-menu

Toon bijdragen

Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.

Toon bijdragen-menu

Berichten - Idir

#1621
Citaat van: L_L op 20/03/2005 om 14:10:17
ik dacht dat we al afgesproken hadden dat jij mijn ziana wordt..

Dat is azian geen ziana.... ::)
#1622
Citaat van: L_L op 20/03/2005 om 14:07:25
ik sta hier klaar voor je idir als je een schouder nodig hebt ;D

Ik wou juist met jou mee a tamghart...... :)
#1623
Citaat van: L_L op 20/03/2005 om 12:19:07
azul,

weet er iemand hoe je gedicht en rijmen in het tarifecht noemt??

niet in het standaard tamazight maar de "rifvertaling" >> dit omdat er veel woorden verschillen van het standaard tamazight en onze dialecten in arif<<<..

mijn dank!!
L_L

Tarifect is gewoon verziekt door "vreemde woorden"....

Gedicht = asfru/tamedyazt (tamedyazt komt van Imedyazen omdat hun zang een dicht-vorm is)

Dit is zoals ik het ken, maar misschien is er een andere woord ervoor!? ???

Check ook deze site voor gedichten (en korte verhalen) : http://isuraf.jeeran.com/ASEFRU.html
#1624

Alleen voor vrouwen? ::)
#1625
Taal / Re: hoe of wat??
18/03/2005 om 16:34:37
Citaat van: abrid op 16/03/2005 om 13:37:14
Abuqi zijn bommen die voor dit doeleinde werden gebruikt. Een familielid van ons is tijdens het stampen van kruiden gedood door zo'n abuqi. Was wel wreed.

Zo heftig! :o

Blijkbaar was deze niet ontploft bij het schieten, normaal gesproken tref je ze leeg aan. Deze dingen zijn in de oorlog gebruikt, ik vraag me alleen af hoe ze afgeschoten zijn?? Is het met een tank of toch anders?!
#1626
Taal / Re: hoe of wat??
18/03/2005 om 16:29:24
Citaat van: L_L op 16/03/2005 om 13:18:40



Citeer
Citeer

azul idir,

wat ik begrepen heb is dat de ithithegh (zo noemde hij het), de pot is >> volgens mij waren ze toch van aarde gemaakt????

tazouseth is de staaf die gemaakt werd dus van de omhulsel van een kogel .

abouki is de kleine variant van deze 2 >> wat wij dus el'mehraz noemen..

Azul a tamghart,

Nee hoor een iddiddi(h) is echt van hout (zoals op de foto), als ze van aardewerk zou zijn dan sloeg je het toch zo kapot!? ;D

Tazouseth ( hoe spreek je die "th" uit ? is dat een "dd" van ddar(voet) "tt" Ttamza ?)
In beide gevallen zegt het me trouwens niks!

Ik heb nog even nagevraagd;
iddiddi(h) heeft een staaf welk "aharas" wordt genoemd en bij r'bouqi wordt die staaft "r'(l)'mehraz" genoemd!   
#1627
Mannen / Re: Werving Riffijnen!!!
18/03/2005 om 05:21:23
De enige reden die mij naar de Sahara zal drijven is om die Marokkanen daar weg te schoppen! Het is een bezetting van andermans land en daar ga ik niet aan meewerken! Anders kan ik netzo goed de Israeliërs met de bezetting van Palastijns grondgebied gaan helpen! ::)
#1628
Literatuur / Re: Het schnitzelparadijs
16/03/2005 om 02:43:03
Tygo Gernandt in komedie Het Schnitzelparadijs
AMSTERDAM - Tygo Gernandt speelt een van de hoofdrollen in Het Schnitzelparadijs. Deze komedie gaat over de belevenissen van de Marokkaanse jongen Nordip, gespeeld door debutant Mounir Valentyn. De opnames beginnen woensdag, meldt distributeur Independent Films dinsdag.


De andere hoofdrollen zijn voor Bracha van Doesburgh (Vet Hard!), Linda van Dijk (Floris), Mohammed Chaara (Shouf Shouf Habibi!), Mimoun Oaissa (Shouf Shouf Habibi!) en Frank Lammers (De Dominee). De regie van Het Schnitzelparadijs, gebaseerd op de gelijknamige roman van Khalid Boudou, is in handen van Martin Koolhoven (De Grot, Het Zuiden).

De 18-jarige Nordip kan goed leren, waardoor de Marokkanen hem als de belofte van hun gemeenschap zien. Hij wil niet aan deze verwachtingen voldoen en kiest voor een baantje als afwashulp in motel De Blauwe Gier. Nordip wordt verliefd op Agnes (Bracha van Doesburgh), het nichtje van de eigenaar. Agnes staat onder grote druk van haar ouders, die willen dat zij het motel overneemt. Agnes ziet dat niet zitten. Nordip probeert zijn geliefde ervan te overtuigen tegen de wens van haar ouders in te gaan.

De film is vanaf september in de bioscoop te zien.



dinsdag 15 maart 2005 


http://www.haarlemsdagblad.nl/
#1629
Citaat van: Sabadilla op 11/03/2005 om 16:47:32
Ik ga maar emigreren naar Canada, heb er schoon genoeg van!!! Na 1,5 jaar solliciteren niet eens een vaste baan kunnen vinden.

Of VS.... ;D

http://www.usagcls.com/?Prom=googleGC
#1630
Taal / Re: hoe of wat??
15/03/2005 om 18:47:24
Citaat van: AdamX op 15/03/2005 om 15:01:23
Citaat van: L_L op 15/03/2005 om 14:54:19
hoe worden deze dingen gebruikt en met wat voor materiaal gemaakt??;

ithithegh
tazthouseth
abouki (kleine vorm van de 2 hierboven)

mijn dank

sraam

ithithegh -= een metalen staaf van ijzer
tazthouseth = ogen poeder
abouki (kleine vorm van de 2 hierboven) = een pot van metaal of een originele  abouki( echt een bom die ontploeft is)  zn 1 hebben we in marokko , best zwaar, volgens mij is het gewoon van ijzer gemaakt, helaas niet van goud of koper :( hihi


en de boven genoemde materiaal wordt dus gebruikt om kruiden-voedsel te vermalen.



Volgens mij bedoelt L_L Iddiddi i.p.v. ithithegh!?

In dat gevalt betekent het geen "metalen staaf",  maar een houten "pot" waarin je b.g. granen in fijn hakt/slaat!!

De staaf die daarvoor gebruikt wordt, is een "R'mehraz" en deze kan van metaal zijn (voor r'Bouqi) of van hout (voor iddiddi)!

Zie tekening hoe een Iddiddi en een R'mehraz gebruikt worden :


#1631
Taal / Re: mais!!
14/03/2005 om 04:08:14
Citaat van: MohamedUK op 14/03/2005 om 03:01:50
11 pagina's om erachter te komen dat mais-kolf zembu is....

::)

Blijkbaar heb jij nog 11 pagina's nodig om te begrijpen dat maiskolf geen zembu is!
maiskolf=zombi....... ::)
#1632
Citaat van: Mauri op 12/03/2005 om 17:15:24
"Nosotros, españoles y marroquíes, debemos trabajar juntos para cultivar la paz y la solidaridad en esta región que ha visto nacer, hace ya 20 000 años, al Hombre Ibero-mauresiano y que ha conocido civilizaciones con proyección universal."


dit alinea vond ik interessant.

Vertel, wat staat er...... ???
#1633
Deze woorden, die die uiterst schokken, voor mohammedaans, Amerikaanse pasteur Jack Wald en zijn landgenoot Jack Rusenko zeker meer het eens hebben ze gehoord geloven. De eerste, die New Jersey voor Marokko in 1999 heeft verlaten, leidt de officie elke zondag aan de Anglicaanse kerk van Rabat en een protestante vereniging, RPF Internationaal Church. De tweede, die in Casablanca sinds 1992 wordt geplaatst, leidt een NGO "aan Amerikaanse financieringen", Globaal Opvoeding, en zit de Raad van de Anglicaanse Kerk (Engelstalige) voor in Marokko. "Ons doel is niet de moslims om te scholen. Zelfs wanneer men het wilde, zou men het niet kunnen: het is God die ze niet, wij overtuigt. Als christen, is mijn enig doel van de mensen te houden namens Jesus ", verzekert pasteur Wald, van presbytérienne opleiding. De recente perscampagne met betrekking tot de christenen heeft het niet verrast: "Deze reactie is natuurlijk. De Marokkanen houden van de Verenigde Staten, maar zij worden verscheurd. Want i! slam nooit aan het gemak met het idee van pluraliteit van godsdiensten is geweest, markeert hij is er niet van voorstander, er. Cultureel blijft Marokko mohammedaans; politiek wil hij modern zijn: het is dit gevecht dat zich vandaag in zijn midden. levert " Jack Rusenko, slechts een foto van 1998, die in zijn kantoor, horloge aan de kanten van Hassan II wordt gebleven steken, huurt "" de openingscapaciteiten van van het chérifien koninkrijk. Aldus, gedeeltelijk, de zich stijging, niet alleen van de omzettingen, maar eveneens van het aantal buitenlandse missionnaires, vaak Amerikaans uitleggen, die Marokko zouden doorkruisen. "Men gelooft dat zij enkele honderdtallen zijn. Twee honderd, misschien drie honderd? ", gaat er vooruit, met een voorzichtige pruillip. "In zoverre de activiteit missionnaire klandestien blijft, is het moeilijk om het te meten", schat Karen Thomas Smith, die deel van vier Amerikaanse pasteurs uitmaakt die officieel in Marokko worden geregistreerd. "Volgens mijn opmerkingen, lijkt het me nochtans dat het aantal buitenlandse missionnaires deze vijf laatste jaren" stijgt, toelaat de jonge vrouw, in post aan Ifrane sinds acht jaar. Zij betreurt, in het voorbijgaan, de ondergrondse aard van deze évangélique propaganda: "Deze juffrouwen! ionnaires, die zich onder habits van zaakenlieden of werkgevers van NGO verbergen, geven de indruk dat de christenen mensen malhonnêtes zijn, die verborgen leven. Dat verstoort me, want door dit "dubbele leven" te leiden, verraden zij de geest van Jesus - zo transparant en zo eerlijk, juist. " Zonder even venijnig zijn als in Algerije, hebben de commentaren van de Marokkaanse pers betreffende de christenen, autochtoon of buitenlands, onder meer verdienste, die gehad om het debat te beginnen over de vrijheid van bewustzijn en, in het bijzonder, de vrijheid van religieus geloof. "Als wij ons altijd verboden elke vorm van proselitisme zijn, is het echter pijnlijk te moeten weigeren om de Marokkanen te ontvangen die het in onze Kerken" zouden wensen, onderstreept pasteur Jean-Luc Wit, die van de évangélique Kerk in Marokko vertegenwoordigt (hervormde ex-kerk van Frankrijk in Marokko). De vraag is niet nieuw. Witte pasteur had de gelegenheid gehad om het te behandelen, in november 2002, tijdens van een samenkomst, georganiseerd door de bemiddelaar van de ambassade van Frankrijk, met bepaalde adviseurs en ministers. "Onze positie heeft Franse pasteur niet veranderd, aangedrongen. Door de Marokkanen te blijven verbieden om naar ons te gaan, de officiële historische Kerken, loopt men het gevaar dezelfde Marokkanen te zien zich tot fundamentalistische missionnaires, de uitbundige goeroes, de sectes van alle kanten wenden." De minister van de religieuze zaken, Ahmed Tawfiq, is "niet niet ongevoelig" voor het argument geweest, gewaarborgd. De vraag is nu op de openbare plaats. Zij dreigt om, in weken op te leven de komende. Aan het Parlement eerst, waar islamistes van de Partij van de rechtvaardigheid en de ontwikkeling (PJD), die de aflossing van de nationalisten van Istiqlal neemt, van plan zou zijn om in te grijpen. In Marrakech, vervolgens, waar révérend Harry Thomas, membr! e van de Amerikaanse charismatische Kerk, zou overwogen hebben om, met de toestemming van de Marokkaanse overheid, een festival van christelijke muziek - aan het begin van mei te organiseren. Als "de Amerikaanse reus zwaar, in het Maghreb als elders, het weegt niet is een wegwals", matigt Sébastien Fath, onderzoeker aan CNRS, specialist van het protestantisme. Contact opgenomen per e-mail, zegent de auteur van God Amerika, de godsdienst van het nauwkeurige Witte Huis (Drempel, 2004): "In 1972,.65% van christelijke missionnaires overzees waren Amerikaans. In 2001 bedroegen zij slechts nog 47% alleen maar en de tendens tot de vermindering duurt."voort Boven Tizi-Ouzou, zijn de bergen van Kabylie wit. De sneeuw, die in overvloed is gevallen, heeft trouw niet verhinderd om zich naar de vereringsplaatsen te dringen. Die die Farid leidt is een eenvoudige garage, die in tempel wordt ingericht. "Deze vrijdag, zijn eenentwintig personen van de dorpen rondom tot nu toe" gekomen, trots aangekondigd. Farid verkiest eveneens dat men niet zijn naam noch die van zijn stadje geeft. Zelfs wanneer, "hier, in Kabylie, de mensen tolérants zijn. Iedereen sluit de ogen, zelfs de politie. Als ik in Algiers moest werken, voeg zou ik toe echt opletten ", er. Onder zijn ouailles, vindt men enkele mannen en vele vrouwen. Een is plâtrier schilder, een ander secretaris, derde is ouvrière aan de werkloosheid - verplicht om van de fabriek af te treden waar zij werkte, "nadat de directie heeft geleerd - dat zij was - chrétienne", waarborgt-t - zij. Iedereen worden ervan overtuigd dat Kabylie bezig is om te kennen die in jargon p! rotestant noemt men "een wekker" - dat wil zeggen een expansie van de omzettingen, die na een lange periode van "slaap" voorkomt. Het is waar dat het aantal aangesloten kerken bij de protestante Kerk van Algerije (EPA, vertegenwoordigd door pasteur Johnson), in vijf jaar, van vier tot dertien is voorbijgegaan - zonder "een lijst van wachten van vijftien vragen", geeft men aan in Algiers te tellen. Farid en zijne zijn ze vastberaden optimistisch. "Men heeft iedereen wonderen" geleefd, zij aangedrongen. Het teken van de tijd: in 2004 voor de eerste keer, "een tiental vertrokken missionnaires algériens"sont "in Niger, in Tsjaad en in Mauritanië" evangeliseren. En voor de eerste keer eveneens, een groep "drie Algerijnse missionnaires" naar Frankrijk is Farid, gegaan, toegevoegd om "het goede woord in Elzas te dragen, in Rijsel, in Lyon en in Marseille". Sébastien Fath, gelooft hem, niet in de wonderen. "Deze verschijnselen vallen niet van de hemel, in tegenstelling tot de interpretaties van de vrome literatuur. Zij worden door een lange evolutie van de mohammedaanse vennootschappen verklaard ", onderstrepen de historicus. Hij besluit: "Behalve veertig onafhankelijkheidsjaar, heeft het Maghreb het nationalisme, de politieke islam en de débonnaire dictatuur getest. Men kan de veronderstelling van een teleurstelling bij een deel van Maghrébins het hoofd bieden, deze grote verhalen die niet hun beloftes hebben gehouden. De vooruitgang van het protestantisme past in deze beweging die religieus in de uitgebreidere problematiek van de democratische cultuur. integreert " Catherine Simon . ARTIKEL dat IN de UITGAVE VAN 06.03.05 is VERSCHENEN
#1634
islamistes afgevaardigden s! hebben niet blijft, noch de Hoge islamitische Raad (gouvernementele instantie) die, eind 2004, besluit om tot een onderzoek aan te zetten teneinde "de omvang" van het verschijnsel te meten. Men verwacht de resultaten. Samenvallen? In Marokko, is het eveneens aan het begin van de zomer dat een afgevaardigde van de nationalistische partij Istiqlal, zich voor het Parlement, van een verondersteld déferlement van Amerikaanse missionnaires door het koninkrijk, met name van de kant van Ouarzazate heeft gealarmeerd. Een reeks krantenartikelen heeft gevolgd. De erkende kerken en de klandestiene groepen worden in dezelfde zak geworpen, pasteurs en missionnaires worden vaak verward, een lawine van verzonnen cijfers en formules aan de pons beëindigen om het debat te dramatiseren. Dit kan "Marokkaanse évangéliques néoprotestants, in het weekblad de Krant van 8 januari, werden veranderd op de zijden van de Amerikaanse tanks, in verband met het grote wereldoffensief US" lezen. Dat wat het weekblad niet verhindert om zich over de richting van dit verschijnsel, mogelijk teken van "het onvermogen van de officiële islam vragen te stellen (...) om met de trein van de nieuwheid" overeen te komen. Yacine, toejuicht het dertigtal,: "De hoofdzaak, is het! dat men met de grote dag van de christelijke Marokkanen spreekt. Het is dus dat dat bestaat, dat het mogelijk is. Weinig voert in die men op ons vertelt. Het taboe is gevallen ", dit jonge kader, vêtu van een sierlijk kostuum-das toegelicht, dat aan het protestantisme wordt veranderd, terwijl hij in Parijs studeerde. Yacine bezoekt "een kerk huis". Zijn groep is "100% arabophone" en komt elke zondag, discreet, bij een of bij de andere van zijn leden, voor een bijbelse lezing en zittingen van verzoek bijeen. "Men bedraagt nooit niet meer dan tien of vijftien: legt de capaciteit uit van een salon ". Als de Marokkaanse christenen zich verbergen, "het zolang niet, wordt gezegd hij, ten gevolge van vervolgingen van de politie. Men vertegenwoordigt geen gevaar voor de regeling. Maar de sociale stigmatisering blijft sterk: de familie, de werkgever, de collega's, zijn de buren meer tiranniek dan de regering!". Van hun kant, zijn de ouders van Yacine er tot stand komen begonnen. "Aan het begin, werden zij geschokt. Zij hebben mijn omzetting aan het christendom voor een verwerpen van de Marokkaanse cultuur genomen. Ik heb hun uitgelegd dat zij zich vergisten: het enige ding dat, bij mij, is het heeft veranderd mijn verslag over God. Trouwens als ik niet meer van Marokko en ze miens hield, waarom ser! ais ik teruggekomen er te leven? Voor mijn ouders, ç' hard is geweest om in te slikken. Met de tijd hebben zij. aanvaard " Abou Ghali is nauwelijks jonger dan Yacine. Hij doet zich als "een Marokkaanse christen voor, tweede generatie". Zijn ouders hebben zelf zich in de jaren '70 veranderd - van "de zwarte jaren voor het heel land", schat er, dat de regering van Hassan II vermeldt. Het is nochtans aan het einde van deze regering dat de situatie van de Marokkaanse christenen is beginnen beter te worden. Abou Ghali dateert de geboorte van "de Marokkaanse Kerk" van het begin van de jaren '90: "De Marokkanen hebben de dingen in hand genomen, zij hebben zich tussen hen georganiseerd. Het bestaan van een Marokkaanse Kerk vertegenwoordigt een enorme verandering. In kwaliteit, dat wil zeggen in rijpheid - want de omzettingen gebeuren voortaan bij meerderheid van Marokkaan aan Marokkaan. Maar ook in hoeveelheid: vijf jaar geleden moest men drie honderd te breken christenen zijn alles. Ik spreek over de echte christenen, dringt er aan, niet degenen die zich veranderen om het visum of een situatie te hebben. Vandaag moet men rond acht c zijn! ents ". Ofwel meer dan het dubbele dan in 2000. Zelfs wanneer de toename netto is, blijft het totaal, zoals in Algerije, microscopisch: wat wegen acht honderd christenen op een Marokkaanse, sterke bevolking van meer dan 32 miljoenen inwoners? "Ik acht me als een afvallige noch geen apostat. Ik heb me naar een ander gezicht van God, daar is alles ", schreef, in Parijs, Mohamed-Christophe Bibb in een autobiografische proef een zeer katholieke Algerijn niet gericht (uitgave van het Hert, 1999). Vandaag zijn het Maghrébins van het Maghreb die spreken. En hun woorden hebben een elk ander gewicht, zelfs als zij zich, vandaag nog, anoniem moeten uitspreken. "Tijdens eeuwen, heeft de arabo-mohammedaanse wereld gesloten op zelf geleefd, door pressie op zijne uit te oefenen opdat niemand aan dit gesloten huis ontsnapt. Alleen maar loopt dat niet meer. Er was de kolonisatie, de migraties, de mensen zijn beginnen te verplaatsen, Abou Ghali uitgelegd. Vandaag met de mondialisering van de informatie, de teruggang van analphabétis! me, de satellieten en Internet, zijn wij... hoe zeggen? uiteenzettingen aan de andere. Als de Marokkanen de gelegenheid hebben om te vergelijken, om te kiezen, zult u zien dat er vol zal erover zijn die naar het christendom zullen gaan. De anderen zullen athées. tot stand komen " De toekomst van de islam? "De islam is geen bericht van God, neemt de jonge mens een beslissing. Het is een menselijke productie, een geheel van overeenkomsten en van verplichtingen, het niet meer is een geloof. De mensen beginnen het te begrijpen. Zij weten goed eveneens dat de islam "een package" is, een homogeen truukje: ofwel nemen men alles, ofwel laat men. Degenen die spreken om het in te richten vergissen zich. Men kan hem de nagels snijden, van overeenkomst. Maar de nagels, dat drijven!"terug Volgens deze radicale christen, het enige "ware mohammedaans, degenen die de logica van de islam volgen, zijn het Ben Laden en talibans". Nochtans "ik houd van de moslims en Marokko, voegt er toe, ik verzoek elke dag voor de koning. Watvan ik niet houd, is het de islam: het is een ideologie die het menselijke wezen doodt ". .......................
#1635
.Een van de laatsten Mohicans protestanten die Algerije verwacht. Pasteurs van buitenlandse nationaliteit bedragen slechts nog "vijf of zes" vandaag, waarborgt er. Een of twee keer per jaar, de bijbelse Vennootschap voeren, "aan de enige vraag van de kerken en met de prop van het ministerie van de religieuze zaken", een gemiddelde van "duizend tot twee duizend vijf honderd bijbelse werken in Arabier en duizend tot twee duizend in het Frans" in. "Een tamelijk stabiel" cijfer, deze tien laatste jaren. Pasteur méthodiste, officieel aan het pensioen sinds december 2004, werd nog niet vervangen. Gezien het Algerijnse milieu, zijn de kandidaten zeldzaam. Het vertrek van pasteur Johnson zal het eind van een geschiedenis markeren. Geland in Algerije, aan het einde van XIXe eeuw, tegelijk met de katholieken, zijn de eerste protestanten eerst kolonisten geweest, die zich door het land in het kielzog van het Franse leger hebben gevestigd. Zeer snel komt de tijd van de priesters en aangezien pasteurs - deze bijna eveneens vaak Britse dan Franse laatsten zijn. Als de vestiging van de Kerken toegestaan is, is het proselitisme daarentegen formeel verboden: een clausule in deze richting werd in de handeling van capitulatie ingevoerd die, in 1830, tussen dey van Algiers en de Franse regering wordt ondertekend, bezorgd om de vijandelijkheden van de mohammedaanse autoriteiten niet te veroorzaken. Meteen al zijn de christelijke kerken kerken voor buitenlanders. In Marokko, vindt de geschiedenis plaats op gelijksoortige wijze: het zijn de koloniale, Franse of Spaanse bevolking, die de religieuze katholieken en de protestanten zullen volgen en evangeliseren. Wat "de inlanders" betreft, die allemaal, buiten de Joden, van "mahométane" godsdienst, volgens het vocabulaire van het tijdperk, niet vraag om er te treffen zijn. In Algerije, ondanks de inspanningen min of meer ondergrondse missionnaires, hoofdzakelijk geleid in Kabylie, blijven het historisch opstandige gebied, het aantal omgeschoolde Algerijnen dichtbij nul. "Wij kunnen geen cijfers aanhalen, zou het zijn die misschien vernedert: als men een orde van grootheid wil, zal ik mededelen dat in dertig jaar wij een veertigtal dopen van volwassenen aan Tizi-Ouzou hebben bestuurd en dat het twee derde als christenen leven ", erkende pasteur Alfred Rolland, in het verslag Kerk en taak in Algerije, dat hij, in november 1956, aan Oran presenteerde. Is de tijd veranderd? Na de onafhankelijkheid, heeft hij er wel degelijk, in Algerije, een christelijke Minister van Financiën, Steen Smaïn Maghroug gehad, die vandaag in Frankrijk wordt geplaatst, herhaalt de Vader Steen Boz, katholieke aumônier, die, naar Parijs, de Gemeenschap van de christenen afkomstig uit Kabylie leidt. In 1992 schommelde het aantal deze laatsten "tussen vier duizend en zes duizend personen", voor het merendeel katholiek, het merendeel exilées in Frankrijk. "Het aantal protestanten is niet dan onbelangrijk", stelde de vereniging vast. Dertien jaar later, is landschap niet meer hetzelfde. Is het, zoals het dit Algerijnse chrétienne denkt, ontmoet in de hoofdstad, wegens het terroristische geweld dat namens de islam wordt gepleegd, in de jaren '90, die veel gelovend hebben laten vallen de Koran? "De mensen werden zo geschokt. De islam is dus in staat om dat te doen? Deze moordpartijen? Deze gekeelde kinderen? Deze geschonden vrouwen? Veel hebben zich afgevraagd: wie is God? waar is hij? Sommige hebben zelfmoord gepleegd of athées geworden. Anderen hebben Jesus. gekozen " Zij maakt deel die uit. "De god heeft het Kwade in Goed gericht: er waren nooit net zoveel omzettingen in Algerije dan gedurende het terrorisme! Zelfs ten tijde van Augustijnse heilig, hebben er zoveel niet ervan! geweest er ", verhit zij zich. Een jubilation dat de meerderheid van de Algerijnen is verre van te delen. "In tegenstelling tot de historische Kerken - protestante katholiek en, erkend door de autoriteiten - de taken méthodistes, évangéliques en charismatisch, die sinds de jaren worden gevestigd! 1990, zijn openlijk proselieten ", schriftelijk, in zijn nummer van maart, het Franse protestante maandblad Taak, die een belangrijk dossier aan deze grappig van parochianen van het Maghreb wijdt, deze" mohammedaans, geworden christelijk ". Volgens Linda Kwartel, hoofdredactrice van Taak, zou het aantal omzettingen in Algerije "duizend per jaar", hoofdzakelijk in Kabylie bedragen. Op een nationale bevolking van meer dan 32 miljoenen inwoners, vertegenwoordigen duizend omzettingen per jaar veel niet. Zelfs wanneer zij op tien jaar bewaarheid werd, zou dit gedrang van het christendom numériquement marginaal zijn. Hij verhindert niet! In Algerije, circuleren de uitbundigste cijfers. Kruistocht tegen Djihad? "De evangelisatie in Kabylie (...) is het resultaat van een proselitisme georganiseerd en gefinancierd door een wereldstrategie van evangelisatie van de mohammedaanse volkeren", ton, op 26 juli, een journalist van het dagblad EL Watan, dat door Taak wordt aangehaald. Volgens dit pamphlétaire, zou hij "van openbare bekendheid zijn die het Witte Huis, het Congres en TCL volgen en met een grote belangstelling de expansie van de évangéliques Kerken" in de wereld beheren. De gedane rest van de pers chorus. "Men zelfs heeft me beschuldigd om 7.000 euro per omzetting te betalen!", tart zich pasteur Johnson. Het was voor zijn agressie. De schreeuwen van enen, die "hebben een evangelisatie aan de kaak stellen, die de islam in zijn eigen huis" aanvalt, de arm van de anderen gewapend? In ieder geval de ............