Amazigh.nl

Het relaas van iemand in Marrakech...

http://www.amazighworld.org/human_rights/morocco/index_show.php?Id=943

http://www.amazighworld.org/human_rights/morocco/index_show.php?Id=945

CMA delegatie op bezoek bij Khadaffi:

Zie: http://www.tawalt.com/letter_display.cfm?lg=_TZ&ID=3536

Kan er iemand hier een (summiere) vertaling van maken?

Azul,

Hieronder een stukje (in het Frans) uit de krant Azetta Amazigh.

Tihia, geboren op 25 november j.l., mag geen Tihia heten omdat deze naam niet op de lijst van (een zekere) Driss voorkomt, en dus verboden is.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Interdiction des prenoms Amazighs
Les autorités interdisent un prénom Amazigh Tihia


Les autorités marocaines à la capitale Rabat viennent d'interdire un
prénom Amazigh Tihia, que des parents amazighs ont voulu donner à leur
petite fille née le mardi 25 novembre 2005 à Rabat. Dans ce pays il y a
une loi qui interdit les parents de donner à leur nouveaux nés des
prénoms qui ne sont pas arabes. Cette loi faite par le tortionnaire ex-
ministre de l'intérieur Driss Basri pendant le règne de Hassan II, est
encore maintenue sous le nouveau règne de Mohamed VI par l'ex
gouvernement de gauche socialiste panarabiste de Mr Youssoufi et
l'actuel gouvernement de Mr Jettou. Les parents de la fille veulent
aller jusqu'au bout de la justice marocaine. La réhabilitation de
l'identité Amazigh est apparemment uniquement au sein de l'institut
royale de la culture Amazigh et non pas dans le pays, comme décrit dans
le discours d'Ajdir et la déclaration du 1 er ministre.

Source : Azetta Amazigh

Daar staat de Minaret

Als ik schrijf dat Marokkanen in de mode zijn, is dat geen nieuws. Maar als het al zover is dat de nieuwste Van Dale het woordje ‘kut-Marokkaan’ opneemt, omdat het ‘veelvuldig terugkeert in het alledaags taalgebruik’ (wat een zonderling argument is voor een lexicon van dit statuur en een bedenkelijke eer voor een junkiekutjesverslaafde ex-wethouder) is het misschien tijd om de laatste marokaan-consternatie nader onder de loep te nemen.

U heeft vast vernomen van een jonge Marokkaans-Arabische columniste (deze etnische toevoeging ben ik niet dol op, maar vereist voor dit betoog) die in de NRC-spotlights belandde nadat ze de dapperheid opbracht Marokkaanse Berbers[1] te betitelen als ‘stinkberbers’, ‘berggeiten’ en nog zo wat fraais. Vervolgens werd ze alom bekend toen Berbers boos werden en haar begonnen te treiteren. Tot slot verwierf ze wereldfaam toen ze te kennen gaf die treiterijen niet meer leuk te vinden en dientengevolge te stoppen met haar column. Toen voltrok zich de voorspelbare klucht met zijn bekende narren: Verdonk op de proppen, Hirsi Ali die moord en brand kakelt, een foeterende Herman Philipse, een schuimbekkende Elsbeth Etty: islamitische vrouwentirannie!

Tja. Godlof bestaan er in dit land ook nog mensen met gezond verstand. Mensen die (nog) geen last hebben van het syndroom dat ik noem: ‘de muezzin horen oproepen, maar niet weten waar de minaret staat.’ Mensen die direct inzagen dat dit relletje evenveel van doen had met vrouwenonderdrukking als een koe met een waterpijp. En dat inderdaad (zoals ik eerder in NRC opmerkte) wanneer Hasna (voornaam van de columniste) geen Hasna maar Hasni (de mannelijke variant) had geheten, exact dezelfde trammelant was ontstaan. Want wat kwam hier precies aan het licht? Niets anders dan een puberale uitwas van de eeuwenlange vete tussen twee Marokkaanse subvolkeren: Berbers versus Arabieren.

Het is waar dat dit relletje (die gek genoeg niet oversloeg naar andere kranten) wat losse opiniestukjes uitlokte, maar substantiële aandacht voor dit etnisch antagonisme (middels bijv. een groot tv-debat of doorwrocht politiek-historische overzichtsessays) ontbreekt vooralsnog. En dat is toch opvallend voor een land dat dol is op alles wat riekt naar Marokkaans.

Niettemin had men, wie zijn smaakpapillen wilde gebruiken, al eerder iets van deze interetnische vijandschap kunnen proeven. Herinnert u zich nog Dyab Abou Jahjah - de Belgische Libanees die in korte tijd het multicultureel landschap op z’n kop zette? Toen hij met zijn AEL (Arabisch-Europese Liga) eind 2002 een sensationele opgang maakte, begon het danig heet te worden, niet alleen in de Benelux, maar vooral ook onder de Berbervoetjes. Toen hij in maart 2003 zijn poldercampagne in Utrecht startte en aldaar in alle vroegte een meute Berbers strijdlustig hun opwachting maakte met vlaggen, folders en spandoeken met daarop gekalkt ‘Neenee tegen Jahjah!!’, was het hek van de dam. Er werd vuur gespuwd op de Berbersites en Abou Jahjah werd uitgemaakt voor rotte vis â€" zonder trouwens zijn politiek program goed te begrijpen, maar dat terzijde. Zijn Arabische afkomst en arabisme was voldoende om het Berberbloed te doen koken. Op een van hun websites, Amazigh.nl, stond een alleszeggende spotprent. Vijf snoezige kuikentjes in een vogelnestje steken het hoofd uit hun ei. Uit het zesde ei, waarop AEL staat geschreven, kruipt een grote, dreigende slang: ‘goedemorgen broertjes’, sist hij.

Vanwaar deze argwaan? Waar stoelt de aversie, of zeg maar gerust haat tussen Berbers en Arabieren precies op?

Het antwoord schuilt in de wereld van lang geleden. Een kleine duik in de geschiedenis van de Imazighen (zoals Berbers zichzelf liever noemen en ‘Tamazight’ hun taal; Amazigh betekent ‘vrije mens’ terwijl Berber teveel verwant is met ‘barbaar’) verschaft enige inzicht.

Nota bene: volgens sommigen, waaronder schrijver en milieumeneer Fouad Laroui (NRC Handelsblad, 15 oktober jl.) is dit conflict een ‘nepconflict’. Wie gewag zou maken van een tegenstelling ontbeert ‘historisch besef ’ en heeft ‘nooit een geschiedenisboek ingekeken’.

Even de ogen uitwrijven. Gelukkig weten we dat fictiehandelaren, en vooral de idealistische onder hen, fictie en werkelijkheid graag mixen. Maar laat deze welingelichte milieumeneer voor eenmaal het hoofd onder de kraan houden en het hiernavolgende aandachtig lezen.

Toen ze in 146 v.Chr. Carthago hadden verwoest, kregen de Romeinen bijzondere belangstelling voor Noord-Afrika. Dit vooral vanwege de geweldige vruchtbaarheid in dat gebied. Er werden enorme hoeveelheden olijfolie, hout, huiden, en graan, héél veel graan, uitgevoerd. Dit leverde Tamazgha (Noord-Afrika) de titel ‘de graanschuur van Rome’ op. Onder bescherming van Rome ontstond een bloeiende beschaving van kunst en wetenschap.

Maar ondanks de verdragen die Rome met enkele inheemse vorsten sloot, viel de kolonisatie van de kustvlakten en het binnenland vies tegen, vooral vanwege het stugge verzet van veel Berberstammen.

In de 5e eeuw, toen het Westromeinse rijk was verzwakt, staken tachtigduizend uit Spanje verdreven Vandalen, onder leiding van hun koning Geiserik (428-477v.Chr.) over naar Noord-Afrika. Ze verjoegen de Romeinen en ondernamen plundertochten door het gehele land. De inheemse Berberbewoners, die ‘Libiërs’[2] werden genoemd, werden óf verbannen óf gedood óf tot slaaf gevangen genomen.

Op hun beurt werden de Vandalen in de 6e eeuw verdreven door de Byzantijnse veldheer Belisarius, die de glorie van het oude Romeinse rijk wilde herstellen. Ook ditmaal boden de Berbers onverbiddelijke tegenstand, met alle bloedige gevolgen van dien.

Een eeuw later zou het bloedvergieten een nieuwe ronde ingaan, want toen kwamen de Arabieren met hun superieure vloot.

De eerste invasies (de Hilalische en de Maqilische invasie) waren uiterst bloedig en stuiten op hevig verzet aan de kant van de Berbers. De Berbermannen werden met het zwaard op de keel gedwongen om te dienen in het op expansie beluste Arabische leger, en de Berbervrouwen, uiterst gewild vanwege hun delicate schoonheid, werden gebruikt als handelswaar voor de geile rijke Arabieren in het Midden-Oosten. Terwijl Egypte in drie jaar, Perzië in vier jaar en Syrië in zes jaar tijd ingelijfd werden door het overweldigende moslimlegioen, zou de volledige inlijving van de Berbers meer dan een halve eeuw in beslag nemen. Van een vrijwillige en vreedzame verbreiding van de islam onder de Berbers, zoals sommigen debiteren, was dus geenszins sprake. De Arabieren beschouwden, arrogant genoeg, zichzelf als het uitverkoren volk, als het volk Gods, dat de waarheid en wijsheid in pacht had. Dit zette bij de Berbers veel kwaad bloed. En niet alleen bij het gewone volk, ook de geletterden onder hen koesterden een toenemende vijandschap tegenover de Arabieren. Zo was er rond de 9e eeuw een intellectuele verzetsbeweging actief, de Shoubiya genaamd. In schrift en in publieke debatten verzette ze zich fel tegen de arrogantie en superioriteitsgevoelens van Arabieren. Van een van de Shoubiya-voorlieden, die in een hevig twistgesprek was gewikkeld geraakt met een Arabische gezagvoerder die de uitverkorenheid verdedigde door te stellen dat God niet voor niets de profeet uit hún volk had gekozen, is de uitspraak bekend: ‘het is helemaal niet zo bijzonder dat de Profeet uit jullie midden komt, ten slotte wordt goud tussen het zooi gewonnen.’

Azul,

Nog een verhaal dat veel meer aandacht verdient in de media.

Klik op onderstaande link om te stemmen op dit verhaal.

http://www.llink.nl/Verhaal.278.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=557&tx_ttnews[backPid]=275&cHash=ecee877d0f

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ruim anderhalf jaar na de zware aardbeving van 2004 in de regio Al Hoceima in Noord-Marokko leven nog honderden gezinnen onder erbarmelijke omstandigheden. Een van de zwaarst getroffen dorpen in de Riffijnse hooglanden is Tamassint. Ruim 1900 leven er in tenten en voelen zich in de steek gelaten door de centrale overheid.

Vrijwel niets van het geld dat door de internationale gemeenschap beschikbaar is gesteld voor de wederopbouw van het getroffen gebied is in Tamassint terecht gekomen. Op 19 mei van dit jaar is er door verschillende lokale Berber-verenigingen en de landelijke mensenrechtenorganisatie AMDH een vreedzame demonstratie georganiseerd tegen het beleid van de Marokkaanse overheid ten opzichte van de wederopbouw. Deze massademonstratie is door het Marokkaanse leger en politie met helikopters, traangas en rubber kogels, gewelddadig in de kiem gesmoord. Honderden demonstranten raakten hierbij gewond en een groot aantal activisten werd gevangengezet.

Vanavond (vrijdag 4 november) op Radio 1 tussen 20:00 uur en 21:00 uur in het programma "LLiNKE Soep" aandacht voor het vergeten verhaal van de Imazighen.