Amazigh.nl

 ???

Dames,

Overwegen jullie om je bruiloft Islamitisch te vieren?

Zo ja, hoeveel zouden jullie er willen hebben? (en waarom) :hihi:

Zo niet, waarom?

Vertel eens.

Proloog


''Temimoent, waar wacht je nog op? Ga water halen! Opschieten!"
Ik hoor mijn moeder alweer roepen. Met tegenzin pak ik twee emmers en begin aan mijn reis naar de waterputten. Om mij heen zie ik kinderen die met elkaar spelen en vechten. Moeders die kleding met de hand wassen en vaders die de schapen hoeden. Bij de waterput aangekomen begin ik de twee emmers te vullen met water. Ik zie Bouchra, mijn buurmeisje aanlopen. "Hey Temimount, alles goed?'' Ik bekijk haar. Ze heeft de hele week al dezelfde kleren aan, net zoals ik. We wassen het natuurlijk wel gewoon elke dag. Ik wou dat ik een moderner leven had. Zoals de mensen in Europa. Soms zie ik Bouchra's nichten uit Nederland en ze zien er altijd zo mooi uit. Ze hebben geen zorgen en zijn altijd vrolijk. Waarom ik niet? Ik kan er soms zo boos om worden. Het enige wat ik om heen zie zijn bergen en stenen. Ik haat het hier....Langzaam loop ik met de zware emmers naar huis. Bouchra's gekwebbel hoor ik amper. Mijn gedachten zijn zoals gewoonlijk ergens anders..



Hoofdstuk 1

Ik kijk nog eenmaal om me heen. Dit alles ga ik achter mij laten. Ik zie mijn moeder huilen. Ik hou erg van haar, maar ik weet dat ze blij voor mij is. Mijn droom is uiteindelijk uitgekomen. Ik ga weg uit dit gat. Nederland wacht op me. Ik ben nu een getrouwde vrouw. Als ik eerlijk moet zijn, ben ik alleen met Mimoun getrouwd omdat hij in Nederland woont. Ik ken hem helemaal niet, maar ik denk wel dat hij aardig is. Ik stap de taxi in, op weg naar het vliegveld. Als mijn man en ik in de taxi zitten wordt ik overspoeld door een heerlijk gevoel. Eindelijk kan ik echt gaan leven. De chauffeur begint te rijden. Ik draai me nog één keer om. Bouchra staat daar verslagen naast mijn moeder. Ze zwaaien naar me. Ik zwaai terug en als ze uit het zicht zijn draai ik me weer om. Hollanda here I come!

Terwijl we uit de vliegtuig stappen, kijk ik om me heen. Ik kan haast niet geloven wat ik allemaal zie. Het vliegveld is heel groot en vooral ook zo schoon! Nadat Mimoun en ik onze bagage hebben opgehaald lopen we naar de taxistandplaats. Ik zie allemaal mensen met verschillende achtergronden. Ik heb zowaar vandaag mijn eerste Chinees gezien! Dat moet ik Bouchra snel laten weten!!! Thuis aangekomen, zie ik dat we in een nette buurt wonen. Ik zie een paar Nederlanders nieuwsgierig uit het raam kijken. Lachend zwaai ik naar hun, maar ze laten dan verschrikt de gordijnen weer dichtvallen. Nou ja, dan niet hoor! "Dat zijn de buren Pietersen. Ze hebben met niemand contact, maar houden wel iedereen in de gaten zoals je merkt!'' Mimoun kijkt me lachtend aan. "Ze kennen zelfs mijn hele rooster uit hun hoofd!" Ik moet er ook wel om lachen. "Nou lekker gezellig dan he!" Mimoun doet de deur open en ik volg hem naar binnen. Wat me als eerst opvalt is dat het huis licht is ingericht. Ik vind dat wel mooi. Het is een ruime huis met alles erop en eraan. Ik had me hier wel een beetje op voorbereid, maar toch kan ik het niet nalaten om alles grondig te bekijken en niet te vergeten aan te raken. Terwijl ik iets wat een computer moet voorstellen, maar dan eigenlijk veel kleiner en compacter is, aan het bekijken ben, vraag ik me af waar Mimoun is. Als ik mij omdraai zie ik hem mij met een glimlach aankijkt. "Ehum, mooie computer heb je hier." "Het is een laptop, en dank je. Waarom kom je niet mee koffie drinken. Even bijkomen van de vlucht.'' Samen lopen we naar beneden. Als Mimoun in de keuken bezig is, gaat de deurbel. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wacht wel even, misschien gaan ze wel weg. Nog een keer wordt er gebeld. Ik besluit om toch maar te gaan kijken wie het is. Als ik de deur open doet, staat er een mooie, donker blonde vrouw, met prachtige fel blauwe ogen voor me. Ze ziet er ook erg charmant uit in haar mantelpakje. Ik zie dat ze mij ook van top tot teen bekijkt. Ik weet dat ik er niet goed uitzie, in mijn paarse rok en groene blouse. Ze glimlacht. "Hoi, ik ben Sara van de overkant. Ik wil je welkom heten.........." Ik ben blij dat ik een goede leerling was en dat ik al wat redelijk Nederlands kan. Maar ik krijg gewoon geen woord uit mijn strot. "Temimount, met wie ben je daar aan het praten?" Mimoun komt aanlopen. Als hij ziet wie er voor de deur staat, zie ik zijn vriendelijke blik in één opslag veranderen in een kille blik.
“Wat doe jij hier?!" Mimoun praat Arabisch tegen haar. Ik kan me niet voorstellen dat zij een Marokkaanse is. Ook Sara begint nu Arabisch te praten. "Zoals ik net je vrouw al vertelde, wenste ik haar welkom. Niks om je druk te maken Mimoun." Ze kijkt hem met twinkelende ogen aan. Mimoun knijpt zijn ogen samen en zegt met samenklemmende kaken:"Als dat het was, dan gaan we weer verder." Er is hier iets gaande, ik voel het. Maar wat? "Sara, waarom kom je niet koffiedrinken? Mimoun heeft net koffie gezet." Mimoun kijkt me verbaasd aan en Sara antwoord dan ook dat ze graag koffie wilt drinken. Daar zitten we dan met z'n drieeen op de bank. Sara en in praten over van alles en nog wat. Het blijkt dat we uit dezelfde streek komen en dat we gezamelijke kennissen hebben. Sara is een hele moderne vrouw. Niet alleen omdat ze zich zo kleed, maar ik heb het ook gemerkt aan hoe ze over bepaalde zaken denkt. Tevens is ze een carrierevrouw. Ze werkt als journaliste bij een of andere krant. En nog iets!! Mimoun en zij werken samen!!!!!!!

Als ik er ben, verveel ik me dood.