Leuke nieuwe website voor amazigh-muziek.
Inclusief MP3-tjes.
Tannemirt,
Tamaynut.
Inclusief MP3-tjes.
Tannemirt,
Tamaynut.
- Welkom bij Amazigh.nl.
Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.
Pagina's1
#2
In de media / Retourtje Rif: Aardbeving Alhoceima
11/08/2004 om 22:57:14
Azul,
Morgen besteedt Nova aandacht aan de verdwijning van 1 miljoen euro aan Alhhoceima.
Twaalf augustus om ongeveer 22.30 uur.
Tannemirt,
Tamaynut.
Morgen besteedt Nova aandacht aan de verdwijning van 1 miljoen euro aan Alhhoceima.
Twaalf augustus om ongeveer 22.30 uur.
Tannemirt,
Tamaynut.
#3
In de media / Zes jaar cel geëist voor misbruik (Marokkaanse) kleindochters
26/07/2004 om 21:59:33
Zes jaar cel geëist voor misbruik kleindochters
Uitgegeven: 26 juli 2004 14:38
Laatst gewijzigd: 26 juli 2004 15:55
ROTTERDAM - Officier van justitie S. Groen heeft maandag voor de rechtbank in Rotterdam zes jaar cel geëist tegen de 70-jarige M. Y. wegens jarenlang seksueel misbruik van drie van zijn kleindochters.
De zusjes, nu 20, 17 en 12 jaar, waren vaak bij hun grootouders, omdat hun ouders werkten. Ze sliepen daar ook, vaak tussenin bij opa en oma. Op jonge leeftijd begon opa hen te betasten, toen ze wat ouder waren, verkrachtte hij hen. Volgens de meisjes moet hun oma ervan hebben geweten, omdat ze hen hoorde huilen.
Volgens justitie is er geen sprake van een misstap van opa, "gezien de hele lange periode en het veelvuldig misbruik van 1990 tot in 2004". Y. ontkende alles.
Twee kampen
De zaak heeft de in Rotterdam wonende familie in twee kampen verdeeld, constateerde Van Klaveren. Drie meisjes deden aangifte tegen Y. Hun moeder en een tante legden verklaringen af die de door de zusjes gedane aangiften onderschrijven. De tante zegt vroeger ook te zijn misbruikt door haar vader en twee van haar broers. In 1995 deed ze aangifte tegen haar broers. Ze zegt nu dat ze die aangifte destijds weer introk onder zware druk van de familie.
De zusjes hebben verklaard dat ook nichtjes en neefjes, die soms nog een luier droegen, door opa werden misbruikt. De overige familieleden ontkennen dit echter. "Een van de schoondochters zei: 'Als ik het niet zie, is het niet gebeurd", gaf officier van justitie Groen als voorbeeld. "Het gaat er in deze zaak om wie betrouwbaar is en wie niet. Maar ik zie echt geen enkel ander motief waarom deze meisjes hun opa zouden beschuldigen." "De aangeefsters hebben heel lang gezwegen uit angst voor de familie en om de familie niet ten schande te maken", aldus Groen.
Geheim adres
De meisjes zijn volgens haar voor het leven getekend door wat hun opa ze heeft aangedaan. "Je mag verwachten dat je juist bij familie veilig bent, maar dat bleek hier niet zo te zijn." Twee van de zusjes verblijven op een geheim adres, uit angst voor hun familie. Ze eisen elk tevens 5000 euro schadevergoeding. De rechtbank doet 9 augustus uitspraak.
Bron: Nu.nl
Uitgegeven: 26 juli 2004 14:38
Laatst gewijzigd: 26 juli 2004 15:55
ROTTERDAM - Officier van justitie S. Groen heeft maandag voor de rechtbank in Rotterdam zes jaar cel geëist tegen de 70-jarige M. Y. wegens jarenlang seksueel misbruik van drie van zijn kleindochters.
De zusjes, nu 20, 17 en 12 jaar, waren vaak bij hun grootouders, omdat hun ouders werkten. Ze sliepen daar ook, vaak tussenin bij opa en oma. Op jonge leeftijd begon opa hen te betasten, toen ze wat ouder waren, verkrachtte hij hen. Volgens de meisjes moet hun oma ervan hebben geweten, omdat ze hen hoorde huilen.
Volgens justitie is er geen sprake van een misstap van opa, "gezien de hele lange periode en het veelvuldig misbruik van 1990 tot in 2004". Y. ontkende alles.
Twee kampen
De zaak heeft de in Rotterdam wonende familie in twee kampen verdeeld, constateerde Van Klaveren. Drie meisjes deden aangifte tegen Y. Hun moeder en een tante legden verklaringen af die de door de zusjes gedane aangiften onderschrijven. De tante zegt vroeger ook te zijn misbruikt door haar vader en twee van haar broers. In 1995 deed ze aangifte tegen haar broers. Ze zegt nu dat ze die aangifte destijds weer introk onder zware druk van de familie.
De zusjes hebben verklaard dat ook nichtjes en neefjes, die soms nog een luier droegen, door opa werden misbruikt. De overige familieleden ontkennen dit echter. "Een van de schoondochters zei: 'Als ik het niet zie, is het niet gebeurd", gaf officier van justitie Groen als voorbeeld. "Het gaat er in deze zaak om wie betrouwbaar is en wie niet. Maar ik zie echt geen enkel ander motief waarom deze meisjes hun opa zouden beschuldigen." "De aangeefsters hebben heel lang gezwegen uit angst voor de familie en om de familie niet ten schande te maken", aldus Groen.
Geheim adres
De meisjes zijn volgens haar voor het leven getekend door wat hun opa ze heeft aangedaan. "Je mag verwachten dat je juist bij familie veilig bent, maar dat bleek hier niet zo te zijn." Twee van de zusjes verblijven op een geheim adres, uit angst voor hun familie. Ze eisen elk tevens 5000 euro schadevergoeding. De rechtbank doet 9 augustus uitspraak.
Bron: Nu.nl
#4
Geschiedenis / Marokko als proeftuin voor Duits gifgas
24/07/2004 om 21:13:56
Marokko als proeftuin voor Duits gifgas
Jan Hoffenaar;
Jan Hoffenaar is als historicus verbonden aan de Sectie Militaire Geschiedenis van de Landmachtstaf
Giftgas gegen Abd el Krim.
Deutschland, Spanien und der Gaskrieg in Spanisch-Marokko 1922-1927
door Rudibert Kunz en Rolf-Dieter Muller
239 blz., geill., Rombach en Co 1990, f 45
ISBN 3 7930 0196 2
Op 17 juni 1925 werd het Protocol van Geneve plechtig ondertekend. Het (als eerste) gebruiken van chemische en bacteriologische wapens was daarmee verboden. Vertegenwoordigers van Spanje, Frankrijk en Duitsland zetten ook hun handtekening.
In de zomer van hetzelfde jaar 1925 bereikte de inzet van strijdgassen tegen de opstandige Rifkabylen in Marokko een hoogtepunt. Spanje en Frankrijk waren de daders.
Deze opzienbarende samenloop wordt beschreven door de televisie-redacteur Rudibert Kunz en de aan het militargeschichtliches Forschungsamt te Freiburg
verbonden historicus Rolf-Dieter Muller in Giftgas gegen Abd el Krim. Tot voor kort ging iedereen er vanuit dat de Italiaans-Abessijnse oorlog (1934-1936) het eerste militaire conflict was dat door gas werd beslist, en de oorlog tussen Iran en Irak, waarin het gebruik van strijdgassen door Irak
in de zomer van 1988 mede leidde tot een wapenstilstand, het tweede.
Kunz en Muller tonen in hun boek onomstotelijk aan dat de strijd in Marokko het eerste was en dat deze de Italianen als voorbeeld diende. De oorlog tegen de Rifkabylen, een van de weinige niet gearabiseerde Berbervolken, was bovendien de eerste oorlog waarin op grote schaal gifgasbommen vanuit de
lucht werden afgeworpen. In Marokko gebeurde datgene waar iedereen na de verschrikkelijke ervaringen met strijdgassen in de Eerste Wereldoorlog zo bang voor was.
De auteurs geven ons een kijkje in de weinig frisse keuken van de chemische wapenhandel en weten aannemelijk te maken dat de Duitse leveranties aan Irak (zij spreken nog over een 'begrundete Verdacht') en de hulp bij de bouw van
een strijdgasfabriek in Libie passen in een lange Duitse traditie.
PROTECTORAAT
Waarom werd er in Marokko een oorlog gevoerd, hoe verliep deze en op welke wijze was Duitsland daarbij betrokken? De noordelijke strook van het sultanaat Marokko was sinds 1912 een protectoraat van Spanje. De protector, die al enkele eeuwen een aantal enclaves op de Noordafrikaanse kust had,
slaagde er evenwel niet in het gebied daadwerkelijk te beheersen. Conventionele wapens en een numeriek overwicht bleken onvoldoende om de fanatieke, islamitische Rifkabylen in het onherbergzame terrein op de knieen
te krijgen.
Abd el Krim, een berber van de machtigste stam in de Rif, slaagde erin om een centraal geleide rebellie te organiseren. In 1921 behaalde hij zijn eerste en tegelijk ook zijn grootste overwinning bij Annual in het oosten van het protectoraat. De Spanjaarden leden daar de zwaarste en meest vernederende nederlaag uit hun koloniale geschiedenis. Zij waren vanaf dat
moment uit op wraak en bereid de bergvolken met alle middelen neer te slaan. Er moest een einde komen aan de serie Spaanse nederlagen in Noord-Afrika van de voorgaande twee decennia.
De opstand werd bovendien met argusogen gevolgd door de koloniale mogendheden. Het optreden van Abd el Krim, die in februari 1923 de islamitische Rifrepubliek uitriep, wakkerde het net ontstane islamitisch nationalisme aan en vormde een bedreiging voor de Europese koloniale machtspositie. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, zo mooi vastgelegd in
de veertien punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson, gold duidelijk niet voor niet-blanke volken.
Spanje zocht en vond al vanaf 1920 steun bij militairen van de Duitse Reichswehr. Dezen deden er alles aan om de vernederende bepalingen van het Verdrag van Versailles te ontduiken. Duitsland was onder andere alle bemoeienis op het gebied van strijdgassen ontzegd. Chemische wapens moesten
in Munsterlage-Breloh worden verzameld en vernietigd. In de praktijk werden zij echter zoveel mogelijk opgeslagen en voor een deel verkocht aan andere landen, zoals Spanje, Italie, Joegoslavie, Japan, China, Turkije, Roemenie, Zweden en Brazilie. De sleutelfiguren bij deze transacties waren professor
Fritz Haber, initiator van de Duitse strijdgasproduktie en in 1918 winnaar van de Nobelprijs voor de scheikunde, en dr. Hugo Stoltzenberg, die zowel wapenleverancier als gasstrategisch adviseur van de Reichswehr was.
De Duitsers leverden niet alleen diverse strijdgassen, maar stelden ook hun technologie ter beschikking aan de Spanjaarden. Onder hun leiding werden in Maranosa, een uur rijden ten zuiden van Madrid, en in Melilla aan de Marokkaanse kust gifgasfabrieken gebouwd. Daar werd een niet-giftig
tussenprodukt (Oxol), dat in weerwil van alle verboden in de chemiefabriek van Stoltzenberg te Hamburg werd geproduceerd, omgezet in het beruchte
mosterdgas, ook bekend als yperiet, Lost en Gelbkreuz.
Jan Hoffenaar;
Jan Hoffenaar is als historicus verbonden aan de Sectie Militaire Geschiedenis van de Landmachtstaf
Giftgas gegen Abd el Krim.
Deutschland, Spanien und der Gaskrieg in Spanisch-Marokko 1922-1927
door Rudibert Kunz en Rolf-Dieter Muller
239 blz., geill., Rombach en Co 1990, f 45
ISBN 3 7930 0196 2
Op 17 juni 1925 werd het Protocol van Geneve plechtig ondertekend. Het (als eerste) gebruiken van chemische en bacteriologische wapens was daarmee verboden. Vertegenwoordigers van Spanje, Frankrijk en Duitsland zetten ook hun handtekening.
In de zomer van hetzelfde jaar 1925 bereikte de inzet van strijdgassen tegen de opstandige Rifkabylen in Marokko een hoogtepunt. Spanje en Frankrijk waren de daders.
Deze opzienbarende samenloop wordt beschreven door de televisie-redacteur Rudibert Kunz en de aan het militargeschichtliches Forschungsamt te Freiburg
verbonden historicus Rolf-Dieter Muller in Giftgas gegen Abd el Krim. Tot voor kort ging iedereen er vanuit dat de Italiaans-Abessijnse oorlog (1934-1936) het eerste militaire conflict was dat door gas werd beslist, en de oorlog tussen Iran en Irak, waarin het gebruik van strijdgassen door Irak
in de zomer van 1988 mede leidde tot een wapenstilstand, het tweede.
Kunz en Muller tonen in hun boek onomstotelijk aan dat de strijd in Marokko het eerste was en dat deze de Italianen als voorbeeld diende. De oorlog tegen de Rifkabylen, een van de weinige niet gearabiseerde Berbervolken, was bovendien de eerste oorlog waarin op grote schaal gifgasbommen vanuit de
lucht werden afgeworpen. In Marokko gebeurde datgene waar iedereen na de verschrikkelijke ervaringen met strijdgassen in de Eerste Wereldoorlog zo bang voor was.
De auteurs geven ons een kijkje in de weinig frisse keuken van de chemische wapenhandel en weten aannemelijk te maken dat de Duitse leveranties aan Irak (zij spreken nog over een 'begrundete Verdacht') en de hulp bij de bouw van
een strijdgasfabriek in Libie passen in een lange Duitse traditie.
PROTECTORAAT
Waarom werd er in Marokko een oorlog gevoerd, hoe verliep deze en op welke wijze was Duitsland daarbij betrokken? De noordelijke strook van het sultanaat Marokko was sinds 1912 een protectoraat van Spanje. De protector, die al enkele eeuwen een aantal enclaves op de Noordafrikaanse kust had,
slaagde er evenwel niet in het gebied daadwerkelijk te beheersen. Conventionele wapens en een numeriek overwicht bleken onvoldoende om de fanatieke, islamitische Rifkabylen in het onherbergzame terrein op de knieen
te krijgen.
Abd el Krim, een berber van de machtigste stam in de Rif, slaagde erin om een centraal geleide rebellie te organiseren. In 1921 behaalde hij zijn eerste en tegelijk ook zijn grootste overwinning bij Annual in het oosten van het protectoraat. De Spanjaarden leden daar de zwaarste en meest vernederende nederlaag uit hun koloniale geschiedenis. Zij waren vanaf dat
moment uit op wraak en bereid de bergvolken met alle middelen neer te slaan. Er moest een einde komen aan de serie Spaanse nederlagen in Noord-Afrika van de voorgaande twee decennia.
De opstand werd bovendien met argusogen gevolgd door de koloniale mogendheden. Het optreden van Abd el Krim, die in februari 1923 de islamitische Rifrepubliek uitriep, wakkerde het net ontstane islamitisch nationalisme aan en vormde een bedreiging voor de Europese koloniale machtspositie. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, zo mooi vastgelegd in
de veertien punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson, gold duidelijk niet voor niet-blanke volken.
Spanje zocht en vond al vanaf 1920 steun bij militairen van de Duitse Reichswehr. Dezen deden er alles aan om de vernederende bepalingen van het Verdrag van Versailles te ontduiken. Duitsland was onder andere alle bemoeienis op het gebied van strijdgassen ontzegd. Chemische wapens moesten
in Munsterlage-Breloh worden verzameld en vernietigd. In de praktijk werden zij echter zoveel mogelijk opgeslagen en voor een deel verkocht aan andere landen, zoals Spanje, Italie, Joegoslavie, Japan, China, Turkije, Roemenie, Zweden en Brazilie. De sleutelfiguren bij deze transacties waren professor
Fritz Haber, initiator van de Duitse strijdgasproduktie en in 1918 winnaar van de Nobelprijs voor de scheikunde, en dr. Hugo Stoltzenberg, die zowel wapenleverancier als gasstrategisch adviseur van de Reichswehr was.
De Duitsers leverden niet alleen diverse strijdgassen, maar stelden ook hun technologie ter beschikking aan de Spanjaarden. Onder hun leiding werden in Maranosa, een uur rijden ten zuiden van Madrid, en in Melilla aan de Marokkaanse kust gifgasfabrieken gebouwd. Daar werd een niet-giftig
tussenprodukt (Oxol), dat in weerwil van alle verboden in de chemiefabriek van Stoltzenberg te Hamburg werd geproduceerd, omgezet in het beruchte
mosterdgas, ook bekend als yperiet, Lost en Gelbkreuz.
#5
Taal / Grammatica en basiswoordenlijst Tarifit
15/03/2004 om 03:53:12
Dankzij El Aissati is er alvast een basiswoordenlijst en grammaticaregels voor ons allen.
Zie //www.adrar.nl
Basiswoordenlijst
Overzicht grammatica
Zie //www.adrar.nl
Basiswoordenlijst
Overzicht grammatica
#6
Taal / Info Imazighen (bron:Wikipedia NL)
17/04/2004 om 19:05:05
Tamazight
Tamazight (of Berbers, zoals buitenstaanders het politiek incorrect veelal noemen) is een groep talen -of dialecten- uit Noord-Afrika.Het is de tweede taal in Noord-Afrika .Het wordt gesproken van de Canarische Eilanden tot Siwa in Egypte en van de Middellandse Zee tot Niger, maar vooral in Marokko(meer dan de helft van de bevolking) en Algerije(omstreeks een derde)en Lybië (omstreeks een vijfde).
Taalfamilie
Tamazight wordt Hamitisch en Semitisch en soms Jefithisch genoemd. Om ideologische redenen -waarschijlijk- wordt Tamazight als oud-Arabisch beschouwd, want de Arabisten bestrijden dat de Imazighen de oude Arabieren zijn die uit Jemen immigreerden (de Imazighen zijn de Arabieren van Aribia). Vanuit dat oog punt is er aantal boeken geschreven waarin bestreden wordt dat de woordenschat van Tamazight "verbasterd Arabisch" is.
Volgens Ibn Khaldoen zijn de Imazighen afstammelingen van Amazigh, de zoon van Canon en het kleinkind van Cham, wat naar Hamitische taal verwijst. Maar dat lijkt niet te accepteren, zelfs niet uit de godsdienstige invalshoeken, want Amazigh betekent 'vrije mens', terwijl de afstammelingen van Canon slaven moeten zijn volgens de godsdienstige invalshoek.
Volgens Karl Prasse is Tamazight geen oud-Arabisch omdat Tamazight -eventueel - veel ouder dan Arabisch is, en hoewel een Tamazight dialecttalig en Arabischtalig kan denken is de gedachte dat er gemeenschappelijke woordenschat tussen Arabisch en Tamazight is gewoon een vergissing. Volgens Karl Prasse zijn er alleen driehonderd woorden die er in Tamazight en de Semitische talen te vinden zijn.
Dit begrip: "Hamito-semitisch" is door M. Cohin geadopteerd in het begin van de twintigste eeuw. Maar deze term was niet helemaal geaccepteerd om de volgende redenen:
"Hamito-Semitisch" verwijst naar Sem en Cham, en die twee zijn zoons van Noah, die 950 jaar leefde, en volgens die mythafysiek is de mensheid afstammeling van Sem, Cham en Jefith, en dat is geen wetenschappelijke grond om de talen te onderzoeken.
Hamito-Semitisch verwijst naar gelijktijdigheid van de Semitische talen en de Hamitische talen, terwijl de Semitische talen in het eind van de aftakkingen van deze groep: Hamito-Semitisch (afrazische talen) zijn.
Om deze verwarring te vermijden kwam Jozef Grinirk met de term :"afro-aziatisch" gezien dat de Hamito-Semitische talen puur Afrikaanse talen bevat zolas de Omotische talen. Afro-Aziatische talen -waartoe de Omotische ,Kosjtische , Tsjadische ,Imazighische en de Semitische talen horen- wordt later als Afrazische (afrasienne in het Frans) talen bekend na het boek van een Russische filoloog: "Afrazische talen " in 1988.
Volgens een Amerikaanse onderzoeker uit de universiteit Stanford zijn er vier grote moedertalen voor meer dan 730 talen in Afrika. Volgens hem zijn de Afro-Aziatische talen één van de vierde talen. En hij kon ze in de streek van Ethiopië situeren. Daarna verspreiden die talen zich in Azië en Noord-Afrika.
Tamazight (of Berbers, zoals buitenstaanders het politiek incorrect veelal noemen) is een groep talen -of dialecten- uit Noord-Afrika.Het is de tweede taal in Noord-Afrika .Het wordt gesproken van de Canarische Eilanden tot Siwa in Egypte en van de Middellandse Zee tot Niger, maar vooral in Marokko(meer dan de helft van de bevolking) en Algerije(omstreeks een derde)en Lybië (omstreeks een vijfde).
Taalfamilie
Tamazight wordt Hamitisch en Semitisch en soms Jefithisch genoemd. Om ideologische redenen -waarschijlijk- wordt Tamazight als oud-Arabisch beschouwd, want de Arabisten bestrijden dat de Imazighen de oude Arabieren zijn die uit Jemen immigreerden (de Imazighen zijn de Arabieren van Aribia). Vanuit dat oog punt is er aantal boeken geschreven waarin bestreden wordt dat de woordenschat van Tamazight "verbasterd Arabisch" is.
Volgens Ibn Khaldoen zijn de Imazighen afstammelingen van Amazigh, de zoon van Canon en het kleinkind van Cham, wat naar Hamitische taal verwijst. Maar dat lijkt niet te accepteren, zelfs niet uit de godsdienstige invalshoeken, want Amazigh betekent 'vrije mens', terwijl de afstammelingen van Canon slaven moeten zijn volgens de godsdienstige invalshoek.
Volgens Karl Prasse is Tamazight geen oud-Arabisch omdat Tamazight -eventueel - veel ouder dan Arabisch is, en hoewel een Tamazight dialecttalig en Arabischtalig kan denken is de gedachte dat er gemeenschappelijke woordenschat tussen Arabisch en Tamazight is gewoon een vergissing. Volgens Karl Prasse zijn er alleen driehonderd woorden die er in Tamazight en de Semitische talen te vinden zijn.
Dit begrip: "Hamito-semitisch" is door M. Cohin geadopteerd in het begin van de twintigste eeuw. Maar deze term was niet helemaal geaccepteerd om de volgende redenen:
"Hamito-Semitisch" verwijst naar Sem en Cham, en die twee zijn zoons van Noah, die 950 jaar leefde, en volgens die mythafysiek is de mensheid afstammeling van Sem, Cham en Jefith, en dat is geen wetenschappelijke grond om de talen te onderzoeken.
Hamito-Semitisch verwijst naar gelijktijdigheid van de Semitische talen en de Hamitische talen, terwijl de Semitische talen in het eind van de aftakkingen van deze groep: Hamito-Semitisch (afrazische talen) zijn.
Om deze verwarring te vermijden kwam Jozef Grinirk met de term :"afro-aziatisch" gezien dat de Hamito-Semitische talen puur Afrikaanse talen bevat zolas de Omotische talen. Afro-Aziatische talen -waartoe de Omotische ,Kosjtische , Tsjadische ,Imazighische en de Semitische talen horen- wordt later als Afrazische (afrasienne in het Frans) talen bekend na het boek van een Russische filoloog: "Afrazische talen " in 1988.
Volgens een Amerikaanse onderzoeker uit de universiteit Stanford zijn er vier grote moedertalen voor meer dan 730 talen in Afrika. Volgens hem zijn de Afro-Aziatische talen één van de vierde talen. En hij kon ze in de streek van Ethiopië situeren. Daarna verspreiden die talen zich in Azië en Noord-Afrika.
#7
Taal / Boeken in het Tamazight
23/05/2004 om 16:24:55
Azul,
Wie heeft er weleens boeken in het Tamazight gelezen?
Wat is de titel van het boek en wie is de auteur?
En wat vond je van het boek?
Tannemirt.
Wie heeft er weleens boeken in het Tamazight gelezen?
Wat is de titel van het boek en wie is de auteur?
En wat vond je van het boek?
Tannemirt.
#8
Taal / Vertaal het volgende naar het Nederlands?
26/05/2004 om 19:34:40
Azul,
Ik begin maar gelijk.
Tuffuth.
Asfarnen.
Tsadjest.
Ik begin maar gelijk.
Tuffuth.
Asfarnen.
Tsadjest.
#9
Politiek / Dubbele nationaliteit
22/05/2004 om 19:31:53
Dubbele nationaliteit
Het Nederlandse kabinet wil af van het dubbele paspoort voor derde generatie - allochtonen.
Volgens Nederland kan de dubbele nationaliteit, die met name Turken en Marokkanen hebben, de integratie van deze groep tegenwerken.
Tot nu toe zorgt een of andere wet in Marokko ervoor dat de Marokkaan geen afstand kan nemen van zijn Marokkaanse nationaliteit, maar Nederland wil dit met Marokko gaan bespreken en tot een oplossing komen, zodat ook de Marokkanen straks of alleen de Nederlandse of alleen de Marokkaanse nationaliteit in combinatie met een verblijfsvergunning voor onbepaalde of bepaalde tijd zullen hebben.
Stel, Nederland voert bovenstaande echt door; zou je dan handelen zoals de stelling?
De stelling is:
Ik leef in Nederland en dus kies ik voor de Nederlandse nationaliteit.
Het Nederlandse kabinet wil af van het dubbele paspoort voor derde generatie - allochtonen.
Volgens Nederland kan de dubbele nationaliteit, die met name Turken en Marokkanen hebben, de integratie van deze groep tegenwerken.
Tot nu toe zorgt een of andere wet in Marokko ervoor dat de Marokkaan geen afstand kan nemen van zijn Marokkaanse nationaliteit, maar Nederland wil dit met Marokko gaan bespreken en tot een oplossing komen, zodat ook de Marokkanen straks of alleen de Nederlandse of alleen de Marokkaanse nationaliteit in combinatie met een verblijfsvergunning voor onbepaalde of bepaalde tijd zullen hebben.
Stel, Nederland voert bovenstaande echt door; zou je dan handelen zoals de stelling?
De stelling is:
Ik leef in Nederland en dus kies ik voor de Nederlandse nationaliteit.
Pagina's1