[Utrecht Amsterdam & Den Haag, De drie zusters]

Gestart door Samir!, 06/11/2006 om 13:37:18

Samir!

Theatergroep Amazigh presenteert De Drie Zusters

Agraw Amazigh n tmezgunt ad awem issmel: tlata n tawmatin

Op 11 november aanstaande gaat De Drie Zusters in première in de Stadsschouwburg te Utrecht.

Drie zusters en twee broers vertellen hun jeugdherinneringen en familieverhalen in een voorstelling over verlangens en dromen van toen en nu. Regisseur Chaib Massaoudi legt de worsteling van het individu met de keuze tussen blijven en weggaan bloot.

Kaarten voor de voorstelling van 11 november 2006, 16.00 uur in Stadsschouwburg Utrecht, Blauwe Zaal, zijn te reserveren via 030 â€" 2302023 of www.stadsschouwburg-utrecht.nl

Daarna is de voorstelling o.a. te zien op:
3 december 2006, 15.00 uur in Theater de Cameleon te Amsterdam
13 januari 2007, 20.30 uur in Zeeheldentheater te Den Haag
14 januari 2007, 14.30 uur in Zeeheldentheater te Den Haag
27 januari 2007, 20.30 uur in Ostadetheater te Amsterdam
28 januari 2007, 14.30 uur in Ostadetheater te Amsterdam

Voor meer informatie, kijk op www.amazightheater.nl

De Drie Zusters is een productie van Stichting Amazigh en mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunst en het VSB Fonds.


Utrecht is uitverkocht

miss.F.

Laat even weten of het de moeite waard is om ernaar toe te gaan, ajb!

student1980

Heej acteurs veel succes zaterdag. Ik kom in mijn hometown naar jullie kijken. Zet 'm op en toi toi toi.

mIzran

#3
Ook ik, zal uiteraard een kijkje nemen.

ayned_m

azul Imazighen

wis is er geweest ? en hoe was het ?
tanemmirt
ayned

Asafu

Ik ben bij de voorstelling geweest, het was niet slecht, aangezien dat “sommige acteurs nog” amateurs zijn, ik ben in de veronderstelling dat de acteurs meer kunnen geven. De opzet van het stuk is goed.

Het publiek was uitstekend, op een paar middelbare scholieren, die af toe kletsten, de samenstelling van het publiek was prima: jongeren, ouderen, mannen vrouwen, autochtone en allochtone, de zaal was vol

Ik wens iedereen die aan het stuk heeft gewerk heel veel succes.

Ik ben van plan de voorstelling nog een keer te zien.



The Franchise

Ben net thuis van het zien van het stuk. En ik ben helemaal enthousiast. Ik schrijf dit ook puur uit enthousiasme om vast te houden hoe het stuk mij raakte.

Het is zo een goed stuk. Ook al is het niet voor iedereen. Iemand zei ook tegen me je vindt het geweldig of helemaal niks. Daar ben ik het mee eens en ik vind het geweldig, maar kan ook heel goed begrijpen waarom iemand het niks vind. Het is een zwaar stuk, omdat het je moet raken. Als bezoeker moet je je openstellen voor gevoelens die je niet wil kennen of erkennen. De situaties zijn pijnlijk en moeilijk en zwaar en de personages in het stuk proberen hun emoties zoveel mogelijk te ontkennen.

Als kijker is dat herkenbaar, maar wat de personages doen dat doe je zelf ook. Het confronteert je. Dat maakt het een heel zwaar stuk, want je moet je ziel ervoor openen. Doe je dat niet, dan blijft alleen vage symboliek over. Het stuk raakt de ziel en dat maakt het magisch. Je voelt het en het blijft je daarom bij, het blijft in je kop spoken. Je blijft nadenken en dat wil je helemaal niet. En je wil meer, maar toch ook weer niet. Het confronterende, het botsen, het komt van het podium over en blijft je bij.

Het gaat mij ook niet eens meer om wat ik heb gezien. Ik kan geen teksten meer citeren of scènes naspelen. Maar ik voel het nog wel. En wat ik heb gezien kan ik ook niet vergeten. De woedeaanval van een de personages, ik weet niet meer wat er gezegd is, maar ik weet nog wel wat ik voelde.

Het stuk is magisch. Maar alleen voor mensen die hun ziel openstellen.