Hoofdmenu

LOVERBOYS

Gestart door Bou, 12/03/2004 om 21:22:34

Dobry Den

Naoual, hoe weet je dat de twee mannen pooiers zijn? Is het de mooie bak die ze hebben, geruchten of.......Aangifte tegen een versierpoging is nieuw voor mij. Ik wist niet dat de politie haar taak zooooo serieus nam.

Dobry Den

Citaat van: naoual Ammartia op 29/09/2004 om 20:57:03
jij hebt nog geluk dat je broers hebt had ik maar behda 1 dan ben ik blij of minstens een zus die je wijzer kan maken maar ja hamdoelilah heb ik wel neven die goed op mijn passen en bekend zijn hamdoelilah sukru wa alah wa thalla

Het is toch te triest voor woorden dat vrouwen zich als kwetsbare wezens gedragen die niet zonder de bescherming van de mannen kunnen. Met zo'n houding zullen vrouwen zich nooit ontketenen van de mannen.

cinderella

#32
Citaat van: Dobry Den op 26/11/2004 om 14:29:25
Citaat van: naoual Ammartia op 29/09/2004 om 20:57:03
jij hebt nog geluk dat je broers hebt had ik maar behda 1 dan ben ik blij of minstens een zus die je wijzer kan maken maar ja hamdoelilah heb ik wel neven die goed op mijn passen en bekend zijn hamdoelilah sukru wa alah wa thalla

Het is toch te triest voor woorden dat vrouwen zich als kwetsbare wezens gedragen die niet zonder de bescherming van de mannen kunnen. Met zo'n houding zullen vrouwen zich nooit ontketenen van de mannen.


waarom zouden vrouwen zich moeten ontketenen van  mannen?

Dobry Den

Citaat van: cinderella op 28/11/2004 om 18:25:23

waarom zouden vrouwen zich moeten ontketenen van  mannen?

...opdat Timazighen eindelijk de naam Tamazight eer aan doen: een vrij mens.

cinderella

Citaat van: Dobry Den op 28/11/2004 om 21:29:28
Citaat van: cinderella op 28/11/2004 om 18:25:23

waarom zouden vrouwen zich moeten ontketenen van  mannen?

...opdat Timazighen eindelijk de naam Tamazight eer aan doen: een vrij mens.


je hebt de keus als vrij mens met iemand te binden, toch?

Dobry Den

Onderzoek naar loverboyverschijnsel in Amsterdam

Loverboys: jonge, hippe jongens die hun liefdesrelaties gebruiken om naïeve meisjes de prostitutie in te lokken. Zo worden zij vaak in de media afgeschilderd. De relatie tussen dader en slachtoffer ligt echter niet zo zwart-wit. Dat menen de wetenschappers van het Willem Pompe Instituut die in opdracht van de gemeente Amsterdam onderzoek hebben gedaan naar de aard en omvang van het probleem van de loverboys in de gemeente Amsterdam.

De bevindingen van de onderzoeksgroep zijn onder leiding van Frank Bovenkerk bijeengebracht in het onlangs verschenen onderzoeksrapport 'Loverboys' of modern pooierschap in Amsterdam. Volgens de onderzoekers komt het stereotiepe beeld van de loverboys niet overeen met de werkelijkheid. Zij storen zich vooral aan het klassieke dader-slachtoffer perspectief waarin de media het loverboyverschijnsel zetten. Er is geen reden om de werkwijze van loverboys te onderscheiden van andere pooiers, aldus de wetenschappers. Zij noemen drie argumenten om deze uitspraak te ondersteunen. Ten eerste is deze vorm van pooierschap geen nieuw verschijnsel; de werkwijze om via liefdesrelaties vrouwen te gebruiken is net zo oud als prostitutie. Ten tweede blijkt uit het onderzoek dat er niet veel relaties tussen pooier en prostituee bestaan die voldoen aan de vermeende werkwijze van de loverboy. Het laatste en voornaamste bezwaar van de wetenschappers is dat het begrip loverboy is ontstaan vanuit het slachtofferperspectief: dit staat een goed begrip van het verschijnsel in de weg.

Relatieverslaving
In het onderzoek komen voor het eerst de loverboys zélf aan het woord. De jongens beweren dat meisjes die de prostitutie verlaten het verhaal van de media navertellen. De onderzoekers zeggen dat hier wellicht enige waarheid in kan schuilen. "We denken dat sommige jongens zo aantrekkelijk zijn door de status die zij uitstralen dat bepaalde meisjes zelf al het mogelijke doen om bij deze jongens in de gunst te komen. Volgens de loverboys die we spraken, zouden veel meisjes er zelf voor kiezen om in de prostitutie te werken." In het onderzoek wordt verwezen naar de Nederlandse hulpverleenster Marieke Kamerbeek. Zij richtte midden jaren negentig een speciaal opvanghuis ('Pretty Woman') op voor slachtoffers van souteneurs. Kamerbeek kwam erachter dat de meisjes eigenlijk uit dezelfde sociale milieus als de loverboys kwamen. Wat zij opmerkelijk vond was dat slachtoffers maar niet van hun loverboys afkwamen, alsof zij verslaafd waren aan hun man zoals anderen aan drugs of alcohol. De term die Kamerbeek daarvoor gebruikte was 'relatieverslaving'.

Aantrekkingskracht
Verschillende wetenschappers hebben betoogd dat relatieverslaving voornamelijk voorkomt bij mensen die in de opvoeding emotioneel zijn verwaarloosd. De meisjes in opvanghuis 'Pretty Woman' leden ook aan trauma's van onveiligheid, mishandeling of verwaarlozing. "Ze hadden geleerd dat ze de aandacht van mannen konden trekken met uitdagend gedrag. Dat gold ook voor jongens die de aandacht trokken met branieschoppen. Onbewust herkenden de jongens en meisjes die zwakte in elkaar en dat vormde de basis van de perverse relatie die de loverboy-constructie zonder meer is." De onderzoekers stellen dat zowel de mannen als de vrouwen ieder hun eigen aandeel hebben in het ontstaan en bestendigen van prostitutieactiviteiten.

Aanpak
Tot nu toe was de preventie vooral gericht op meisjes, maar sinds kort proberen enkele politiekorpsen ook de loverboys zelf aan te pakken. Dit is echter moeilijk omdat zowel prostitutie als pooierij gelegaliseerd zijn in Nederland. Prostitutie bij minderjarigen, in illegaliteit of onder dwang is wel strafbaar, maar dwang is moeilijk aan te tonen. De loverboys ontkennen heftig dat er sprake is van dwang. Overigens gaat het in zowel Nederland als België vooral om mannen met een Marokkaanse achtergrond. Dat valt economisch goed te verklaren. "Het is een kansarme groep die het gat opvult dat door het wegtrekken van de oude penoze in de prostitutiewereld is ontstaan." In mindere mate zitten er ook autochtonen en jongens met een Turkse of Oost-Europese afkomst tussen.

Beeldvorming
De onderzoekers concluderen dat het klassieke mediaverhaal in de praktijk niet zo vaak in zuivere vorm voorkomt. "Uit schaamte zouden meisjes allerlei stereotiepe loverboyverhalen opdissen die gretig worden opgetekend door hun ondervragers en zo in de media terecht komen. Het is niet ondenkbaar dat meisjes zich ook door deze verhalen laten inspireren wanneer zij bijvoorbeeld aangifte doen." Loverboys bestaan wel degelijk, alleen zien ze er iets anders uit dan ze door de media worden geportretteerd, aldus de onderzoekers die hen liever moderne pooiers noemen dan loverboys. Bovendien zijn de slachtoffers van deze jongens lang niet altijd de weerloze, naïeve en domme meisjes waar ze voor worden aangezien.

Reactie gemeente Amsterdam
Wat het begrip loverboy betreft, concluderen de onderzoekers dat deze werkwijze bij souteneurs wel voorkomt in Amsterdam, maar dat er eigenlijk geen reden is om een aparte term te gebruiken of om hierover apart beleid te ontwikkelen. De gemeente Amsterdam onderschrijft deze conclusie. De Driehoek is van mening dat uit het rapport blijkt dat er een groep souteneurs bestaat die zich op de achtergrond van prostituees ophoudt en van hen profiteert. Dat is niet nieuw en niet verboden, aldus de Driehoek. De onderzoekers geven aan dat er vergeleken met vroeger wel een verschil is in de relatie tussen prostituee en souteneur, hoe men die souteneur ook aanduidt, als loverboy of als moderne pooier. Daarbij bestaat de indruk dat de onderzoekers vooral doelen op meer dwang en geweld van de kant van de souteneurs. Dat signaal dient naar oordeel van de Driehoek opgepakt te worden.

Ketenbenadering
Verder concluderen de onderzoekers dat de manier waarop de verschillende Amsterdamse instanties het probleem van de nieuwe souteneurs aanpakken paradoxaal is. Er bestaat het probleem van werving en dat van tewerkstelling en uitbuiting. Het eerste doet zich in Amsterdam betrekkelijk weinig voor, het tweede juist veel. In het kader van preventie wordt van alles gedaan op scholen en de hulpverlening ondersteunt slachtoffers. Hoewel de onderzoekers dat mooi vinden, ligt een stevige aanpak van de mannen volgens hen meer voor de hand. Het complexe probleem leent zich voor het nadenken over een geheel nieuwe benadering, aldus de onderzoekers. De Driehoek vindt het van groot belang dat de hulpverlening slachtoffers blijven steunen. In de optiek van de Driehoek is de rol van de hulpverlening zelfs cruciaal, nu uit het onderzoek blijkt dat tewerkstelling in Amsterdam plaats vindt. De Driehoek neemt de aanbeveling om de mannen stevig aan te pakken echter ook ter harte. De ervaring leert dat dergelijke, complexe problemen zich slechts laten oplossen door een integrale benadering. Dat wil zeggen dat de krachten van diverse instanties binnen en buiten de gemeente gebundeld worden. Waarschijnlijk zal de Driehoek met de wethouder Zorg een dergelijke 'ketenbenadering' ontwikkelen die zich richt op slachtoffers én daders.



Bron: Contrast/pedagogiek.net/amsterdam.nl   Publicatiedatum: 20 juli 2005

Lâle

Citaat van: cinderella op 28/11/2004 om 22:38:03

je hebt de keus als vrij mens met iemand te binden, toch?

Je aan iemand binden is iets anders dan afhankelijk van diegene zijn. Alle vrouwen moeten verplicht op zelfverdediging!!

Dobry Den



Bossche rechtbank: recordstraf voor Eindhovense loverboy

Door MARIETTE VAN WISSEN

Donderdag 15 september 2005 - DEN BOSCH - Een Eindhovense loverboy heeft van de Bossche rechtbank onlangs vier jaar cel gekregen. Dat is de hoogste straf die de Bossche rechtbank ooit in een loverboy-zaak heeft opgelegd. Loverboys, die jonge meisjes versieren en ze tot prostitiutie dwingen, kregen meestal niet meer dan maximaal twee jaar.

Het OM had ook vier jaar geëist en is zeer verheugd over het vonnis. „Die straf heeft waarschijnlijk ook met zijn proceshouding te maken“, zegt zaaksofficier mr. J. van Vreeswijk. „Deze man zag echt niet in wat hij fout heeft gedaan.“

Ook de politie is blij met de uitspraak. „We hebben heel veel tijd in dit onderzoek gestoken“, zegt de voorlichter. De advocaat van de veroordeelde, mr. P. van de Laar, snapt niets van het vonnis en is meteen in hoger beroep gegaan. „Ik viel van m’n stoel toen ik het hoorde. Ik ben ervan overtuigd dat hij in hoger beroep wordt vrijgesproken.“

De Eindhovenaar (29) van Marokkaanse afkomst had het slachtoffer, een geadopteerd Colombiaans meisje, in 2002 en 2003 in een seksclub in Woensel laten werken. Ze was toen nog zeventien. De man heeft haar volgens de rechtbank ook mishandeld en van haar vrijheid beroofd. De man had voor die feiten maximaal zes jaar cel kunnen krijgen.

Zoals in bijna alle loverboy-zaken, legde dit slachtoffer ook wisselende verklaringen af. Eerst zou ze zich vrijwillig geprostitueerd hebben, later zei ze daartoe gedwongen te zijn. Uiteindelijk eiste ze zelfs een schadevergoeding van 250.000 euro, geld dat haar vriend aan haar verdiend zou hebben. De rechtbank wees 2.500 euro toe.

De zaak kwam aan het rollen toen de adoptiemoeder van het meisje melding maakte bij de politie dat de vriend haar adoptiedochter tegen haar wil zou vasthouden. De man kwam in voorlopige hechtenis te zitten. Een dag nadat de man uit voorlopige hechtenis kwam, kwamen de twee elkaar tegen in een café. Volgens beiden was die ontmoeting puur toeval. Het meisje is toen met de man meegegaan, maar deed kort daarna wel meteen aangifte omdat ze tegen haar wil door de man meegenomen zou zijn. „Ze is geheel vrijwillig meegegaan“, zegt de advocaat, die zich baseert op video-opnames in het café en van het station waar het tweetal was.

Volgens Van de Laar heeft het meisje altijd gezegd dat ze al in de prostitutie zat, voordat ze de man leerde kennen. Ook toen hij al in voorarrest zat, zou ze geheel vrijwillig doorgegaan zijn met dat werk.“

De officier van justitie noemde de Eindhovenaar in zijn requisitoir ’een roofdier’. „Hard maar waar“, zegt Van Vreeswijk. Volgens de officier kan dit vonnis ook heel afschrikwekkend werken naar andere loverboys, of jongens die daartoe plannen hebben.

De Eindhovenaar zelf heeft altijd beweerd dat het meisje zijn vriendin was en dat hij van haar hield. Maar in zijn laatste woord aan het eind van de zitting zei hij kwaad: ’Het was een hoertje en het blijft een hoertje.’ De officier: „Toen wist ik wel dat het bekeken was en dat hij zijn eigen graf groef.“



Eindhovens Dagblad, 15-09-2005

Dobry Den

Citaat van: ! op 21/09/2005 om 04:28:55
„Die straf heeft waarschijnlijk ook met zijn proceshouding te maken“, zegt zaaksofficier mr. J. van Vreeswijk. „Deze man zag echt niet in wat hij fout heeft gedaan.“

moest denken aan het volgende artikel dat eind vorig jaar in de krant stond:

Groepsverkrachters vinden het samen gewoon gezelliger

Door onze redacteuren Sheila Kamerman en Rinskje Koelewijn

De daders zijn gemiddeld veertien jaar oud en eten na afloop soms een patatje met het slachtoffer

LEIDEN, 3 DEC.  Bij groepsverkrachtingen hebben de daders vaak niet in de gaten dat ze iets verkeerds doen. ,,Ze deed zelf haar kleren uit!'' Zelfs zedenrechercheurs zijn geschokt.

Twintig minderjarige jongens uit Rotterdam-West werden dit jaar opgepakt wegens groepsverkrachting. Ze verkrachtten in steeds wisselende groepjes maandenlang zeker acht jonge meisjes. Daarnaast maakten ze zich schuldig aan inbraak, bedreiging en berovingen. De manier waarop ze de meisjes behandelden verschilde per keer: soms gebruikten ze geweld (van één slachtoffer werd het haar in brand gestoken), soms maakten ze foto's waarmee ze de meisjes chanteerden. Ze kregen meisjes zover dat ze vrijwillig nog een keer terugkwamen.

Een aantal jongens is inmiddels veroordeeld tot jeugddetentie en jeugd-tbs, een aantal anderen moet nog voor de rechter komen. De zedenrechercheurs van politie Rotterdam-Rijnmond die de groepsverkrachtingen onderzochten, vertellen in de Korpskrant van april dit jaar dat ze geschokt waren. Niet één jongen toonde berouw. Ze hadden gewoon recht op seks, zeiden ze tegen de politie. En: de meisjes wilden het zelf.

Ook onderzoekers Daphne Looije, Jan Hendriks, Catrien Bijleveld en Frank Weerman van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving hadden er soms moeite mee de strafdossiers te lezen van jonge groepsverkrachters. Bijleveld: ,,Soms wordt het afgedaan als onschuldig zwembadgerotzooi, maar wat wij hebben onderzocht waren behoorlijk heftige delicten.'' Catrien Bijleveld is ook hoogleraar methoden en technieken van criminologisch onderzoek aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Jan Hendriks is ontwikkelingspsycholoog en hoofd afdeling jeugd van de forensische polikliniek De Waag in Den Haag.

Nog niet eerder is er in Nederland onderzoek gedaan naar groepsverkrachtingen. Wel is er een vergelijkbaar onderzoek gedaan in Brussel. Bijleveld: ,,Daar zijn alleen de groepsverkrachters uit één grote stad onderzocht, wij hebben landelijke gegevens van de zwaarste groepen.'' Uit het Belgisch onderzoek blijkt dat de delicten vaak begaan werden onder invloed van alcohol en drugs. ,,Dat vonden wij niet.'' Wel hebben de onderzoekers de indruk dat het een grotestadsprobleem is.

Bijleveld en Hendriks doen al jaren onderzoek naar jeugdige zedendelinquenten. Zij schatten dat het bij eenderde van alle strafzaken waarbij een jongere wordt verdacht van een zedendelict, om een groepsdelict gaat. Gemiddeld bestaan de groepjes die zij onderzochten uit vier jongens, ze zijn rond de veertien jaar. De slachtoffers zijn iets jonger, gemiddeld dertien. Tweederde van de groepsverkrachters is allochtoon, maar de slachtoffers zijn vaker autochtone meisjes. De slachtoffers hebben in bijna alle onderzochte gevallen een andere etniciteit dan de dadergroep.

Wat wij wilden weten, zeggen Hendriks en Bijleveld, is: waarom doen ze het in een groep? Het antwoord is even simpel als schokkend: omdat het gezelliger is. Bijleveld: ,,Dit soort jongens trekt sowieso veel met elkaar op, doet dingen samen.'' En dus doen ze een verkrachting ook samen. ,,Bij een inbraak zou een groep een praktische functie hebben. Een paar staan op de uitkijk, de anderen gaan naar binnen.''

Hendriks: ,,Ze helpen elkaar niet echt, ze vullen elkaar wel aan. Een of twee of meer houden het meisje vast als ze tegenstribbelt. Ze geven elkaar condooms aan.'' Bijleveld: ,,De groep is publiek, waarbij de een toekijkt als de ander het meisje vernedert.'' Hendriks: ,,Dat is stoer. Durf jij dit ook?'' Na afloop scheppen de jongens tegen elkaar op. ,,De gebeurtenis versterkt het groepsgevoel.''

Van te voren maakt de groep geen expliciete afspraken over wat er gaat gebeuren. Wel is er vaak al gepraat over een meisje, of over dat ze seks willen. Een kort onderling signaal kan voldoende zijn om een meisje te grijpen. Hendriks: ,,Soms gaat het zo plotseling, dat sommige jongens uit de groep het niet eens in de gaten hebben. Jongens die nooit in hun eentje een meisje zouden verkrachten, gaan meedoen.''

Uit de dossiers blijkt dat een aantal dadergroepen het meisje na afloop thuisbracht, of een patatje met haar gingen eten. Hendriks: ,,Ze hebben niet echt het besef dat ze iets verkeerd gedaan hebben.'' Bijleveld: ,,Groepsseks is iets anders dan een groepsdelict. Ze hebben het zelf niet over een delict, wel zeggen ze: we kúnnen er gelazer mee krijgen. Ze maken ook wel onderling afspraken over wat ze zeggen als het meisje toch gaat praten.''

De meeste daders zijn gemiddeld of laag begaafde jongens. Ze hebben geen `parafilie', een seksuele afwijking zoals solodaders vaak wel hebben, die zich bijvoorbeeld vergrijpen aan een kind. Ze hebben wel een slecht ontwikkeld geweten. Bijleveld: ,,Het slachtoffer wordt gedepersonaliseerd, het meisje is een ding. Ze práten ook niet met haar tijdens de verkrachting, maar over haar of tegen haar. Ze zeggen: wat heb je lekkere tieten. Of ze geven haar een bevel.'' En als ze na afloop toch in de problemen komen, zeggen ze: ach die meid is al met jan en alleman naar bed geweest, ze is al besmet, geen maagd meer. Hendriks: Ze hebben het over nephuilen. Of `op het laatst bleef ze gewoon liggen'.''

,,Ze wordt als oud vuil gebruikt'', zegt Leen Verkade, jeugdcoördinator bij de politie Rotterdam. Verkade was zo'n twintig jaar zedenrechercheur. ,,Die jongens'', zegt Verkade, ,,voelen feilloos aan welk meisje ze kunnen pakken. Het zijn vaak kwetsbare meisjes, uit een zwak sociaal milieu, weglooptypetjes, problemen thuis. Pakken maar.''

Bijna altijd is het meisje een bekende van de jongens. Ze kent ze uit de buurt, ze heeft al eens iets gehad met een van hen. Uit het onderzoek blijkt dat 22 van de 24 dadergroepen een bekend slachtoffer misbruikten. In 38 procent van de gevallen vindt de verkrachting plaats bij een van de daders thuis. In de andere gevallen gebeurde het in de kleedhokjes van het zwembad of de school, de lift of in de kelderbox.

Verkade ziet de laatste jaren steeds vaker dat slachtoffer en dader elkaar leren `kennen' via het chatprogramma MSN. Het meisje spreekt af met de jongen en gaat vrijwillig mee. Dat maakt het achteraf lastig om aangifte te doen. Verkade: ,,Klassieke verkrachtingen waarbij het meisje door volslagen onbekenden van haar fiets wordt getrokken, komen bijna niet voor.'' De onderzoekers hebben de indruk dat er vaak géén aangifte wordt gedaan. Bijleveld: ,,Het dark number is fenomenaal. Wij hebben het topje van de ijsberg onderzocht.''

Advocaat Errol Weening uit Rotterdam heeft geregeld groepsverkrachters als cliënt. Nu heeft hij ook weer zo'n zaak. ,,Het gaat vaak zo: meisje gaat mee met een groepje jongens. Met Pietje gaat ze naar boven om te vrijen, vrijwillig. Dan komt Jantje binnen. Die zegt: mag ik ook? Ja hoor, zegt Pietje dan.'' Het meisje wil haar vriendje niet tegenwerken, en om de lieve vrede laat ze Jantje toe. En misschien nog wel een paar vriendjes. De vraag is, zegt Weening, of dat in strikt juridische zin een verkrachting is. ,,Ze trok zelf haar kleren uit. Ze verzette zich niet, zegt zo'n jongen dan.'' De onderzoekers: ,,Een groep krijgt een meisje er altijd onder. Ze hoeven niet eens fysiek geweld te gebruiken, hun aantal is intimiderend genoeg.''

Verkade: ,,Die jongens zouden moeten weten dat geen enkel meisje het prettig vindt om met zoveel jongens tegelijk seks te hebben. Maar dát besef, dat leren ze tegenwoordig niet meer.'' Kijk naar MTV, zegt advocaat Weening. Een clip van Snoop Doggy Dog: twee rappers houden twee halfnaakte vrouwen aan een halsband. ,,Dat gaan jongens normaal vinden. En het erge is: meisjes ook.'' ,,De groepsdruk maakt het bijna onmogelijk om niet mee te doen.'' Het zijn op zichzelf niet altijd slechte jongens. ,,Vergelijk het met de brave huisvaders die op zondag naar Feyenoord gaan. Zitten ze in een groep, roepen ze ineens: nu gaan we rammen.''

In de zaak in Rotterdam-West zei een aantal advocaten dat de rechters en de rechercheurs geen idee hadden van de jongerencultuur, de straat. Weening: ,,Ze denken dat die meisjes compleet naïef zijn. Ik denk: wat doe je 's avonds laat in die kelderbox met acht jongens. Dan ga je echt niet klaverjassen. Die meisjes gaan op avontuur, met ruige jongens mee. En dan loopt het volledig uit de hand. De rechtbank denkt nog vaak dat een meisje ineens wordt besprongen door de jongens.'' Rechercheur Verkade: ,,De meisjes zijn ook naief.'' Maar, zegt hij er eerlijk bij, sommige rechercheurs zijn dat ook.

Volgens de onderzoekers eindigen zedendelicten opvallend vaak in een vrijspraak. Politieman Verkade ziet dat ook bij groepsverkrachtingen: ,,Als zeven jongens zeggen: het is niet waar, ze wou zelf, dan is er voor ons geen speld tussen te krijgen.'' En als ze al veroordeeld worden, zegt advocaat Weening, snappen ze echt niet waarom. Bijleveld: ,,Een dader uit het Belgisch onderzoek zei: De cel in? Voor die twee druppels sperma?''

NRC Handelsblad, 03-12-2004


Idir

Citaat van: L_L op 12/03/2004 om 21:58:45
precies > wie pakken we als eerst?? IDIRRRR????? ;)

::)

waarom ik? ???

groenebriefjes

#40
.

Dora

Citaat van: Idir op 21/09/2005 om 08:59:56
Citaat van: L_L op 12/03/2004 om 21:58:45
precies > wie pakken we als eerst?? IDIRRRR????? ;)

::)

waarom ik? ???

omdat jij zo lekker naief bent...

Dobry Den

'Politie negeert vrouwenhandel'

Door een onzer redacteuren

AMSTERDAM, 1 okt. Op de Amsterdamse Wallen bedrijven 'loverboys' en pooiers ongehinderd vrouwenhandel, terwijl de politie toeziet. Dat zeggen twee agenten van bureau Beursstraat, van wie er een inmiddels op eigen verzoek elders binnen het politieapparaat werkt.


De beide agenten mogen alleen signaleren en doorverwijzen naar rechercheurs van het Jeugd- en Zedenteam. Daar wordt gesteld dat er te veel lopende zaken zijn en te weinig capaciteit.

,,We zitten hier middenin de moderne slavernij'', zegt Ron, tot voor kort zedencontroleur op de Amsterdamse Wallen.

,,Wij kunnen de dagelijkse confrontatie met vrouwen die eigenlijk verkracht worden niet meer aan'', zegt zijn collega Hans.

De politie doet veel te weinig om een einde te maken aan de gedwongen prostitutie met al zijn excessen, aldus de agenten. De agenten willen niet met hun naam in de krant, omdat ze verschillende malen door criminelen bedreigd zijn.

,,Bijna vijf jaar na de afschaffing van het bordeelverbod moet worden geconstateerd dat de doelstellingen van de wet niet zijn gerealiseerd'', zegt de Amsterdamse burgemeester Job Cohen. ,,De laatste tijd komen er steeds meer signalen dat zich nog steeds misstanden voordoen.'' Cohen belooft met 'aanvullend beleid' te komen.

Sinds de legalisatie in 2000 is prostitutie een regulier beroep, gecontroleerd door gemeenten en politie. Het souteneurschap werd uit het Wetboek van strafrecht geschrapt. De Amsterdamse Wallen zijn een miljoenenbusiness met een jaarlijkse omzet van 83 miljoen euro.

Op de Wallen zijn twee groepen pooiers actief, de loverboys en een groep die bekendstaat als 'de Turken'. Zij drijft een lucratieve handel in vrouwen uit het Oostblok. Volgens agent Ron liggen ,,overal in Nederland'' aangiftes van mishandelde vrouwen ,,te verstoffen''. In januari 2003 werd een team van vier man op de Turkse groep gezet. ,,Het onderzoek werd een fantastisch fiasco'', zegt Ron. Rechercheonderzoeken mogen niet langer meer dan drie maanden duren. De vier rechercheurs kregen in juni van de leiding te horen dat ze de zaak moesten afsluiten. Er werd een aantal arrestaties verricht, maar de officier van justitie vond het bewijsmateriaal tegen de arrestanten te mager.

VERWIJSMaandblad M pagina 14




NRC Handelsblad 1 oktober 2005


 

groenebriefjes

Wat is nu het probleem....amsterdam verdient er toch aan...dus waarom zouden ze er wat aan veranderen.

Dobry Den

Citaat van: Don-Rifi op 01/10/2005 om 18:04:28
Wat is nu het probleem....amsterdam verdient er toch aan...dus waarom zouden ze er wat aan veranderen.


...omdat er vrouwen zijn die verkracht, mishandeld, geintimideerd en gedwongen worden om in de prostitutie te werken. Daarom!