heeft getoond bij het waarborgen van het gebruik ervan in het onderwijs en andere publieke domeinen.

De organisatie wees erop dat het invoeren van Tamazight als verplichte onderwijstaal moeizaam verloopt. Hoewel de taal al 21 jaar in het basisonderwijs wordt aangeboden, wordt slechts 20 procent van de leerlingen hierin onderwezen. In het secundair onderwijs is de taal vrijwel afwezig. Bovendien klaagt de vereniging over het gebrek aan middelen voor docenten, waaronder digitale en didactische materialen, en meldde zij incidenten van intimidatie door schooldirecteuren.

In het hoger onderwijs is de situatie evenmin rooskleurig. Waar de Arabische taal in dertien nationale universiteiten wordt onderwezen, is er slechts in vier universiteiten ruimte voor Tamazight. De vereniging bekritiseert dit als een teken van ongelijke behandeling van de twee officiële talen van Marokko.

De vereniging toonde zich wel verheugd over de officiële erkenning van het Amazigh nieuwjaar als nationale feestdag, maar merkte op dat deze stap ontoereikend is zonder een herziening van de geschiedenis en cultuur van Marokko, waarbij het Afrikaanse en Mediterrane erfgoed centraal moet staan.

Op lokaal niveau benadrukte de vereniging de aanhoudende uitdagingen waarmee Amazigh-gemeenschappen te maken hebben, zoals gedwongen verhuizingen en gebrek aan wettelijke bescherming van hun land. Ook wordt de inzet van gemeentelijke autoriteiten bekritiseerd, omdat zij de taal nauwelijks integreren in hun communicatie en openbare voorzieningen.

Verschillende organisaties die zich inzetten voor de promotie van de Amazigh-taal en -cultuur hebben de centrale bank van Marokko, Bank al-Maghrib (BAM), aangesproken vanwege het ontbreken van Tamazight op recent uitgegeven biljetten, zoals de nieuwe 20 dirham-biljetten die werden uitgebracht ter gelegenheid van Jeugddag.

De activisten stellen dat de huidige praktijk niet in lijn is met de Marokkaanse grondwet van 2011, die de officiële status van Tamazight vastlegt. Ze roepen op om het proces te versnellen en de taal niet alleen op bankbiljetten, maar ook op identiteitskaarten te gebruiken, omdat ze dit als een kwestie van democratische, culturele en grondwettelijke waarde zien.

De Marokkaanse centrale bank verdedigde zich door te stellen dat de opname van Tamazight op bankbiljetten onderdeel is van een "complex, langdurig project" dat "aanzienlijke middelen" vereist. De bank heeft echter toegezegd om de taal vanaf 2029 geleidelijk in te voeren op reguliere bankbiljetten, en nu al op herdenkingsmunten.
Adel Tenloust Adasko, coördinator van de jongerenorganisatie Tamasna Amazigh, beschuldigde BAM ervan de grondwet te schenden door Tamazight niet op bankbiljetten te vermelden. Hij wees op een paradox in het beleid van de bank: terwijl de bank eerder Tamazight gebruikte op een niet-circulerende herdenkingsmunt, koos ze ervoor om de taal te negeren op een dagelijks gebruikt biljet.
Adel Tenloust Adasko, coördinator van de jongerenorganisatie Tamasna Amazigh, beschuldigde BAM ervan de grondwet te schenden door Tamazight niet op bankbiljetten te vermelden. Hij wees op een paradox in het beleid van de bank: terwijl de bank eerder Tamazight gebruikte op een niet-circulerende herdenkingsmunt, koos ze ervoor om de taal te negeren op een dagelijks gebruikt biljet.

Ook andere activisten, zoals Rachid Ait Mubarak, betwijfelen of de bank de grondwet werkelijk naleeft en bekritiseren de vertraging in de uitvoering van het beleid. Ze wijzen erop dat de volledige erkenning van Tamazight in officiële documenten, zoals bankbiljetten en identiteitskaarten, een noodzakelijke stap is om de diversiteit van de Marokkaanse identiteit te waarborgen.

https://youtube.com/watch?v=vP9_4g8XcT8&si=kzmfQiBxB3BZvHUZ

Dit is een link naar een video, waarbij een midden oosterse man, marokkanen bevraagd of marokko al dan niet Arabisch kan genoemd worden

caution: verontrustende onwetentheid

tannemirt, ayouz i kaniw marra

Azul i marra

Als we de vlag van Tamazgha, onder de andere emoji vlaggen wille, is Tisutatin idyagurn (generations to come), moeten we doordrukken met petities, net zoals die voor Tamazight in Google Translate, vruchten heeft afgeworpen

https://www.change.org/p/petition-call-inclusion-of-the-amazigh-flag-emoji-on-facebook?utm_medium=custom_url&utm_source=share_petition&recruited_by_id=14b0c4f0-b705-11ea-83b0-994ab43c4dfe

Please take a min to help your culture thrive 🙏🏼 ⵜⴰⵏⵏⴻⵎⵉⵔⵜ ⵙ ⵡⴰⵜⵜⴰⵚ ⵅ ⵜⵉⵣⴻⵎⵎⴰⵔ ⴰⵏⵡⴰⵎ - Tannemirt s wattas kh thizemmar anwam

Azul,

Onderstaande link kan je in gebruik nemen om alles om te zetten naar Tamazight
Geen excuses meer om bevindingen, analyses of boeken, samen te stellen

https://translate.google.com/?hl=nl&tab=TT&sl=en&tl=ber&op=translate

Ayouz, ons jarenlang ijveren en doorzetting voor onze waardevolle identiteit werpt meer en meer vruchten af

Citaat van: Massinissa op 13/10/2023 om 17:23:45Mooi dat je zo een onderwerp aansnijdt.
Proto-Afroasiatisch, ook wel bekend als Proto-Hamito-Semitisch, Proto-Semito-Hamitisch en Proto-Afrasisch, is een denkbeeldige oertaal waaruit alle moderne Afro-Aziatische talen zijn ontstaan. Dit betekent dat alle Afro-Aziatische talen, zoals Arabisch, Hebreeuws, Amazightalen en anderen, oorspronkelijk afkomstig zijn van deze ene taal. Wetenschappers denken dat deze taal ongeveer 12.000 tot 18.000 jaar geleden werd gesproken, wat betekent tussen 16.000 en 10.000 jaar voor Christus.

Proto-Amazigh is een specifieke tak van de Afro-Aziatische talenfamilie en heeft eigen kenmerken die het onderscheiden van andere takken. Moderne Amazightalen lijken echter qua taal veel op elkaar. Terwijl de andere bekende takken van Afro-Aziatische talen al duizenden jaren geleden zijn ontstaan, lijkt Proto-Amazigh volgens taalonderzoekers veel recenter te zijn, misschien slechts zo'n 3.000 jaar geleden.

Volgens sommige taalonderzoekers, zoals Louali & Philippson in 2003, was er ongeveer 7.000 jaar geleden een fase genaamd Proto-Amazigh 1 (PA1) en later een fase genaamd Proto-Amazigh 2 (PA2), die wordt beschouwd als de directe voorouder van de hedendaagse Amazightalen.

In het derde millennium voor Christus begonnen de sprekers van Proto-Amazigh zich over een groot gebied te verspreiden, van Marokko tot Egypte. In het laatste millennium voor Christus was er een nieuwe expansie van de Berberse volkeren, die zelfs in de Romeinse archieven worden vermeld. Uiteindelijk vond er nog een grote verspreiding plaats in het eerste millennium na Christus, toen de Toeareg, die nu kamelen bezaten, de centrale Sahara binnentrokken. Vroeger was het noordelijke deel van de Sahara veel geschikter om te bewonen dan nu.

ayouz athawmat, we zijn hier aan het documenteren wat onontbeerlijk en onmisbaar is voor de taalkundige en culturele revolutie, gezien geschiedenisvervalsing, de kop nog blijft opsteken

De ⵜⴰⵛⵡⵉⵏⴰⵜ / Tashwinat-mummie, die werd gevonden op ⵡⴰⵏ ⵎⵓⵀⵓⴳⵢⴰⴳ Uan Muhuggiag, Libië, werd gedateerd op 5600 BP, gelegen aan de oever van de ⵜⵉⵣⵉ ⵏ ⵜ ⴰⵛⵡⵉⵏⴻⴰⵜ / Teshuinat, zittend op een plateau in de ⵜⴰⴷⵔⴰⵔⵜ ⵏ ⴰⴽⴰⴽⵓⵙ/Tadrart Acacus op bijna 3000 voet boven zeeniveau
Tashwinat-mummie
De meest opmerkelijke vondst bij Uan Muhuggiag is de goed bewaarde mummie van een jonge jongen van ongeveer 2+1⁄2 jaar oud. Het kind werd gebalsemd, in foetushouding geplaatst en vervolgens in een zak van antilopenhuid geplaatst die geïsoleerd was door een laag bladeren.[3] De organen van de jongen werden verwijderd, zoals blijkt uit incisies in zijn buik en borstkas, en er werd een organisch conserveermiddel ingebracht om te voorkomen dat zijn lichaam zou ontbinden. Er werd ook een ketting van struisvogeleieren om zijn nek gevonden.

De mummie van het kind is via de diepste steenkoollaag waar het werd gevonden, via radiokoolstof gedateerd op 7438 BP, en via de dierenhuid waarin het was gewikkeld op 5405 BP, wat is gekalibreerd op 6250 cal BP. ] Deze datum gaat duizend jaar vooraf aan de vroegst bekende oud-Egyptische mummies.

Een andere datering voor de dierenhuid gemaakt van de huid van een antilope, die vergezeld ging van overblijfselen van een slijpsteen en een halsketting gemaakt van de eierschaal van een struisvogel, is 4225.
Uan Muhuggiag is een rotsschuilplaats in het zuidwesten van Libië, in wat nu de Sahara-woestijn is. Het is gelegen aan de oever van de Wadi Teshuinat, zittend op een plateau in de Tadrart Acacus op bijna 900 meter boven zeeniveau. De vindplaats ligt ongeveer 2500 kilometer ten westen van de Nijlvallei.

Uan Muhuggiag werd bewoond tijdens het vroege tot midden-Holoceen in wat wordt genoemd als het Afrikaanse Aqualithische cultuurcomplex, of de "Groene Sahara" -periode. Analyse van stuifmeel gevonden op de basisniveaus van de locatie die dateert tussen 7500 en 5000 voor Christus duidt op een natte savanne. Uit uitgebreide monsters van een aantal locaties blijkt dat tropische, vochtige planten zich ongeveer 12.000 jaar geleden na een lange droge periode naar het noorden begonnen uit te breiden, en uiteindelijk tot diep in de huidige Sahara-woestijn reikten.

ⵙⵉⵡⴰ/Siwa was de belangrijkste oase waar ⴰⵎⵓⵏ/Amon aanbeden werd door de ⵉⵎⴰⵣⵉⵖⴻⵏ. De Grieken noemden de inwoners van Siwa de Ammoniërs (Ammonioi). Hiervan is het woord ammoniak afgeleid, het zout van de bekende bronnen van Siwa.
Volgens H. Basset was Amon de belangrijkste god voor de Berbers. Daarnaast heeft René Basset gemerkt dat de Guanchen/Imazighen van de Kanarische eilanden, de naam Amman bleven gebruiken; ze associeerden hem met de heer en de god, en koppelden hem met de zonsnaam in hun taalgebruik.

Er zijn vele deskundigen die veronderstellen dat er een gemeenschappelijke beschaving was tussen de Berbers en de Oud-Egyptenaren in een pre-Saharaans tijdperk.
Amon werd gemengd met de Oud-Egyptische god Ra. Dat was het gevolg van de regeringsverplaatsing naar Thebe, waar Amon de lokale god was. Zo ontstond de god Amon-Ra. Dat deden de Carthagers ook met hun centrale god Baäl, die gemengd werd met de belangrijkste god van de Berbers, Amon; zo ontstond er daar de god Baäl-Amon, ook Baäl-Hammon genoemd. Net als de Carthagers mengden de Grieken hun oppergod Zeus met Amon tot de god Zeus-Amon, terwijl de Romeinen hem met hun oppergod Jupiter mengden; hieruit ontstond de god Jupiter-Amon.

Het is opmerkelijk dat de Grieken onderscheid maakten tussen de Oud-Egyptische Amon en de Berberse/Siwische Amon. Toen Alexander de Grote Egypte wilde veroveren, stak hij op advies van zijn raadgevers zeshonderd kilometer de woestijn over naar Siwa om de zegen van Amon te vragen.

Antaios (Änti in het ⵜⴰⵎⴰⵣⵉⵖⵜ, Antaeus in het Latijn) was zowel bij de Grieken, de Romeinen, als de Berbers een mythologische held, die volgens de legende de zoon was van de landgodin Gaia en de zeegod Poseidon (de god van het water en de zee). Tinga/ⵜⵉⵏⴳⴰ was zijn vrouw.Antaios (Änti in het Berbers, Antaeus in het Latijn) was zowel bij de Grieken, de Romeinen, als de Berbers een mythologische held, die volgens de legende de zoon was van de landgodin Gaia en de zeegod Poseidon (de god van het water en de zee). Tinga was zijn vrouw.

Antaios was een reus van ongeveer 30 meter lang en was de beschermer van het land van de ⵉⵎⴰⵣⵉⵖⴻⵏ tegen de vreemdelingen die van plan waren het land van de Berbers binnen te dringen. Volgens de legende was hij een onverslaanbare reus. Hij kon zijn kracht steeds vernieuwen door naar het land terug te keren en zijn lichaam met ⴰⵛⴰⵔ/shar/zand te zalven. Zo bleef hij onverslaanbaar zolang niemand zijn krachtgeheim wist te ontdekken. Maar volgens andere legendes heeft de Griekse halfgod Herakles dat geheim ten slotte kunnen ontdekken en vervolgens kon deze hem verslaan. Sommige mythologen stellen dat dat gevecht in Noord-Afrika, in de streek van Tanger, heeft plaatsgevonden. Een paar onderzoekers denken dat zijn graf in Mzoera, vlak bij Ithnayn Sidi Alyamni, was. Dit graf is indrukwekkend aangepast aan de enorme lengte van Antaios.

Ook volgens de Griekse mythen, die over het gevecht van Antaios en Herakles vertellen, zijn moeder Aarde (Gaia) en Poseidon de ouders van Antaios. Antaios daagde vreemdelingen uit om tegen hem te worstelen. Steeds als iemand Antaios tegen de grond wist te werken, kreeg Antaios nieuwe krachten van zijn moeder binnen en wist met hernieuwde krachten de schedel van de vreemdeling te breken. Met die schedels wilde hij dan uiteindelijk een tempel voor zijn vader bouwen.

Dit wilde hij ook bij Herakles doen. Toen deze net met de gouden appels uit de tuin van de Hesperiden terugreisde naar Mycene, kwam Herakles in een dorpje, waar de mensen bang waren van Antaios. Herakles ging naar zijn grot en daagde de reus uit tot een gevecht. Na een lang gevecht tussen deze twee onverslaanbaren kreeg Herakles door hoe de vork in de steel zat, en doodde Antaios uiteindelijk door hem op te tillen...

ⴰⵣⵓⵍ ⴰⵢⵜⵎⴰ ⴷ ⵙⵓⵢⵜⵎⴰ ⵉ ⴽⴰⵏⵉⵡ ⵉⵙⵎⴰⵡⵏ ⵉⵎⴰⵣⵉⵖⴻⵏ

ⵎⴰⵙⵉⵏⵉⵙⴰ=Masinisa=Hun heer

ⵉⵣⴻⵎ=Izem= Leeuw

ⴰⵖⵉⵍⴰⵙ=Aghilas= tijger

ⵎⴰⵙⵙⵉⵏ=Massin= Meneer

ⴰⴳⵍⵍⵉⴷ=Aglid= Koning

ⴰⴽⵙⵉⵍ=Aksil= afgeleid van tijger

ⵢⵓⴱⴰ=Yuba= iemand die antwoordt op, transponder

ⴰⵙⴰⴼⵓ=Asafu= fakkel

ⵢⴰⵏⵉⵙ=Yanis= sleutel

ⵙⵉⴼⴰⵡ=Sifaw= iemand die verlicht

ⵎⴰⴷⵖⵉⵙ=Madghis= jager

ⴰⵎⵖⴰⵔ=Amghar= leider

ⴰⴷⵔⴰⴼ=Adraf= de vrije

ⴰⵏⵣⴰⵔ=Anzar= regen

ⴰⴷⵔⴰⵔ=Adrar= berg

ⵎⴰⵣⵉⵖ=Mazigh= nobel, vrij

ⵜⴰⴽⴼⴰⵔⵉⵏⴰⵙ=Takfarinas= trots op ze

ⵙⵉⴼⴰⴽⵙ=Sifax= bewaakt

ⵄⴰⵙⵉⴷ=Asid= licht

ⴰⴼⴰⵏ=Afan= het goede

ⴰⵢⵓⵔ=Ayur= maan

ⴰⵎⵢⴰⵙ=Amyas= cheetah

ⴰⵎⵏⴰⵢ=Amnay= ruiter, ridder

ⴰⵏⴰⵔⵓⵣ=anaruz= hoop

ⵉⴷⵉⵔ=idir= de levende

ⵓⵙⵎⴰⵏ=osman=bliksem

ⵢⵓⴳⵔⵜⴻⵏ=yugrten= groter dan zij

ⵢⵓⴼⵜⴻⵏ=yuften= de grootste onder hen

ⴰⵎⴻⵙⵏⴰⵡ=Amesnaw= wetenschapper

ⴰⵎⵔⵓⵣ=amruz= winnaar

ⴰⵎⴷⵢⴰⵣ=amdyaz= dichter

ⴰⵎⴷⵓⵙ=amdus= de sterke

ⴰⵏⵓⵣ=anuz= bescheiden

ⴰⴳⵣⵓⵍ=Agzul= de dappere

ⴰⴼⴰⵍⴽⴰⵢ=Afalkay= de mooie

ⴰⴼⵔⴰ=Afra= vrede

ⴰⵊⴷⵉⴳ=Ajdig= bloem

ⴰⵏⵉⵔ=Anir= engel

ⵉⵜⵔⵉ=Itri= ster

Proto-Afroasiatisch (PAA), ook bekend als Proto-Hamito-Semitisch, Proto-Semito-Hamitisch en Proto-Afrasisch, is de gereconstrueerde proto-taal waaruit alle moderne Afro-Aziatische talen afstammen. Hoewel de schattingen sterk uiteenlopen, nemen wetenschappers aan dat de taal ongeveer 12.000 tot 18.000 jaar geleden (12 tot 18 kya), dat wil zeggen tussen 16.000 en 10.000 voor Christus, als één enkele taal werd gesproken.

Proto-Berber vertoont kenmerken die het duidelijk onderscheiden van alle andere takken van Afro-Aziatisch, maar moderne Berbertalen zijn relatief homogeen. Terwijl de splitsing van de andere bekende Afro-Aziatische takken erg oud was, in de orde van 10.000 tot 9.000 jaar geleden, zou het Proto-Berber volgens glottochronologische studies zo recent kunnen zijn als 3.000 jaar geleden. Louali & Philippson (2003) stellen, op basis van de lexicale reconstructie van de veehouderij, een Proto-Berber 1 (PB1) stadium voor ongeveer 7.000 jaar geleden en een Proto-Berber 2 (PB2) stadium voor als de directe voorouder van het hedendaagse Berber. talen.[3]

In het derde millennium voor Christus verspreidden proto-Berbersprekers zich over het gebied, van Marokko tot Egypte. In het laatste millennium voor Christus creëerde een nieuwe Berberse expansie de Berbervolken die in Romeinse archieven vermeld staan. De uiteindelijke verspreiding vond plaats in het eerste millennium na Christus, toen de Toeareg, die nu kamelen bezaten, de centrale Sahara binnentrokken; in het verleden waren de noordelijke delen van de Sahara veel beter bewoonbaar dan nu.

Lucius Apuleius Madaurensis (circa 123-125 - Madauros, Numidië (het huidige M'daourouch, in het noordoosten van Algerije) circa 170-180) was een Numidisch schrijver, platonische filosoof en redenaar, die voornamelijk in het Latijn schreef. Hij is vooral bekend om zijn Latijnse 'schelmenroman' Metamorphoses, beter bekend onder de naam De Gouden Ezel. Het is de enige Latijnse roman die in zijn geheel de tijd heeft doorstaan. De schrijver had met die roman veel invloed op de Westerse literatuur

Na de dood van zijn vader, een provinciale magistraat, erfde Apuleius een substantieel fortuin. Hiermee betaalde hij zijn verdere studies. Hij trok naar Carthago en Athene om zich verder te bekwamen in allerlei onderwerpen, waaronder de neoplatoonse filosofie. Vervolgens reisde hij naar Rome om Latijnse retoriek te bestuderen. Daar werkte hij waarschijnlijk ook een tijdje als redenaar in de rechtbanken, alvorens terug te keren naar Noord-Afrika. Verder maakte hij rondreizen in Klein-Azië en Egypte, waar hij zich verder verdiepte in filosofie en de destijds florerende mysteriecultussen. Meer details over zijn leven zijn er niet bekend, hoewel velen van mening zijn dat ze biografische gegevens uit zijn werken kunnen halen.

Terug in Noord-Afrika
Toen hij naar zijn land terugkeerde werd hij verdacht van toverij: hij zou magie hebben bedreven om het fortuin van een rijke weduwe te bekomen. Hij moest in Sabratha zichzelf verdedigen voor een rechtbank van magistraten, voorgezeten door de proconsul. Zijn verdediging (Apologia) is een hilarisch werk waarin hij zijn tegenstanders volkomen belachelijk maakt: het is een van de grappigste werken die ons uit de Oudheid overgeleverd zijn.

Werk
Zijn Metamorphoses is, naast het slechts zeer gedeeltelijk bewaard gebleven Satyricon van Gaius Petronius Arbiter, de enige Latijnse roman die zelfs in zijn geheel bewaard gebleven is. Het is een fantasierijk, brutaal, humoristisch verhaal over de avonturen van een zekere Lucius die met magie experimenteert en per ongeluk in een ezel verandert maar zijn menselijke verstand behoudt. In deze 'vermomming' hoort en ziet hij vele ongewone zaken totdat hij gered wordt op een eerder onverwachte wijze. Binnen deze raamvertelling bevinden zich vele kortere verhalen, waarvan het langste en het bekendste dat over Amor en Psyche is (Met. IV, 28 - VI, 24).
Apologia (zie beschrijving in paragraaf 'Terug in Noord-Afrika')
De deo Socratis (Over de god van Socrates), een werk over het bestaan en de aard van daimones, de middelaars tussen goden en mensen. Dit werk werd heftig gekritiseerd door Augustinus.
Andere werken van zijn pen zijn: Florida en Over Plato en zijn leer.