Stuk over Nador in NRC

[TheCFO]

Toen ik de titel las was ik behoorlijk bang voor een kwezelstukje, maar dat valt wel mee. Misschien is het wel een nietszeggend stukkie, maar ja, oordeel zelf:
Knulletjes uit Gouda missen zingeving

Berbers zijn een kleurrijk, poëtisch volk, maar ook deksels argwanend. Stel ze niet voor als groep, maar straf de raddraaiers en bied hun perspectief, stelt Mohammed Benzakour.
Waarom ben ik eigenlijk geen raddraaier geworden?

De voorwaarden waren aanwezig. Ik ben van Berberse makelij, grootgebracht met Koran en knoet, m’n jeugdjaren doorgebracht in een dynamisch proletarisch mulicultiwijkje vol gezellige excentriekelingen, ingeklemd tussen Turks tv-kabaal (boven) en Surinaamse kerriearoma’s (beneden). Daarbij: een portie autoritaire weerspannigheid was mij nooit vreemd.

Toch ben ik altijd uit handen gebleven van justitie, en dwaal ik weliswaar nog steeds door volkswijken, maar nu met een tas vol journaals en blocnotes in plaats van koevoeten en stickies. Had ik soms de tijdgeest mee; de kalme jaren zeventig, toen krullenbollen nog voor exotische troeteldiertjes werden aangezien? Kwam het door mijn Nederlandse vriendjes met hun keurige zeden, of was het gewoon de persoonsaard: liever dommelend in de kleurrijke wereld van Jules Verne dan paffend op hangplekken?

Van alles wat waarschijnlijk.

Het nieuws rondom de Marokkaanse raddraaiers in Amsterdam en Gouda wekt dan ook gemengde gevoelens bij me op.

Op het eerste gezicht zie ik misselijke kereltjes, rijp voor deportatie met de eerstvolgende vlucht van Royal Air Maroc richting Layoun; brandend Saharazand, dat zal ze mores leren. Maar op het tweede, misschien derde gezicht, zie ik iets anders: getroebleerde knulletjes, hopeloos in de knoop met zichzelf, met de maatschappij, hun ouders, het geloof, de liefde; een schreeuw om aandacht en geborgenheid, om een reden van bestaan. Zodat het woord van schrijver James Ballard extra dimensie krijgt: ‘Straatgeweld is de poëzie van de twintigste eeuw.’

Hoeveel integratiedeskundigen kent ons land, in professoraal toga, gepromoveerd, met een sociale academie-certificaat op zak, of desnoods, vanwege het huidtintje, als ‘ervaringsdeskundige’. Veel, dat staat vast. ‘Integratie’ is alweer drie decennia in de mode, en er bestaat vrijwel geen democratischer begrip; elke toevallige passant, haringboer of student fysica, mag zijn zegje doen, en het leuke: elk zegje vindt wel ergens gehoor. Integratie, inburgering, assimilatie, het zijn veredelde vuilstortplaatsen geworden van meer of minder gezaghebbende inzichten en sentimenten, nu eens omstraald door een aura van wetenschap, dan weer geboren uit ‘de nuchtere blik’, maar nooit is er sprake van een wet, logica of vaste formule. Zou dat de reden zijn dat elke ‘etnische misstand’ de politieke golven zo hoog doet opspatten?

Hoe dan ook is het opmerkelijk dat waar in veel buitenlandse gremia men zich het hoofd breekt over de klimaatcrisis, de voedselcrisis, energiecrisis, watercrisis, gezondheidscrisis (met of zonder pandemie) en kredietcrisis, onze Algemene Beschouwingen uitblonken door hun focus op een Goudse wijk waar een paar buschauffeurs weigeren nog langer te rijden. Dit zou je luxe kunnen noemen, of ‘sociale hypochondrie’, om met de socioloog Willem Schinkel te spreken. Pluspunt: de islam werd er voor een keer niet bij gesleept.

Toch is elk bagatel of excuus misplaatst. Ofschoon de verloedering van de parlementaire taal nauwelijks onderdeed voor de verloedering van de Goudse wijk zelf, is het onweer dat boven de hoofden donderde van een klein deel van een klein deel (de Marokkaanse raddraaiers) even billijk als vruchtbaar: de relschoppers (evenals hooligans, Lonsdalers, neonazi’s, skinheads, tokkies) zijn een baarlijke plaag. Voor zichzelf, maar vooral ook voor de direct betrokkenen; ouders, buurtbewoners, schooldocenten, politie, psychiaters, hulpverleners, opbouwwerkers, discogangers, en, not at least: de andere 97 procent van de Marokkanen. Precies hierom hebben ze elk krediet verspeeld; het komt aan op onorthodoxe daden.

Ik hoef niets te herhalen. Het was een week van woorden, en wanneer woorden de toon zetten is alertheid geboden.

Samen met minister van Justitie Hirsch Ballin (CDA) en de burgemeesters van Gouda, Amsterdam, Ede, Nijmegen en Utrecht wil minister ter Horst (Binnenlandse Zaken, PvdA) ideeën uitwisselen over de aanpak. Er wordt gedacht aan regionale politieteams met specialisten en snel opererende praktijkteams. Interessanter is haar oproep aan de ‘Marokkaanse gemeenschap’ â€" deze moet jongeren die dreigen te ontsporen tot de orde roepen.

Maar kan iemand mij vertellen wie dat zijn, de Marokkaanse gemeenschap? Trouwens, hadden we niet in naam van de Verlichting en Emancipatie afgesproken dat we burgers vooral als ‘individuen’ en niet als groep gingen beschouwen? Tijd voor een prettige ontnuchtering: de Marokkaanse gemeenschap bestaat niet, heeft nooit bestaan, en zal, als de tekenen ons niet voorliegen, nooit bestaan.

Natuurlijk, er is een groep burgers die overeenkomsten vertoont in fysiologische kenmerken, die zijn sporen heeft in Noord-Afrikaanse regio’s. Maar verder lijkt Marokko toch vooral op New York: een stukje grond met een duizelingwekkende symfonie van kleuren en klanken.

Om te beginnen loopt er een dikke scheidslijn tussen de arabofone Marokkanen en de Berbers â€" veruit de grootste groep.

Binnen de Berbergroep figureren weer de Beni Touzine, Ibdarsen, Ait Wayagher, Ibeqoyen, Ait Buyahyi, de Sousberbers en dan laat ik er nog een stuk of acht onvermeld. Dit zijn stammen, verspreid over het noordelijke gebied (de Rif) en zuidelijkere delen (de Atlas) van Marokko, met een cultuur en een taal die ouder is dan 3000 jaar. Hun talen en rites vertonen een keur aan variëteit en een minimum aan overeenkomsten.

Nu kan men stellen dat in elke verscheidenheid een eenheid bestaat, alleen ligt dat bij Berbers een tikkeltje anders. Als het gaat om het dragen van verantwoordelijkheid voor collectieve kwesties, en dáár gaat het hier om, hebben we, vrees ik, aan Berbers geen beste partner. Berbers zijn een kleurrijk, poëtisch volk, zeker, maar er is een keerzijde: anarchistisch en deksels argwanend, jegens elkaar, jegens andere stammen, of algemener: jegens elke vorm van autoriteit. De Berber is met alles en iedereen in oorlog, niemand is te vertrouwen, zelfs het Opperwezen niet, hooguit is de Berber loyaal naar de eigen familiekring, dat wil zeggen: het kleine gezinsverband â€" en zelfs dat begint barsten te vertonen. Voor zover er samenwerkingsverbanden aangegaan worden, is dat vanwege sociale druk (religieuze aangelegenheden) of uit (materieel) eigenbelang (trouwpartijen, taxivervoer).

Dit verklaart ook waarom officiële platforms en overlegorganen, alsmede hun woordvoerders â€" uitzonderingen daargelaten, zoals Mohamed Rabbae â€" nooit enige legitimatie, gezag of simpelweg vertrouwen genoten bij hun zogenoemde maar in werkelijkheid fictieve ‘achterban’. Deze vaak ongekozen ‘woordvoerders’ worden vooral beschouwd als opportunistische subsidiemonsters die hun ‘slijmbaantjes’ vooral gebruiken ter meerdere glorie van zichzelf en hun (politieke) carrière. Het is bijvoorbeeld tekenend dat zelfs een woordvoerder als Abou Jahjah, die uit alle macht alles, inclusief zijn eigen veiligheid, op het spel zette voor meer burgerrechten en minder discriminatie, uiteindelijk niet eens de kiesdrempel haalde. ‘We laten ons niet de les lezen door een Arabier.’

‘De Marokkaanse gemeenschap’, anders dan de Turkse, is kortom géén gemeenschap; het is los zand; een kruimelige kluit families, bijeengehouden door een toevallig gedeelde geschiedenis, een koning, een God en de Banque Popular.

Ter Horst kan die ‘gemeenschap’ dus beter even vergeten en zich richten op een pragmatische, lik-op-stukaanpak: straffe maatregelen voor concrete gevallen.

Wel moeten we af van een misverstand: het idee van ouderlijke medeplichtigheid. De vaders (ooit brave, hardwerkende fabrieksarbeiders) aansprakelijk stellen voor de ontsporing van hun zonen op straffe van onder meer kinderbijslagkorting is een zot en corrupt voorstel die politiek goed scoort maar met het probleem niks van doen heeft. Ik ken deze vaders te goed om te weten dat ze met hun handen in het haar zitten; elk restje patriarchaal gezag of oudercontrole is hun allang ontglipt. Ik ken vaders die smeken â€" desnoods tegen betaling! â€" om hun probleemkind met een staatsrechtelijk dwangbevel op te sluiten of, zelfs, heen te sturen naar het kale dorp in Marokko.

Wat de minister te doen staat, is de harde kern van raddraaiers lospeuteren uit hun gettomilieu, en ze in een internaat of anderszins opvoedkamp onderwijs en beschaving bij te brengen. Ze zijn jong en kneedbaar, er valt nog eer aan ze te behalen.

Wat deze kereltjes ten diepste ontberen is duidelijkheid, structuur, zingeving én aandacht, in een ambiance die ver weg staat van de nihilistische verlokkingen van de straat. Wellicht dat dan rust en liefde in hun harten zal ontbranden, wellicht dat ze dan kunnen terugkeren in een samenleving die hen, hopelijk, weer met open armen zal ontvangen.

Het is het proberen waard.

Mohammed Benzakour is schrijver. Van hem verscheen onlangs Stinkende Heelmeesters, een bundeling van essays en columns uit 2001 tot 2008.

[Bades]

zijn stuk in de nrc next begon misselijkmakend...

[TheCFO]

NIet alleen in het bejaardennrc dat ik lees, ook NRCnext pakt groot uit met dit stuk van Benzakour.

Dan toch maar ff wat kritische noten:
Het stuk ademt een soort van rustig pragmatisme uit, waarvan ik denk dat de 'weldenkenden' het allemaal eens zullen zijn. Vandaar ook dat ik het bijna nietszeggend vond. Waar die wat concreter wordt, ben ik het geloof ik helemaal met hem oneens.

Benzakour beroept zich op de Verlichting om voor een individuele en niet collectieve aanpak van etterbakkies te pleiten. Daar kan ik als libertarier alleen maar voor applaudiseren.

Jammer dat nuffig collectivisme dan wel zijn oplossing vormt. De staat moet jongens lospeuteren uit hun ghettomilieu en heropvoeden in de beste Lubberiaanse traditie.

Wat een stinkoplossing. De staat moet zich niet met gepeuter in milieus bezighouden en ook niet met de opvoeding of het bijbrengen van beschaving.

Hoewel ik termen als medeplichtig nooit zou gebruiken, zie ik ook geen enkele reden om de ouders van allerhande tuig bij voorbaat vrij te pleiten, zoals hij wel lijkt te doen. Liefde en beschaving haal je namelijk primair thuis, en niet bij de minister van Justitie zoals Mohammed lijkt te suggereren.

[TheCFO]

zijn stuk in de nrc next begon misselijkmakend...

was dat niet hetzelfde? (heb ik toch weer slordig gelezen)

[Laysa]

Mag ik een tijltje? De oppertunistische kippenkont heeft weer een "hemels" stukje geleuter geproduceerd. Weer zo een "ow kijk mij nou, waarom ben ik er wel met kleerscheuren uitgekomen en hunnie niet."

Asjeblieft zeg, het enige pragmatische aan deze lettervandaal is dat als hij geen plagiaat pleegt, het tot vervelens toe maar over zichzelf in vergelijking met het andere gepeupel heeft.

Verder heeft het bijbrengen van beschaving helemaal niks te maken met de raddraaiers. Ze leven in een beschaving waar zij onder andere deels een produkt van zijn. Het betichten van de ouders dat het hen aan beschaving ontbreekt is een zeer kwalijke zaak. Het zegt dan ook meer over hoe de rest van de bevolking over deze "buitenlanders" in hun ogen denkt, dan dat het iets zegt over de mate van beschaving die deze mensen al dan niet wel of niet bezitten.

Ik word moe van de zoveelste hopeloze oelewapper die zijn natgemaakte vinger in de lucht steekt en beweert te weten waar het vandaan komt en hoe het allemaal opgelost zou kunnen worden. Echte oplossingen die te vergelijken zijn met de inhoud van een hete luchtballon.

Hij zou eens wat beter moeten onderzoeken waarover hij schrijft. Stelletje schaapachtige oligofrenen, napraters en hypejunkies. Volgens een onderzoek van De Jong staat de samenleving helemaal niet met open armen deze jongeren op te wachten. Een tunnelvisie is moeilijk te veranderen.

http://www.nu.nl/news/1772686/14/Korpschef_verbaasd_over_ophef_Marokkaanse_jongeren.html

[TheCFO]

Ik meen dat hij het vooral over persoonlijke beschaving had en ik deel de mening wel dat het oa daar aan schort bij dat straattuig van welke 'smaak' dan ook

Hij zou eens wat beter moeten onderzoeken waarover hij schrijft. Stelletje schaapachtige oligofrenen, napraters en hypejunkies. Volgens een onderzoek van De Jong staat de samenleving helemaal niet met open armen deze jongeren op te wachten. Een tunnelvisie is moeilijk te veranderen.

Wat bedoel je te zeggen met dat -mij onbekende- de Jong onderzoek? Het lijkt me op zich logisch dat 'men' niet op onwenselijk gedrag zit te wachten.

[Inuit]

Wat een stinkoplossing. De staat moet zich niet met gepeuter in milieus bezighouden en ook niet met de opvoeding of het bijbrengen van beschaving.

Hoewel ik termen als medeplichtig nooit zou gebruiken, zie ik ook geen enkele reden om de ouders van allerhande tuig bij voorbaat vrij te pleiten, zoals hij wel lijkt te doen. Liefde en beschaving haal je namelijk primair thuis, en niet bij de minister van Justitie zoals Mohammed lijkt te suggereren.

In principe ben ik het met je eens en hoort de overheid zich niet te mengen in het ouderschap. Echter, is het gewoon realiteit dat sommige Marokkaanse ouders gewoonweg de grip op hun kinderen kwijt zijn en niet meer bij machte zijn om iets aan de situatie te doen, hoe graag ze dat misschien ook zouden willen. Dan is natuurlijk de vraag hoe het zover heeft kunnen komen; persoonlijk denk ik dat de Marokkaanse ouder in kwestie in NL met een hele andere omgeving werd geconfronteerd, die daarmee ook een hele andere aanpak qua opvoeding vereist. In het land van herkomst is de opvoeding wat rauwer, harder en is er sprake van een sterke sociale controle. Opvoeden in NL vereist een andere aanpak waarbij praten en inleven in de wereld van je kids een grotere rol spelen dan men gewens is/was. Het is natuurlijk niet zo raar dat men hier enigszins fouten in heeft gemaakt, de context-switch was gewoonweg te groot voor sommigen. Maar zolang de ouders de misdragingen van hun kroost niet goed praten of met de mantel der liefde bedekken, zie ik niet in hoe ze medeplichtig zijn aan dit gedrag.
Zoals reeds aangegeven, deze jongeren zijn deels een product van de samenleving waar ze deel van uit maken en door deze jongeren als  Marokkaanse probleemjongeren aan te merken plaats je ze buiten deze samenleving en suggereer je dat dergelijke problemen niet uit de Nederlandse samenleving afkomstig is. Dit riekt naar het Nederlandse straatje schoonvegen ipv een constructieve houding aannemen en gewoon accepteren dat dit een Nederlands probleem die door ons als Nederlandse samenleving opgelost moet moet worden.
En prima als men de etniciteit van de daders wil registreren en dat de media het nodig acht om die etniciteit te noemen. Maar dan verwacht ik wel een consequente houding en wil ik het ook horen/lezen als een autochtone Nederlandse man een kind heeft misbruikt, want als het iets toevoegt om te weten dat het een Marokkaan is die de buschauffeur heeft bedreigt dan zal het via diezelfde redenering wel relevant moeten zijn om te weten het om een autochtone Nederlandse man gaat.


En wat betreft dat genoemde onderzoek van de Jong, ook ik ben hier wel naar beniewd, dus graag wat meer details, linkje misschien?

[TheCFO]

Maar zolang de ouders de misdragingen van hun kroost niet goed praten of met de mantel der liefde bedekken, zie ik niet in hoe ze medeplichtig zijn aan dit gedrag.

Zoals ik al schreef, medeplichtig vind ik een nonsensterm in deze context. Maar zoals je zelf ook schrijft, lijkt de opvoeding wel een rol te spelen.

Opvoeden in NL vereist een andere aanpak waarbij praten en inleven in de wereld van je kids een grotere rol spelen dan men gewens is/was. Het is natuurlijk niet zo raar dat men hier enigszins fouten in heeft gemaakt, de context-switch was gewoonweg te groot voor sommigen.

Benzakour leek dat wat weg te willen drukken. Zijn referentie aan 'brave hardwerkende fabrieksarbeiders' heeft wat mij betreft dezelfde vieze kritiekloze smaak als 'zij die nederland opbouwden na WOII', de term die graag gebruikt wordt om Nederlandse senioren uit de kritische wind te houden.

Zoals reeds aangegeven, deze jongeren zijn deels een product van de samenleving waar ze deel van uit maken en door deze jongeren als  Marokkaanse probleemjongeren aan te merken plaats je ze buiten deze samenleving en suggereer je dat dergelijke problemen niet uit de Nederlandse samenleving afkomstig is. Dit riekt naar het Nederlandse straatje schoonvegen ipv een constructieve houding aannemen en gewoon accepteren dat dit een Nederlands probleem die door ons als Nederlandse samenleving opgelost moet moet worden.

Ik vind niet dat Benzakour iemands straatje aan het schoon vegen is, noch dat ik dat doe.
Ook ben ik niet van de afdeling streng, strenger, strengst straffen, en als Benzakour met opvoedingskampen gewoon de bajes bedoeld, vinden wij wel ongeveer hetzelfde. Tuig dient gewoon opgepakt te worden.

Juist omdat hij begint over allerhande privezaken -liefde beschaving structuur etc- vind ik het zo droevig dat hij de staat verantwoordelijk wenst te maken voor die zaken, en expliciet die 'hardwerkende fabrieksarbeiders' uit de wind wenst te houden.

Net als bij tokkies vind ik idd dat je best je gedachten kan laten gaan over de rol van paps en mams, want zoals bekend worden de meeste tokkies, net als de meeste marokkanen, geen tuig.

En prima als men de etniciteit van de daders wil registreren en dat de media het nodig acht om die etniciteit te noemen. Maar dan verwacht ik wel een consequente houding en wil ik het ook horen/lezen als een autochtone Nederlandse man een kind heeft misbruikt, want als het iets toevoegt om te weten dat het een Marokkaan is die de buschauffeur heeft bedreigt dan zal het via diezelfde redenering wel relevant moeten zijn om te weten het om een autochtone Nederlandse man gaat.

Ik kan het altijd prima zonder die achtergrondinfo doen, maar anders gaarne enige gelijkheid, dat ben ik met je eens.

En wat betreft dat genoemde onderzoek van de Jong, ook ik ben hier wel naar beniewd, dus graag wat meer details, linkje misschien?

We wachten braaf tot Laysa ons  met een reactie en een linkje verblijdt.

[Tamza]

Had dit stuk gister nog samen met mijn docent gelezen. Ik vond het artikel aanvankelijk wel herkenbaar -wat voor mij persoonlijk dus geen nieuwe inzichten opleverde- en zijn schrijfstijl is weer eens erg sterk.

Jammer dat hij zo'n artikel vervolgens verpest met die twee laatste alinea's. Hij zou eens 'het Pauperparadijs' van de journaliste Suzanne Jansen moeten lezen. Daarin verhaalt ze over haar pijnlijke familiegeschiedenis waarin haar familie generaties lang onderworpen was aan -weliswaar goedbedoelende- initiatieven van de overheid (o.a. in de vorm van opvoedingskampen zoals het beruchte Veenhuizen) om hen beschaving bij te brengen. Het was een schrijnend verhaal waarvan de emotionele gevolgen tot aan haar eigen generatie doorwerkte. Wie haar boek leest, zal nooit durven zeggen 'het was het proberen waard.' Het had nooit mogen gebeuren.

Wat dat betreft ben ik het met die blaataap van een TheCFO eens. Beschaving en liefde leer je niet in kampen, die leer je op de eerste plaats thuis. En als je qua emotionele intelligentie het geluk hebt een beetje begaafd te zijn, of door het lot verliefd wordt op iemand, dan kun je die twee belangrijke begrippen -wanneer je het van huis niet meekrijgt- jezelf aanleren door het verkrijgen van zelfkennis en/of door zelf te beginnen met liefhebben. Voor dat laatste heeft m.i. iedereen een (verborgen) talent.

[Tamza]

Laysa bedoelt met 'de Jong', denk ik, het proefschrift 'Kapotmoeilijk' van socioloog Dirk de Jong waar hij niet lang terug op promoveerde. Zijn proefschrift werd destijds door veel politici weggehoond, en ook in de media genoot het amper aandacht. Had er nog een topic over geopend:

http://www.amazigh.nl/awar/index.php?topic=11810.msg240051#msg240051

Maar ja, hier een korte samenvatting:

Jan Dirk de Jong heeft jarenlang etnografisch onderzoek gedaan onder ‘Marokkaanse’ jongens uit Overtoomse Veld in Amsterdam Nieuw-West. In dit boek presenteert hij nieuwe inzichten in het opvallend delinquent groepsgedrag van ‘Marokkaanse’ jongens. Hij zet vraagtekens bij de populaire culturele verklaringen. Hij stelt daar tegenover dat het gedrag van ‘Marokkaanse’ jongens veel beter is te verklaren uit hun algemeen menselijke behoeften aan erkenning, veiligheid en vertier, dan uit hun ‘Marokkaanse’ afkomst en opvoeding.

Ter vergelijking: het boek van Fleur Jurgens werd ontvangen als de nieuwe bijbel voor xenofoben.

Hier een link waar een interview met de Jong te lezen is:

http://www.nrc.nl/wetenschap/article1854071.ece/Agressief_gedrag_komt_door_de_straat

[Laysa]

Laysa bedoelt met 'de Jong', denk ik, het proefschrift 'Kapotmoeilijk' van socioloog Dirk de Jong waar hij niet lang terug op promoveerde. Zijn proefschrift werd destijds door veel politici weggehoond, en ook in de media genoot het amper aandacht. Had er nog een topic over geopend:

http://www.amazigh.nl/awar/index.php?topic=11810.msg240051#msg240051

Maar ja, hier een korte samenvatting:

Jan Dirk de Jong heeft jarenlang etnografisch onderzoek gedaan onder ‘Marokkaanse’ jongens uit Overtoomse Veld in Amsterdam Nieuw-West. In dit boek presenteert hij nieuwe inzichten in het opvallend delinquent groepsgedrag van ‘Marokkaanse’ jongens. Hij zet vraagtekens bij de populaire culturele verklaringen. Hij stelt daar tegenover dat het gedrag van ‘Marokkaanse’ jongens veel beter is te verklaren uit hun algemeen menselijke behoeften aan erkenning, veiligheid en vertier, dan uit hun ‘Marokkaanse’ afkomst en opvoeding.

Ter vergelijking: het boek van Fleur Jurgens werd ontvangen als de nieuwe bijbel voor xenofoben.

Hier een link waar een interview met de Jong te lezen is:

http://www.nrc.nl/wetenschap/article1854071.ece/Agressief_gedrag_komt_door_de_straat

Dankjewel Tamza, dat is precies het onderzoek dat ik bedoel. En je toelichting, daar kan ik verder niks aan toevoegen ben het met je eens.