Azul,

Tenzij er tot de vroege middeleeuwen niet veel verschil was tussen christendom en islam, waarbij de laatste niet meer was dan een non-trinitarische verbastering van de eerste en/of de Saracenen aanvankelijk niet kwamen om te bekeren maar om belasting te innen. Dan heb je alleen een shift of control van Byzantijnen naar Arabieren, voor zover er al control was in Noord-Afrika. De Arabieren zijn vrij snel weggejaagd, geloof dat de Grote Berberrevolte in 739 aD was en daarna zijn er nog wat Imazighen geweest die zichzelf tot profeet bombardeerden met eigen gebed, harem en vastenrituelen. Zelfs van de zogenaamde Kalief van Andalusie Abd al-Rahman I meen ik dat dat gewoon een Amazigh uit hogere elite of legerrangen was die is overgestoken naar Iberië en kalief pretenties aannam. Al die Ummayaden die ineens 5000 km verderop ten tonele verschijnen lijkt mij te veel broodje aap. Doet het wel altijd goed bij Imazighen, zelfs Abdelkrim el Khatabbi claimde chorfa te zijn maar zijn hoofd verraadt 100% Aith Bouiyach genen.

Wat ik opvallend vind is dat het Ibadi manunscript - dat in ieder geval van na de 11e eeuw dateert- geen  melding maakt van het gebruik van de Arabische taal in Noord Afrika, terwijl de Ibadis al erg oostelijk zitten, dat is nog ver weg van Arif. Ik denk niet dat er zoiets was als een 100% praktiseren van de islam tot voor 150/200 jaar geleden in Arif, simpelweg omdat bijna niemand kon lezen en mensen andere dingen aan hun hoofd hadden; honger, vetes met de buren, voortplanten etc. etc. Zelfs Tanger was 100 jaar geleden volledig Amazighophone.

De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars en dat is al helemaal het geval als de verliezers niet eens kunnen schrijven. Hier ligt genoeg academisch veldwerk om een proefschrift over te schrijven maar uitsluiten dat het Christendom geen rol speelde in Arif lijkt mij vooralsnog een stap te ver.

Azul Thatha,


Het is eigenlijk hoe je het wendt of keert, zeer problematisch. Dus als een aanzienlijk deel Imazighen het christendom aanbad, zou de bekering van Imazighen tot de islam het er niet makelijker op maken, gegeven het feit dat er nog geen koran bestond maar wel een bijbel.


Ik heb zoals eerder aangeven, het idee dat het christendom nooit echt helemaal de Amazigh-populatie was doorgedrongen. Bu3luz challenges that idea, met een melding die EL-Bekri maakt van het bestaan van een christelijk bastion ergens in de 12e eeuw, (I paraphrase). Maar dat op zich zegt toch niet zo gek veel. Na de Arabische veroveringen verdwijnenen historisch christelijke Imazighen van het toneel afgaande op de bronnen. De laatste was geloof ik Julian of de Imazighen die mee hebben aan de verovering van Spanje maar terug gekeerd waren uit Galicië. En die hadden zich daarna pas tot het christendom bekeerd. Althans, volgens een bron.


Dus als je veronderstelt dat Imazighen overwegend christelijk waren bij aanvang van de Arabische veroveringen, hoe zouden zij zich dan zonder dwang masaal tot de islam bekeren terwijl er nog geen koran bestond die met de bijbel zou kunnen concurreren? I find that highly problematic. Daarom denk ik dat de bulk van Imazighen helemaal niet substantieel christelijk zijn geweest, to begin with.


Tanmirt,
 

Azul,

Waarom zou je die zogeheten disclosed accounts per direct naar het rijk der fabelen verwijzen? Omdat die schrijver van dat stuk dat zo meent? Dat is toch geen argument, man. Je kunt common sense niet zo makkelijk af doen als products of the imagination, in de context dat dat maar waanideeën betreft. Integendeel is imagination perhaps the most powerful tool humankind is equiped with, waar jij ook vaak beroep op doet. Zie dat laatste alinea van je, waar ik straks nog op terug zal komen.

Dat de schrijver überhaupt melding maakt van “disclosed accounts” zou je toch eigenlijk aan het denken zetten. Het lijkt er meer op dat jij een zaak voorbereidt zoals een advocaat dat doet waarbij een zoektocht naar de waarheid niet aan de orde is. Je neemt het, simpel gezegd, klakkeloos over. Misscchien geven oude teksten je een gevoel onaantastbaar te zijn.

Daar waar jij voorheen nog wel kritisch over durfde na te denken, maak je nu een verbazingwekkende
U-turn. Waar komt dat allemaal vandaan?

Mijn uitgangspunt is dat historische bronnen maar zelden alleen gebaseerd zijn op waarheid, maar ook elementen van fictie en partijdigheid bevatten. Neem alleen de dagelijkse berichtgeving in de kranten over gebeurtenissen in dr wereld. Assad, bijvoorbeeld, meent nog steeds dat de meerderheid van de Syrische bevolking achter hem staat terwijl hij toch echt wel de schijn tegen heeft. Putin meent ook niets meer of minder  dan alleen democratisch gekozen te zijn door een overweldigende meerderheid. Maduro?

Trots is een soort high, een petty emotion die je niet te veel moet najagen of waar je je levensmotto van maakt. Juist door je eigen meer kut te voelen en daar iets aan willen doen, bereik je dingen. Trots utiliseer je meer in een momentopname wanneer dat nodig is. Een soor PR face, die je zo nu en dan op zet.

De Imazighen (Berbers) vieren hun jaarwisseling, Yennayer, op 12 januari. Dat is een soort herdenking van de troonsbestijging in Egypte door de eerste Amazigh koning Sjosjenq I in 950 v.Chr. Het is ook het inluiden van het nieuwe agrarisch jaar in Noord-Afrika, waar de bewoners grotendeels van de landbouw leven. Yennayer betekent in het Tamazight letterlijk Eerste Maand.
Yennayer wordt onder andere thuis gevierd door het nuttigen van het Amazigh gerecht Seksu (Couscous). Door de opkomst van de culturele Amazigh beweging rond de jaren tachtig in Noord-Afrika en Europa nam Yennayer een andere wending: het werd groots gevierd als een cultureel evenement met een politieke lading. Ook door het houden van bijeenkomsten op deze dag waarbij gedichten werden voorgedragen, lezingen werden gegeven etc.
In Nederland heeft een deel van de bevolking Amazigh roots: zij, of hun ouders komen oorspronkelijk uit het Rif-gebied, ook zij vieren Yennayer. Deze viering begon al halverwege de jaren negentig bij de Vereniging Syphax in Utrecht. Indertijd was de Amazigh taal en cultuur verboden in het thuisland van de Riffijnen vanwege de blinde arabiseringspolitiek die Marokko en andere Noord-Afrikaanse landen voeren.
Met de ‘erkenning’ van de Amazigh identiteit in 2002 in Marokko werd de viering van de Amazigh nieuwjaar heel gewoon. In Nederland verschijnen nieuwe organisaties die de Yennayer-viering organiseren zoals de stichting MJG in Den Haag en de Bades Foundation in Rotterdam.
Voor 2019 stond het trouwe publiek te wachten op drie terugkomende nieuwjaarsvieringen, te weten: in Utrecht bij de Vereniging Syphax, in Den Haag bij de stichting MJG en in Rotterdam bij de Bades Foundation. Nieuwkomer is een organisatie in oprichting (Stichting Dihya) die dit jaar voor het eerst het Amazigh nieuwjaarsfeest in Utrecht organiseert. Maar de grote verrassing komt uit Marokko.
Een organisatie die zich op Facebook presenteert als: ‘De Arif vereniging voor Cultuur en Erfgoed te Al Hoceima’, een ‘organisatie’ uit Marokko die in 2016 met subsidie van de Marokkaanse regering met een toneelgroep een tournee maakte in Nederland en Duitsland.
Dit jaar kondigde de woordvoerster van deze Marokkaanse organisatie via haar Facebook-pagina: ‘Internationaal Festival Amazigh Nieuwjaarsviering 2969’ dat gehouden zal worden op 12 en 13 januari in Amsterdam en Rotterdam met een scala aan activiteiten: lezingen, een toneelstuk, tentoonstellingen, een modeshow en muziek. Op de pr-materialen voor dit ‘festival’ van de eerdere genoemde organisatie is niet te zien wie de sponsor(en) zijn van deze grote evenementen.
De Nederlandstalige nieuwssite Arif News heeft hierover bericht en vraagt of deze nieuwjaarsviering in Nederland door Marokko wordt gefinancierd. De woordvoerster van de Marokkaanse organisatie reageert direct op het artikel van Arif News en verzoekt de nieuwssite op een dreigende toon om het artikel te verwijderen. Later kwam een Amsterdamse ‘samenwerkingspartner’ tevoorschijn, de Stichting Schaakschool Indische Buurt. De woordvoerder van deze Amsterdamse organisatie maakt via zijn Facebook in een verklaring bekend dat zijn organisatie de theatergroep uit Marokko heeft uitgenodigd en verantwoordelijkheid voor de risico’s draagt, en publiceerde documenten in het Frans waar op staat dat zijn stichting zorg zal dragen voor de zaal en het eten en de huisvesting van leden van de toneelgroep. Het blijft wel onduidelijk waar deze stichting dit allemaal van betaalt aangezien een subsidieaanvraag van deze organisatie voor de Yennayer-viering voor 2019 door de gemeente van Amsterdam is afgewezen.
In de eerste verschenen flyers op Facebook werd de naam van een in Nederland gevestigde goededoelenorganisatie, de Stichting Ontwikkeling Rif (SOR) vermeld. Toen bekend werd gemaakt dat deze organisatie geen toestemming had gegeven voor naamsvermelding werd de flyer in alle stilte vervangen door een nieuwe waar de naam van SOR niet opstaat maar toen Arif New hierover bericht kwam een reactie van de Stichting Schaakschool Indische Buurt: ,,Graag roep ik hierbij iedereen en vooral de SOR op om de focus te richten op het welzijn van iedereen in het Rifgebied in plaats van dit soort onjuiste discussies.’’
Verder valt op in het programma van dit ‘Internationale Festival’ dat er een lezing gegeven zal worden door de heer dr. Mustafa Aarab onder het thema: Equity and Reconcilliation in the Rif’, vrij vertaald; ‘Rechtvaardigheid en Verzoening in de Rif. De timing van het aankaarten van dit onderwerp is op zijn zachtst gezegd wel vreemd.
De Rif is op dit moment belegerd, de Riffijnen in de Rif mogen zich niet uiten of protesteren. Uit het gebied komen berichten over toenemende zelfmoordpogingen, drugsgebruik en vluchtpogingen naar Europa.
Buitenlandse journalisten en politici mogen de Rif niet in, vorige jaar werden journalisten uit Engeland, Frankrijk en Spanje de toegang tot Al Hoceima verboden. Een NRC journalist werd in het midden van de nacht uit Al Hoceima weggestuurd en ook twee Nederlandse Tweede Kamerleden moesten een gepland bezoek aan Al Hoceima op het laatste moment afbreken.
De VN-special rapporteur over hedendaagse vormen van racisme, E. Tendayi Achiume, is niet in de Rif geweest tijdens haar laatste werkbezoek van december vorige jaar aan Marokko.
Honderden Riffijnse activisten van de Rif volksbeweging zitten vast in verschillende gevangenissen verspreid over heel Marokko. Ze zijn veroordeeld na schijnprocessen tot gevangenisstraffen die oplopen tot 20 jaar.
Tijdens deze schijnprocessen zijn verhalen van verkrachtingen, mishandeling, marteling van deze gevangenen naar buiten gekomen. Marokko heeft dat allemaal ontkend. Na dit alles komt een organisatie uit Marokko in samenwerking met een Nederlandse Stichting Schaakschool Indische Buurt, Toneelvereniging De Tijger een lezing organiseren over Rechtvaardigheid en Verzoening in de hoofdstad van Nederland en als dat niet al genoeg is wordt er geheimzinnig gedaan over de financiering van dit scala aan activiteiten.
De flyer van dit ‘Internationale Festival Amazigh Nieuwjaarsviering 2969’ vertoont tekenen van slordigheden: er staat op de flyer vermeld: Intellectueel seminar georganiseerd door professoren Mustafa Aarab en Abderrahmane Al Issati, beiden heren hebben een dr. titel dus zijn geen professor(en). Voor de lezer is het verwarrend: gaan ze de lezingen geven of organiseren ze het alleen maar.
Organisaties die actief zijn op het Europees grondgebied moeten veel beter gemonitord worden. Ons buurland België gaf hierin een voorbeeld, vorig jaar werd een vrouwelijke Marokkaanse staatsburger Kaoutar F. die Marokkaanse belangenorganisaties had in België door de Belgische autoriteiten het land uitgezet wegens gevaar vormen voor de nationale veiligheid.
Door Adra Ghedu, 10/01/2019