Wat te doen met zo een man?

Gestart door sjokran, 23/08/2004 om 20:28:57

sjokran

Hallo,

Ik ben een aantal jaren met mijn man getrouwd. Sinds een lange tijd hebben we vaak ruzie. De ruzies kunnen makkelijk opgelost worden door goed met elkaar te communiceren. Ik ben bereid om alles eraan te doen om dit huwelijk te laten werken.
Alleen ik merk weinig motivatie van mijn man.
Ik denk dat dit ook te maken heeft met dat hij eigenlijk niet blij is met het huwelijksleven en liever een vrouw wil die haar mond dichthoudt en dat hij in het weekend met vrienden leuke dingen kan gaan doen. Zijn ouders accepteren mij niet en dat speelt nu we getrouwd zijn ook een grote rol. Daarvoor interesseerde hem dat totaal niet.
Ik toon veel initiatief, maar vaak merk ik dat hij minder tijd met mij wil besteden. Ik hou van veel dingen samen doen en een diepgaande relatie en dacht dat hij dat ook wilde, althans dat liet hij voor het trouwen aan mij merken. Nu merk ik dat hij juist wil dat ik een kwart van zijn leven ben en dat hij de rest van de tijd met vrienden en ouders wil doorbrengen en zijn leven wil laten bepalen.  Als ik zeg dat ik een liefdevolle relatie wil, zegt hij dat ik moet ophouden met die onzin en dat hij geen sukkel is en maling heeft alles.
Al een lange tijd dreigt hij mij regelmatig met een scheiding als we een meningsverschil hebben. Mijn gezondheid is echt achteruitgegaan door die dreigementen, want je voelt je altijd onrustig.  Hij weet dat ik niet wil scheiden en toch dreigt hij mij haast wekelijks met een scheiding als we er niet uitkomen. Als we een keer ruzie hebben, loopt hij de deur uit en zegt hij dat hij niet meer thuiskomt, hij blijft dagen weg, totdat ik hem tig keer heb gebeld. Nu roept hij ook dat hij niet meer van me houdt. Dit wisselt ook per dag, de ene dag zegt hij dat hij van mij houdt en de andere dag zegt hij weer van niet en als ik het dan weer later aan hem vraag, dan zegt hij dat hij dat zei omdat hij boos was. Een week geleden zei hij weer dat hij niet van me houdt en toen heb ik gevraagd of hij wilde zweren, omdat ik kapot ga aan die leugens en wisselvalligheid en eerlijkheid wil. Hij had toen gezworen dat hij echt niet van me houd.
Door zijn gedrag, heb ik al een lange tijd het gevoel dat ik niet leef.
Het liefst ga ik weg, alleen ik ben bang voor de reactie van mijn ouders, die willen niet dat ik ga scheiden en geven mij de schuld.
Weten jullie misschien wat ik het beste kan doen of tips hoe ik met deze man om moet gaan?

Daqz

Doe wat het beste is voor jezelf.
Je hoort het vaker, dat een persoon veranderd na  'enige'  tijd.

Volg je hart!

Wasilla tarifest

Doe wat jy denkt dat het beste is voor jou! Laat je zelf niet kapot maken,wat heb je aan een leven als je niet gelukkig bent

drafat

Hallo,

Zo'n situatie waarin jij zit komen dagelijks voor. Het probleem bij jouw is dat je man weet dat je niet wil scheiden en dat is tegelijk zijn grootste troef. Het maakt uw kapot, de gedachte alleen al, hoe zal uw familie reageren enzo.
Je vraagt je man of hij nog van u houdt, aan uw verhaal te horen trekt hij zicht niet meer veel van u aan, anders zou hij je zo niet behandelen. Hij gebruikt juist hetgeen wat je het meeste vreest tegen u. Is dat liefde? Ik denk het niet.

Dit is redelijk objectief, ik weet niet waarom je man zo veranderd is. Probeer eens daar de oorzaak voor te vinden.

In ieder geval zo kan je niet verder. Vroeg of laat beland je nog in het ziekenhuis. En als je man weer dreigt met de echtscheiding zeg dan maar dat je dat ook wilt, maar dat hij die moet aanvragen als dat hetgeen is wat hij wilt. Dan kan je direct aan je ouders zeggen dat jij er voor niets tussen zit.
Je ouders willen tenslotte alleen het beste voor u en ze zouden niet willen dat jij eraan ten onder gaat.

Ik weet dat dit gemakkelijk gezegd is, maar je hebt al veel geduld gehad en je hebt al te veel aan anderen gedenkt. Het wordt tijd dat je nu een aan jezelf denkt.

Ik wens je in ieder geval veel moed en sterkte toe

Beslama


Wasilla tarifest

Citaat van: drafat op 23/08/2004 om 21:27:40
Hallo,

Zo'n situatie waarin jij zit komen dagelijks voor. Het probleem bij jouw is dat je man weet dat je niet wil scheiden en dat is tegelijk zijn grootste troef. Het maakt uw kapot, de gedachte alleen al, hoe zal uw familie reageren enzo.
Je vraagt je man of hij nog van u houdt, aan uw verhaal te horen trekt hij zicht niet meer veel van u aan, anders zou hij je zo niet behandelen. Hij gebruikt juist hetgeen wat je het meeste vreest tegen u. Is dat liefde? Ik denk het niet.

Dit is redelijk objectief, ik weet niet waarom je man zo veranderd is. Probeer eens daar de oorzaak voor te vinden.

In ieder geval zo kan je niet verder. Vroeg of laat beland je nog in het ziekenhuis. En als je man weer dreigt met de echtscheiding zeg dan maar dat je dat ook wilt, maar dat hij die moet aanvragen als dat hetgeen is wat hij wilt. Dan kan je direct aan je ouders zeggen dat jij er voor niets tussen zit.
Je ouders willen tenslotte alleen het beste voor u en ze zouden niet willen dat jij eraan ten onder gaat.

Ik weet dat dit gemakkelijk gezegd is, maar je hebt al veel geduld gehad en je hebt al te veel aan anderen gedenkt. Het wordt tijd dat je nu een aan jezelf denkt.

Ik wens je in ieder geval veel moed en sterkte toe

Beslama



Hier ben ik het wel mee eens. Doe hier wat mee! Sterkte

sjokran

Ik weet dat ik weg moet, maar als ik er alleen al aan denk, raak ik in paniek.
Ik heb een stomme fout gemaakt en dat is dat ik alle aandacht op hem heb gericht. Toen we gingen trouwen dacht ik met hem ga ik gelukkig leven en ik trouw maar een keer. Nu merk ik dat ik aan een dooie koe trek en zijn gedachtes helemaal anders zijn.  Ik ben te open geweest en hij weet dat ik niet wil scheiden en nu maakt hij er misbruik van. Ik begin er haast in te geloven dat hij eigenlijk nooit van mij heeft gehouden en alleen maar in het begin verliefd is geweest.
Hij zegt ook dat hij niet meer verliefd is en dan zeg ik dan is het toch omgeslagen in houden van. En dan zegt hij houden van houdt voor mij iets anders in dan wat het voor jou betekent en dat hij daardoor minder voor mij over heeft omdat hij niet meer verliefd is. Maar houden van is toch sterker dan verliefd zijn??
Als we een keer ruzie hebben en ik wil dat het goedkomt en ik zeg dat, dan wordt hij kwaader en kwaader en als ik mijn mond niet dichthou dan stompt hij mij.
Als ik alleen al hier aan terug denk, wil ik hard weglopen en nooit  meer terugkomen. Maar ik ben bang om weer alleen te zijn en dat mijn familie niet achter me staat. Hij zegt ook dat geen enkele man bij mij zou blijven. Mijn ouders weten trouwens niet dat hij mij in woede-uitbarsting slaat.

Tama

azul

Hoe zouden je ouders oordelen als zij wisten dat je geslagen wordt?

bakish

Citaat van: sjokran op 24/08/2004 om 12:32:08
Ik weet dat ik weg moet, maar als ik er alleen al aan denk, raak ik in paniek.
Ik heb een stomme fout gemaakt en dat is dat ik alle aandacht op hem heb gericht. Toen we gingen trouwen dacht ik met hem ga ik gelukkig leven en ik trouw maar een keer. Nu merk ik dat ik aan een dooie koe trek en zijn gedachtes helemaal anders zijn.  Ik ben te open geweest en hij weet dat ik niet wil scheiden en nu maakt hij er misbruik van. Ik begin er haast in te geloven dat hij eigenlijk nooit van mij heeft gehouden en alleen maar in het begin verliefd is geweest.
Hij zegt ook dat hij niet meer verliefd is en dan zeg ik dan is het toch omgeslagen in houden van. En dan zegt hij houden van houdt voor mij iets anders in dan wat het voor jou betekent en dat hij daardoor minder voor mij over heeft omdat hij niet meer verliefd is. Maar houden van is toch sterker dan verliefd zijn??
Als we een keer ruzie hebben en ik wil dat het goedkomt en ik zeg dat, dan wordt hij kwaader en kwaader en als ik mijn mond niet dichthou dan stompt hij mij.
Als ik alleen al hier aan terug denk, wil ik hard weglopen en nooit  meer terugkomen. Maar ik ben bang om weer alleen te zijn en dat mijn familie niet achter me staat. Hij zegt ook dat geen enkele man bij mij zou blijven. Mijn ouders weten trouwens niet dat hij mij in woede-uitbarsting slaat.
meisje meisje meisje als je mn zusje was had ik je daar weg getrapt sorry hoor maar die gozer is niet goed voor jou en al helemaal niet voor je gezondheid, je komt over als iemand die gewoon eerlijk is over haar gevoelens geen domme spelletjes speelt en dan krijg je dit nou nee misschien is het verkeerd wat iknu doe maar toen ik dit las jeetje mn haren stonden gewoon recht overeind tfoe wat een eikel geloof me je bent echt niet alleen je ouders zullen je steunen denk aan je zelf ok en ik ben er voor je dus je hebt in iedergeval mij zuster groetjes

Sannoe

Azul/Salaam

Beste meid,
Heb jouw verhaal aandachtig gelezen en kwam tot één conclusie. Jouw man wil niet meer met jou verder leven en hij wil het jou zo moeilijk mogelijk maken zodat jij zelf de stap tot scheiding zal gaan maken. Vooral als je zegt dat dingen makkelijk opgelost kunnen worden maar hij toont geen bereidheid dan is het voor mij overduidelijk. Die dag zal er komen dat jullie gaan scheiden en iemand moet alleen de stap durven nemen (ik hoop dat het nog te lijmen is uiteraard) maar dan heb ik weinig hoop.

Heb je je nooit afgevraagd dat je man mogelijk verliefd is op een andere vrouw? Daar hou ik zeer sterk rekening mee. Vooral omdat hij zich in huis geketend voelt en maar liefst 3/4 van de tijd buitenshuis wil doorbrengen!!!

Hoe jullie beslissing ook is hoop ik dat Allah dit tot een goed einde zal brengen en tenslotte kan ik je alleen maar veel sterkte en wijsheid toewensen.

wassalaam

navaras

ga opdonderen met je zielige verhaal

Masja

beste meid, wegwezen bij die man, wát een houding zeg, je laat je toch zeker niet zo behandelen, wat vernederend zeg!!
in jouw plaats was ik allang weggeweest i.p.v. zo door te gaan , take it or leave it, zou ik zo zeggen tegen die man, en verder geen gezeur
zal hem "vies" tegenvallen als jíj met de scheiding aan komt uiteindelijk

sterkte en groetjes masja

sjokran

Ik weet dat het geen oplossing is, maar voor mijn eigen zelfrespect heb ik besloten om mij niet door hem aan te laten raken, totdat hij psychische hulp heeft gezocht voor zijn agressiviteit en vernederingen.
Ik weet dat ik weg moet, maar ik heb daar nog geen lef voor en dit is een tussenoplossing. Ik ben benieuwd hoe dit verder loopt, ik hoop dat ik sterk blijf en hem op een afstand hou.
Is het erg wat ik doe? Kan ik dit als vrouw doen?

Dora

het is me opgevallen dat steeds meer meiden hier met een nare situatie zitten..zijn wij timazighien wel gelukkig??....denken wij wel goed na voordat we onze keuze maken...

bakish

Citaat van: sjokran op 24/08/2004 om 19:56:58
Ik weet dat het geen oplossing is, maar voor mijn eigen zelfrespect heb ik besloten om mij niet door hem aan te laten raken, totdat hij psychische hulp heeft gezocht voor zijn agressiviteit en vernederingen.
Ik weet dat ik weg moet, maar ik heb daar nog geen lef voor en dit is een tussenoplossing. Ik ben benieuwd hoe dit verder loopt, ik hoop dat ik sterk blijf en hem op een afstand hou.
Is het erg wat ik doe? Kan ik dit als vrouw doen?
meisje watchma je maakt je zelf kapot maar goed ik hoop dat je ooit je moed bijelkaar verzameld en gewoon weg gaat bij hem, wees sterk en kies voor jezelf in dit geval groetjes

Tama

#14
Citaat van: sjokran op 24/08/2004 om 19:56:58
Ik weet dat het geen oplossing is, maar voor mijn eigen zelfrespect heb ik besloten om mij niet door hem aan te laten raken, totdat hij psychische hulp heeft gezocht voor zijn agressiviteit en vernederingen.
Ik weet dat ik weg moet, maar ik heb daar nog geen lef voor en dit is een tussenoplossing. Ik ben benieuwd hoe dit verder loopt, ik hoop dat ik sterk blijf en hem op een afstand hou.
Is het erg wat ik doe? Kan ik dit als vrouw doen?



waarom zou jij geen besluiten kunnen nemen over je toekomst als vrouw zijnde? Omdat altijd anderen voor de vrouw hebben beslist? Of omdat de vrouw niet geacht wordt de capaciteiten te hebben om zelf haar leven uit te stippelen?

Er zijn meerdere vrouwen jou voor geweest die lef hebben getoont en zo een andere wending hebben gegeven aan hun leven. Ik begrijp wel dat je vaak te horen krijgt dat je sebar(uithoudingdvermogen of ziets) moet tonen. Sebar betekent in jouw geval, slikken wat je man je aandoet. Wordt geen slachtoffer van omstandigheden die niemand goed mag keuren, nog je familie, nog jij zelf. Als jij je huwelijk werkelijk zo ervaart zoals je hier beschrijft moet je keuzes maken a outchma. Helaas kunnen wij geen keuzes voor jou maken. Ik kan je wel aanraden om heel goed te gaan nadenken over je toekomst. Als jij dit huwelijk niet wil, wat wil je dan wel en wat zou dan ideaal in jouw ogen zijn? Probeer als een mens te denken en je mag denken en beslissen over jouw leven en jouw toekomst. Ik kan je uit ervaring in de hulpverlening vertellen dat er velen vrouwen in dezelfde situatie zitten als jij. Als je er behoefte aan hebt om met een marokkaanse hulpverlener-maatschappelijkwerkter over je situatie te praten en gepaste advies aan te horen, dan kun je bellen met de marokkaanse vrouwen vereniging nederland, voor het telefoonnummer zie PM.

Maar onthou beslissingen dien je zel fte nemen: Geen hulpverlener, ouder of een ander kan of mag dat voor jou doen.


Ik wens je veel kracht toe.