Tasrith n Isidh (bruid van het beest)

Gestart door Amshoom Style ⴰⵎⵛⵓⵎ ⵚⵟⴰⵢⵍ, 24/12/2016 om 22:27:31

Amshoom Style ⴰⵎⵛⵓⵎ ⵚⵟⴰⵢⵍ

Een jonge vrouw werd ooit ten huwelijk gevraagd door een keurige jongeman. Eens ze getrouwd waren, besefte ze dat haar echtgenoot plots de vorm kon aannemen van dieren.  Hij maakte dan ook gebruik van de gave om te gaan jagen. Zijn bruid kwam niets tekort, enkel beangstigde zijn geheim haar enorm.

Op een dag gingen ze samen op bezoek bij de ouders van de bruid. Ze brachten de avond op in een aangename sfeer door. De bruid ging die nacht slapen in een kamer, samen met haar moeder.

Haar moeder vroeg haar of ze gelukkig was met haar man. Ze antwoordde: “Ja, hij draagt goed zorg voor mij maar er is één ding, hij verandert in allerlei beesten en op het einde van de dag moet ik het vlees van tussen zijn tanden halen” Plots, viel er een kat neer op hun deken en het meisje  huiverde. Ze vertelde haar moeder dat hij het gesprek heeft afgeluisterd en dat hij in de gedaante van de kat onder hen was. De moeder zei dat dat onmogelijk was.

’S Anderendaags zei haar man dat ze naar huis moesten en ondanks het aandringen van zijn schoonmoeder om te blijven, was hij vastberaden, ze moesten weer naar huis. De moeder van het meisje maakte zich uiteraard grote zorgen om haar dochter.

Eens thuis, veranderde er niets, het voorval met de kat kwam niet ter sprake en de Isidh (beest) bleef zijn vrouwtje respecteren. Bij het water halen, verloor haar vriendin het geduld met een kat die hen stoorde en gooide een steen naar zijn hoofd.

Toen de avond viel kwam de Isidh thuis in menselijke vorm en hij vertoonde een wonde aan zijn hoofd. Het zorgzame meisje snelde naar hem om zijn wonde te verzorgen. Terwijl ze de wonde schoonmaakte vroeg ze hem: “Doet het pijn?” Hij antwoordde: “Niet pijnlijker dan wat je over mij tegen je moeder hebt gezegd”

Die avond besloot ze een brief via duivenpost naar haar ouders te sturen. Ze schreef in de brief dat de dreiging van haar man, steeds meer voelbaar werd. Ze wilde gered worden uit de klauwen van de Isidh.

Toen het nieuws, de ouders had bereikt, besloot haar vader de hulp in te schakelen van enkele bijzondere vrienden. In de brief had het meisje vermeld dat ze achter vele deuren gevangen zat en dat de Isidh elke avond haar haren rond zijn arm draait zodat hij zeker is dat ze nergens naartoe kon.
Drie mannen kregen opdracht om haar te gaan redden. Mstak-Stak Ouzran, Bou Zott’o-Zott’o en Mba3 Tamorth begaven zich naar de woning van het slachtoffer. Mstak-Stak Ouzran was de meester in het open peuteren van sloten, en zo opende hij een aantal deuren die leidden naar de slaapkamer van het koppel. Bou Zott’o-Zott’o, kon geruisloos, haartje per haartje rond de arm van het beest losdraaien en dit aan een snel tempo.

Nu het meisje bevrijd was, sloten ze stil de deuren achter zich en renden de nacht in.

Na uren op de loop vroegen ze aan Mba3 Tamorth, die een ziener en magiër was, of het beest al wakker was. Hij antwoordde: “De Isidh is net wakker, hij gaat aan zijn zoektocht beginnen”

Mba3 Tamorth kreeg veel vragen over de afstand tussen hen en de Isidh en telkens verminderden het aantal heuvels voorsprong die hen van het beest scheidden.

Toen de Isidh de laatste heuvel tussen hen en hem moest beklimmen, deed Mba3 Tamorth de grond openbreken waardoor ze konden schuilen. De grond sloot zich en de Isidh denderde razend verder.

Zo is het meisje kunnen ontkomen aan de dreiging van de Isidh en is ze zich met haar ouders, in een ver land gaan vestigen. De Isidh gaf de zoektocht op en keerde terug naar zijn thuis.