Hypocrisie Tamazight tv

Gestart door Botermes, 23/03/2018 om 20:40:54

Botermes

Azul,


Onlangs is er een reclame verschenen op de Marokkaanse Tamazight zender waarin je bepaalde series in de eigen regionale taalvariant kunt bekijken. Dus van Tacelhit naar Tarifit naar Tasousit en vice versa. Men probeert dus in een bepaalde behoefte te voorzien. De essentiële vraag die bij mij dan rijst, is waarom dat dan niet al langer is gedaan met de nieuws uitzendingen die elke dag in een afwisselende combinatie van de talen worden uitgezonden. Het is ronduit irritant dat niet voor elke van de drie talen een appart segment wordt vrij gemaakt.

Laat me eens raden waar het aan kan liggen: Een laag budget? Een kut-beleid? Laag werk-ethiek? Een combinatie daarvan?

Imazighen produceren mediocrity (middelmatigheid), geen kwaliteit. Ik moet kritisch zijn. Neem bijvoorbeeld de tassoesit nieuwslezer. Die man straalt alleen zieligheid uit met zijn onderdanige monotone stem. Vergelijk hem eens met die dikke bruine jongen met die bril op M2. Hij straalt zelfverzekerdheid uit, heeft een flow in de manier waarop nieuws leest. Ondanks dat ik hem niet zo versta, zie ik wel dat dat kwaliteit is. Dat is wat je moet hebben.

Of die Riffijnse millenial hipster met dat culinaire programma waarbij hij op bezoek gaat naar Amazighvrouwen uit alle streken voor traditionele gerechten. Ieeew man, jakkes. Sommige van dat soort gerechten zoals een bladerdeeg met lamsvet, horen eigenlijk verledentijd te zijn. Kunnen Imazighen geen nieuwe gerechten uitvinden? Dat is niet eens het echte probleem maar bijvoorbeeld dat hij voor elk gerecht de Arabische benaming “ el oekla” gebruikt. Weinig Amazigh-bewustzijn. Een Oost Riffijns zoals hij hoort toch gewoon van “ maca” te spreken.Wat is dit nou weer voor flauwekul?

Ik lijk misschien wel een klootzak, maar ik wil kwaliteit, geen middelmatigheid! Je moet kritisch zijn om vooruit te komen.

Botermes

#1
Ik ben net de zaterdagavond ‘sahra’ aan het kijken. Wederom middelmatigheid...

Het lijkt wel op een soort idols waar elke idioot z’n kunstjes kan komen laten zien. Geen renomineerde artiesten, geen nieuwe lichtingen. Niks, alleen mediocrity...

Zelfs Darrija sprekende stand-up amateurs, die echt geen kans gegund is op de Arabischtalige zenders, kunnen hun zegje komen doen. Alhoewel, terwijl ik dit nu schrijf was er zo’n lange Riffijnse jongen aan het zingen, waarvan ik denk: hey dat is helemaal niet zo verkeerd, eigenlijk. Tot zover het enige lichtpuntje voor deze avond.

Nee maar, elke Arabisch-sprekende of zingende artiest, die geen kans krijgt op de Arabische zender kan zo maar eens eventjes komen klooien en kutten op Tamazight TV.

De studio ligt namelijk ergens in Rabat, dus niet elke getalenteerde Riffijnse straat-artiest, zoals onze eigen Said Fihala, kan er zomaar even binnenwandelen. Wie betaalt er voor zijn reis en verblijfkosten? Die jongen is al blij als hij een paar jointjes kan regelen om de dag mee door te komen. Nou, normaal zouden er toch instanties moeten zijn die dit soort artiesten onder hun hoede nemen.

Botermes

Op M2 worden hele nieuwsuitzendingen in het Riffijns uitgezonden. Nou weet ik niet of dat dat  dagelijks is maar waarom dat niet op M8 gebeurt (gezien dat dat er de plaats bij uitstek voor zou moeten zijn) is mij een raadsel. Is dit de zoveelste -verdeel en heers-taktiek, of gewoon de chaotische aard van Marokkanen? Nou, hoewel ik zeker moet bekennen dat er zoiets bestaat als ‘ de chaotische aard der Marokkanen’  ben ik toch eerder geneigd uit te gaan van de eerste mogelijke reden.


Botermes

Ja ik weet het, terwijl ik me beklaag over zaken die er weinig toedoen zoals de kwaliteit van een TV zender, worden adolescenten die zich op social media durven uit te spreken tegen de makhzen vast gezet, mishandeld en in de meest letterlijke zin: besodemieterd. Voor degenen die niet weten wat dat betekent: het komt neer seksuele foltering. Iets zoals ‘de fles’, een term waar veel  Marokkaen wel mee bekend zijn, dus dat dit nieuws niet als een verrassing aan zal komen.

Als een land dat zich modern en democratisch noemt, deze afschuwelijke praktijken ongestraft toelaat, moge zij dan toch pleuris krijgen! Zelfs zogenaamde landelijke mensenrechten organisatie’s stellen zich zo neutraal mogelijk op omdat ze het systeem vrezen zelf in de cel te belanden en mishandeld te worden.

Ghost

Azul

Ik kom net terug van een surftrip naar Taghazout iets ten noorden van Agadir. Zodra je Agadir uitrijdt is de omgeving opvallend Amazighofoon te noemen. Mensen zijn zelfs blij om te horen dat je Arifi bent en het komt altijd tot een basaal gesprekje s Tmazight. Na een paar dagen kun je ook een beetje volgen wat ze zeggen, zonder dat ik onderscheid kan maken tussen Tachelhit of Tassousit. Het gebruik van Tifinagh is veel meer aanwezig in het straatbeeld dan in Arif. Ik snap dat niet want de Amazigh identiteit lijkt in Arif veel belangrijker in de eis om identitaire erkenning. Imazighen in het zuiden zijn wat zachter van aard is mijn indruk, niet zulke heethoofden als Irifiyen, wellicht mogen ze daarom meer. Soussa en Chlouh vormen geen dreiging, ze liggen niet snel op ramkoers met de overheid en zijn flexibel. Ook wat religie betreft, overal zie je openbaar alcohol geschonken worden en stelletjes lopen ook te vozen op straat, niemand die opkijkt. Het is allemaal wat minder schizofreen dan in Arif.

Wat mij meteen opviel is dat de Hirak een totaal non-onderwerp is. Alsof er niks aan de hand is in Marokko. Wat mij ook niet verbaast want de mensen daar leven in aanzienlijk betere omstandigheden, infrastructuur ziet er goed uit, dames lopen tot laat rond in korte rokjes. Het was net alsof ik in een Europese havenstad liep. Als ik dan aan de malaise in Arif denk, dat is een donker hol in vergelijking met het westen van Marokko.

Overigens krijg je op de vraag ''wat wil je doen met je leven?" hetzelfde antwoord als in Arif; "naar Europa".

Botermes

#5
Azul,

Ik denk dat het verschil tussen Amazigh-talen in Marokko zover ontwikkeld is als het verschil in Latijnse talen. Ik kijk er ook niet van op dat men niet op de hoogte is van de ontwikkelingen in Rif. De isolering daarvan bestaat uit verschillende lagen: 1. geografie, 2. taal, 3. Het onderdrukken van berichtgeving door de autoriteiten. Dat wij moeilijk het onderscheid tussen de 2 zuidelijke talen kunnen maken, zegt op onze beurt ook wat.

Sinds ik TamazightTV kijk ben ik wel gaan merken dat het Atlas-Tamazight makkelijker te volgen is. Soms versta je echt meer dan de helft. Hoe zij zich ten opzichte van elkaar verhouden weet ik niet. Ik veronderstel dat zij niet middels de eigen taal met elkaar kunnen communiceren. Dat zou nl de verarabisering een stuk moeilijker hebben gemaakt.

Ik heb een beetje moeite met het stereo-type beeld van Riffijnen als heethoofden. Vanuit mijn beleving is het merendeel Riffijnen in Rif juist subtiel, elegant en heel diplomatisch. En juist mensen die helemaal geen hoge educatie hebben gehad. We’re talking about natural traits here. Het zijn juist wij, de Imazighen in diaspora that perpetuate that specific stereotype. Het onmiskenbare in bijna alle Riffijnen is dan wel weer de trots.






Botermes

#6
Citaat van: Thatha op 24/04/2018 om 19:00:01
Overigens krijg je op de vraag ''wat wil je doen met je leven?" hetzelfde antwoord als in Arif; "naar Europa".

Om moedeloos van te worden, is mijn initiële reactie. Ik heb ook neven in Rif die niks anders willen en als je zegt dat Europa niet is wat ze denken dat het is, dan worden ze kwaad en Krijg je het verwijt van agunst:”Je wilt niet dat ik in het leven slaag en alles is beter dan hier.”

Zolang Europa in een uitvlucht voorziet, gaat er niets veranderen. Repressie, intimidatie en geweld pays off. It always has. Kijk maar naar het aantal activisten dat in Rif is uitgeweken als politiek vluchteling naar Spanje sinds het Hirak tijdperk. Imazighen in diaspora hebben soms makkelijk praten. Je kunt niet vanuit Europa strijdlustige videos maken over hoe er een eind aan de onderdrukking dient te komen terwijl je niet aan de frontline staat, zei een jongen tegen mij vorig jaar tijdens de zomer vakantie. Daarbij doelde hij op de videos van boujibaa. Die videos vond ik overigens altijd wel vermakelijk. Aan de andere kant helpen Riffijnen in Europa wel degelijk om de toestand in Rif onder de aandacht te brengen.

Soms denk waarom de groeiende polarisering in het westen, ons niet motiveert terug te gaan naar het land van herkomst. Daar moet je dus vechten voor de rechten die je hier al hebt. Start from scratch en daar wil men niet aan beginnen. Racisme en marginalisering bestrijd je maar via de politieke weg. Alleen als er echt burgeroorlogen uitbreken waar wij aan de verliezende kant komen te staan, pas dan gaan we terugkeer als serieuze optie overwegen. That’s when the instinct of selfpreservation kicks in. Violence does pays off.


Botermes

#7
Ik kijk net een Riffijnse serie op de zender en wat me opvalt is een gebrek aan professionaliteit in het kunnen schakelen tussen dialecten. Je kunt er geen Nadoriaans accent op na houden als je zogenaamd een inwoner van Alhoceima moet voorstellen.

Het Alhoceima-accent is heel specifiek. Het is een vereiste van een acteur/actrice om met andere accenten en dialecten voor de dag te komen. Dat is een kwaliteit die je sowieso moet bezitten, naast het degelijk kunnen uiten van karaktertrekken en persoonlijkheden.

Botermes

#8
Leg ik deze mensen de lat te hoog of is er misschien iets anders dat ik vergeet? Heus niet, toch!
De Riffijnse cast, een clubje van ongeveer 8 mensen, op T8 bestaat voornamelijk uit Oost-Riffijnen. Dat is geen punt als je kunt schakelen tussen dialecten. Maar dit niet in acht nemen is onprofessioneel en ronduit irritant. Trouwens, waar zijn de young and handsome people, die een jonger publiek moet aanspreken? Deze mensen zien er uit van middelmaat tot oud en lelijk. Ja, sorry dit klinkt hard, maar als je middelmaat oud en niet aantrekkelijk bent, dien je ter compensatie tenminste wel over goede acteer kwaliteiten te beschikken maar ook dit ontbreekt bij velen. Het lijkt een vriendenclub waar je alleen met connecties binnen kan komen, zoals vrijwel op elk gebied in Marokko. Dit komt de kwaliteit niet ten goede en dat is jammer. Een beleid met gebrek aan visie en innovatie provokes mediocrity. Ze modderen maar wat aan, lijkt het.

Stel dat ik acteur was en een Amsterdamse mocro moest spelen, dan zou ik echt een paar maanden in de Bijlmer of Transvaal, ik noem maar wat, gaan bivakeren en die mensen leren kennen om te weten hoe het is om zo iemand te spelen, letten op de nuances die je kunt aanbrengen. Want ik weet dat ik van mezelf ver af sta van dat type mensen qua gedrag, stijl en manier van praten. Dan neem je je werk echt serieus en dat mis ik bij deze acteurs/actrices.

Botermes

#9
Azul,

Het lijkt een algemeen Marokkaans probleem te zijn omdat Marokkaanse zenders het moeten hebben van Mexicaanse of Turkse soaps. Marokkanen lijken niet zelf iets dergelijkste te kunnen maken met eigen materiaal. Waarom zijn de eigen shows vooral gebaseerd op het concept van de clown die uitgelachen dient te worden? Een clown zonder enige diepgang of een andere zijde, maar slechts een idioot die op je lachspieren moet werken. Het is een concept dat alleen mensen met een regressief en evil mindset aanspreekt. Als je als Marokkaan alleen Marokkanen als clowns te zien krijgt, creëert dat tevens een laag zelfbeeld in het onderbewuste, en dat is een heel kwalijke zaak.

TV-producenten willen vooral makkelijk en snel geld verdienen. Ze zullen voor het gemak opperen dat ze geen sociaal maatschappelijke verantwoordelijkheden dragen en niks met vergezochte theorieën hebben. Ze hebben ook geen zin te gaan wachten op een achterlopende pietlullige Marokkaanse film industrie, amateuristische acteerscholen en theaters ed. En als dat negatieve bijwerkingen heeft, heb je maar pech gehad. Zo gaat dat met geldwolven.




Botermes

#10
Ik kon het eerder niet goed verwoorden maar bedoelde eigenlijk dat TV-producers zich niet verantwoordelijk voelen voor eventuele socio-psychologische implicaties die soaps die zij uitzenden met zich mee brengen en dat het eerder aan de kijker zelf ligt. Maar ook dat is vals omdat zij vanuit een korte termijn geheugen opereren.

Het is ook niet bepaald iets -that happens over night- maar iets dat op lange termijn zijn vruchten afwerpt. Het is niet zo dat wanneer men een Mexicaans of Turkse soap bekijkt, je per direct een laag beeld van de eigen cultuur krijgt, maar als je deccennia lang dat soort troep te verwerken krijgt, dus wel.

Een belangrijk aspect in soaps, series en films is dus de perceptie van het begeerlijke. En als dat wordt uitgebeeld door mensen die er niet Noord-Afrikaans uitzien, ga je na een tijd onbewust het typisch Noord- Afrikaanse disassociëren van wat begeerlijk kan zijn.

Botermes

#11
Nog iets over de Marokkaanse tv en filmindustrie. Er wordt ons dus wijs gemaakt dat er een soort Marokkaanse Hollywood gevestigd is in de omgeving van Ouarzazate en dat wordt, naar mijn mening, allemaal wat gehyped. Er bestaan weliswaar wat goede Marokkaanse filmmakers die enkele films van goede kwaliteit hebben afgeleverd. Maar die enkelen hebben de collectieve kwaliteit niet omhoog weten te brengen. Films, series en soaps liggen toch wel in elkaars verlengde, en collectief zie ik weinig tot geen vooruitgang. Ook op het gebied van TV programmas maken, ligt het stil. Als je je bedenkt dat zelfs het reclame deuntje is afgekeken van de Westerse TV, en dat valt nog wel mee als je merkt hoe vaak overal beeld en audio niet synchroon lopen. Ik denk dat gebrek aan geld ook een rol speelt in de beroerde kwaliteit, totaal gezien.

Botermes

#12
Het parade paardje van de Marokkaanse televisie is toch wel de nieuwszender Med1. Francophone georiënteerd, corporate suite, flashy decoratie en adembenemend Marokkaans vrouwelijk schoon. Dat is het verschil dat geld kan maken, dames en heren.


Inhoudelijk kan ik er niet goed over oordelen omdat ik het Frans niet goed beheers maar het oogt allemaal wel van een hoger niveau te zijn dan de andere zenders. Je krijgt wel een bepaalde aanblik die de indicatie geeft dat ze een zekere vorm van globalisering propageren door her en der een negroïde niet-Marokkaan als nieuwslezer aan te stellen. Waarschijnlijk om de zakelijke betrekkingen met subsaharaans Afrika te versterken. Kortom: Corporate media, dat is het.