Amazigh.nl

Een artikel uit de Standaard. Het Tmazight (Berbers) wordt ook genoemd, onderaan de artikel!

Frankrijk moet zijn talen leren liefhebben
04/08/1999
Catherine TRAUTMANN

Die Fransen die doen alsof de erkenning van de regionale talen de eenheid van het land en de positie van het Frans bedreigt, zetten de werkelijkheid op haar kop, schrijft de Franse minister van Cultuur, Catherine Trautmann. Als Elzassische is zij zelf vertrouwd met een traditie van meertaligheid.

EEN hevig debat woedt sinds de eerste minister een aanpassing van de grondwet heeft voorgesteld die de Republiek zou toelaten het Europees handvest over de regionale en minderheidstalen te ratificeren dat ze op 7 mei ondertekend heeft. Zo heftig gaan sommige tegenstanders te keer dat ze een gevoel van onwerkelijkheid teweegbrengen. Hebben we dan de klok twee eeuwen teruggedraaid, naar 4 juni 1794 en het regime van de Terreur, toen abbé Grégoire de Conventie, die voorgezeten werd door Robespierre, overtuigde van ,,de noodzaak om de patois te vernietigen en de Franse taal universeel te maken''?
Opnieuw krijgen we te horen dat de minste erkenning van talen die niet het Frans zijn, de nationale eenheid dreigt te ondergraven, als ze al niet het Frans dreigt te verzwakken. Je gelooft je oren niet.
Het wordt tijd dat iedereen de realiteit onderkent die net het tegenovergestelde is: de nationale eenheid vereist juist dat we het uitzonderlijk taalkundig patrimonium van Frankrijk beschermen, op een ogenblik dat de onbedreigde heerschappij van het Frans het wegkwijnen van de historische talen van het land laat geschieden.
Toen abbé Grégoire de oorlog verklaarde aan de talen van de provincies, kon de helft van de burgers van de Republiek geen Frans spreken of verstaan. Buiten de steden en de centrale departementen was de bevolking eentalig in de regionale taal. Het waren de zeldzame francofonen die tweetalig waren. Twee eeuwen later is de situatie totaal omgekeerd.
Wat de langdurige inspanningen van het lager onderwijs niet konden bereiken, dat hebben twee wereldoorlogen, de ontvolking van het platteland, de verlenging van de schoolplicht, de radio en televisie uiteindelijk wel bewerkstelligd: vandaag spreken en begrijpen alle Fransen de taal van de Republiek. En het kleine aantal onder hen dat nog een zogenaamde regionale taal spreekt, leert die taal naast het Frans, en meestal pas na het Frans.
Sinds vijftig jaar wordt geen enkele Romaanse gewestelijke taal, of ze nu tot de langues d'oc of de langues d'oïl behoort, nog van de moeder op de baby overgedragen. In continentaal Frankrijk zijn het alleen nog de mensen boven de vijftig die regelmatig de regionale taal gebruiken. Een uitzondering is de Elzas waar nog vijftien procent van de minder dan vijftienjarigen het Elzassisch zouden spreken. Maar ook daar is de val duizelingwekkend sinds het midden van de eeuw.
Het Bretons bijvoorbeeld, telde in 1914 nog ongeveer 1,3 miljoen sprekers en nog meer dan een miljoen in 1945. Maar in vijftig jaar heeft het bijna tachtig procent van zijn gebruikers verloren. Vandaat schat men op 250.000 het aantal mensen die het nog dagelijks gebruiken, en dat zijn dan nog in hun overgrote meerderheid personen boven de zestig, van wie bovendien maar drie procent zegt dat ze het meer gebruiken dan het Frans. Als niets verandert, zal binnen dertig of veertig jaar de laatste Keltische taal van het continent een dode taal zijn.
De dramatische achteruitgang van het aantal sprekers, en dus van de mensen die de taal kunnen doorgeven, treft de Romaanse talen nog harder, met uitzondering van het Corsicaans dat door zijn eilandpositie beschermd werd.
De parlers d'oïl, in volle levenskracht onder Grégoire, zijn vrijwel alle uitgedoofd omdat ze ook in de spreektaal geen eigen leven meer leiden. De parlers d'oc worden misschien nog door een twee miljoen mensen gesproken, maar ook daar zijn dat meestal vijftig-plussers.
Als het Frans niet de taal van het universum is geworden, dan staan de patois wel aan de rand van die totale verdwijning waartoe de Conventie ze doemde.
De beschikkingen van de wet-Deixonne (1951), die sindsdien regelmatig aangevuld zijn, betreffen nu een tiental talen, maar ze zijn te laat gekomen. Slechts drie procent van de leerlingen van het lager en middelbaar onderwijs krijgt vandaag een onderwijs in of van regionale talen en culturen.
Sommigen verheugen zich in die vrijwel absolute overwinning van het Frans. Zoals hen besef ik het enorme voordeel dat de veralgemeende kennis van de nationale taal ons verleent. Maar kon dat niet gepaard gaan met een tweetaligheid die hun plaats gunt aan de regionale talen?
In tegenstelling tot wat de Fransen in het algemeen denken, is het menselijke brein niet gemaakt voor eentaligheid, zoals de immense meerderheid van de mensheid toont die nog vaker drie- of viertalig dan tweetalig is.
Een vorm van tweetaligheid Frans-Engels zou trouwens in Frankrijk een feitelijke regel kunnen worden. Bijna negen Franse kinderen op tien leren die taal in het middelbaar onderwijs. Ik twijfel er niet aan dat ze de kennis van die taal in de wereld van vandaag nodig hebben. Maar het feit blijft dat die taal een rechtstreekse concurrent is van de onze en ze metterdag terrein doet verliezen in Europa.
Dat men ons dan niet kome vertellen dat het de bescherming van de regionale talen is die het Frans zou bedreigen. Hoe zouden wij kunnen opkomen voor het behoud van de meertaligheid in Europa als we ze in Frankrijk zouden afwijzen?
Het Handvest (van de Raad van Europa) doet in elk geval het Frans geen enkel risico lopen. De verbintenissen van de regering tasten zijn uitzonderlijke plaats niet aan waarover alle Fransen het eens zijn.
Het Frans is en blijft de exclusieve taal van de Staat en de openbare diensten; het is en blijft de enige verplichte taal in het onderwijs, de rechtspraak, de administratie; het is en blijft de enige taal van Frankrijk die een politieke realiteit heeft daar waar de andere slechts een culturele werkelijkheid zullen hebben. Men zal niet in het Baskisch trouwen, niet in het Bretons pleiten, niet in het Picardisch wetgeven.
De ratificering van het Handvest zal niets veranderen aan het statuut van de regionale talen - die overigens, in de geest van het Handvest, geen regionale talen zijn maar minderheidstalen ten opzichte van het Frans in hun eigen gebied van oorsprong.
De Grondwettelijke Raad erkent dat de meeste verbintenissen die Frankrijk aanging ,,zich beperken tot de erkenning van maatregelen die Frankrijk reeds trof ten gunste van de regionale talen''.
Doen alsof men gelooft dat de ratificering van het Handvest elke taal van Frankrijk in een regio dezelfde heerschappij zal verlenen als het Frans in Frankrijk heeft, getuigt van hetzij kwade trouw, hetzij totale onwetendheid over zowel de verbintenissen van Frankrijk als de werkelijkheid van de talen in ons land.
Om te beginnen zijn talen geen politiek maar cultuur! Slechts in een secundaire betekenis is een miniem aantal van de vierduizend talen van deze wereld verbonden met de definitie van een politieke entiteit, zoals het geval is voor het Frans in Frankrijk.
De andere talen van Frankrijk vormen een fantastisch nationaal cultureel erfgoed en het is een nationale plicht ze te verdedigen.
Mijn ministerie beschermt de historische monumenten, de boeken, de kunstwerken, en dat over het hele grondgebied en in naam van de natie. De abdijkerk van Conques is niet het patrimonium van (het departement) Aveyron maar van Frankrijk. Hetzelfde geldt voor de taal die de bouwers van Conques spraken en die vandaag ook restauratie nodig heeft.
Maar een taal is een levend erfgoed, dat woont in het hoofd van de mensen die ze spreken. De enige manier om ze beschermen bestaat er in haar transmissie en verspreiding te verzekeren.
Daartoe zijn we vastbesloten voor alle talen van Frankrijk, die van het vasteland en de overzeese. Er wordt nu meer rekening gehouden met de talen van Melanesië en Polynesië, maar de talen van de DOM (Départements d'Outre Mer) worden hetzij genegeerd, zoals de Amerindische talen of die van de gemeenschappen in Guyane die van gevluchte slaven afstammen, hetzij verworpen zoals de vier grote varianten van het Creools dat op het Frans berust. Die Creoolse talen genieten niet de bescherming van de wet-Deixonne, noch overzee noch op het continent. Daar worden ze nochthans gesproken door meer dan een half miljoen inwoners van Ile-de-France, waar eveneens de transmissie van de ouders naar de kinderen begint te verminderen.
Die talen werden niet alleen verwaarloosd. Tengevolge van de slavenhandel werden ze vernederd, werd hun culturele waardigheid ontkend, zoals ook die van de mensen die ze spraken.

En moeten we ons ook niet bekommeren om de talen van de vroegere Franse departementen van Algerije, het Arabisch en het Berbers? Die worden vandaag in Frankrijk gesproken door miljoenen Franse staatsburgers die zo'n revanche op de koloniale geschiedenis niet overbodig zouden vinden.
Dat zou zeker de integratie vergemakkelijken. Het is niet door de moedertaal te verwaarlozen dat een kind makkelijker toegang krijgt tot het Frans. Integendeel, de beheersing van de eerste taal vergemakkelijkt het aanleren van de tweede.

En onder de ,,talen die geen eigen grondgebied hebben'' mogen we het Yiddish, het Rom, het Armeens niet vergeten, en, waarom niet, de Franse gebarentaal.
Waarom het Handvest? Omdat het nationaal taalkundig erfgoed, in de zeshoek en overzee, bedreigd is. Als kinderen die door la mère patrie vergeten, verwaarloosd, verworpen zijn, hebben de talen van Frankrijk om te overleven meer nodig dan een simpel gedogen: een erkenning.
Wat het Europees handvest over de regionale en minderheidstalen hen zal geven de dag - die zeker zal komen - dat Frankrijk het zal kunnen ratificeren, is het symbolisch eerherstel dat onmisbaar is voor hun overleven.
Het is tijd dat de natie die talen als de hare erkent; het is tijd dat de Republiek, ook al onderdrukt ze ze niet meer, ophoudt ze te wantrouwen; het is tijd dat Frankrijk begint ze lief te hebben.
(De Franse minister van Cultuur schreef dit stuk voor de krant Le Monde)

In dit volkskrant stond dit (oudere) artikel, leuk om te lezen.
Wat vinden jullie ervan? Is in de Rif inderdaad niks te beleven?


In de Rif is niks te beleven
Volkskrant, 9 augustus 2000

In de kuststreek van Noord-Marokko wordt 's zomers meer Nederlands dan Berbers gesproken. Dat komt door de talrijke Nederlandse Marokkanen, die in de zomervakantie terugkeren naar hun geboortestreek. Voor de Amsterdammers Zaki (21) en Redouan (16) is het een vreemd oord. 'Gisteren ging ik geld wisselen. Kreeg ik meteen zo'n gek achter me aan.'

'Hé klootzak, waarom heb je haar niet verteld dat ik je neef ben?' Het groepje jongens in het Noord-Marokkaanse kuststadje Al Hoceima heeft net een meisje begroet en een van hen is bang dat hij geen goede indruk heeft gemaakt. 'Ze stond me zo stom aan te kijken, ze denkt zeker dat ik een boer ben.' De jongens spreken Nederlands, hoewel niets in hun uiterlijk erop wijst dat ze geen Marokkaan zijn. In de maanden juli en augustus verandert het slaperige stadje tussen de rotskust van de Middellandse Zee en de eucalyptuswouden van het Rifgebergte van aanzien. In de witte huizen wonen zo'n 50 duizend mensen, maar in het vakantieseizoen verdubbelt dat aantal zich.

Auto's met Nederlandse kentekens vullen de straten, met wat Belgische en Duitse er tussendoor. Op de terrassen van de koffiehuizen en op de nog onontgonnen stranden ten westen van de stad wordt het Berbers als voertaal verdrongen door het Nederlands. Uit de openstaande ramen van de huizen klinken flarden van Nederlandse gesprekken. 'Ima' (Berbers voor mama) 'waar heb je m'n handdoek gelaten?', roept een meisjesstem.

Al Hoceima is het centrum van het gebied waar Nederland in de jaren zestig gastarbeiders ronselde. Door de overkomst van hun gezinnen naar Nederland en de bloeiende huwelijksmarkt die Marokkaanse bruiden en bruidegommen naar Nederland brengt, heeft de vervlechting van culturen enorme proporties aangenomen.

De zomerse trek naar het oude vaderland wordt elk jaar groter. En luidruchtiger. De Marokkaanse Nederlanders laten de muziek zo hard mogelijk uit hun Mercedes of BMW schallen, als zij aan het begin van de avond tussen de flanerende jongeren door naar beneden laveren op de kronkelweg richting haven. Anderen komen met de bijna dagelijks landende vliegtuigen. Normaal heeft Royal Air Maroc wekelijks twee vluchten tussen Nederland en het Rifgebied, één op Al Hoceima en één op het oostelijker gelegen Nador. In de zomer komen daar zeker vijf vluchten per week bij.

De meeste Marokkanen in Nederland hebben familie in deze onherbergzame en arme streek. Ze voelen zich verbonden met de achterblijvers, sturen regelmatig geld en gaan er 's zomers bepakt met cadeaus met het hele gezin op vakantie. Voor de in Nederland opgegroeide kinderen is dat niet altijd een genoegen.

Zaki (21) en Redouan (16) zitten op het strand van Tara Youssef, een kilometer ten westen van de stad, een stickie te roken. Ze komen uit Amsterdam, is aan hun accent te horen, en ze vinden het maar niks, deze verplichte vakantie met hun ouders in Marokko. Redouan: 'Er zijn hier veel dieven en bedelaars, meneer. Ik ging gisteren geld wisselen bij de goudhandelaren in de stad, en kreeg onmiddellijk zo'n gek achter me aan. Ik zal blij zijn als ik weer terug ben.'

Zijn vriend Zaki, die in Nederland is geboren, spreekt geen woord Berbers, en ook geen Arabisch, de officiële taal van Marokko. Dat hij niet kan communiceren met de lokale bevolking vindt hij geen probleem. 'Ik wíl helemaal niet met ze praten', zegt hij verveeld.

Terwijl in Nederland wordt geklaagd dat Marokkaanse ouders thuis met hun kinderen Marokkaans praten, waardoor ze het Nederlands niet onder de knie krijgen, heeft de bevolking van Al Hoceima tegenovergestelde zorgen. 'Veel Marokkaanse ouders van de tweede generatie spreken thuis juist wel Nederlands met hun kinderen', zegt Mustapha, een 45-jarige advocaat. 'Er komen hier 's zomers steeds meer kinderen die geen Berbers spreken. Dat is slecht voor onze cultuur, die toch al wordt bedreigd. En het is slecht voor de identiteit van die kinderen, die het gevoel hebben nergens meer bij te horen. Ze zijn ontworteld.'

De Rif, een uitloper van het Atlasgebergte, is een van de meer problematische gebieden van Marokko. Door de ontoegankelijkheid van de streek hebben de plaatselijke Berber-stammen, die elk voor zich een sterk gevoel van onafhankelijkheid hadden, zich lang weten te onttrekken aan de invloed van de Arabische machthebbers in de hoofdstad Rabat. Onder leiding van de legendarische verzetsheld Abdelkrim el-Khatabi boden zij ook heftig verzet tegen de Spanjaarden, die in de jaren twintig dit deel van Marokko koloniseerden.

Na de onafhankelijkheid van Marokko in 1956 werd een opstand in de Rif hardhandig neergeslagen door een legermacht onder leiding van kroonprins Hassan, de latere koning Hassan II. Daarna is het nooit meer goed gekomen tussen hem en de Riffijnen, die zich verwaarloosd en gediscrimineerd voelen. De hasjteelt en de smokkel vanuit de Spaanse enclaves Ceuta en Melilla werden de belangrijkste middelen van bestaan. Het bestuursapparaat, tot en met de politieman in de straat, wordt geheel bemand door Arabieren uit andere delen van Marokko, waardoor de bevolking zich nog steeds gekoloniseerd voelt.

Nergens in Marokko werden vorig jaar juli de portretten van de overleden Hassan II, die nooit meer een stap in het gebied had durven zetten, zo snel vervangen als hier. Temeer daar zijn zoon en opvolger Mohammed VI onmiddellijk naar het gebied afreisde, en grote geestdrift bij de bevolking wekte. De inwoners van Al Hoceima zien Mohammed VI als 'hun' koning, al is de hoop op verandering inmiddels geluwd.

Bijna wekelijks vertrekken van hieruit 's nachts bootjes met illegale emigranten naar Spanje. De reis naar 'de overkant' duurt veel langer dan de bekendere route via de nauwe Straat van Gibraltar in het westen. 'Maar het is ook veiliger', zegt Jamila, die juist een telefoontje uit Malaga heeft gekregen dat haar zus daar veilig is aangekomen. 'Het water is rustiger, en er is minder politiecontrole aan beide kusten.' Illegaal in Europa aangekomen, is het de kunst daar een bruid of bruidegom te vinden en zo verblijfspapieren te verwerven. Daarom is het zomerseizoen in Al Hoceima ook het trouwseizoen. Over de met palmen omzoomde Boulevards Mohammed V en Abdelkrim el-Khatabi komt 's avonds de ene na de andere bruidsstoet van druk claxonnerende auto's voorbij, waarbij de Nederlandse nummerborden ver in de meerderheid zijn. Tot diep in de nacht kun je de knallende vuurpijlen en rotjes horen waarmee de huwelijken worden ingezegend.

De Rif is een tamelijk conservatief gebied. Er is weinig te beleven, op de zomerse festivals na. Meestal trekken jongeren voor een gezellig avondje de bergen in met een van straathandelaren gekochte lading bier, liefst met een gitaar en een jointje erbij.

Brahim en Nuredin, beiden 21, hebben vanavond de voorkeur gegeven aan het ronde restaurant van de Club Maritime bij de haven, waar klanten hun sardientjes en inktvis rechtstreeks van de vissers kopen en in het restaurant laten bereiden. Op het dakterras halen de twee jeugdvrienden onder het genot van een pilsje herinneringen op. De een woont in Hilversum, de ander in Zevenbergen. In Nederland zien ze elkaar nooit, maar in Al Hoceima hebben zij in dezelfde straat hun vroege jeugd doorgebracht. Nu logeren ze er 's zomers met hun familie.

Ze vinden het leuk weer in Marokko te zijn, maar zes weken is wel erg lang. Nuredine: 'Er is hier maar één bioscoop, waar alleen oude films worden gedraaid. En er is maar één discotheek, maar alle meisjes die daar heengaan zijn hoer.' Brahim vindt het geen echte vakantie. 'Dan ga ik liever naar Spanje. Of in Marokko naar Agadir, dat is tenminste een soort Europese stad.' Hij vertelt van de benauwde uren die hij met zijn ouders en zusje heeft beleefd, toen zij met de auto in Marokko aankwamen. 'De boot van Malaga naar Nador had dertien uur vertraging, dus we arriveerden in het donker. Toen kregen we op weg naar Al Hoceima ook nog pech. Nou, als je weet hoe onveilig die weg is, met al die bandieten. We hebben alle auto's die hulp aanboden meteen weggestuurd.' 's Nachts reizen over de moeilijk begaanbare bergroute langs de Middellandse-Zeekust wordt in reisgidsen afgeraden. De duisternis trekt vooral hasjhandelaren en smokkelaars aan, die soms een deal hebben met de slecht betaalde politie. Toch is Al Hoceima vergeleken met andere Marokkaanse steden een vredige oase, met betrekkelijk weinig bedelaars en geen hosselaars die de spaarzame toeristen lastigvallen.

Vooral de jongere Marokkanen uit Nederland kunnen niet wennen aan de ongerijmdheden van het Marokkaanse systeem: de grote sociale ongelijkheid, de corruptie, de onmogelijkheid aan een baantje te komen als je geen vrienden op de goede plek hebt, en de bevoogding door de mokhadem, het wijkhoofd dat alles in de gaten houdt en zonder wiens toestemming niets kan, tenzij er dirham-biljetten geschoven worden.

De hoop dat Mohammed VI wezenlijk iets kan veranderen, is na een jaar niet groot meer, al worden hem persoonlijk de beste bedoelingen toegedicht. In gesprekken klinkt al weer het woord revolutie of volksopstand. Naarmate het Rif-nationalisme vervliegt en het geloof in een socialistische revolutie taant, wordt dan al gauw aan een islamitische revolutie gedacht.

Onder in Nederland woonachtige jongeren is de islam vaak hun enige band met Marokko. Brahim vertelt over een in Duitsland aangetroffen boom, waarvan fotowinkels in Al Hoceima afbeeldingen verkopen. In de takken zijn met wat goede wil de Arabische lettertekens te ontwaren voor La ilaha illa lah: Er is maar één God. Dat kan volgens hem geen toeval zijn. Bovendien is de islam de jongste godsdienst, die alle fouten uit vroegere godsdiensten heeft verbeterd.

Nuredine: 'Je ziet hier nu soms topless vrouwen op de stranden. Dat kan toch niet in een islamitisch land. Ik mag het graag zien hoor, zoals ik ook soms een pilsje drink. Maar die gasten hier kunnen helemaal niet drinken, die gaan meteen op de vuist.'

Uit een koffiehuis aan het Massira Plein, het sociale hart van Al Hoceima, vlak boven de baai van Quemado waaromheen de stad is gebouwd, maakt een groepje pubers zich lachend uit de voeten, gevolgd door een boze kelner. Ze hebben de rekening niet betaald, en hebben daar de grootste lol in, zelfs als de kelner een van hen hardhandig vastpakt. Uiteindelijk leggen ze het geld bij elkaar. Lachend vervolgen zij hun weg.

'Les Hollandais zijn het ergst', zegt een man op het terras over het incident. Hij doelt op de Marokkanen uit Europa, van wie de ''Nederlanders'' zich volgens hem in Al Hoceima arrogant en brutaal gedragen. 'Ze vallen ook de meisjes lastig.' Ze spreken volgens hem expres Nederlands om te laten merken dat ze uit Europa komen, en dat ze het gemaakt hebben. 'De brutaalsten zijn trouwens niet uit Al Hoceima afkomstig, maar uit dorpen in de omgeving. Ze hebben geen enkele cultuur in hun hoofd.' IN het vliegtuig terug naar Amsterdam blijkt het ook tussen de Berbers en Arabieren nog geen pais en vree. Een 20-jarige jongen, die zijn vakantie balend heeft afgebroken, heeft op het toilet zitten roken. De chef van het (Arabische) cabinepersoneel is woedend, neemt zijn paspoort in en zegt dat hij de politie op Schiphol zal waarschuwen. Als een medepassagier de jongen adviseert zijn excuses aan te bieden, spot hij: 'Excuses? Aan hun? Zelfs als je hun voeten kust, aanvaarden ze nog geen excuses.'

http://www.volkskrant.nl/nieuws/den_haag/360028505.html?history=/i345028200

Azul Imazighen,

Hier in Europa eten ze met mes & vork, wij eten voornamelijk met brood of lepel.

Wat vinden jullie van het eten met mes & vork? Eten jullie ook zo wanneer je bijv. op een bedrijfsfeestje bent ofzo? En hoe gaat het je af: lukt het je een beetje of stuntel je nogal?

En hoe eten jullie het liefst: met brood of toch met mes & vork?


Thannemirth, Hassanke :)

Azul,

Wij Imazighen zijn  mensen van het land. Vruchten spelen een belangrijke rol in onze voeding.

Welke vruchten/noten eten jullie het liefst: cactusvrucht, vijgen, meloen, amandelen, pinda's, olijven, granaatappel, etc?

En wat vinden jullie van de nieuwe dingen die nu verbouwd worden, zoals bananen?

Ik heb ook het idee dat wij hiet in Nederland steeds minder vruchten eten, dat is toch best jammer of niet?

Azul marra,

Tmazight** zei dit in een andere discussie:

CiteerIk ben linkshandig en jullie willen niet weten wat mijn ouders allemaal hebben gedaan zodat ik met mijn rechterhand ga eten.
Of het de juiste methodes waren niet maar het heeft wel geholpen.

Vind jij dat je een goede zaak was dat je ouders je "heropvoed" hebben zodat je als linkshandige toch met rechts at? Of was het toch niet zo leuk? Ben je nog stees linkshandig, maar eet je alleen met rechts? En zou je je kinderen als ze linkshandig zijn dat ook proberen af te leren of zou je ze in hun waarde laten?

En hoe denken andere mensen daarover? Wat zouden jullie doen als jullie kinderen linkshandigen zijn? Zijn linkshandigen "minder" dan rechtshandigen, zouden jullie liever rechtshandigen willen als kinderen?

Thannemirth.

Hadden jullie dit gedacht:


Moroccans Resident Abroad Transfer 2.2 Billion Dollars

March 23, 2001
Rabat, Morocco

Moroccan nationals living abroad transferred home a record 2.2 billion US dollars 2000, the Moroccan Exchange Office said Thursday.

Compared to the average since 1995, which stood at 1.84 billion dollars, the figure for 2000 marks a 20 percent increase, the office said, adding that the trend is expected to continue in 2001 depending on improved economic situation in host countries.

Transfers by Moroccan expatriates this year exceeded funds generated by tourist activities, which amounted to 2.13 billion dollars, up 12 percent on 1999, it added.

Azul aythma,

Ik heb al een hele tijd zowel een nederlands als een Marokkaans paspoort. Lijkt me veel makkelijker. Hoe denken jullie daarover?
En waarom heb jullie wel of geen tweede paspoort? En waarom zijn het vooral de Marokkanen die zich naturaliseren, denken jullie?


Vooral Marokkanen laten zich naturaliseren

AMSTERDAM - Een recordaantal van 3300 Amsterdamse Marokkanen heeft zich vorig jaar tot Nederlander laten naturaliseren. In 1998 waren het er nog 2600. Turken kiezen juist minder vaak voor naturalisatie. Dit blijkt uit cijfers van Onderzoek en Statistiek (O + S).

Ook dit jaar, gemeten tot en met september, is het aandeel van de Marokkanen groot: van de 3200 mensen die de Nederlandse nationaliteit hebben aangenomen, is de helft Marokkaans.

In 1999 lieten 670 Turken zich naturaliseren. Dat waren er duizend minder dan het jaar daarvoor. Als oorzaak worden de nieuwe regels aangevoerd. Sinds oktober 1997 moeten niet-Nederlanders bij naturalisatie afstand doen van hun oorspronkelijke nationaliteit. Het gros van de Turken koos tot die tijd voor de dubbele nationaliteit. Nu die niet meer mogelijk is, is de belangstelling voor naturalisatie geringer.

Voor Marokkanen is het opgeven van hun oorspronkelijke nationaliteit wettelijk onmogelijk. Zij kunnen dus wel een dubbele nationaliteit houden. Ook landelijk vormen de Marokkanen de grootste groep van het aantal naturalisaties, zo'n 25 procent. Een kwart van die groep woont in Amsterdam. De stad neemt overigens elf procent van het aantal naturalisaties voor zijn rekening.

Het aantal naturalisaties is in de jaren negentig sterk gestegen. In 1992 werden in Amsterdam 3100 mensen genaturaliseerd, in 1996 waren dat er 9900. Na een afname in 1997 en 1998, was in 1999 een lichte stijging te zien.

Het Parool, 9 november 2000

Denken jullie dat we zo'n tunnel ooit zullen zien? Geloof er niets van!

A proposed tunnel under the Strait of Gibraltar is seen as "the future of Africa." Spain and Morocco toil for dream

A proposed tunnel under the Strait of Gibraltar is seen as ” the future of Africa” Spain and Morocco toil for dream. This article was recently reported by “Philadelphia Inquirer” newspaper, and discusses a project development partnership between Morocco and Spain. The postulated development plan involves a 17-mile tunnel under the Strait of Gibraltar that would connect Northern Morocco to Southern Spain and/or Africa to Europe. The underwater tunnel development team consists of Moroccan-Spanish engineers with the assistance of Japanese experts for doing the feasibility study. Imagine the endless opportunities that this project would open up to all of us!!! “It would be a revolution that would radically transform the entire infrastructure of the region” said Abdel Aziz Mezian, an engineer who is in charge of the project from the Moroccan side. Although the task is not easy and it will require time and money; the Moroccan government along with the Spanish government are still firmly behind the project. For more details read the following reports:


TANGIER, Morocco - The ferryboats glide out of the port, their deep horns like percussion for the prayer calls from the mosque. As night falls, you can see dimly through the haze the lights from the coast of Spain twinkling with the allure of the wealth that lies on the other side of the waters.
As far as many Moroccans are concerned, there but for fortune they would be living in Europe.
It was only an accident of geology that opened up the rift, eight miles wide at its narrowest, known as the Strait of Gibraltar. Scientists agree that the Barbary apes and partridges on the Rock of Gibraltar - the English colony at the southern tip of Spain - are otherwise indigenous only to Africa, suggesting a prehistoric link. Myth has it that Hercules wrenched apart the continents.
Today, the Moroccan government is hoping to fix what nature got wrong. Along with the Spanish government, it is drawing up plans for a 17-mile-long underwater tunnel that would run from near this port city to southern Spain and reconnect the continents. It is a futurist, almost utopian project that its promoters say would equal the Suez Canal or the Panama Canal in its geopolitical implications.
"This is the future of Africa," extols Abdel Aziz Meziane, an engineer who is in charge of the project from the Moroccan side. "It would be a revolution that would radically transform the entire infrastructure of the region."
"Just imagine: You could drive from the farther point in Europe to Timbuktu. The opportunities it will open up are endless," added Andre Azoulay, the top economic adviser in the Moroccan royal palace.
Hard at work studying the feasibility of such a tunnel are teams of Moroccan and Spanish engineers, assisted by Japanese experts in underwater tunnel-building. They have excavated three exploratory tunnels - one just east of Tangier on the Moroccan coast and two near the Spanish town of Tarifa.
Two months ago, Norwegian engineers working from an offshore rig drilled one-quarter mile into the floor of the strait to examine the underlying rock.
The dream of a link between Europe and Africa dates to 1979, when Morocco's King Hassan II and Spain's Juan Carlos I signed an agreement to work on the project. Eight years ago, Hassan boasted in an interview that Morocco "would unite what geography has divided" by the year 2000. But the king died July 23, passing on the dream to his 36-year-old son, Mohamed VI, who for several years has served as president of the National Society for the Study of the Strait, an agency set up expressly for the project.
One reason for the delay was that engineers discovered, to their dismay, that the shortest route across the strait also contained the deepest water. That forced them to shift the plans to a longer crossing point, between Cape Malabata, just east of Tangier, and Point Canales, west of Tarifa, Spain.
They also nixed the original plan - for a suspension bridge - on the grounds that it would be too dangerous in the busy shipping channel between the Atlantic and Mediterranean.
The plan currently on the drawing boards is not so far-fetched, from an engineering standpoint - in fact, the tunnel would be easier to build than the 31-mile-long tunnel under the English Channel. The biggest impediment is how to raise the $4 billion it would cost to build only the first phase, a railroad tunnel. That task will not be made any easier given the financial woes of the "Channel," whose owner, Eurotunnel, ran up $15 billion in debts and nearly went bankrupt last year.
Nevertheless, the Moroccans persist. Along with Spain, they intend to start an intensive lobbying campaign next year to get the European Union to cough up some money to build an exploratory tunnel across the Strait of Gibraltar that eventually would serve as the service gallery for the passenger tunnel.
"You cannot analyze a project like this based on cash flows over five or six years," Meziane said. "This is a project to be looked at over a century."
An engineer by profession, Meziane has been on the project since its inception in 1979, working today out of an office in the royal palace in Rabat. His bookshelves are filled with gold-embossed, leather-bound volumes of engineering studies. On the wall is a satellite photo of Morocco and Spain in which the distance apart seems a mere matter of millimetres.
Despite the frustrations, Meziane has an almost messianic faith that the tunnel would have an equalizing effect, eventually helping to bring Africa up to the living standards of Europe. He presents a vision of Africans and Europeans riding together on sleek, fast trains between one another's continents, eradicating disparities in wealth and development.
"This project is far more important than the English Channel tunnel. That was built from one economically developed area to another," Meziane said. "The institutions of the world are all becoming equalized, standardized. Africa eventually has to be part of that current."
There is already a brisk traffic via ferryboats between Africa and Europe. The largest port is here in Tangier. The city once renowned for its brothels and dissolute expatriate writers is now dominated by a sprawling ferry terminal where at the height of the summer season some 24,000 people and 6,200 automobiles cross daily. About half of those crossing are Moroccan guest workers with menial jobs in Europe, and most of the others European tourists.
At the same time, there is a large clandestine traffic of African workers without permits trying to sneak across in small fishing boats. The harragas, as they call the illegal workers, are mostly teenagers from Senegal. At the port, boys as young as 13 can be seen trying the doors of the giant tractor-trailers, hoping to smuggle themselves across with freight.
Some European firms are starting to avail themselves of the cheaper labor in Morocco by setting up factories here. One Dutch firm operating out of the port brings in shrimp to be shelled by Moroccan women and then sails them back across the strait to Europe. This type of industry is expected to flourish if a tunnel is built.
Nevertheless, the project is likely to be more popular among Moroccans than Europeans, fearful of a tide of illegal immigrants from Africa. The Spanish government, however, is still firmly behind the project and says it could control illegal immigration.
For Moroccans, though, the dream of the tunnel seems to symbolize their aspirations to attain the standards of Europe.
"It would be formidable," said Elarbi Moujjani, a 45-year-old Moroccan worker who speaks fluent French and Spanish and has a Spanish wife. "We feel like we are part of Europe already. But a tunnel would be much better than the ferries. My wife gets seasick."
"This is what we need - an umbilical cord with Europe," agreed Mohammed Ainouz, an official at the ferry terminal in Tangier.
Morocco is trying to negotiate its way into the European Union - at a status that would be less than that of a full member but higher than that of an associate member. The new king, Mohamed VI, has made improved relations with Europe his priority. Azoulay, the king's economic adviser, said he also hopes that Morocco's dispute with Algeria over the Western Sahara will soon be resolved, opening Morocco's long-closed borders with its neighbour and providing potential European investors with a larger and more tempting market in North Africa.
Azoulay isn't making any predictions about when the tunnel will be built. But he believes it is inevitable.
"Geographically, historically and culturally, Morocco is closer to Western Europe than most of Eastern Europe.The Strait of Gibraltar is just a geological accident."

Wat vinden jullie van wat er nu gebeurd in Algerije?

CiteerDeath toll rises in Algeria riots
BBC News, 27 April, 2001

The riots coincided with the anniversary of the Berber Spring

At least 15 people are reported to have been killed and dozens injured in anti-government rioting in the mainly Berber Kabylie region of north eastern Algeria.
Witnesses said that four youths were killed on Friday when a group of protesters tried to storm a police station near Tizi Ouzou, according to the Associated Press news agency. It said 10 others were seriously injured.

The interior ministry has confirmed only one death since disturbances erupted on Sunday.

The riots were sparked by the death in police custody of a student, Guermah Massinissa.

The protests were sparked by the death of a youth in police custody
 
The authorities have appealed for calm and have promised that the policeman alleged to have shot the youth dead will be prosecuted.

The riots have coincided with the 21st anniversary of the Berber Spring, when authorities clamped down on demonstrators in Kabylie demanding formal recognition of the Berber language and culture.

Anger

About 50 people were said to have been injured in angry demonstrations that broke out immediately after the student's death.

Rioters have been setting fire to public buildings and attacking them with stones in towns across the region.

People in the mountainous region of Kabylie, one of the country's poorest and most populous, complain of a lack of government assistance and say they survive on remittances from relatives who have emigrated to France.

On the anniversary of the Berber Spring, tens of thousands of demonstrators called on authorities to put the Berber language, Tamazight, on a par with Arabic, which is the country's official language but little spoken in Kabylie.

The minority Berber community played a prominent role in the war of independence against the French.

But ever since independence in 1962, successive governments have stressed the Arab character of the state.

http://news.bbc.co.uk/hi/english/world/middle_east/newsid_1298000/1298424.stm

Nog een artikel:

CiteerPolice kill three in Algerian riots
CNN April 27, 2001

Algerian police shot three people dead during street riots Thursday in the mainly Berber region of Kabylie during protests sparked by reports of police brutality, local residents and hospital sources said.

Their deaths brought to five the number of demonstrators, all in their early 20s, killed by security forces this week in clashes in Bejaia province, about 150 miles east of Algiers.

The three died in the small town of El Kseur, 15 miles from the provincial capital of Bejaia. Eleven other demonstrators were wounded including four said to be in critical condition.

Two men died Wednesday after being hit in the head by tear gas canisters fired during clashes in the villages of Ifri Ouzelaguen and Ighzer Amokrane.

The unrest continued in both villages on Thursday and spread to other villages nearby, including the small coastal resorts of Aokas and Tichy, residents said.

Clashes between demonstrators and security forces erupted Sunday after three teenagers were arrested by paramilitary police in the Amizour area and beaten, according to residents.

The three were accused of insulting police during last week's peaceful celebrations of the 21st anniversary of a crackdown on minority Berbers.

Their arrest was followed by a call by Berber militants for a protest strike but violence spread quickly to several villages across the province with young men throwing stones at police headquarters and torching public buildings.

More protests flared in the hamlet of Beni Douala, near the city of Tizi-Ouzou, after police shot dead a young man while in custody last week.

Local authorities said the killing was an accident and that a police officer was arrested and charged with manslaughter. The boy's family said he was murdered.

The Berber-speaking Kabylie region has always had tense relations with Algerian authorities. Militants have demanded an recognition of their Amazigh dialect as a national and official language.

"These demonstrations are an expression of deep resentment by the Berber population over its identity and cultural claims," Djamel Ferdjallah, a local member of parliament told Reuters.

The protests were not related to an Islamic insurgency which has wracked Algeria since 1992 when the army-backed government canceled a general election that a now-banned Muslim fundamentalist party was poised to win.

More than 100,000 people have died in the violence since then.

In El Kseur, Reuters correspondents saw Wednesday several public buildings that had been burned by rioters, including the town hall, a justice court, a post office and banks.

Demonstrators with their faces masked fought pitched battles with police on streets strewn with stones, burnt tires, furniture and felled trees.

"Tell the world we are rioting against the oppression of the state, we'll put the whole region ablaze if (police) abuses happen again," one demonstrator said.

http://www.cnn.com/2001/WORLD/africa/04/27/algeria.protests.reut/index.html


En nog een (meer recent) artikel hierover:

CiteerAlgerian riots leave at least 50 dead
CNN April 29, 2001

ALGIERS, Algeria (AP) -- Protesters and police fought running battles in the northeastern region of Kabyle on Sunday, as the death toll from a week of fierce rioting climbed to around 50.

Witnesses from the region, home to Algeria's fiercely independent Berber minority, told The Associated Press by telephone that young men hurled stones at riot police who retaliated with tear gas.

The weeklong riots started after a high school student was shot dead in mysterious circumstances in a police station last Sunday and have since become a vehicle for the region's youth to condemn poverty, crippling unemployment and the military-backed government.

Sunday's riots took place around Tizi Ouzou, 100 kilometers (62 miles) east of Algiers, and in Bejaia, 180 kilometers (112 miles) further east. Both areas have been rocked by violence in recent days.

Businesses were shut and the cities completely paralyzed Sunday as rioters fought police officers in the streets.

News reports and witnesses put the death toll from the week of riots at 50. The government has so far only officially confirmed 15 deaths, and said over 300 people have been injured, mostly police officers.

On Saturday alone, witnesses said around 29 people were killed, including a police officer, after tens of thousands of protesters took to the streets in Tizi Ouzou, Bejaia and surrounding villages and towns. Many of the dead were shot.

Roads throughout the region are littered with heavy stones and rioters have set up blazing roadblocks to stop traffic. They have attacked public buildings with rocks.

Interior Minster Yazid Zerhouni was due to travel to Kabyle on Sunday afternoon. Zerhouni has said that police were forced to act to defend property and lives against "uncontrollable elements."

The riots started after a high school student was killed in a police station in Beni Douala, near Tizi Ouzou. Police said the youth was killed when an officer's gun went off accidentally.

The riots coincide with the 21st anniversary of the "Berber Spring" -- a series of demonstrations and bloody riots organized by the Berbers in 1980 to press for official recognition of their language, Tamazight.

The Berbers, who claim to be the original inhabitants of North Africa, played a key role in Algeria's war of independence against former colonial master France. They have also been among the most vocal opponents of political Islam.

The riots in the mountainous region of Kabyle are not directly related to the ongoing Islamic insurgency that has crippled this north African nation since 1992.

The Islamic uprising was triggered when the army canceled elections that a now-banned Muslim fundamentalist party was poised to win. Since then, insurgents have waged a bloody campaign to topple the military-backed government.

The uprising has defied frequent and fierce military crackdowns and a peace initiative by President Abdelaziz Bouteflika. More than 100,000 people have been killed.

Some Berber communities in the Kabyle region have set up self-defense groups to protect their villages against attack by insurgents.

There are no official figures for the size of the Berber population of this Arab nation of 30 million.

http://www.cnn.com/2001/WORLD/africa/04/29/algeria.riots.ap/index.html

Ik had dit ook al bij het forum van http://berberia.nl gezet, maar dacht laat ik het ook hier zetten :)

Unearth Children Skeletons Dating Back to 13,000 BC

RABAT- A Moroccan-German archeology team has unearthed in the region of Nador (northeastern Morocco) three children skeletons dating back to 13,000 years BC.
AAA The discovery, made end of last month, was conducted in a cave where excavations conducted since 1997 have also unearthed stone tools and animal bones.

Hier is een webpagina die dat beweert, wat denken jullie?

http://www.myrine.at/Berber/berber.html