Amazigh.nl

Leuke nieuwe website voor amazigh-muziek.
Inclusief MP3-tjes.

Tannemirt,
Tamaynut.

Azul,

Morgen besteedt Nova aandacht aan de verdwijning van 1 miljoen euro aan Alhhoceima.

Twaalf augustus om ongeveer 22.30 uur.

Tannemirt,
Tamaynut.

Ja, klopt.

Alleen Ait Buyahya reken ik eigenlijk wel een beetje tot Iqqerîyyen. Die mannen daar zijn namelijk net zo moeilijk als die in Ait Buyafar. ;)

Indien iemand uit de onderstaande gebieden in Arif komt, valt deze automatisch onder de Iqqerîyyen. :P

- Ait Sidar
- Ait Cicar
- Ait Buyafar
- Farxana
- Ait Buyyefrur
- Ait Buyahya

De Imazighen uit deze gebieden hebben inderdaad een ander accent dan de Imazighen uit West-Rif.

Kijk op www.ijdi.nl ........

Vrijdag 27 februari 2004

Man (70) vast voor misbruik kleinkinderen

Vrijdag 27 februari 2004 - ROTTERDAM â€" Een 70-jarige Rotterdammer moet voor de rechter-commissaris verschijnen op verdenking van verkrachting van minderjarige familieleden.

Volgens justitie zijn er drie aangiften gedaan wegens seksueel misbruik gedurende een lange periode. De man is maandag aangehouden. Het Algemeen Dagblad meldde gisteren dat het gaat om een opa van Marokkaanse afkomst die zijn kleinkinderen stelselmatig zou hebben misbruikt. Volgens de krant hebben drie zusjes van 12, 16 en 19 jaar aangifte gedaan. Een van hen vertrouwt de krant toe dat de familie van de verdachte van het jarenlange misbruik zou hebben geweten, maar niets deed. Justitie zegt niets. Volgens justitie zijn er drie aangiften gedaan wegens seksueel misbruik gedurende een lange periode. De man is maandag aangehouden. Het Algemeen Dagblad meldde gisteren dat het gaat om een opa van Marokkaanse afkomst die zijn kleinkinderen stelselmatig zou hebben misbruikt. Volgens de krant hebben drie zusjes van 12, 16 en 19 jaar aangifte gedaan. Een van hen vertrouwt de krant toe dat de familie van de verdachte van het jarenlange misbruik zou hebben geweten, maar niets deed. Justitie zegt niets. 

Copyright: BN / De Stem

Zes jaar cel geëist voor misbruik kleindochters

Uitgegeven: 26 juli 2004 14:38
Laatst gewijzigd: 26 juli 2004 15:55

ROTTERDAM - Officier van justitie S. Groen heeft maandag voor de rechtbank in Rotterdam zes jaar cel geëist tegen de 70-jarige M. Y. wegens jarenlang seksueel misbruik van drie van zijn kleindochters.

De zusjes, nu 20, 17 en 12 jaar, waren vaak bij hun grootouders, omdat hun ouders werkten. Ze sliepen daar ook, vaak tussenin bij opa en oma. Op jonge leeftijd begon opa hen te betasten, toen ze wat ouder waren, verkrachtte hij hen. Volgens de meisjes moet hun oma ervan hebben geweten, omdat ze hen hoorde huilen.


Volgens justitie is er geen sprake van een misstap van opa, "gezien de hele lange periode en het veelvuldig misbruik van 1990 tot in 2004". Y. ontkende alles.

Twee kampen

De zaak heeft de in Rotterdam wonende familie in twee kampen verdeeld, constateerde Van Klaveren. Drie meisjes deden aangifte tegen Y. Hun moeder en een tante legden verklaringen af die de door de zusjes gedane aangiften onderschrijven. De tante zegt vroeger ook te zijn misbruikt door haar vader en twee van haar broers. In 1995 deed ze aangifte tegen haar broers. Ze zegt nu dat ze die aangifte destijds weer introk onder zware druk van de familie.

De zusjes hebben verklaard dat ook nichtjes en neefjes, die soms nog een luier droegen, door opa werden misbruikt. De overige familieleden ontkennen dit echter. "Een van de schoondochters zei: 'Als ik het niet zie, is het niet gebeurd", gaf officier van justitie Groen als voorbeeld. "Het gaat er in deze zaak om wie betrouwbaar is en wie niet. Maar ik zie echt geen enkel ander motief waarom deze meisjes hun opa zouden beschuldigen." "De aangeefsters hebben heel lang gezwegen uit angst voor de familie en om de familie niet ten schande te maken", aldus Groen.

Geheim adres

De meisjes zijn volgens haar voor het leven getekend door wat hun opa ze heeft aangedaan. "Je mag verwachten dat je juist bij familie veilig bent, maar dat bleek hier niet zo te zijn." Twee van de zusjes verblijven op een geheim adres, uit angst voor hun familie. Ze eisen elk tevens 5000 euro schadevergoeding. De rechtbank doet 9 augustus uitspraak.

Bron: Nu.nl

Een andere verklaring voor de onbekendheid met de ware toedracht van de oorlog in Marokko is natuurlijk dat de desbetreffende belangrijke archieven voor historici potdicht bleven. Kunz en Muller baseren zich voornamelijk op
Duitse archieven. Officiele Spaanse bronnen bleven voor hen gesloten, terwijl Marokko helemaal geen medewerking verleende. In de Franse archieven hebben de auteurs niet of nauwelijks gespeurd, een merkwaardige omissie.

NOTITIES

Wel konden de auteurs beschikken over de notities van dr. Stoltzenberg, die al zijn handelingen opschreef en becommentarieerde. Door de schaarse gegevens en de die aantekeningen op kundige wijze te vergelijken met de
beter gedocumenteerde beschrijvingen van de Italiaans-Abessijnse oorlog, waarin de omstandigheden vergelijkbaar waren met die in de Rifoorlog, konden vele tot heden onopgehelderde zaken worden begrepen. Desalniettemin wordt de tot tweemaal toe gemaakte opmerking dat de gasinzet in de Rif een voorbeeld voor de Italiaanse veldtocht in Abessinie was, door Kunz en Muller niet nader onderbouwd.

Giftgas gegen Abdel Krim drukt ons nog eens, ook door middel van vele indringende foto's, op de verschrikkelijke feiten van de chemische oorlogvoering. Het boek leert ons bovendien dat een gezonde scepsis ten opzichte van de naleving van internationale afspraken, vooral met betrekking tot niet-conventionele strijdmiddelen, zeer gewenst is. Al jaren wordt er over de afschaffing van chemische wapens onderhandeld, maar 'man ist nicht weiter als 1925', zoals Kunz en Muller somber opmerken.

BELANGEN

Duitsland, dat sinds 1923 ook deelnam aan de bouw van een gifgasfabriek in Rusland, had verschillende belangen bij de militaire samenwerking met Spanje. Een en ander bood de gelegenheid om de kennis op peil en de chemische fabriek in Hamburg draaiende te houden. De militairen konden
bovendien door eigen waarneming veel leren van de eerste aerochemische oorlog in de geschiedenis. Daarbij hadden de Duitsers economisch belangen in Marokko. De gebroeders Mannesmann hadden daar namelijk de voorgaande
decennia een netwerk van mijnconcessies, handelsfirma's en
landbouwondernemingen opgebouwd. In het Franse deel van Marokko waren zij na 1918 reeds hun invloed kwijtgeraakt. In het Spaanse deel hoopten zij die door een Spaanse overwinning te behouden.

Daarenboven speelde een emotionele factor in de Duitse houding mee. Een deel van de Franse troepen die het Rijnland bezetten - een voor Duitsland uiterst vernederende ervaring - was afkomstig uit Marokko. Een groot probleem vormden de kinderen die zij daar kregen, de Rheinlandbastarden, die later
onder Hitler werden gesteriliseerd.

Midden 1924 gingen de Spanjaarden onder leiding van generaal Primo de Rivera, die het jaar daarvoor in Spanje de macht had overgenomen met de belofte de Marokko-crisis snel en eervol op te lossen, over tot een tactische terugtocht. Dat gebeurde overigens geheel tegen de wens van Franco, die op dat moment commandant was van het vreemdelingenlegioen. Na de ontruiming begonnen de luchtbombardementen met mosterdgasbommen op de gebieden van de opstandelingen.

Eind 1924 mengden de Fransen zich in de strijd. De opstand van de Rifkabylen, die net als de Koerden door kunstmatige grenzen werden gescheiden, had zich ook uitgebreid tot het Franse protectoraatsgebied. De held van de Eerste Wereldoorlog, Petain, nam daar in 1925 het opperbevel
over.

Hoewel er te weinig aanknopingspunten zijn om de zogenoemde 'besmettingsstrategie' precies te reconstrueren, vermoeden Kunz en Muller op basis van notities van nobelprijs Stolzenberg dat zij uit twee fasen bestond. Eerst werden dorpen, landbouwgronden en waterbronnen met vooral
mosterdgas besmet, zodat de opstandelingen geen bases meer hadden, en vervolgens werden de wegen, schuilplaatsen en holen besmet en uitgerookt. Er werden ook brandbommen afgeworpen.

BLAZEN EN WONDEN

De uitwerking van mosterdgas is verschrikkelijk, zoals de afschuwelijke beelden uit de eerste Golfoorlog ook hebben laten zien. De vloeistof dringt door alle kleding heen en veroorzaakt na enige uren blazen en wonden die
zeer pijnlijk zijn. De dampen zorgen voor tijdelijke of blijvende blindheid en tasten de ademhalingsorganen aan. De Rifkabylen konden zich niet beschermen en wisten niet hoe ze de besmetting moesten tegengaan en de wonden moesten behandelen. Velen zijn daardoor gestorven.

Met behulp van gas en vliegtuigen gelukte het uiteindelijk een troepenmacht van een half miljoen Fransen en Spanjaarden de opstandelingen te verslaan. In mei 1926 gaf Abd el Krim zich over en in 1927 was de oorlog definitief voorbij.

Dat er in Marokko strijdgassen zijn gebruikt, wisten we al. Hoewel we in de officiele geschiedschrijving over de oorlog, Historia de las Campanas de Marruecos, geen enkele aanwijzing over gasgebruik aantreffen, maakt onder
anderen David S. Woolman daarvan in Rebels in the Rif (1968) melding. Wat we echter nog niet wisten is dat de inzet van gas zo omvangrijk is geweest en beslissend voor de uitslag van de strijd. Hoe valt dat te verklaren? De gebruikers hielden uiteraard zoveel mogelijk hun mond. Zij leidden daarnaast
de aandacht af, camoufleerden de inzet en ontkenden botweg. Afspraken over chemische samenwerking werden bovendien meestal mondeling gemaakt. Journalisten werden zoveel mogelijk van het oorlogstoneel geweerd. De slachtoffers werden niet gehoord. Een noodkreet tot het Internationale
Comite van het Rode Kruis kreeg geen vervolg omdat de Spaanse regering geen missie van deze organisatie tot Spaans Marokko toeliet.

Marokko als proeftuin voor Duits gifgas

Jan Hoffenaar;

Jan Hoffenaar is als historicus verbonden aan de Sectie Militaire Geschiedenis van de Landmachtstaf

Giftgas gegen Abd el Krim.
Deutschland, Spanien und der Gaskrieg in Spanisch-Marokko 1922-1927

door Rudibert Kunz en Rolf-Dieter Muller

239 blz., geill., Rombach en Co 1990, f 45

ISBN 3 7930 0196 2

Op 17 juni 1925 werd het Protocol van Geneve plechtig ondertekend. Het (als eerste) gebruiken van chemische en bacteriologische wapens was daarmee verboden. Vertegenwoordigers van Spanje, Frankrijk en Duitsland zetten ook hun handtekening.

In de zomer van hetzelfde jaar 1925 bereikte de inzet van strijdgassen tegen de opstandige Rifkabylen in Marokko een hoogtepunt. Spanje en Frankrijk waren de daders.

Deze opzienbarende samenloop wordt beschreven door de televisie-redacteur Rudibert Kunz en de aan het militargeschichtliches Forschungsamt te Freiburg
verbonden historicus Rolf-Dieter Muller in Giftgas gegen Abd el Krim. Tot voor kort ging iedereen er vanuit dat de Italiaans-Abessijnse oorlog (1934-1936) het eerste militaire conflict was dat door gas werd beslist, en de oorlog tussen Iran en Irak, waarin het gebruik van strijdgassen door Irak
in de zomer van 1988 mede leidde tot een wapenstilstand, het tweede.

Kunz en Muller tonen in hun boek onomstotelijk aan dat de strijd in Marokko het eerste was en dat deze de Italianen als voorbeeld diende. De oorlog tegen de Rifkabylen, een van de weinige niet gearabiseerde Berbervolken, was bovendien de eerste oorlog waarin op grote schaal gifgasbommen vanuit de
lucht werden afgeworpen. In Marokko gebeurde datgene waar iedereen na de verschrikkelijke ervaringen met strijdgassen in de Eerste Wereldoorlog zo bang voor was.

De auteurs geven ons een kijkje in de weinig frisse keuken van de chemische wapenhandel en weten aannemelijk te maken dat de Duitse leveranties aan Irak (zij spreken nog over een 'begrundete Verdacht') en de hulp bij de bouw van
een strijdgasfabriek in Libie passen in een lange Duitse traditie.

PROTECTORAAT

Waarom werd er in Marokko een oorlog gevoerd, hoe verliep deze en op welke wijze was Duitsland daarbij betrokken? De noordelijke strook van het sultanaat Marokko was sinds 1912 een protectoraat van Spanje. De protector, die al enkele eeuwen een aantal enclaves op de Noordafrikaanse kust had,
slaagde er evenwel niet in het gebied daadwerkelijk te beheersen. Conventionele wapens en een numeriek overwicht bleken onvoldoende om de fanatieke, islamitische Rifkabylen in het onherbergzame terrein op de knieen
te krijgen.

Abd el Krim, een berber van de machtigste stam in de Rif, slaagde erin om een centraal geleide rebellie te organiseren. In 1921 behaalde hij zijn eerste en tegelijk ook zijn grootste overwinning bij Annual in het oosten van het protectoraat. De Spanjaarden leden daar de zwaarste en meest vernederende nederlaag uit hun koloniale geschiedenis. Zij waren vanaf dat
moment uit op wraak en bereid de bergvolken met alle middelen neer te slaan. Er moest een einde komen aan de serie Spaanse nederlagen in Noord-Afrika van de voorgaande twee decennia.

De opstand werd bovendien met argusogen gevolgd door de koloniale mogendheden. Het optreden van Abd el Krim, die in februari 1923 de islamitische Rifrepubliek uitriep, wakkerde het net ontstane islamitisch nationalisme aan en vormde een bedreiging voor de Europese koloniale machtspositie. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, zo mooi vastgelegd in
de veertien punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson, gold duidelijk niet voor niet-blanke volken.

Spanje zocht en vond al vanaf 1920 steun bij militairen van de Duitse Reichswehr. Dezen deden er alles aan om de vernederende bepalingen van het Verdrag van Versailles te ontduiken. Duitsland was onder andere alle bemoeienis op het gebied van strijdgassen ontzegd. Chemische wapens moesten
in Munsterlage-Breloh worden verzameld en vernietigd. In de praktijk werden zij echter zoveel mogelijk opgeslagen en voor een deel verkocht aan andere landen, zoals Spanje, Italie, Joegoslavie, Japan, China, Turkije, Roemenie, Zweden en Brazilie. De sleutelfiguren bij deze transacties waren professor
Fritz Haber, initiator van de Duitse strijdgasproduktie en in 1918 winnaar van de Nobelprijs voor de scheikunde, en dr. Hugo Stoltzenberg, die zowel wapenleverancier als gasstrategisch adviseur van de Reichswehr was.

De Duitsers leverden niet alleen diverse strijdgassen, maar stelden ook hun technologie ter beschikking aan de Spanjaarden. Onder hun leiding werden in Maranosa, een uur rijden ten zuiden van Madrid, en in Melilla aan de Marokkaanse kust gifgasfabrieken gebouwd. Daar werd een niet-giftig
tussenprodukt (Oxol), dat in weerwil van alle verboden in de chemiefabriek van Stoltzenberg te Hamburg werd geproduceerd, omgezet in het beruchte
mosterdgas, ook bekend als yperiet, Lost en Gelbkreuz.

Citaat van: rifman op 16/07/2004 om 16:06:23


axxam = kamer
axxam n yid'es = slaapkamer
axxam n inewjiwen = gastenkamer
axxam n ughimi = woonkamer

Tasqift = inkomhal
Arwa = gang
Taâcuct = keuken
Taxxant = kleinkamertje (wat ze hier een kinderkamer noemen)

Let op: taxxant is ook een synoeniem van gevangenis.

Keuken: Tanwatc (Rif), Tanwalt (ABT)

Citaat van: MBTiziAzza op 16/07/2004 om 14:31:31
Ilizi knows almost everything!

Ilizi heeft een woordenboek Arabisch - Tamazight van Mohamed Chafiq. Tja, dat verklaart zijn grote woordenschat.

CiteerDag Thamrabet,

Interessant onderwerp wat je aanhaalt. Hoewel ik nog niet getrouwd ben, heb ik me ook vaak afgevraagd in hoeverre de verantwoordelijkheden van een vrouw te combineren zijn met een baan. Ik heb sinds enkele maanden mijn studie afgerond en werk sindsdien in het bedrijfsleven. Hier hebben ze mij verschillende wegen aangeboden om mij verder te ontplooien door middel van postdoctorale studies. Ik ben nu 23 en het lijkt me zeker leuk om dit te doen (nu het nog kan), maar aan de andere kant vraag ik me steeds af of ik hiermee wellicht nog moeilijkheden zal ondervinden mocht ik ooit trouwen.

Ik weet en besef dat je als vrouw zijnde bepaalde stappen terug gaat nemen zodra je moeder wordt en dat je klaar moet staan voor je man en kinderen. Iets wat ik ook zeker zou doen. Ik ben ook dan erg benieuwd hoe moslimvrouwen deze twee wegen combineren? Is dat iets wat je als vrouw zelf volledig in de hand hebt of is een begrijpelijke man onmisbaar?

Jullie reacties zijn van harte welkom. Thamrabet, leuk dat je dit onderwerp hebt aangehaald...

Groetend.

Mijnsinziens moeten wij als vrouw niet vergeten dat wij samen met de man verantwoordelijk zijn voor het reilen en zeilen van ons gezin.
Niet alleen de vrouw moet klaar staan voor haar man en de kinderen. Een man moet ook klaar staan voor zijn vrouw en kinderen.
Indien jij als vrouw bepaalde aangeboden wegen als een kans ziet om jouw wensen uit te laten komen, dan moet je er voor gaan.
Wanneer een man jou mogelijk ooit trouwt, moet hij jou accepteren zoals jij bent. Waarom willen vrouwen zich gelijk aanpassen aan de man?

Verbaas je je over die 8 jaar?
Na de (theorie)studie Rechten ben je nog geen advocaat hoor.
Je moet eerst nog stage lopen.

CiteerAzul Mara,

Zonder een hard werkend tariefiet hadden we hier nooit gezitten, de vrouwen van noord-afrika hebben altijd hard gewerkt, vroeger hadden de vrouwen altijd op de akkers gewerkt, of thuis denk maar aan de tapijten, Ijathar, Ifarschan ekouban en noem maar op, de kleding, sieraden en kunst werden meestal door een vrouw gemaakt.

Ik zal een bepaalde taken van de vrouwen noemen zodat onze mannelijke mannen moeten weten dat we zonder een vrouw de amazigh cultuur allang de zee was ingegaan.

-  een vrouw die Tassath draait.
-  een vrouw die water haalt.
-  een vrouw die de was wast in de revier.
-  een vrouw die die de akkers bewerkt om te      Zorgen dat haar gezien een opslag van grannen had.
- een vrouw die schapen herdt.
- een vrouw die kooien melkt.
- een vrouw die haar kinderen opvoedt.
- een vrouw die nog thuis haar eten moet koken.
- een vrouw die de hele feesten bezorgt.
- een vrouw die tijdens de oorlogen moest vechten haar land als het nodig was.
- een vrouw die izran zong over de imajahden als ze gingen vechten.
- een vrouw die haar cultuur levened heeft gehouden met izran tehouja en noem maar op.
- vrouwen die de leiding hadden in bepaalde tijden over de maazigh.
- een vrouw is mijn moeder.
- een vrouw is mijn zus ook heb ik geen natuurlijk zus.

Wat ik wil zeggen voor dat we met een verkeerd oog naar de vrouw kijken, moeten we terug gaan in de geschedenis van deze vrouw.

Thenniemert Ithri,

Dit is een bericht van een aantal jaar geleden, toen het forum nog schoon was.
Ik lees het nu.
Ik vind het een mooie reactie en quote het even om jullie aandacht hierop te vestigen. :)