- Welkom bij Amazigh.nl.
Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.
Pagina's1
#1
Politiek / demonstratie
17/02/2011 om 10:10:01 #2
Muziek / Hindi Zarah
31/12/2010 om 14:08:39 #3
#4
#5
Babbelhoek / incogniet
24/03/2010 om 14:37:42
ik mis inco nu al.. heb niemand meer om lekker op te schelden , shit jammer
#6
ik vind het niet eerlijk dat hij geband is, hij is niet de enige die de ander weleens "uitlokt" , zit een luchtje aan
#8
Muziek / magic music
29/01/2010 om 14:58:06
niets met amazigh te maken, wél zo mooi
http://www.youtube.com/watch?v=7V5UncUNcCU&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=7V5UncUNcCU&feature=related
#11
Muziek / shlomo bar
31/12/2009 om 13:52:31 #12
Cultuur / aboriginal zanger
30/11/2009 om 15:13:27
als ik deze man hoor zingen dan breekt mijn hart, die mensen hebben wat afgezien in het verleden, alles is ze afgepakt inclusief vele levens , en hoé..
what a crime
http://www.ad.nl/ad/nl/1024/Muziek/article/detail/447435/2009/11/29/Toerende-Aboriginalzanger-heeft-heimwee.dhtml
what a crime
http://www.ad.nl/ad/nl/1024/Muziek/article/detail/447435/2009/11/29/Toerende-Aboriginalzanger-heeft-heimwee.dhtml
#13
Babbelhoek / come on cfo en chatt ,let's shake hands ipv verstoppertje spelen
26/11/2009 om 15:13:28
ik vond jullie altijd zo leuk bezig,jammer hoor, het is weer saai hier
groeten
groeten
#14
Cultuur / Des imazighen reçu par la vice-présidente du Parlement Européen
19/11/2009 om 07:57:35 #16
Babbelhoek / lachen
04/11/2009 om 15:12:05 #17
Cultuur / Aourik: portret van een bijzondere kunstenaar
03/10/2009 om 16:13:26
Aourik: portret van een bijzondere kunstenaar Geplaatst door Redactie
maandag 28 september 2009
Hij is tegenwoordig vooral bekend om zijn tijdschrift Agadir O'fella, een «intercultureel» magazine over kunst en geschiedenis in zijn geboortestad. Daar heeft hij de aardbeving van 1960 op wonderbaarlijke wijze overleefd. In zijn klein stoffig huisje hangen kunstwerken tot aan het plafond. Hij studeerde kunst in Engeland, Zweden, Duitsland en Italië. Hij ging daarna de wereld rondreisen. «104 landen om precies te zijn.», zegt hij. Van de tribale zone in Pakistan tot aan de stranden van Hawai en de ruige kusten van Ijsland en Alaska. Tussen 1981 en 1985 maakte hij zijn laatst grote reis door Noord-Amerika waar hij landschappen en mensen protreteerde. Het Franse Instituut in Agadir vroeg hem onlangs zijn werk tentoon te stellen. Te zien tot 24 oktober.
De aardbeving
Het is 29 februari 1960. Aourik was 14 jaar oud en net om 23:40 uur terug van de bioscoop. Plotseling begon de aarde te beven. De stad werd in een paar seconden verwoest. 15.000 mensen vonden de dood . Verdwaasd liep hij tussen de ruines op zoek naar zijn ouderlijk huis. «Het was een helse nacht. Ik kon ons huis niet meer terugvinden. Ik dacht dat ik de enige overlevende was.», herinnert hij zich nog.
Hij zou de hele nacht rondzwerven op zoek naar zijn ouders. Hij eindigde in de ruines van zijn eigen school waar de directeur hem opving, samen met andere weeskinderen. Het Rode Kruis was er al. Twee maanden later werd Aourik door een Belgische familie geadopteerd. Hij kon meteen vertrekken. Een jaar later hoorde hij dat zijn ouders de aardbeving hebben overleefd. Weer terug naar de familie. Maar België zou hem niet meer loslaten.
In 1965 maakte hij zijn middelbare school af. Dat maakte het mogelijk om voor verdere studie in aanmerking te komen. Hij belandde in de Universiteit van Cambridge, Engeland, voor een studie kunstgeschiedenis. Hij vertrok daarna naar Zweden waar hij antropologie en sociologie heeft gedaan. In (west-)Berlijn heeft hij nog even kunst bestudeerd om zijn onderzoek naar figuratieve kunst in Rome af te ronden. Eindelijk had hij meer vrije tijd voor zijn ander grote passie: reizen.
Katmandu
Zijn eerste tentoonstelling in (West-)Berlijn bracht net genoeg op. Hij vertrok op uitnodiging van de Shah van Iran waar hij in 1972 heeft gewerkt. Vanuit Iran ging hij Azië verkennen. Hij reisde af naar Kabul waar de koning Zaher Shah een doek van hem kocht. Na Afghanistan reisde hij door naar Peshawar, Lahore en New Delhi. Daar heeft hij zich verdiept in het Boedhisme. Dat bracht hem naar Katmandu waar hij vrijwillig mee hielp aan de restauratie van een tibetaans tempel uit de 3de eeuw v.c.
Zichtbaar geraakt vertelt Aourik over zijn reizen door Azië. Hij aait even over een woordenboek Engels-Tibetaans in zijn huiskamer. «Ik was in een soort nirvana. Ik heb besloten om terug te keren naar Marokko, maar dan te voet.»
De terugreis zou uiteindelijk twaalf maanden duren. Eind 1973 werd hij door de politie van Saddam Hussein, in die tijd vice-president van Irak, aan de grens opgepakt. Hij werd beschuldigd van spionage voor de koning Hassan II. Na allerlei ellende wist hij uiteindelijk zijn geboortestad te bereiken.
Eenmaal thuis ging hij zich verdiepen in de oude kunstvormen in de Atlas en in de Sahara. Hij schilderde vooral mensen, landschappen en alledaagse dingen. Hij organiseerde in 1977 in Laayoune de tentoonstelling «Surrealismus from Devine Life».
Begin jaren tachtig vertrok hij alweer naar Noord-Amerika. Hiervoor heeft hij eerst liftend België bezocht waar hij twee maanden zijn oversteek heeft voorbereid. Hij vloog naar New Orleans waar zijn doeken in het International House of World Trade Center werden tentoongesteld. De reis zou uiteindelijk vijf jaar duren.
Hij bezocht vijftig staten, inclusief Alaska, met een oud Volkswagen die hij kocht voor 300 dollar: «Ik heb anderhalf jaar door vijftig staten rondgereist. Ik besloot uiteindelijk in Connecticut, New Engeland, te settelen. Daar zijn de vier seizoenen het mooiste.», zegt hij.
In California stelde hij 150 doeken samen die zijn reis en verblijf in Amerika moesten voorstellen. De tentoonstelling was bestemd voor Hawaii waar hij in 1986 aankwam.
Cultureel erfgoed
Aourik werkte dag en nacht, in weer en wind, op straat en in open lucht. Omdat hij van zo weinig leefde, kon hij reizen. Hij heeft al zijn reizen betaald van de verkoop van zijn doeken en portretten: «Ik maakte portretten van mensen op straat en in cafés en verkocht ze. Ik heb altijd mijn reizen betaald met mijn eigen doeken.», legt hij uit.
Op een tentoonstelling in Roemenië in 2003 na, is Aourik tegenwoordig vooral in zijn geboortestad actief. Hij is gefascineerd geraakt door het leven van de vissers in het kustdorpje Imsouane, en de fauna en de flora uit de omgeving.
Aourik is een hatstochtelijke liefhebber van oude Marokkaanse ambachten. Hij leeft helemaal voor het oude Amazigh erfgoed: bouwstijlen, nijverheid, objecten... Hij wil zoveel mogelijk bewaren: «Ik heb kunst ontdekt toen ik in België studeerde. Alle geschiedenisboeken waren toen vol prachtige illustraties. Geschiedenis is best uit te leggen aan de hand van figuratieve kunst omdat geschiedenis een constructie is van beelden.»
maandag 28 september 2009
Hij is tegenwoordig vooral bekend om zijn tijdschrift Agadir O'fella, een «intercultureel» magazine over kunst en geschiedenis in zijn geboortestad. Daar heeft hij de aardbeving van 1960 op wonderbaarlijke wijze overleefd. In zijn klein stoffig huisje hangen kunstwerken tot aan het plafond. Hij studeerde kunst in Engeland, Zweden, Duitsland en Italië. Hij ging daarna de wereld rondreisen. «104 landen om precies te zijn.», zegt hij. Van de tribale zone in Pakistan tot aan de stranden van Hawai en de ruige kusten van Ijsland en Alaska. Tussen 1981 en 1985 maakte hij zijn laatst grote reis door Noord-Amerika waar hij landschappen en mensen protreteerde. Het Franse Instituut in Agadir vroeg hem onlangs zijn werk tentoon te stellen. Te zien tot 24 oktober.
De aardbeving
Het is 29 februari 1960. Aourik was 14 jaar oud en net om 23:40 uur terug van de bioscoop. Plotseling begon de aarde te beven. De stad werd in een paar seconden verwoest. 15.000 mensen vonden de dood . Verdwaasd liep hij tussen de ruines op zoek naar zijn ouderlijk huis. «Het was een helse nacht. Ik kon ons huis niet meer terugvinden. Ik dacht dat ik de enige overlevende was.», herinnert hij zich nog.
Hij zou de hele nacht rondzwerven op zoek naar zijn ouders. Hij eindigde in de ruines van zijn eigen school waar de directeur hem opving, samen met andere weeskinderen. Het Rode Kruis was er al. Twee maanden later werd Aourik door een Belgische familie geadopteerd. Hij kon meteen vertrekken. Een jaar later hoorde hij dat zijn ouders de aardbeving hebben overleefd. Weer terug naar de familie. Maar België zou hem niet meer loslaten.
In 1965 maakte hij zijn middelbare school af. Dat maakte het mogelijk om voor verdere studie in aanmerking te komen. Hij belandde in de Universiteit van Cambridge, Engeland, voor een studie kunstgeschiedenis. Hij vertrok daarna naar Zweden waar hij antropologie en sociologie heeft gedaan. In (west-)Berlijn heeft hij nog even kunst bestudeerd om zijn onderzoek naar figuratieve kunst in Rome af te ronden. Eindelijk had hij meer vrije tijd voor zijn ander grote passie: reizen.
Katmandu
Zijn eerste tentoonstelling in (West-)Berlijn bracht net genoeg op. Hij vertrok op uitnodiging van de Shah van Iran waar hij in 1972 heeft gewerkt. Vanuit Iran ging hij Azië verkennen. Hij reisde af naar Kabul waar de koning Zaher Shah een doek van hem kocht. Na Afghanistan reisde hij door naar Peshawar, Lahore en New Delhi. Daar heeft hij zich verdiept in het Boedhisme. Dat bracht hem naar Katmandu waar hij vrijwillig mee hielp aan de restauratie van een tibetaans tempel uit de 3de eeuw v.c.
Zichtbaar geraakt vertelt Aourik over zijn reizen door Azië. Hij aait even over een woordenboek Engels-Tibetaans in zijn huiskamer. «Ik was in een soort nirvana. Ik heb besloten om terug te keren naar Marokko, maar dan te voet.»
De terugreis zou uiteindelijk twaalf maanden duren. Eind 1973 werd hij door de politie van Saddam Hussein, in die tijd vice-president van Irak, aan de grens opgepakt. Hij werd beschuldigd van spionage voor de koning Hassan II. Na allerlei ellende wist hij uiteindelijk zijn geboortestad te bereiken.
Eenmaal thuis ging hij zich verdiepen in de oude kunstvormen in de Atlas en in de Sahara. Hij schilderde vooral mensen, landschappen en alledaagse dingen. Hij organiseerde in 1977 in Laayoune de tentoonstelling «Surrealismus from Devine Life».
Begin jaren tachtig vertrok hij alweer naar Noord-Amerika. Hiervoor heeft hij eerst liftend België bezocht waar hij twee maanden zijn oversteek heeft voorbereid. Hij vloog naar New Orleans waar zijn doeken in het International House of World Trade Center werden tentoongesteld. De reis zou uiteindelijk vijf jaar duren.
Hij bezocht vijftig staten, inclusief Alaska, met een oud Volkswagen die hij kocht voor 300 dollar: «Ik heb anderhalf jaar door vijftig staten rondgereist. Ik besloot uiteindelijk in Connecticut, New Engeland, te settelen. Daar zijn de vier seizoenen het mooiste.», zegt hij.
In California stelde hij 150 doeken samen die zijn reis en verblijf in Amerika moesten voorstellen. De tentoonstelling was bestemd voor Hawaii waar hij in 1986 aankwam.
Cultureel erfgoed
Aourik werkte dag en nacht, in weer en wind, op straat en in open lucht. Omdat hij van zo weinig leefde, kon hij reizen. Hij heeft al zijn reizen betaald van de verkoop van zijn doeken en portretten: «Ik maakte portretten van mensen op straat en in cafés en verkocht ze. Ik heb altijd mijn reizen betaald met mijn eigen doeken.», legt hij uit.
Op een tentoonstelling in Roemenië in 2003 na, is Aourik tegenwoordig vooral in zijn geboortestad actief. Hij is gefascineerd geraakt door het leven van de vissers in het kustdorpje Imsouane, en de fauna en de flora uit de omgeving.
Aourik is een hatstochtelijke liefhebber van oude Marokkaanse ambachten. Hij leeft helemaal voor het oude Amazigh erfgoed: bouwstijlen, nijverheid, objecten... Hij wil zoveel mogelijk bewaren: «Ik heb kunst ontdekt toen ik in België studeerde. Alle geschiedenisboeken waren toen vol prachtige illustraties. Geschiedenis is best uit te leggen aan de hand van figuratieve kunst omdat geschiedenis een constructie is van beelden.»
#18
#19
Babbelhoek / kijk hier hoe mooi
10/09/2009 om 13:43:14 #20
Politiek / et encore..rien a changé
09/09/2009 om 15:29:47Pagina's1