-menu

Toon bijdragen

Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.

Toon bijdragen-menu

Topics - The_Rep0rter

#1
Literatuur / Deleted
18/01/2018 om 23:19:00
Dit bericht wacht op goedkeuring van een moderator.
Deleted
#2
Zie: http://web.archive.org/web/20070207033952/http://www.mincom.gov.ma/english/generalities/history/history.html

Wa salaam
#3
Asalaamu 3alaykum,

Weet iemand waar dit boek te koop is in het Arabisch?

Wa salaam
#4
De eerste editie van de Koran vertaald in het Tamazight, is onlangs gepubliceerd in de Saoedische stad Medina. De vertaling nam twee jaar in beslag.

Islamitische geleerden en Amazigh experts uit de Maghreb hielpen bij de vertaling. Volgens Achourouk werd de vertaling meermaals herzien, zodat het gebruikte Tamazight begrijpelijk zou zijn voor alle Imazighen uit de Maghreb.

De vertaalde Koran kreeg veel kritiek van Imazighen uit Algerije, die ervoor vrezen dat de vertaling door het Saoedische wahabisme is geïnspireerd.

In 1999 was in Marokko een eerste vertaling van de Koran in het Tamazight gemaakt. Deze werd vrij snel van de markt gehaald, nadat The Economist schreef dat het een bedreiging vormde voor het Arabisme van Marokko en de monarchie.

Bron: http://www.bladna.nl/amazigh-koran,05599.html


Extraatje - leer Tamazight op jouw Apple product:


https://itunes.apple.com/nl/app/utalk-hd-berber-tamazight/id327794688?mt=8

Wa salaam
#5
Poëzie / Islamitische Bronnen
11/03/2013 om 08:15:26
Genomen van: http://shi3r.maghribee.com/view.php?id=1

Audio: http://youtu.be/ghGE30CHrro

________________________

Bij onenigheid keren we terug

Naar Allaah en zijn Boodschapper salAllaahu 3alayhi wa salam - vlug



De Profeet salAllaahu 3alayhi wa salam legt de Koran uit

Dat is voor degene met een verstand een leidende buit



De afwijkers van het Bevel van Allaah worden gewaarschuwd

Tegen fitna of straf, wat iedereen verafschuwt



De Profeet salAllaahu 3alayhi wa salam heeft de Koran gekregen

Maar wat erop lijkt heeft hij ook verkregen



Vrees dus Allaah door te luisteren en te gehoorzamen

Zelfs wanneer een Ethiopische dienaar je beveelt moet je schamen



Houdt vast aan de Sunnah en de Sunnah van de Rechtgeleide Kaliefen

Bijt eraan vast met jullie kiezen naar believen



Pas op voor nieuwlichterij waar het ook vandaan komt

Want het is niets anders dan dwaling en maakt de zaken veel te bont



Dit bevat een verduidelijking voor het bewijs van de Sunnah

Dus neem van de Sunnah zoals van de Edele Koran, de Spraak van Allaah



De Sunnah bevind zich op de 2e gradatie na de Edele Koran

Dit is omdat de Profeet salAllaahu 3alayhi wa salam de verduidelijking is toevertrouwt van de Edele Koran



De Dhikra is tot de Profeet salAllaahu 3alayhi wa salam neergezonden

Om het de mensen te verduidelijken opdat ze zullen nadenken - ongeschonden



Dus de Sunnah verduidelijkt de Edele Koran

Er is echter geen verduidelijking van het gebed in de Edele Koran



Zoals het aantal gebedseenheden en wat erin gezegd wordt

Wat in de staande positie gezegd wordt en in de buiging en in de nederwerping zonder tekort



In de Sunnah staat het allemaal

De Profeet salAllaahu 3alayhi wa salam zei bidt zoals hoe jullie mij hebben zien bidden dus wees loyaal



Dit geldt ook voor de Zakaat, de armenbelasting

Allaah beveelt beknopt in de Edele Koran tot de Zakaat zonder aantasting



Zonder de hoeveelheid te verduidelijken

Of de soorten goederen waarover het verplicht is te bekijken



Degene die dit heeft verduidelijkt is de Boodschapper van Allaah salAllaahu 3alayhi wa salam in zijn Sunnah

Evenzo het vasten in zijn Sunnah

Evenzo de bedevaart in zijn Sunnah

Evenzo de overige aanbiddingen in zijn Sunnah



Daarover zijn uiteenzettingen gekomen van de Profeet salAllaahu 3alayhi wa salam

Dit is de Madhab van Ahlu Sunnah wal Jamaa3ah zonder gedram



Zij bewijzen met de Sunnah zoals met de Edele Koran dat gaat

Waarbij op de eerste gradatie de Edele Koran staat



Vervolgens komt de Sunnah eraan

Opgevolgt door de Idjmaa3 gedaan

Daarna wordt er naar de Qiyaas gegaan

Dan de overgebleven fundamenten die zich in de boeken van fundamenten bevinden en blijven staan



Er zijn echter groepen van dwaling die geen Sunnah nodig hebben

Zoals de Khawaarij en zij die hun pad volgen en daarin deelhebben



En in deze tijd kennen wij ook de Koranieten

Zij denken op de Koran te kunnen bouwen zonder de Sunnah erbij te gieten



Echter Allaah zegt dat wat de Boodschapper ook geeft, neemt het dan en wat hij verbied, onthoud daarvan [al-Hashr:7]

Wie moet dan diegene wel niet zijn die niet van de Boodschapper neemt anders dan een charlatan



Zij nemen niet van de Koran want Allaah de Verhevene zegt: Hij leert jullie het Boek en de Wijsheid [al-Jumu3ah:2]

Het Boek is de Koran en de Wijsheid is de Sunnah geheid



Allaah zegt dat wie de Boodschapper gehoorzaamt, die heeft Allaah gehoorzaamt. [al-Nisaa-i:80]

Dus als jij je nu nog niet schaamt?



Evenzo de Mu3tazilah die verschil maken tussen Koran en Sunnah zo stern als een beer

Zeggende dat van de Mutawaatir genomen moet worden maar niet van de Aahad in zaken van geloofsleer



Zij maken geen gebruik van de Sunnah die Sahih is in de geloofsleer wanneer het Aahad is

Zij bouwen op principes middels het verstand of wat nog erger is



Het gebruiken van de Sunnah behoort tot de fundamenten van Ahl al-Sunnah wal Jamaa3ah

En het verwerpen van de Sunnah in zijn geheel of een deel ervan, behoort tot de fundamenten van de nieuwlichters en afdwalers en de afwijkers van de waarheid of terwijl ahlul bid3ah



Er bestaat wat men noemt de rationalisten

En zij zijn een deel van de Mu3tazilisten



Dit in zo'n mate dat ze Ahadith uit Sahih al-Bukhari in twijfel trekken

Omdat het hun verstand en bedenksels weigert die diepgaand na te checken



En ze worden rationalisten genoemd omdat ze het verstand voor de authentieke Sunnah plaatsen

De authentieke Sunnah is echter onfeilbaar en niet achter het verstand te verplaatsen



Wat betreft hun verstand, die is schuldig en kortzichtig

Dus wees hiervoor gewaarschuwd en wees voorzichtig




Samengesteld op basis van het werk "al-Isbaa7u fi Bayaani Manhaji al-Salafi fi al-Tarbiyati wal Islaa7i", pag. 25-29, (al-Qaa3idatu al-Thaalithatu) door Sh. Saali7 bin Fawzaan al-Fawzaan en Sh. 3Abdullah bin Saali7 al-3Ubaylaan.


#6
Handige tips / New Facebook Group "Waryaghar"
16/06/2012 om 20:56:40
Asalaamu 'alaykum,

This group is to share thoughts, ideas and history specifically related to the Aith Waryaghar.

What are our roots, who are we and where do we come from.

Lets make this a source of information to us all. Note that this group is a -men only- group.

Thank you.

Wa salaam

Group link: http://www.facebook.com/groups/374182372637183/
#7
Asalaamu 'alaykum,

Hierbij de presentatie van ondersteunend lesmateriaal tezamen met de audio's waarin de hoofdstukken worden behandeld t/m boek 4.

Voor meer informatie, volg de volgende link:

http://maghribee.com/arabisch.html

Djazzaakum Allaahu gairan

Wa salaam
#8
Salam 'alaykum,

Weet iemand waar je een Inburgeringscursus en Nederlandse taal in (de buurt van) Tamasint kunt volgen?

Wa salam
#9
De nieuwe Marokkaanse low-cost carrier Air Arabia Maroc opent op 3 augustus 2009 een nieuwe route naar Amsterdam.

De maatschappij begint met drie vluchten per week tussen Mohamed V International Airport in Casablanca en Schiphol Airport in Nederland. Drie weken later wordt daar nog een vierde vlucht aan toegevoegd, aldus telegraaf.nl.

Een nieuwe Airbus A320 in de belettering en kleuren van Air Arabia Maroc. De Arabische prijsvechter heeft voor haar Marokkaanse dochter intussen bij de Franse vliegtuigbouwer nog een aantal nieuwe toestellen besteld.
Air Arabia vliegt de eerste drie weken na de start van de Nederlandse route op maandag, donderdag en zaterdag naar Amsterdam. Vertrek vanaf Casablanca is om 17h10 en aankomst in Amsterdam om 21h30. Vluchten vanaf Amsterdam vertrekken om 22h00 en komen om 00h25 in Casablanca aan.

Uitbreiding
Vanaf 24 augustus wordt vervolgens de dinsdagvlucht toegevoegd, waarmee de frequentie van Air Arabia (Maroc) tussen Casablanca en Amsterdam dus wordt verhoogd naar vier vluchten per week.

Achtste stad
Adel Ali, group CEO van Air Arabia (Maroc) is trots op de opening van de nieuwe route: �In ons groeiende netwerk is Amsterdam nu al de achtste stad. Wij zijn blij met onze nieuwe dienst naar Amsterdam, centrum van handel, commercie en toerisme in Nederland, alsmede thuisland van �s werelds oudste effectenbeurs.

Thuisland
Adel Ali heeft er bovendien veel vertrouwen in, �dat de nieuwe route de grote Marokkaanse gemeenschap in Nederland een kwalitatief voordelige mogelijkheid biedt om hun thuisland vaker te bezoeken.�

Air Arabia Group
Air Arabia Maroc is onderdeel van de Air Arabia Group en is op 29 april 2009 met haar diensten begonnen. De luchtvaartmaatschappij biedt nu al directe vluchten van haar thuisbasis Casablanca naar Londen, Marseille, Brussel, Parijs, Lyon, Milaan en Barcelona.

Gloednieuwe vloot
De vloot van Air Arabia Maroc bestaat uit gloednieuwe Airbus A320 toestellen. Met een stoelruimte van 31 inch (iets meer dan 78 cm) wordt passagiers volgens de maatschappij de beste economy class configuratie in de markt geboden, evenals een bagage inclusief beleid.
�De maatschappij biedt haar klanten comfortabel, betrouwbaar en kwalitatief voordelig luchtvervoer van en naar de Marokkaanse stad Casablanca�, zo laat zij in haar persbericht weten. Vluchtschema en promotietarieven zijn beschikbaar op de website van Air Arabia Maroc.


http://www.airarabia.com/
#11
Wie zich op een beginpunt bevind, kijkt niet terug; en wie trots is op zijn tijd, wil doorgaan met klimmen. Maar wanneer men het gevoel heeft dat de wereld ouder wordt omdat een sociale orde stervende is, begint de nietigheid van het menselijk handelen door te slaan. Het perspectief van de toekomst raakt buiten zicht. Wie zich het begin herinnert en de opkomst van zijn gemeenschap en persoonlijk aangegrepen wordt door zijn neergang, welke hij met zijn eigen ogen ziet en geen hoop meer heeft voor de toekomst, zal naar het verleden kijken, voor een nieuw begin.

'Asabiyah

'Asabiyah komt van de stam 'asaba en betekent: het verbinden. 'Asabiyah betekent: de natuur van de groep, solidariteit, groepsgevoel, partijgeest.

Vanuit de Djahiliyah (pre-islamitische tijd van onwetendheid) onttrok 'Asabiyah de volgende betekenis: de nauwe verwantschap met de stam, waardoor het denken en het gedrag van de individu bepaald werd.

Uiteindelijk kan de term 'Asabiyah niet voldoende vertaald worden, daar 'Asabiyah de reflexie van een concrete groepsgevoel aanduid en niet de cohesie in het algemeen.

Ibn Khaldun zegt het volgende over de negatieve en de positieve betekenis van 'Asabiyah:

"Evenzo, wanneer de religieuze wet het groepsgevoel ('Asabiyah) censureert en zegt: 'Noch jouw bloedverwanten noch jouw kinderen zullen jou van nut zijn op de Dag der Opstanding.' Zo'n uitspraak is gericht tegen een groepsgevoel dat gebruikt wordt voor waardeloze doelen, zoals het geval was in de Djahiliyah. Het is ook gericht tegen een groepsgevoel die een persoon trots en superieur maakt. Want voor een intelligent persoon die zo'n houding aanneemt, wordt als een nodeloze daad beschouwt, wat niet van nut is voor de volgende wereld, de wereld van oneindigheid. Aan de andere kant, een groepsgevoel dat voor de waarheid werkt en voor de voltrekking van de goddelijke bevelen, is iets dat verlangd wordt. Wanneer dit afwezig is dan zouden religieuze wetten er niet meer zijn, omdat zij slechts door groepsgevoel werkelijkheid worden." (Al-Muqadima)

Het doel van 'Asabiyah is overheersing. De sterkste groep van een "stam" onderwerpt de andere 'Asabiyahs die aanwezig zijn en de nieuwe 'Asabiyah vecht vervolgens tegen een 'Asabiyah van een andere stam. Aldus wordt er een grotere eenheid en een nieuwe gemeenschappelijke 'Asabiyah gevormd, totdat de kracht van de dragers van de 'Asabiyah gelijk is aan de kracht van een dynastie (vorstenhuis).

Wanneer de dynastie al oud is en de dragers van de 'Asabiyah het niet verdedigen, dan kan het niet op tegen de aanvaller en komt er een nieuwe dynastie tot stand. Maar wanneer de dynastie nog niet afbreekt, weet het hoe voor eigen doeleinden gebruik gemaakt kan worden van de aanvaller, waardoor de dragers van de rivaliserende 'Asabiyah machtige posities krijgen zonder soevereiniteit.

'Asabiyah leeft het sterkst onder bedoeïenen. Ibn Khaldun zegt dat bedoeïenleven alleen mogelijk is wanneer een sterke 'Asabiyah aanwezig is, omdat alleen door 'Asabiyah een groep sterk genoeg kan zijn om zich te verdedigen tegen zijn vijanden en zo te blijven bestaan. Bedoeïenleven schept de voorwaarden voor het verkijgen van kracht, voor de verovering van vruchtbare gebieden, omdat de sterkere 'Asabiyah van de bedoeïenen de zwakkere 'Asabiyah van de sedentaire (aan één plaats gebonden) bevolking overwint. Wanneer de bedoeïenen zich op de vruchtbare vlakten vestigen en gewend raken aan een comfortabeler leven, waarbij zij in staat zijn om meer dan de noodzakelijke behoeften te voorzien, dan verdwijnt hun moed en wildheid. (Al-Muqadima)

Een noodzakelijke bestandsdeel voor 'Asabiyah is organisatie, er is geen 'Asabiyah zonder Isabah, zonder de aanwezigheid van een sociaal gebonden groep.

Ibn Khaldun zegt dat wanneer 'Asabiyah vernietigd is, de stam niet langer in staat is zich te verdedigen of te beschermen, laat staan het onder de duim houden van beweringen. Het zal opgezogen worden door andere naties. (Al-Muqadima)

Wanneer de dynastie sterk en goed georganiseerd is, heeft het niet langer 'Asabiyah nodig, want in de loop der tijd beschouwen de mensen de zittende macht als vanzelfsprekend en onveranderlijk, waardoor de dynastie het kan doen zonder de macht afdwingende groep.

De cyclus theorie

"Het is duidelijk dat (de leeftijd van) veertig jaar het einde betekent voor de toename van de kracht en groei van een individu. Wanneer een man de veertig jarige leeftijd bereikt heeft, stopt de natuur voor een tijd te groeien en vervolgens begint het af te takelen. Het zou bekend moeten zijn dat hetzelfde het geval is bij sedentaire (aan één plaats gebonden) cultuur in een beschaving, omdat er een limiet is dat niet overschreden kan worden." (Al-Muqadima)

"Dit moet begrepen worden. Het laat zien dat het doel van een beschaving, sedentaire cultuur en luxe is. Wanneer een beschaving dit doel bereikt heeft, keert het zich richting corruptie en begint het af te takelen, zoals het geval is in de natuurlijke levens van levende wezens..." (Al-Muqadima)

"Aldus is het duidelijk geworden dat de fase van sedentaire (aan één plaats gebonden) cultuur het eindpunt in het leven van civilisatie en dynastieën is." (Al-Muqadima)

Op dezelfde manier als dat cultuur, in zijn geheel, constant beweegt in een cyclus - geboorte, opleving en aftakeling - zo ook binnen families en dynastieën is er sprake van opleving, om vervolgens weer in de zee van vergetelheid weg te zinken:

"(Nobelheid) bereikt zijn einde in een enkele familie binnen vier opeenvolgende generaties. Dit gaat als volgt: De opbouwer van de glorie van de familie weet wat het hem kost om het werk te verichten en hij behoudt de kwaliteiten die zijn glorie mogelijk maakten en in stand hield. De zoon die na hem komt had persoonlijk contact met zijn vader en leerde zo die zaken van hem. Echter, is hij inferieur in deze, ten opzichte van zijn vader, tot op zo'n hoogte als dat van een persoon die via studie dingen leert, inferieur is aan de persoon die dit kent vanuit de toepassing in de praktijk. De derde generatie moet zich tevreden stellen met imitatie en met name op het vertrouwen op traditie. Dit lid is inferieur aan degene uit de tweede generatie, tot op zo'n hoogte als dat van een persoon die blindelings vertrouwt op traditie, inferieur is aan een persoon die onafhankelijk oordeelt.

De vierde generatie is vervolgens inferieur aan die vooraf zijn gegaan, in elk aspect. Dit lid heeft de eigenschappen verloren welke de bouwwerk van hun glorie in stand hield. Eigenlijk minacht hij die eigenschappen. Hij verbeeld zich dat de bouwwerk niet opgebouwd was middels toepassing en inspanning. Hij denkt dat het iets vanaf het begin was, vanwege zijn mensen, door de verdienste van het feit van hun nobele afstamming en niet iets dat het gevolg is van groepsinspanning en individuele kwaliteiten. Want hij ziet het grote respect die de mensen hebben, maar hij weet niet hoe dat respect tot stand kwam en wat er de reden voor was. Hij verbeeldt zich dat het door zijn afstamming komt en door niets anders. Hij bewaart afstand van hen die met hem in het groepsgevoel delen, denkend dat hij beter is dan hen. Hij vertrouwt erop dat zij hem zullen gehoorzamen omdat hij groot is gebracht met hun gehoorzaamheid als vanzelfsprekend en hij kent niet de kwaliteiten die gehoorzaamheid noodzakelijk maakten. Kwaliteiten als bescheidenheid in het handelen met zulke mensen en respect voor hun gevoelens. Daarom beschouwt hij ze als verachtelijk en zij op hun beurt komen in opstand tegen hem en verachten hem. Zij plaatsen het politiek leiderschap van hem en zijn directe nageslacht over aan een verwante tak (van zijn "stam"), in gehoorzaamheid aan hun groepsgevoel, zoals wij vermeld hebben. Dit doen zij nadat zij zich ervan overtuigd hebben dat de nieuwe leider bevredigend voor hen is. Zijn familie groeit vervolgens terwijl de familie van de oorspronkelijke leider afneemt en het bouwwerk van zijn "huis" ineenstort.

Dit is het geval met leiders die koninklijk gezag hebben. Dit is ook het geval bij alle "huizen" en stammen en amirs en van eenieder die deelt in een groepsgevoel en dan ook met de "huizen" onder de stadsbevolking. Wanneer een "huis" ten onder gaat, leeft er een andere op in een andere groep, van dezelfde afstamming.

إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ

...Als Hij wil vaagt Hij jullie weg en brengt Hij een nieuwe schepping. [14:19]

" (Al-Muqadima)

Ibn Khaldun stelt dat deze vier-generatie patroon slechts een model is; "de regel van vier (generaties) met betrekking tot prestige is meestal kloppend. Het kan voor komen dat een "huis" teniet wordt gedaan, verdwijnt en ineenstort in minder dan vier (generaties), of het kan voortduren tot in de vijfde en zesde (generatie), desondanks in een staat van verval en afbraak." (Al-Muqadima)

Elders in de Muqadima spreekt ibn Khaldun van vijf generaties en elders ook van drie:

"De duur van het bestaan van een dynastie beslaat in de regel niet meer dan drie generaties. De eerste generatie behoudt de woestijneigenschappen, woestijnhardheid en woestijnruwheid. Zijn leden zijn gewend aan gemis en aan het delen van glorie (met elkaar); zij zijn dapper en inhalig. Daarom blijft de sterkte van 'Asabiyah intact onder hen. Zij zijn scherp en zeer gevreesd. De mensen onderwerpen zich aan hen.

Onder invloed van koninklijk gezag en een leven van gemak, verandert de tweede generatie van de woestijnhouding in sedentaire cultuur, van gemis naar luxe en overvloed, van een staat waarin iedereen deelde in de glorie naar één waarin een enkele man beslag legt op alle glorie voor zichzelf, terwijl de anderen te lui zijn om naar glorie te streven, en van trotse superioriteit naar nederige dienstigheid. Aldus is de kracht van 'Asabiyah tot op zekere hoogte gebroken. De mensen raken gewend aan laagheid en gehoorzaamheid. Maar veel van de oude eigenschappen blijven bij hen, omdat zij in contact waren met de eerste generaties en hun omstandigheden en met hun eigen ogen hun dapperheid en streven naar glorie en hun intentie zich te beschermen en te verdedigen aanschouwd hadden. Zij kunnen dit allemaal niet in één keer opgeven, hoewel een aanzienlijke hoeveelheid kan vergaan. Zij leven in de hoop dat de voorwaarden die in de eerste generaties aanwezig waren, terug kunnen komen of ze leven met de illusie dat deze voorwaarden nog steeds bestaan.

Vervolgens heeft de derde generatie alles vergeten over de periode van het woestijnleven en hardheid, alsof het nooit bestaan heeft. Zij hebben de smaak voor de zoetheid van faam en voor 'Asabiyah verloren, omdat zij militair overheerst zijn. Weelde bereikt zijn hoogtepunt onder hen... Zij worden afhankelijk van de dynastie en zijn als vrouwen en kinderen die door iemand anders verdedigt moeten worden. 'Asabiyah verdwijnt volledig. De mensen vergeten zich te beschermen en te verdedigen en om hun beweringen door te drukken. Met hun emblemen, kostuums, paardrijden en vechtbekwaamheid misleiden ze de mensen en geven ze de verkeerde indruk. Voor het overgrote deel zijn ze nog laffer dan vrouwen op hun ruggen. Wanneer iemand komt en iets van hen vraagt, kunnen zij hem geen weerstand bieden. De leider heeft dan nood aan andere dappere mensen voor zijn ondersteuning. Hij neemt vele cliënten en volgelingen. Zij helpen de dynastie tot op zekere hoogte, totdat Allah toe staat dat het vernietigd wordt en het vergaat met alles waar het voor staat.

Zoals men kan zien hebben we hier drie generaties. In de loop van deze drie generaties groeit de dynastie naar aftakeling en raakt uitgeput. Daarom is het in de vierde generatie dat voorouderlijke prestige verloren gaat. Dit was eerder vermeld in verband met het onderwerp dat de glorie en voorouderlijke prestige beperkt is tot vier generaties... Drie generaties duren eenhonderdentwintig jaar, zoals eerder genoemd. Als regel, duren dynastieën niet langer dan zoveel jaren." (Al-Muqadima)

Echter, ibn Khaldun pint zich niet vast aan de duur van bepaalde cycli in jaren. Zo spreekt hij in de hiernavolgende cyclus van fasen;

"Een dynastie gaat door verschillende fasen en loopt tegen nieuwe omstandigheden aan. Door de omstandigheden die in het bijzonder tot een bepaalde fase behoren, verkrijgen de ondersteuners van de dynastie in deze fase karakteriële eigenschappen, welke in geen enkele andere fase voorkomt. Karaktereigenschappen zijn het natuurlijke resultaat van de specifieke situaties waarin zij gevonden worden.

De omstandigheden en fasen van een dynastie zijn in de regel niet meer dan vijf in aantal. De eerste fase is dat van succes, de omverwerping van alle tegenstand en de toe-eigening van koninklijk gezag van de voorgaande dynastie. In deze fase dient de leider als model voor zijn mensen, op de manier waarin hij glorie verkrijgt, belasting ophaalt, bezit verdedigt en militaire bescherming biedt. Hij eigent zich niet iets helemaal voor zichzelf toe in uitsluiting van zijn mensen, omdat zo'n houding nodig is voor 'Asabiyah en het was 'Asabiyah dat superioriteit gaf aan de dynastie en de 'Asabiyah blijft voort bestaan als voorheen.

De tweede fase is die waarbij de leider volledige controle krijgt over zijn mensen, koninklijk gezag alleen voor zichzelf opeist, hen uitsluitende en hen ervan weerhoudt daarin te delen. In deze fase is de leider begaan met het krijgen van aanhangers en het verkrijgen van opdrachtgevers en volgelingen in grote getalen, om zo in staat te zijn de aspiraties van de mensen die in zijn 'Asabiyah delen en tot zijn groep behoren af te zwakken, die van dezelfde afstamming zijn als hem en dezelfde claim op koninklijk gezag hebben als hem. Hij weerhoudt hen van macht en verhindert hen de bronnen van macht. Hij stopt hen dat te bereiken en uiteindelijk is alle macht in de handen van zijn familie. Hij behoudt alle glorie die hij opbouwt voor de leden van zijn eigen huis. Hij spendeert zo veel, of meer, aandacht aan het op een afstand houden van zijn mensen en om ze te onderwerpen, zoals de eerste leden van de dynastie spendeerden in de zoektocht naar macht. De eerste leden van de dynastie hielden vreemdelingen op een afstand en alle mensen die mee delen in hun 'Asabiyah ondersteunden hen daarin. Hij daarentegen houdt zijn verwanten op een afstand en wordt hij in deze inspanning slechts door een kleine groep mensen ondersteund, die geen verband hebben met hem. Aldus ondergaat hij een zeer moeilijke taak.

De derde fase is er één van vrije tijd en rust, waarin de vruchten van koninklijk gezag genoten worden. Deze vruchten zijn de dingen waar de mens van nature naar verlangt, zoals de verwerving van bezit, het creëren van blijvende monumenten en faam. Alle vermogen van de leider wordt uitgegeven aan het inzamelen van belasting; het reguleren van inkomen en uitgaven, boekhouding en kostenbeheersing; het totstand brengen van grote gebouwen, grote inrichtingen, ruime steden en loffelijke monumenten; het schenken van giften aan ambassades van nobelen uit buitenlandse naties en stamhoofden; en het ontheffen van premie voor zijn eigen mensen. Daarbij ondersteunt hij de verzoeken van zijn volgelingen met geld en posities. Hij inspecteert zijn soldaten, betaald ze goed en verdeelt hun toelagen iedere maand evenredig. Uiteindelijk vertoond deze liberaliteit zich in hun kleding, hun geraffineerde uitrusting en hun wapens op parade dagen. De leider kan zo de vriendelijke dynastieën imponeren en vijandig gezinden bang maken met zijn soldaten. Dit is de laatste fase waarin de leider volledig de macht heeft. In de loop hiervan en de vorige fasen, zijn de leiders onafhankelijk in hun opinies. Zij bouwen hun kracht op en laten de weg zien aan die na hen komen.

De vierde fase is die van tevredenheid en vreedzaamheid. De leider is tevreden met wat zijn voorgangers opgebouwd hebben. Hij leeft in vrede met al zijn koninklijke naasten. Hij neemt de traditie van zijn voorgangers over en volgt hun voetstappen nauwlettend. Hij denkt dat het verlaten van de traditie, de vernietiging van zijn macht betekent en dat zij beter wisten wat goed is voor het behouden van de glorie die zij zelf opgebouwd hadden.

De vijfde fase is er één van verwaarlozing en verspilling. In deze fase verspilt de leider aan geneugten en vermaak met de schatten die door zijn voorouders opgepot zijn, middels excessieve gulheid aan zijn kliek en op hun feesten. Ook werft hij slechte, uit lage klassen, volgelingen, waaraan hij de meest belangrijke zaken van de staat toevertrouwt, waarvoor zij niet geschikt zijn ze zelf uit te voeren, niet wetende welke van hen ze moeten aanpakken en welke zij met rust moeten laten. Hier bovenop poogt de leider de grote opdrachtgevers van zijn mensen en volgelingen en zijn voorouders, te vernietigen. Aldus beginnen zij hem te haten en samen te spannen om ondersteuning te weigeren. Bovendien verliest hij een aantal soldaten door hun toelagen te besteden aan zijn geneugten in plaats van hen te betalen en door hen te weigeren in contact te komen met hem persoonlijk en hen niet op gepaste wijze te controleren. Aldus vernietigd hij de funderingen die zijn voorouders klaar hebben gelegd en maakt hij korte metten met wat zij opgebouwd hadden. In deze fase loopt de dynastie vast door ouderdomszwakte en de chronische ziekte waarvan het zich nagenoeg te nimmer van los kan maken, waarvoor er geen geneesmiddel gevonden kan worden en uiteindelijk is het vernietigd.

Bron: Ibn Khaldun's Science of Human Culture
#12
Salam 'alaykom,

In de tijdschrift van PMJU staat dat Abdelkarim zich uiteindelijk op 27 mei 1926 heeft overgegeven (blz. 7: http://www.pmju.nl/tijdschrift/tijdschrift_web.pdf)

Wa salam
#13
Geschiedenis / Islam in Spanje
18/07/2006 om 12:48:08
Factoren die tot de Mosliminvasie geleid hebben

De Ceuta fort aan de noordelijke kust van Afrika (Marokko) bevond zich nog in Christelijk bezit en een man die Count Julian heette was de bevelhebber. Hij was een Romeinse commandant en was aangesteld op gezag van de keizer van Constantinopel. Op deze fort na waren alle bezette gebieden van Afrika onder gezag van de Moslims. Julian had vriendschappelijke banden met de Christelijke leiders van Spanje, met de tevredenheid van de keizer van Constantinopel. Omdat Spanje dichtbij Ceuta lag, was het een uitweg vanuit veiligheids opzicht. De laatste Gotische koning Witiza had zijn dochter aan Julian gehuwd. De onttroning van Witiza en de aanstelling van Roderick stemde hem onplezierig, maar de steun van de bisschoppen hielden Julian stil. Julian had een dochter Florenda die de kleindochter was van de moeder van de koning van Witiza. Volgens het gebruik in die tijd werden de jonge zonen van koningen, gouverneuren, commandanten en mensen van hoge rang naar het paleis van de koning gestuurd om zo de etiketten en manieren te leren. De koning behandelde hen als een vader en stuurde hen naar hun ouders bij het bereiken van de puberteit. Evenzo stuurden ze hun dochters naar de koninginnen met dezelfde ambitie. Florenda, de dochter van Julian, toen ze een jonge vrouw werd, was verkracht door Roderick. Na hierover geïnformeerd te zijn werd Julian razend en eenieder die het hoorde, van onder de Goten, ergerde zich eraan. Echter, Count Julian hield zijn ongenoegen geheim en kwam aan in Toledo. Hij ontmoette koning Roderick en deed alsof zijn vrouw ernstig ziek was en daarom haar dochter Florenda voor haar dood wilde zien. Roderick kon niet tegen haar vertrek ingaan. Aldus nam Julian zijn dochter mee en kwam hij terug naar Ceuta. De aartsbisschop van Seville kwam naar Julian om zijn leed te delen en ze kwamen samen om te bespreken hoe ze de macht van Roderick teniet konden doen.

Musa bin Nusayr

Musa bin Nusayr was toen de gouverneur van de westelijke bezette gebieden in Qairwan tijdens de kalifaat van Waleed bin Abdul Malik. Tariq bin Zeyad, een berber slaaf, was de gouverneur van de stad Tanzja (Tanger) en commandant van de Marokkaanse strijdkrachten op gezag van Musa bin Nusayr. Alhoewel Tariq een nabije was van Julian, koos hij ervoor te praten met Musa bin Nusayr. Vergezeld met de aartsbisschop en een groep Christenen bereikte hij Qairwan. Musa bin Nusayr toonde hem groot respect. Zij vroegen Musa bin Nusayr om Spanje binnen te vallen. Maar de Moslim gouverneur gaf geen duidelijk antwoord. Vervolgens zei de aartsbisschop dat Spanje onder een tiranniek bewind staat en dat het zijn (Musa's) plicht was de Spaanse bevolking te bevrijden van deze excessen. Musa bin Nusayr verzocht vervolgens om inlichtingen over de militaire macht en andere omstandigheden in Spanje en schreef toen naar de Kalief Waleed bin Abdul Malik in Damascus voor toestemming voor de te volbrengen taak.

Eerste Islamitische korps onder Turaif naar Spanje

Musa bin Nusayr gaf vervolgens opdracht aan vijfduizend soldaten onder Turaif om Julian te vergezellen in zijn schepen en te landen op de kust van Spanje om zo van eerste hand informatie te vergaren over de gang van zaken aldaar. Turaif kwam aan land op de Spaanse kust en keerde veilig terug na enkele kleinschalige invallen. Na een korte periode gaf de Kalief toestemming om Spanje met de hoogste voorzichtigheid binnen te vallen.

Tariq bin Zeyad beval Spanje binnen te trekken

Na op de hoogte te zijn gebracht over de gang van zaken in Spanje, stuurde Musa bin Nusayr orders aan Tariq bin Zeyad, de gouverneur van Tanger, om Spanje binnen te vallen. Tariq leidde zevenduizend man in vier boten. Onderweg toen hij overmant werd door slaperigheid zag hij in een droom dat de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, hem het goede nieuws bracht van de verovering van Spanje. Kort hierop deed hij zijn ogen open en was hij zeker van zijn overwinning.

Het vreemde bevel van Tariq

Tariq bin Zeyad bin 'Abdullaah, die een berber was, kwam aan de kust van Spanje samen met zijn manschappen en zijn eerste bevel was de boten in brand te steken en ze te laten zinken. Dit was ongetwijfeld vreemd, maar in feite was het een daad van ongekende moed. Als een doorgewinterde militaire bevelhebber wist hij dat in vergelijking met de reusachtige leger van de vijand hij slechts een klein legertje bij zich had. Zijn soldaten zouden de moed kunnen verliezen of door een ontmoedigende situatie tot terugtrekking of het wachten op versterking kunnen leiden, nog voor het binnenvallen van de vijand. Door het tot zinken te brengen van de oorlogsschepen liet hij zijn manschappen weten dat terugtrekking geen optie was. Zij stonden tussen hun vijand en de zee. Zij hadden geen andere keuze dan voort te gaan en hun vijand terug te dringen. Zij hadden moed, vastberadenheid en snelheid nodig want een tekort aan moed en vechtersgeest zou tot hun vernietiging leiden.

Het eerste stadium van het Islamitische leger

De plek waar Tariq belandde werd Rotslijnen genoemd, maar sinds die dag werd het Jabal Tariq of Gibraltar genoemd.

De aanval van een Christelijke generaal en zijn verlies

Tadmir, de militaire bevelhebber van Roderick was zeer ervaren en had zijn manschappen in verschillende confrontaties naar een overwinning geholpen. Hij had zich met een sterk leger in de nabijheid van de manschappen van Tariq gevestigd. Hij lanceerde een krachtige aanval nog voordat de Moslim strijders de kans hadden zich te vestigen. Echter, Tariq gaf hem een verbluffende overwinning waarop hij het slagveld ontvluchtte. Vervolgens schreef hij vanuit een veilige plek het volgende naar Roderick:

"O Keizer! Een groep vreemde mensen zijn onze territorium binnengevallen. Wij vochten met moed en heldhaftigheid maar proefden verslagenheid en onze troepen konden hun aanval niet weerstaan. Wat nodig is, is uw persoonlijke deelname. Ik ben niet op de hoogte van hun identiteit en waar ze vandaan komen."

Voorbereidingen van Roderick

Kort na het ontvangen van het verschrikkelijke nieuws begon Roderick zijn leger op te bouwen. Hij kwam van Toledo naar Cordoba waar troepen uit het hele land zich kwamen verzamelen. Vervolgens begon hij tegen de invallers in te marcheren aan het hoofd van honderduizend man. Tadmir voegde zich met zijn strijdkrachten ook aan, terwijl alle doorgewinterde bevelhebbers belangrijke rollen kregen. Maar Tariq bleef niet stil zitten gedurende deze periode. Hij ging marcherend door met het bezetten van steden tot aan het Lorca vallei.

De eerste strijd

De twee kampen troffen elkaar aan de oever van een smalle rivier vlakbij Janda Lagoon langs de stad Sidonia op 28 Ramadan 92 AH (Juli 711 CE). Kort na het vertrek van de moslim strijdkrachten onder het bevel van Tariq, stuurde Musa bin Nusayr vijfduizend soldaten als versterking, die zich nog voor de confrontatie bij Tariq aansloten. Nu moest de twaalfduizend man van Tariq bin Zeyad de confrontatie aan gaan met een sterk Christelijk leger van honderdduizend. De Moslimstrijdkrachten wisten weinig over het reilen en zeilen van het land dat zij binnengevallen waren. De Christelijke troepen waren de inwoners van het land en waren naar het slagveld gekomen om hun moederland te redden. Tariq bin Zeyad, de gouverneur van Afrika was de bevrijdde slaaf van Musa bin Nusayr. De keizer van Spanje leidde het leger zelf en alle hulpbronnen van het land stonden tot zijn beschikking. De Moslimstrijdkrachten had zijn overgrote deel uit Berber bekeerlingen terwijl de Christelijke strijdkrachten werden gemotiveerd en bemoedigt door vooraanstaande bisschoppen en godsdienste leiders. Als Tariq's strijdkrachten verslagen zouden worden in deze strijd dan zou het in de geschiedenis bekend staan als één van de onbelangrijke gebeurtenissen. Maar omdat het twaalfduizend grote leger de honderdduizend goed bewapende Christelijke troepen verslagen had, werd het bekend als één van de meest glorieuze veldslagen die ooit door mensen gevoerd zijn. Terwijl de strijdlijn opgetekend werd hield Tariq een denderende toespraak ten overstaan van de strijdkrachten, wat hen vurig maakte met een nieuwe opleving, ijver en vastberadenheid.

Het meerendeel van de Christelijke strijdkrachten bestond uit ruiters uitgerust met pantser, terwijl de Moslimkant alleen soldaten te voet had. De ruiterseenheid van de Christenen was angstaanjagend en het leek er heel duidelijk op dat zij de Moslimtroepen onder hun hoeven zouden verbrijzelen zonder hen de gelegenheid te geven de wapens op te pakken tegen de Christenen.

De vlucht van Roderick van het slagveld

Roderick ontvluchtte het slagveld waarbij hij niet alleen een groot aantal dode en gewonde soldaten achter liet maar ook zijn brede ervaring, moed en vastbeslotenheid.
#14
Geschiedenis / Marokko
17/07/2006 om 18:49:32
Sommige historici zijn van mening dat het nageslacht van Ibrahim 'alayhi salam, Bani Israel zich in Marokko had gevestigd. Romeinse en Griekse vorstenhuizen hebben hier ook over geregeerd. Het wereldberoemde Carthago behoorde toe aan Noord Afrika. De Goten hadden Marokko ook als een storm ingenomen zoals ze ook in Iberia (Spanje) hadden gedaan. De Berbers bewoonden Marokko en daar aangrenzende oosterse gebieden en waren feitelijk gevormd uit de totaliteit aan Arabieren, Syriërs, Egyptenaren, Grieken, Perzen en Romeinen. Bewaakte grenzen en klimaatsinvloeden zorgde ervoor dat zij als mensen anders waren dan alle anderen met betrekking tot smaak, temperament, en aanleg deed hen neigen naar hardheid, wreedheid en barbaarsheid en zij bleven zo totdat zij de Islam omarmden. Steeds wanneer zij hun Islamitische discipline vergaten laaide hun oude gevoel voor vijandigheid, concurrentie en onenigheid weer op.

Marokko was verrovert door Oqba bin Nafe. Ook al kwam het alsmaar in opstand tegen de Moslimregering wanneer het daaraan onderworpen werd. Musa bin Nusayr, gouverneur van Afrika en Marokko vertrouwde de leiderschap van Marokko toe aan Tariq bin Ziyad. Tariq en Musa bin Nusayr veroverden vervolgens Spanje. Kort na de overwinning op Marokko en Spanje, begonnen de Berbers oproeractiviteiten. In Spanje werden deze gemakkelijk neergeslagen, maar hun opkomst in Noord Afrika bleef voor een langere periode hangen. Zo'n verstorende situatie kreeg de aandacht, van strijdkrachten die de Islam vijandig gezind waren, in de richting van dit land.

Idris

We hebben het al over Imam Muhammad bin Abdullah en zijn familie gehad toen het over de Abbaside heerschappij ging en hoe zij geruïneerd werden in Mekka. Een lid van dezelfde familie, Idris genaamd, bereikte Marokko samen met zijn knecht. Hij vestigde zich in Prolila waarvan de baas Abdul Hameed hem op eervolle wijze begroette. Geleidelijk aan werd Idris populair in de Zawagha, Lawata, Zanata, Sadrote, Meknes en de Ghanaza clans van de Berbers. Door de inspanningen van Ishaq bin Muhammad bin Abdul Hameed legden de meeste Moslim clans onder de Berbers de eed van trouw af aan het kalifaat van Idris. Binnen een zeer korte periode bouwde Idris een sterk leger op en ging op Jihad tegen de Berber clans, die zich nog buiten de Islamitische circel bevonden. Na ze onderworpen te hebben zorgde hij ervoor dat ze de Islam onderwezen kregen en werd Idris hun Kalief en Sultan.

Idris viel Tlemcen aan en de gouverneur van de provincie gaf zijn loyaliteit aan hem. Idris maakte daar zijn hoofdstad van en bouwde daar een moskee. Hij versterkte zijn militaire macht gestaag. Zijn snelle opkomst en machtsuitbreiding maakte de kalief Harun Rashid nerveus. Aldus stuurde hij zijn slaaf Sulaiman bin Jarir om van Idris af te komen. Sulaiman kwam bij Idris over als een tegenstander van Harun Rashid. Idris geloofde hem en roemde hem onder zijn hovelingen.

Zijn dood

Sulaiman gaf Idris een soort tandenpoeder, wat hem dood verstikte en Sulaiman kwam veilig weg.

Idris de tweede

Kort na de dood van Idris werden door zijn slaaf Rashid, de mensen op de hoogte gebracht over dat een Berber slavenmeisje die Kanzah heette, zwanger was van Idris en dat zij daarom de eed van trouw aan het kind moesten afleggen wanneer het geboren werd. Op deze manier was Rashid in staat het land dat geregeerd werd door Idris intact te houden. De Berber slavenmeisje gaf de geboorte aan een mannelijke kind. Rashid vroeg de mensen ba'it (eed) af te leggen bij de hand van het kind en de mensen deden dat vervolgens. Zij deden ba'it toen hij nog zoogde en nogmaals toen hij een jongen van twaalf was. In dezelfde jaar zette ibn Aghlab, de gouverneur van Afrika, de Berbers op tegen Rashid en hij werd vermoord. Echter, dit verbrak de ba'it niet. Het kind werd ook Idris genoemd en werd bekend als Idris de tweede of Idris Junior. Na Rashid werd abu Khalid bin Yazid bin Ilyas Abdi aangewezen als instructeur.

Overwinningen

Na bewust geworden te zijn van de kunst van staatmanschap benoemde Idris de tweede Mus'ab bin Isa Azdi als zijn Minister. Vervolgens verbrede hij geleidelijk zijn grensgebieden uit en veroverde bijna heel Marokko. Mensen kwamen in grote getalen vanuit Arabië, Spanje, Afrika, Egypte, Syrië en andere vergelegen gebieden naar Idris de tweede op zoek naar vrede en voorspoed en draagden bij aan de pracht en aktiviteit van het land. Idris verplaatste zijn hoofdstad van Prolila naar een kleine stad Fes waar hij de grondslag maakte voor de fundering van een nieuwe stad, welke zeer snel floreerde. Na de in het begin opgetrede conflicten met de Berbers slaagde Idris erin iedere stam te domineren en Marokko werd een land die in het geheel enkel door Idris de tweede geregeerd werd, onafhankelijk van de Abbaside kalifaat.
#15
Nu te koop!
Door de schrijver van The Wahhabi Myth



Bezoek alvast de site!: http://www.sacredfreedom.net

Extracten uit het boek:

---

Nick Fielding (Senior Correspondent, Sunday Times) zei:

"Sacred Freedom  isolates a number of broad themes within what we can call the Western tradition, and then questions them from an Islamic standpoint. The authority for Haneef Oliver’s critique comes, as one would expect, from the Koran. Oliver correctly identifies passages from the Koran that appear to answer the points raised in his critique.”

Shaykh Muhammad 'Umar Baazmool (PHD, Professor, Umm al-Quraa University, Saudi Arabia) zei:

“I have read Sacred Freedom and found it to be beneficial and effective in dealing with its subject matter, particularly in its original English version. Answering the thoughts and beliefs of those he is addressing, the author manifests the realities of Islam while clarifying the error of those he is replying to.”

Wilson John Haire (playwright, novelist, Lost Worlds - National Theatre London, Within two shadows - Royal Court Theatre - London) zei:

“A work of contemplation... In his critical work Sacred Freedom, Haneef Oliver touches on various aspects of Western society which any fair-minded person would have to agree with... Overall, I found this to be a fascinating work which I'm sure will provoke discussion due to its many glittering ideas and thoughts.”

-

Are Western ideologies aiding or failing the world?

Sacred Freedom: Western Liberalist Ideologies in the Light of Islam contains a concise and frank examination of the legitimacy , of atheism humanism, pluralism, democracy and secularism as guiding ideologies for humankind. Discussing the consequences of a pluralistic worldview, Sacred Freedom questions whether the West has examined the realities of democracy before endeavouring to spread it by force around the world.

Are ideologies derived from Western historical experiences universally applicable? Has the West arrived at a balanced understanding of personal freedom? These are only some of the important questions raised in this unique book. Daring to probe the revered and unquestionable, Sacred Freedom gives readers the opportunity to explore these topics from a viewpoint they might otherwise not be exposed to.

-

Press release

Canadian Author Questions Validity of Democracy and Western Liberalist Ideologies
“Sacred Freedom condemns both terrorism and the actions of Muslim political activist movements, as well as what Oliver terms ‘negligence in religious affairs.”


In his soon to be released book “Sacred Freedom: Western Liberalist Ideologies in the Light of Islam,” Haneef Oliver sheds light on the reluctance the Muslim world has shown in embracing Western ideologies such as democracy, secularism, pluralism, humanism and atheism. Although most parts of the world have readily supported these ideologies, Oliver’s book uses the Qur’an, the holy book of Islam, to show why many Muslims have shown different levels of reluctance to embrace these ideologies with open arms.

Sacred Freedom argues that these ideologies have not evolved from a truly objective process, noting that Westerners have arrived at their present secular and humanist state due to encounters with their own religious authorities. Consequently, Oliver states that deductions made from Western historical experiences “cannot always be applied on a universal basis, especially when considering that Muslims’ material progress went hand in hand with their adherence to religion.”

In his chapter candidly entitled “Is Islam a Regressive Religion and Way of Life?”, Oliver demonstrates how - contrary to popular opinion - Muslim civilization flourished when it was adhering to the tenets of Islam, whereas it lost its influence only when it weakened in its observance of these tenets within the last few centuries. Mentioning narrations from the Prophet of Islam about avoiding laziness and striving for all things that are beneficial, Oliver quotes Dr. David King, a historian of science at Johann Wolfgang Goethe University in Frankfurt, as saying that Muslim civilization prospered for a thousand years. According to King, “no civilization on Earth has flourished that long in that way.”

Sacred Freedom challenges the notion that contemporary liberalist ideologies are based upon logically based conclusions. In an academic yet easily accessible style, Oliver explains that atheism contradicts common sense and known scientific principles. He also illustrates how the evidence he uses to prove the existence of a Creator is no different than the proofs used to settle cases in a secular court of law.

After dealing with the subject of atheism, the author follows a logical sequence throughout the book when addressing each subsequent ideology, using Qur’anic verses and prophetic narrations (hadeeth) to substantiate what he has stated from an Islamic perspective.

In his refutation of pluralism, the author concentrates on what he calls Thomas Friedman’s “romantically charged notion that God ‘welcomes different human beings approaching him through their own history, out of their language and cultural heritage.’” After quoting Friedman’s statement that God “speaks Arabic on Fridays, Hebrew on Saturdays and Latin on Sundays,” Oliver proceeds to reply to this idea, concluding the chapter with a truly challenging point which he leaves behind for Friedman to consider.

Sacred Freedom’s chapter on freedom, diversity and tolerance commences with the following remark from Italian Prime Minister Silvio Berlusconi: “We must be aware of the superiority of our civilization, a system that has guaranteed well-being, respect for human rights and -- in contrast with Islamic countries -- respect for religious and political rights, a system that has as its values understandings of diversity and tolerance.” Replying to this assertion, Oliver provides examples of what he terms “Western fundamentalism” to show that neither the West nor Islamic civilization can make blanket claims about tolerance in matters that contradict their systems of belief.

An analysis is made of how all societies recognize certain limitations to people’s freedoms in order to halt the infringement of other citizens’ freedoms. Oliver explores the subject of what people refer to when setting these limitations, and questions their methodology in deciding their criteria when forming these decisions. Discussing the consequences of excessive indulgence in personal freedoms, Oliver addresses the issue of how individual and societal freedoms can be balanced, and as well, how the welfare of both are closely tied.

Of particular interest to Western readers will be Sacred Freedom’s examination of democracy, particularly in view of western hopes that it will spread throughout the Muslim world as it has done in other countries. Stating that democracy has “no particular set truth or absolute criterion that should be referred to besides the opinion of the majority,” Oliver explains how a democratic system “can create a state that would be just as oppressive as any fascist state.”

Using a Qur’anic verse that states: “And if you were to obey most of those on earth, they would mislead you far away from God’s Way. They follow nothing but conjecture, and they do nothing but guess,” Oliver argues that democracy cannot guide people to their greater interests as it relies on the opinion of those who move from one kind of supposition to another. The author’s points are illustrated with interesting examples, such as his analysis of Arnold Schwarzenegger and San Francisco Mayor Gavin Newsom’s reactions to efforts to allow same-sex marriage within their constituencies.

Sacred Freedom’s chapter on secularism begins with a reply to Bernard Lewis’ claim that Jesus was an early supporter of secularism. In response to Salman Rushdie’s New York Times’ article “Yes, This is About Islam,” Oliver makes a logical analysis of the belief in the existence of a creator, along with the notion that this originator, planner and sustainer should be relegated to a marginal place in people’s lives.

Going a step further, Oliver believes that the principle upon which secularism is based - namely that religion should be for God and the state for the people - is a hoax. Using examples to illustrate his point, he states that in reality, secularists often do not even allow God “the authority to ordain a religion for them, even if it solely consisted of rites and acts of worship.”

The book was named Sacred Freedom due to the author’s conviction that the validity of contemporary liberalist ideologies is not as open to question as people assume. Unique and controversial by its very nature, Sacred Freedom is thought-provoking from its thematic cover to its concluding chapter, and is sure to provide readers with much insight into the Islamic system of belief in important matters that affect individuals, nations and civilizations.
#16
Salaam 'alaykom wa rahmatoellaah,



Het kan hier gedownload worden: http://furqanhost.com/Islam-Start-Honk-nl/index.php

Wa salaam

#17
Geschiedenis / Wat jullie wordt onthouden...
18/07/2005 om 20:48:45
Some historians are of the opinion that the progeny of Ibrahim, 'alayhi sallam, Bani Israel settled in Morocco. Roman and Greek dynasties also ruled these terrirtories. The world-renowned Carthage belonged to North Africa. The Goths had also taken Morocco by a storm as they did in Iberia (Spain). The Berbers inhabited Morocco and its adjoining eastern territories and were formed, in fact, from the totality of the Arabs, Syrians, Egyptians, Greeks, Persians and Romans. Territorial conditions and climatic influences carved them out as a people distinct from all others in respect of taste, temperament and disposition made them inclined to harshness, cruelty and barbarity and they remained so until they embraced Islam. Whenever they forgot their Islamic discipline their old sense of enmity, rivalry and feuds rose again.

Morocco was conquered by Uqba bin Nafe. Even though it revolted against the Muslim rule eacht time it was subdued. Musa bin Nusayr, Governor of Africa and Morocco had entrusted the rule of Morocco to Tariq bin Ziyad. Tariq and Musa bin Nusayr then conquered Spain. Shortly after the conquest of Morocco and Spain, the Berbers started insurgent activities. In Spain they were easily crushed, but their uprising in North Africa lingered on for longer period. Such a disturbing situation drew the attention of forces antagonistic (vijandig) to Islam towards this country.

We have already made mention of Imam Muhammad bin Abdullah and his family while dealing with the Abbasid dynasty and how they were ruined in Makkah. A member of the same family named Idris reached Morocco along with his servant. He settled in Prolila whose chief Abdul Hameed greeted him honorably. Gradually Idris become popular among Zawagha, Lawata, Zanata, Sadrota, Meknes and the Ghanaza clans of the Berbers. With the efforts of Ishaq bin Muhammad bin Abdul Hameed most of the Muslim clans among the Berbers took the oath of allegiance to Idris's Caliphate. In a very short period Idris built a strong army and waged Jihad on those Berber clans, which still were outside the circle of Islam. After subduing them he managed to teach them Islam and Idris became their Caliph or Sultan.

Idris attacked Tlemcen and the Governor of the province expressed his loyalty to him. Idris made it his capital and built a mosque there. He strengthened his military power very rapidly. His quick progress and expanding area of power and influence made Caliph Harun Rashid anxious. However, he sent his slave Sulaiman bin Jarir to do away with Idris. Sulaiman appeared before Idris as an opponent of Harun Rashid. Idris believed him and eulogized (roemde) him among his courtiers (hovelingen).

Sulaiman gave Idris a kind of tooth powder, which choked him to death and Sulaiman escaped safely.

Soon after the death of Idris his slave Rashid brought to the notice of the people that a Berber salve-girl named Kanzah was pregnant by Idris and they should, therefore, make the oath of allegiance to the child after its birth. In this way, Rashid was able to keep intact the country ruled by Idris. The Berber slave-girl gave birth to a male child. Rashid asked the people to take ba'it at the hand of the child and the people did accordingly. They made ba'it when he was weaned and once again when he was a boy of twelve. The same year ibn Aghlab, the Governor of Africa incited the Berbers against Rashid and he was killed. However, this did not break the ba'it. The boy was also named Idris and came to be known as Idris the second or Idris Junior. After Rashid, abu Khalid bin Yazid bin Ilyas Abdi was appointed instructor.

Being aware of the art of statemanship Idris the second appointed Mus'ab bin Isa Azdi as his Minister. He then gradually expanded his territories and captured almost the whole of Morocco. Men in large numbers from Arabia, Spain, Africa, Egypt, Syria and other far off places came to Idris the second in search of peace and prosperity and added to the splendor and activity of the country. Idris shifted his capital from Prolila, a small town Fez where he laid the foundation of a new city, which flourished very quickly. After initial conflicts with the Berbers Idris succeeded in dominating every tribe and Morocco became a country wholly and solely ruled by Idris the second, independant of the Abbasid Caliphate.

Idris the second or Junior died in 213 AH. and was succeeded by his son Muhammad. It so happened about the same time that Sulaiman bin Abdullah bin Hasan bin Muthana bin Hasan bin Ali bin abi Talib, the full brother of Idris, reached Tlemcen via Egypt and Africa. The Berbers took the oath of allegiance, at his hand he was able to found his rule in Tlemcen.

Kanzah, the mother of Idris the second and the grandmother of Muhammad bin Idris put forward a suggestion that Muhammad alone should not rule the entire country and his brothers should also be given various parts of the country to set up their independent rule. Her proposal was accepted. Accordingly, Muhammad was given Fez and its surrounding areas while among his brothers, Qasim got Tingis (Tanger), Sayut received Tetawin (Tetouan) and Umar was given Tabkisyan, Targha and the rule of Dahajah and Ghamrah tribes. Daud received Hamarah, Matalsol, Tazi, Meknes and Gheyatha tribes. Abdullah got Baghwat, Nafis, Jibal, Madamdah, Lamata, Saus, al-Aqsa. Yahya got Basila, Ara'ish, Darogha and Isa was given Shala, Sala, Azmur and Tamasna and Hamza got Walila and its outskirts. Those who were still young boys were put under the care of their grandmother, Kanzah. Tlemcen was already captured by Sulaiman bin Abdullah. Thus, the mighty Empire of Morocco was cut into pieces by acting upon the suggestion of a woman. After a short time Isa of Azmor attacked his brother Muhammad bin Idris. Muhammad asked his brother Qasim to help in the fight but he refused to obey. Hen then sent Umar to face Isa and the former defeated the latter and attacked the occupied territories. Muhammad then asked Umar to punish Qasim who had defied his order.

Umar attacked Qasim and Qasim was defeated after a bloody encounter. Qasim passed the rest of his life in seclusion, practicing piety and purity of life. Umar attacked the territory of Qasim and thus added to his strength and power yet he remained loyal to his brother, Muhammad. When Umar died in 220 AH Muhammad made his son Ali bin Umar his father's successor.

Seven months after the death of Umar, Muhammad bin Idris also died in 221 AH. He had appointed his 9 year old son, Ali as his successor and crown prince before his dead.

After Muhammad the courtiers and the powerful section of the society were pleased to pledge their support to Ali bin Muhammad. He set himself to rule his country properly. He kept peace throughout his thirteen-year rule. He died in 234 AH and appointed his brother Yahya bin Muhammad as his successor at the time of his death.

Yahya bin Muhammad added much to the power and splendor of his rule. During his tenure the Idris Caliphate came to be counted among the most magnificent states in the world. The population of Fez flourished, trade reached its peak and religious scholars and intellectuals came to join his court.
#18
In de media / Clip op advies verwijderd
26/05/2005 om 16:19:54
bismillaahi rahmaani raheem wa salaatu wa salaam 'ala rasulillaah

esalaamoe aleikoem warahmatullaah

ten eerste excuus dat ik je privé mail. het leek me beter als ik dit niet in het openbaar plaats in verband met de rare richting die de topic al op gaat.

na het beluisteren zijn me enkele zaken opgevallen, en het leek me gepast om dit toch even door te geven, voor het geval jij dit ofwel niet doorhad/ dit jou niet is opgevallen

-in de clip komt een schaars geklede vrouw voor en andere figuren die zich niet compleet aan de islamitische regels mbt het uiterlijk houden

-er wordt als ik het goed herken op een derboeka gespeeld. en ook al zou het een deff zijn, dan zijn deze zoals je weet alleen toegestaan voor de vrouw op bepaalde gelegenheden ('eid en walima)

-daarnaast is een zin in dit liedje: "and while those who claim to be leaders sell out state of deceit -but allaah alone knows in their hearts what they reveal and conceal" persoonlijk vind ik dit een aanval op de hukaam.

bekijk aub ook volgende link van dr saleh as saleh. een student van de geleerden en oud-student van sheikh ibn 'uthaymeen.
http://www.understand-islam.net/Articles/ALookatNasheed.pdf

dit is slechts een oprecht advies van een zuster in islam


wasalamoe aleikoem warahmatullahi wabarakatuh
#20
Vraag: Waarom is het voor niet-Moslims niet toegestaan om naar de heilige steden Mekka en Medina te gaan?

Antwoord: Het is waar dat het voor niet-Moslims niet toegestaan is om naar de heilige steden Mekka en Medina te gaan, bij de wet. De volgende punten zullen dienen als een toelichting achter zo'n restrictie.

1.) Voor iedere burger is het verboden om "area 51" te betreden, net zoals verschillende andere gebieden. Ieder land heeft bepaalde gebieden waar een normale burger niet in kan komen. Alleen een burger die in dienst is als militair of hen die verbonden zijn aan defensie van een land is het toegestaan om zo'n verboden gebied te betreden. Zo is het ook het geval binnen de Islaam, wat een universele godsdienst is voor de hele wereld en voor alle mensen. De verboden gebieden van de Islaam zijn de twee heilige steden Mekka en Medina. Hier zijn alleen degenen die overtuigd zijn van de Islaam en betrokken zijn bij de verdediging van de Islaam i.e. de Moslims, toegestaan te komen.

Het zou irreëel zijn wanneer de normale burger in opstand komt tegen de weigering een verboden (defensie) gebied te mogen betreden. Zo is het ook ongepast voor niet-Moslims om in opstand te komen tegen de weigering van niet-Moslims om Mekka en Medina te betreden.

2.) Visum om Mekka en Medina te betreden.

  a. Wanneer een persoon naar het buitenland reist, behoort hij eerst een Visum aan te vragen om toegang te verkrijgen tot een land. Ieder land heeft zijn eigen regels, voorschriften en vereisten bij de aanvraag van een visum. Zo lang er niet voldaan wordt aan de criteria wordt er geen visum verstrekt.

  b. Een van de landen die zeer strikt is in de verstrekking van visa is de Verenigde Staten, vooral wanneer er visa worden aangevraagd door burgers uit derdewereldlanden. Zij hebben verscheidene bepalingen en vereisten waaraan voldaan moet worden alvorens er een visum wordt verstrekt.

  c. Toen ik Singapore bezocht stond er op hun immigratieformulier vermeld "dood aan drugssmokkelaars". Als ik Singapore wil bezoeken moet ik me houden aan de regels. Ik kan dan niet zeggen dat de doodstraf een barbaarse straf is. Pas wanneer ik overeenstem met de bepalingen en vereisten zal mij toegang verleend worden tot het land.

  d. Het Visum â€" De voornaamste bepaling waar een mens aan moet voldoen om Mekka of Medina te betreden is het uitspreken van La ilaha ila llaah Muhammed ur Rasulullah, en dit betekent "er is geen god(heid het aanbidden waard) buiten/naast Allaah en Muhammed is de Boodschapper van Allaah".

3.) Saudi-Arabië heeft al 5.537 visa aan toeristen uit Amerika, Europa en Afrika dit jaar (03/2005) verstrekt. Dit werd uitgevoerd door het ministerie van buitenlandse zaken onder de banner "Ontdek Saudi-Arabië". Dit programma loopt sinds 1996, en er zijn al meer dan 5.000 Amerikanen, Europeanen en Japanners op bezoek geweest.



Bron: http://vraagenantwoord.blogspot.com